< Йов 16 >

1 Тогава Иов в отговор рече:
Job antwoordde, en sprak:
2 Много такива неща съм слушал; Окаяни утешители сте всички.
Zulke beweringen heb ik nu al meer dan genoeg gehoord; Gij zijt allemaal onuitstaanbare troosters!
3 Свършват ли се празните думи? Или що ти дава смелост, та отговаряш?
Komt er dan nooit een eind aan die bluf, Wat prikkelt u toch, om te praten?
4 И аз можех да говоря като вас; Ако беше вашата душа на мястото на моята душа, Можех да натрупам думи против вас И да клатя глава против вас.
Ik zou juist eender als gij kunnen spreken, Waart gij in mijn plaats; Mooie woorden tegen u kunnen zeggen, Het hoofd over u kunnen schudden;
5 Но аз бих ви подкрепил с устата си, И утехата си от устните ми би олекчила скръбта ви.
U met de mond kunnen troosten, En met de lippen beklagen.
6 Ако говоря, болката ми не олеква; И ако мълча, до колко съм по-на покой?
Als ik spreek, wordt mijn leed er niet door verminderd; Maar wat komt er van mij, als ik zwijg?
7 Но сега Той ме много умори; Ти запусти цялото ми семейство.
De kwaadwillige zou mij aanstonds weerloos maken En heel zijn bent greep mij aan;
8 Набръчкал си ме в свидетелство против мене; И мършавостта ми се издига срещу мене И заявява в лицето ми.
Mijn lasteraar zou tegen mij getuigen, Tegen mij optreden, mij aanklagen;
9 Разкъсва ме в гнева Си, и ме мрази; Скърца със зъбите Си против мене; Неприятелят ми остри очите си върху мене.
Zijn toorn verscheurt en bestookt mij, Hij knerst de tanden tegen mij! Mijn tegenstanders zouden mij met hun ogen doorboren,
10 Зяпат против мене с устата си, Удрят ме по челюстта с хулене, Трупат се всички против мене.
Hun monden tegen mij opensperren, Smadelijk mij op de wangen slaan, Als één man tegen mij optrekken!
11 Бог ме предаде на неправедния, И ме хвърли в ръцете на нечестивите.
Want God levert mij aan deugnieten over, En werpt mij in de handen der bozen;
12 Бях в охолност, но Той ме разкъса, Дори хвана ме за врата и строши ме, И постави ме за Своя прицел.
Ik leefde in vrede: Hij heeft me gebroken, Bij de nek gegrepen en neergesmakt; Hij heeft mij tot zijn doelwit gemaakt,
13 Стрелците Му ме обиколиха; Пронизва бъбреците ми, и не щади; Излива жлъчката ми на земята.
Zijn pijlen snorren om mij heen; Meedogenloos doorboort Hij mijn nieren, En stort mijn gal over de bodem uit.
14 Съсипва ме с удар върху удар; Спуска се върху мене като исполин.
Hij schiet mij de ene bres na de andere, Als een krijgsheld stormt Hij op mij los;
15 Вретище съших върху кожата си, И окалях рога си в пръстта.
Ik heb een rouwkleed over mijn huid genaaid, Mijn hoorn in het stof laten zakken;
16 Лицето ми подпухна от плач, И мрачна сянка има върху клепачите ми,
Mijn gelaat is rood van het wenen, En over mijn wimpers ligt de schaduw des doods.
17 Ако и да няма неправда в ръцете ми, И да е чиста молитвата ми.
Maar omdat er geen geweld aan mijn handen kleeft, Klinkt mijn rein gebed naar omhoog:
18 О земле, не покривай кръвта ми! И за вика ми да няма място за почивка.
Aarde, houd mijn bloed niet bedekt En smoor mijn jammerklacht niet!
19 Ето и сега, свидетелят ми е на небеса, И свидетелството ми във височините.
Maar nog leeft mijn Getuige in de hemel, Mijn pleitbezorger in den hoge!
20 Моите приятели ми се присмиват; Но окото ми рони сълзи към Бога,
Mijn jammeren dringt door tot God, Mijn oog stort tranen voor zijn aanschijn.
21 Дано Той сам защити човека пред Бога. И човешкия син пред ближния му!
O, mocht er een scheidsrechter zijn tussen den mens en God, Als tussen den mens en zijn naaste!
22 Защото като се изминат малко години Аз ще отида на път, отгдето няма да се върна.
Want luttel zijn de jaren, die mij nog resten, Eer ik de weg bewandel, waarlangs men niet terugkeert.

< Йов 16 >