Йов 19

1 Тогава Иов в отговор рече:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 До кога ще оскърбявате душата ми, И ще ме съкрушавате с думи?

۲ «تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟

3 Десет пъти вече стана ме укорявате, Но пак не ви е срам, че ми смайвате главата.

۳ این ده مرتبه است که مرا مذمت نمودید، و خجالت نمی کشید که با من سختی می‌کنید؟

4 Даже ако наистина съм съгрешил, Грешката ми остава с мене.

۴ و اگر فی الحقیقه خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند.

5 Ако непременно искате да се големеете над мене И да хвърляте против мене укора ми,

۵ اگر فی الواقع بر من تکبر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید،

6 Знайте сега, че Бог ме повали И ме обиколи с мрежата Си.

۶ پس بدانید که خدا دعوی مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است.

7 Ето, викам: Неправда! Но няма кой да ме чуе; Издавам вик за помощ, но няма съд.

۷ اینک از ظلم، تضرع می‌نمایم و مستجاب نمی شوم و استغاثه می‌کنم و دادرسی نیست.

8 Той е преградил пътя ми, та не мога да премина, И турил е тъмнина в пътеките ми,

۸ طریق مرا حصارنموده است که از آن نمی توانم گذشت و برراههای من تاریکی را گذارده است.

9 Съблякъл ме е от славата ми, И отнел е венеца от главата ми.

۹ جلال مرا ازمن کنده است و تاج را از سر من برداشته،

10 Съкрушил ме е отвсякъде, и аз отивам; И изкоренил е надеждата ми като дърво.

۱۰ مرا ازهر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است.

11 Запалил е тоже против мене гнева Си, И счита ме като един от враговете Си.

۱۱ غضب خودرا بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خودشمرده است.

12 Полковете Му настъпват заедно, Та заздравяват пътя си против мене, И разполагат се в стан около шатъра ми.

۱۲ فوجهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند.

13 Отдалечил е от мене братята ми; И ония, които ме познаваха, станаха съвсем чужди за мене.

۱۳ «برادرانم را از نزد من دور کرده است وآشنایانم از من بالکل بیگانه شده‌اند.

14 Оставиха ме ближните ми, И забравиха ме познайниците ми.

۱۴ خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند.

15 Ония, които живеят в дома ми, И слугините ми считат ме като чужд; Странен станах в очите им.

۱۵ نزیلان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام.

16 Викам слугата си, и не отговаря, При все че с устата си му се моля.

۱۶ غلام خود راصدا می‌کنم و مرا جواب نمی دهد، اگر‌چه او را به دهان خود التماس بکنم.

17 Дъхът ми е отвратителен на жена ми, И дъхът ми на чадата на чреслата ми.

۱۷ نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرع من نزد اولاد رحم مادرم.

18 И самите малки деца ме презират; Когато ставам говорят против мене.

۱۸ بچه های کوچک نیز مرا حقیرمی شمارند و چون برمی خیزم به ضد من حرف می‌زنند.

19 Всичките ми по-близки приятели се погнусяват от мене; И ония, които възлюбих, обърнаха се против мене.

۱۹ همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم از من برگشته‌اند.

20 Костите ми залепват за кожата ми и за месата ми; И отървах се само с кожата на зъбите си.

۲۰ استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خودخلاصی یافته‌ام.

21 Смилете се за мене, смилете се за мене, вие приятели мои! Защото ръката Божия се допря до мене.

۲۱ بر من ترحم کنید! ترحم کنیدشما‌ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است.

22 Защо ме гоните като че ли сте Бог, И не се насищате от плътта ми?

۲۲ چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید وازگوشت من سیر نمی شوید.

23 О, да можеха да се напишат думите ми! Да се начертаеха на книга!

۲۳ کاش که سخنانم الان نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید،

24 Да се издълбаеха на скала за всегда С желязна писалка и олово!

۲۴ و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد!

25 Защото зная, че е жив Изкупителят ми, И че в последно време ще застане на земята;

۲۵ و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست.

26 И, като изтлее след кожата ми това тяло, Пак вън от плътта си ще видя Бога:

۲۶ و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید.

27 Когото сам аз ще видя, И очите ми ще гледат, и то не като чужденец, За тая гледка дробовете ми се топят дълбоко в мене.

۲۷ ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر‌چه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد.

28 Ако кажете, Как ще го гоним, Тъй като причината на това страдание се намира в самия него!

۲۸ اگربگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت می‌شود.

29 Тогава бойте се от меча; Защото гневни са наказанията, нанесени от меча, За да познаете, че има съд.

۲۹ پس از شمشیربترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.»