Йов 17
1 Духът ми чезне, дните ми гаснат, мене вече гробът чака.
O meu espírito se vai corrompendo, os meus dias se vão apagando, e tenho perante mim as sepulturas.
2 Сигурно ми се присмиват; И окото ми трябва постоянно да гледа огорченията им!
Porventura não estão zombadores comigo? e os meus olhos não passam a noite chorando pelas suas amarguras?
3 Дай, моля, поръчителство; стани ми поръчител при Себе Си; Кой друг би дал ръка на мене?
Promete agora, e dá-me um fiador para contigo: quem há que me dê a mão?
4 Защото си скрил сърцето им от разум; Затова няма да ги възвисиш.
Porque aos seus corações encobriste o entendimento, pelo que não os exaltarás.
5 Който заради плячка предава приятели - Очите на чадата му ще изтекат.
O que lisongeando fala aos amigos também os olhos de seus filhos desfalecerão.
6 Той ме е поставил и поговорка на людете; И укор станах аз пред тях.
Porém a mim me pôs por um provérbio dos povos, de modo que já sou uma abominação perante o rosto de cada um.
7 Помрачиха очите ми от скръб, И всичките ми телесни части станаха като сянка.
Pelo que já se escureceram de mágoa os meus olhos, e já todos os meus membros são como a sombra:
8 Правдивите ще се почудят на това, И невинният ще се повдигне против нечестивия.
Os retos pasmarão disto, e o inocente se levantará contra o hipócrita.
9 А праведният ще се държи в пътя си, И който има чисти ръце ще увеличава силата си.
E o justo seguirá o seu caminho firmemente, e o puro de mãos irá crescendo em força.
10 А вие всички, моля, пак дойдете; Обаче не ще мога намери между вас един разумен.
Mas, na verdade, tornai todos vós, e vinde cá; porque sábio nenhum acho entre vós.
11 Дните ми преминаха; Намеренията ми и желанията на сърцето ми се пресякоха.
Os meus dias passam, os meus propósitos se quebraram, os pensamentos do meu coração.
12 Нощта скоро ще замести деня; Виделото е близо до тъмнината,
Trocaram o dia em noite; a luz está perto do fim, por causa das trevas.
Se eu esperar, a sepultura será a minha casa; nas trevas estenderei a minha cama. (Sheol h7585)
14 Ако съм викнал към тлението, Баща ми си ти, - Към червеите: Майка и сестра ми сте,
Á corrupção clamo: Tu és meu pai; e aos bichos: Vós sois minha mãe e minha irmã.
15 То где е сега надеждата ми? Да! кой ще види надеждата ми?
Onde pois estaria agora a minha esperança? enquanto à minha esperança, quem a poderá ver
