Йов 19
1 Тогава Иов в отговор рече:
Əyyub belə cavab verdi:
2 До кога ще оскърбявате душата ми, И ще ме съкрушавате с думи?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 Десет пъти вече стана ме укорявате, Но пак не ви е срам, че ми смайвате главата.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Даже ако наистина съм съгрешил, Грешката ми остава с мене.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 Ако непременно искате да се големеете над мене И да хвърляте против мене укора ми,
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 Знайте сега, че Бог ме повали И ме обиколи с мрежата Си.
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 Ето, викам: Неправда! Но няма кой да ме чуе; Издавам вик за помощ, но няма съд.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 Той е преградил пътя ми, та не мога да премина, И турил е тъмнина в пътеките ми,
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 Съблякъл ме е от славата ми, И отнел е венеца от главата ми.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 Съкрушил ме е отвсякъде, и аз отивам; И изкоренил е надеждата ми като дърво.
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 Запалил е тоже против мене гнева Си, И счита ме като един от враговете Си.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 Полковете Му настъпват заедно, Та заздравяват пътя си против мене, И разполагат се в стан около шатъра ми.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 Отдалечил е от мене братята ми; И ония, които ме познаваха, станаха съвсем чужди за мене.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 Оставиха ме ближните ми, И забравиха ме познайниците ми.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 Ония, които живеят в дома ми, И слугините ми считат ме като чужд; Странен станах в очите им.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 Викам слугата си, и не отговаря, При все че с устата си му се моля.
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 Дъхът ми е отвратителен на жена ми, И дъхът ми на чадата на чреслата ми.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 И самите малки деца ме презират; Когато ставам говорят против мене.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 Всичките ми по-близки приятели се погнусяват от мене; И ония, които възлюбих, обърнаха се против мене.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 Костите ми залепват за кожата ми и за месата ми; И отървах се само с кожата на зъбите си.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 Смилете се за мене, смилете се за мене, вие приятели мои! Защото ръката Божия се допря до мене.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Защо ме гоните като че ли сте Бог, И не се насищате от плътта ми?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 О, да можеха да се напишат думите ми! Да се начертаеха на книга!
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 Да се издълбаеха на скала за всегда С желязна писалка и олово!
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 Защото зная, че е жив Изкупителят ми, И че в последно време ще застане на земята;
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 И, като изтлее след кожата ми това тяло, Пак вън от плътта си ще видя Бога:
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 Когото сам аз ще видя, И очите ми ще гледат, и то не като чужденец, За тая гледка дробовете ми се топят дълбоко в мене.
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 Ако кажете, Как ще го гоним, Тъй като причината на това страдание се намира в самия него!
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 Тогава бойте се от меча; Защото гневни са наказанията, нанесени от меча, За да познаете, че има съд.
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
