< Йов 24 >

1 Защо, ако времената не са открити от Всемогъщия, Ония които Го познават, не виждат дните Му за съд?
Job antwoordde, en sprak Waarom zijn er door den Almachtige dan geen tijden bepaald, En aanschouwen zij, die Hem kennen, zijn dagen niet?
2 Едни преместят межди, Грабят стада и ги пасат;
Waarom verzetten dan de bozen de grensstenen, En beroven zij kudde en herder?
3 Откарват осела на сирачетата; Вземат в залог говедото на вдовицата;
Ze voeren den ezel der wezen weg, En leggen beslag op het rund van de weduwe;
4 Изтласкват бедните от пътя; Сиромасите на земята се крият заедно от тях.
De berooiden worden van de weg gedrongen, De armen in het land moeten zich allen verbergen;
5 Ето, като диви осли в пустинята излизат по работата си, Подраняват да търсят храна; Пустинята из доставя храна за чадата им.
Als wilde ezels in de woestijn Trekken ze uit, om te zwoegen. Ze zoeken tot de avond naar buit, Maar geen brood voor hun kinderen!
6 Жънат фуража в нивата, за да го ядат. И берат лозата на неправедника;
Ze roven des nachts de oogst van het veld, En zoeken de wijngaard der rijken af.
7 Цяла нощ лежат голи без дрехи, И нямат завивка в студа;
Naakt overnachten zij, zonder kleed, En zonder dekking tegen de kou;
8 Измокрюват се от планинските дъждове, И прегръщат скалата, понеже нямат прибежище.
Ze worden nat door de stortvloed der bergen, Drukken zich tegen de rotsen, omdat de schuilplaats ontbreekt
9 Други грабват сирачето от съседите, И вземат залог от сиромаха.
Ze rukken den wees van de moederborst af En nemen den zuigeling der armen tot pand.
10 Голи, тия ходят крадешком без дреха, И гладни, носят сноповете;
Naakt lopen ze rond, ongekleed, Zelf hongerig, moeten ze schoven torsen;
11 Изтискват дървено масло в техните огради, Тъпчат линовете им, а остават жадни.
Ze persen de olie tussen twee stenen, Treden de perskuip, maar lijden dorst.
12 Умиращите охкат из града, И душата на ранените вика; Но пак това безумие Бог не гледа.
Uit de stad stijgt het kermen der stervenden op, En roept de ziel der gewonden om hulp; Maar God luistert niet naar hun smeken, Hùn schenkt Hij geen aandacht!
13 Дали са от противниците на виделината; Не знаят пътищата й, И не стоят в пътеките й,
En schuwen het licht; Ze kennen zijn wegen niet, En blijven niet op zijn paden.
14 Убиецът става в зори и убива сиромаха и нуждаещия се, А нощем е като крадец.
Eer het licht wordt, maakt zich de moordenaar op, Om armen en berooiden te doden; En terwijl het nog nacht is, Sluipt hij rond als een dief.
15 Така и окото на прелюбодееца очаква да се мръкне, Като казва: Око не ще ме види; И преличава лицето си.
Het oog van den overspeler maakt van de schemering gebruik; Hij denkt: Geen oog, dat mij ziet; Hij slaat zich een sluier voor het gezicht,
16 В тъмнината пробиват къщи; Те се затварят през деня, Видело не познават.
En breekt in het donker de huizen in. Maar zij sluiten zich op overdag, En willen van het daglicht niet weten;
17 Защото за всички тях зората е като мрачната сянка; Понеже познават ужасите на мрачната сянка.
Voor hen allen is de morgen als de schaduw des doods, Zodra het licht wordt, overvalt hen de doodschrik!
18 Бърже се отдалечат по лицето на водата; Делът им е проклет на земята; Не се обръщат вече към пътя за лозята.
Die anderen vluchten weg voor de dag Zijn erfdeel ligt vervloekt in het land, Geen druiventreder trekt naar zijn wijnberg;
19 Както сушата и топлината поглъщат водата от снега, Така и преизподнята грешните. (Sheol h7585)
Zoals droogte en hitte het sneeuwwater slurpen, Zo slurpt de onderwereld den zondaar op. (Sheol h7585)
20 Майчината утроба ще ги забрави; Червеят ще има сладко ястие в тях; Няма вече да се спомнят; И неправдата ще се строши като дърво.
Door de moederschoot wordt hij vergeten, De wormen smullen van hem; Zijn naam wordt niet langer herdacht, Zijn ongerechtigheid geknakt als een boom.
21 Поглъщат неплодната, която ражда; И на вдовицата не правят добро,
Hij mishandelt de onvruchtbare, haar die niet baart, En behandelt de weduwe niet goed:
22 Влачат и мощните със силата си; Те стават, и никой не е безопасен в живота си.
Maar Hij, die tyrannen verplettert, Zal het wreken door zijn kracht!
23 Бог им дава безопасност, и те се успокояват с нея, Но очите Му са върху пътищата им.
Hij is van zijn leven niet zeker, Gebroken de steun, waarop hij zich stut, En op zijn wegen ellende:
24 Въздигнаха се за малко, и, ето, че ги няма! Снишават се; и както всички други си отиват, И отсичат се като главите на класовете.
Een korte tijd rijst hij omhoog, dan is hij niet meer. Hij verdort als een kwijnende plant, Verlept als de top van een aar!
25 И сега, ако не е така, кой ще ме изкара лъжец, И ще обърне в нищо думите ми?
Is het niet waar, wie overtuigt mij van leugen, En wie ontzenuwt mijn betoog?

< Йов 24 >