Йов 16

1 Тогава Иов в отговор рече:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Много такива неща съм слушал; Окаяни утешители сте всички.

من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

3 Свършват ли се празните думи? Или що ти дава смелост, та отговаряш?

آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟

4 И аз можех да говоря като вас; Ако беше вашата душа на мястото на моята душа, Можех да натрупам думи против вас И да клатя глава против вас.

اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم.

5 Но аз бих ви подкрепил с устата си, И утехата си от устните ми би олекчила скръбта ви.

اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم.

6 Ако говоря, болката ми не олеква; И ако мълча, до колко съм по-на покой?

هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد.

7 Но сега Той ме много умори; Ти запусти цялото ми семейство.

خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای.

8 Набръчкал си ме в свидетелство против мене; И мършавостта ми се издига срещу мене И заявява в лицето ми.

ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند.

9 Разкъсва ме в гнева Си, и ме мрази; Скърца със зъбите Си против мене; Неприятелят ми остри очите си върху мене.

خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد.

10 Зяпат против мене с устата си, Удрят ме по челюстта с хулене, Трупат се всички против мене.

مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند.

11 Бог ме предаде на неправедния, И ме хвърли в ръцете на нечестивите.

خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند.

12 Бях в охолност, но Той ме разкъса, Дори хвана ме за врата и строши ме, И постави ме за Своя прицел.

من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است.

13 Стрелците Му ме обиколиха; Пронизва бъбреците ми, и не щади; Излива жлъчката ми на земята.

با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد.

14 Съсипва ме с удар върху удар; Спуска се върху мене като исполин.

او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند.

15 Вретище съших върху кожата си, И окалях рога си в пръстта.

لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام.

16 Лицето ми подпухна от плач, И мрачна сянка има върху клепачите ми,

از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است.

17 Ако и да няма неправда в ръцете ми, И да е чиста молитвата ми.

ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست.

18 О земле, не покривай кръвта ми! И за вика ми да няма място за почивка.

ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد.

19 Ето и сега, свидетелят ми е на небеса, И свидетелството ми във височините.

من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند.

20 Моите приятели ми се присмиват; Но окото ми рони сълзи към Бога,

دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم

21 Дано Той сам защити човека пред Бога. И човешкия син пред ближния му!

و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند.

22 Защото като се изминат малко години Аз ще отида на път, отгдето няма да се върна.

زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست.