Йов 29
1 И Иов още продължи беседата си като казваше:
At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2 О, да бях както в предишните месеци, Както в дните, когато Бог ме пазеше,
Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3 Когато светилникът Му светеше на главата ми, И със светлината Му ходех в тъмнината;
Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4 Както бях в дните на зрелостта си, Когато съветът от Бога бдеше над шатъра ми;
Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5 Когато Всемогъщият беше още с мене, И децата ми бяха около мене;
Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6 Когато миех стъпките си с масло, И скалата изливаше за мене реки от дървено масло!
Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7 Когато през града излизах на портата, И приготвях седалището си на пазара,
Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8 Младите, като ме гледаха, се криеха, И старците ставаха и стояха прави;
Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9 Първенците се въздържаха от говорене, И туряха ръка на устата си;
Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10 Гласът на началниците замлъкваше, И езикът им залепваше за небцето им;
Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11 Ухо, като ме чуеше, ублажаваше ме, И око, като ме виждаше, свидетелствуваше за мене;
Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12 Защото освобождавах сиромаха, който викаше, И сирачето, и онзи, който нямаше помощник.
Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13 Благословението от този, който бе близо до загиване, идеше на мене; И аз веселях сърцето на вдовицата.
Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14 Обличах правдата, и тя ми беше одежда; Моята правдивост ми беше като мантия и корона.
Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15 Аз бях очи на слепия, И нозе на хромия.
Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16 Бях баща на сиромасите; Изследвах делото на непознатия мене.
Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17 Трошех челюстите на несправедливия, И изтеглях лова из зъбите му.
At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18 Тогава думах: Ще умра в гнездото си; И дните ми ще се умножат, както пясъка.
Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19 Коренът ми е прострян към водите; И росата намокрюва цяла нощ клоните ми.
Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20 Славата ми зеленее още в мене; И лъкът ми се укрепява в ръката ми.
Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21 Човеците чакаха да ме слушат, И мълчаха, за да чуят съветите ми.
Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22 Подир моите думи те не притуряха нищо; Словото ми капеше върху тях;
Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23 За мене очакваха като за дъжд, И устата ми зееха като за пролетен дъжд.
At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24 Усмихвах се на тях, когато бяха в отчаяние; И те не можаха да потъмнеят светлостта на лицето ми.
Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25 Избирах пътя към тях, и седях пръв помежду им, И живеех като цар всред войската, Както онзи, който утешава наскърбените.
Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
