Йов 29
1 И Иов още продължи беседата си като казваше:
Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
2 О, да бях както в предишните месеци, Както в дните, когато Бог ме пазеше,
«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
3 Когато светилникът Му светеше на главата ми, И със светлината Му ходех в тъмнината;
Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4 Както бях в дните на зрелостта си, Когато съветът от Бога бдеше над шатъра ми;
Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5 Когато Всемогъщият беше още с мене, И децата ми бяха около мене;
Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6 Когато миех стъпките си с масло, И скалата изливаше за мене реки от дървено масло!
Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7 Когато през града излизах на портата, И приготвях седалището си на пазара,
Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8 Младите, като ме гледаха, се криеха, И старците ставаха и стояха прави;
Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9 Първенците се въздържаха от говорене, И туряха ръка на устата си;
Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10 Гласът на началниците замлъкваше, И езикът им залепваше за небцето им;
Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
11 Ухо, като ме чуеше, ублажаваше ме, И око, като ме виждаше, свидетелствуваше за мене;
Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12 Защото освобождавах сиромаха, който викаше, И сирачето, и онзи, който нямаше помощник.
Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
13 Благословението от този, който бе близо до загиване, идеше на мене; И аз веселях сърцето на вдовицата.
Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14 Обличах правдата, и тя ми беше одежда; Моята правдивост ми беше като мантия и корона.
Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15 Аз бях очи на слепия, И нозе на хромия.
Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
16 Бях баща на сиромасите; Изследвах делото на непознатия мене.
Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17 Трошех челюстите на несправедливия, И изтеглях лова из зъбите му.
Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18 Тогава думах: Ще умра в гнездото си; И дните ми ще се умножат, както пясъка.
Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19 Коренът ми е прострян към водите; И росата намокрюва цяла нощ клоните ми.
Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
20 Славата ми зеленее още в мене; И лъкът ми се укрепява в ръката ми.
Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21 Човеците чакаха да ме слушат, И мълчаха, за да чуят съветите ми.
İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22 Подир моите думи те не притуряха нищо; Словото ми капеше върху тях;
Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23 За мене очакваха като за дъжд, И устата ми зееха като за пролетен дъжд.
Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24 Усмихвах се на тях, когато бяха в отчаяние; И те не можаха да потъмнеят светлостта на лицето ми.
Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25 Избирах пътя към тях, и седях пръв помежду им, И живеех като цар всред войската, Както онзи, който утешава наскърбените.
Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
