Йов 19
1 Тогава Иов в отговор рече:
Job vastasi ja sanoi:
2 До кога ще оскърбявате душата ми, И ще ме съкрушавате с думи?
"Kuinka kauan te vaivaatte minun sieluani ja runtelette minua sanoillanne?
3 Десет пъти вече стана ме укорявате, Но пак не ви е срам, че ми смайвате главата.
Jo kymmenenkin kertaa olette minua häväisseet, häpeämättä te minua rääkkäätte.
4 Даже ако наистина съм съгрешил, Грешката ми остава с мене.
Olenko todella hairahtunut, yöpyykö hairahdukseni minun luonani?
5 Ако непременно искате да се големеете над мене И да хвърляте против мене укора ми,
Tahi voitteko todella ylvästellä minua vastaan ja todistaa minun ansainneen häpeäni?
6 Знайте сега, че Бог ме повали И ме обиколи с мрежата Си.
Tietäkää siis, että Jumala on tehnyt minulle vääryyttä ja on kietonut minut verkkoonsa.
7 Ето, викам: Неправда! Но няма кой да ме чуе; Издавам вик за помощ, но няма съд.
Katso, minä huudan: 'Väkivaltaa!' enkä saa vastausta; huudan apua, mutta ei ole mitään oikeutta.
8 Той е преградил пътя ми, та не мога да премина, И турил е тъмнина в пътеките ми,
Hän on aidannut tieni, niin etten pääse ylitse, ja on levittänyt pimeyden poluilleni.
9 Съблякъл ме е от славата ми, И отнел е венеца от главата ми.
Hän on riisunut minulta kunniani ja ottanut kruunun minun päästäni.
10 Съкрушил ме е отвсякъде, и аз отивам; И изкоренил е надеждата ми като дърво.
Hän repi minut maahan joka puolelta, niin että olen mennyttä, ja hän tempasi irti toivoni niinkuin puun.
11 Запалил е тоже против мене гнева Си, И счита ме като един от враговете Си.
Hän päästi vihansa syttymään minua vastaan ja piti minua vihollisenansa.
12 Полковете Му настъпват заедно, Та заздравяват пътя си против мене, И разполагат се в стан около шатъра ми.
Hänen sotajoukkonsa tulivat yhdessä ja tekivät tiensä minua vastaan ja leiriytyivät minun majani ympärille.
13 Отдалечил е от мене братята ми; И ония, които ме познаваха, станаха съвсем чужди за мене.
Veljeni hän on minusta loitontanut; tuttavani ovat minusta aivan vieraantuneet.
14 Оставиха ме ближните ми, И забравиха ме познайниците ми.
Läheiseni ovat minusta luopuneet, ja uskottuni ovat unhottaneet minut.
15 Ония, които живеят в дома ми, И слугините ми считат ме като чужд; Странен станах в очите им.
Ne, jotka talossani majailevat, ja palvelijattareni pitävät minua muukalaisena, minä olen tullut vieraaksi heidän silmissään.
16 Викам слугата си, и не отговаря, При все че с устата си му се моля.
Minä kutsun palvelijaani, eikä hän vastaa; minun suuni täytyy nöyrästi rukoilla häntä.
17 Дъхът ми е отвратителен на жена ми, И дъхът ми на чадата на чреслата ми.
Hengitykseni on vastenmielinen vaimolleni, hajuni on äitini pojista ilkeä.
18 И самите малки деца ме презират; Когато ставам говорят против мене.
Poikasetkin halveksivat minua; kun nousen, niin he puhuvat minusta pilkkojaan.
19 Всичките ми по-близки приятели се погнусяват от мене; И ония, които възлюбих, обърнаха се против мене.
Kaikki seuratoverini inhoavat minua, ja ne, joita minä rakastin, ovat kääntyneet minua vastaan.
20 Костите ми залепват за кожата ми и за месата ми; И отървах се само с кожата на зъбите си.
Luuni ovat tarttuneet nahkaani, ihooni, eikä minusta ole enää kuin ikenet jäljellä.
21 Смилете се за мене, смилете се за мене, вие приятели мои! Защото ръката Божия се допря до мене.
Armahtakaa minua, armahtakaa, te, minun ystäväni, sillä Jumalan käsi on minuun koskenut.
22 Защо ме гоните като че ли сте Бог, И не се насищате от плътта ми?
Miksi vainoatte minua niinkuin Jumala, ettekä saa kylläänne minun lihastani?
23 О, да можеха да се напишат думите ми! Да се начертаеха на книга!
Oi, jospa minun sanani kirjoitettaisiin muistiin, jospa ne piirrettäisiin kirjaan,
24 Да се издълбаеха на скала за всегда С желязна писалка и олово!
rautataltalla ja lyijyllä hakattaisiin kallioon ikuisiksi ajoiksi!
25 Защото зная, че е жив Изкупителят ми, И че в последно време ще застане на земята;
Mutta minä tiedän lunastajani elävän, ja viimeisenä hän on seisova multien päällä.
26 И, като изтлее след кожата ми това тяло, Пак вън от плътта си ще видя Бога:
Ja sittenkuin tämä nahka on yltäni raastettu ja olen ruumiistani irti, saan minä nähdä Jumalan.
27 Когото сам аз ще видя, И очите ми ще гледат, и то не като чужденец, За тая гледка дробовете ми се топят дълбоко в мене.
Hänet olen minä näkevä apunani; minun silmäni saavat nähdä hänet-eikä vieraana. Munaskuuni hiukeavat sisimmässäni.
28 Ако кажете, Как ще го гоним, Тъй като причината на това страдание се намира в самия него!
Kun sanotte: 'Kuinka vainoammekaan häntä!' -minusta muka löydetään asian juuri-
29 Тогава бойте се от меча; Защото гневни са наказанията, нанесени от меча, За да познаете, че има съд.
niin peljätkää miekkaa, sillä viha on kohtaava miekanalaisia pahoja töitä, tietääksenne, että tuomari on."
