Йов 14
1 Човекът, роден от жена е кратковременен И пълен със смущение.
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 Цъфти като цвят, и се покосява; Бяга като сянка, и не се държи.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 И върху такъв ли отваряш очите Си, И ме караш на съд с Тебе?
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 Кой може да извади чисто от нечисто? Никой.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 Тъй като дните му са определени, И числото на месеците му е у Тебе, И Ти си поставил границите му, които не може да премине,
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Отвърни погледа Си от него, за да си почине, Догде като наемник доизкара деня си.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 Защото за дървото има надежда, Че, ако се отсече, пак ще поникне, И че издънката му няма да изчезне,
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Даже ако коренът му остарее в земята, И ако пънът му умре в пръстта;
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 Понеже от дъха на водата ще поникне, И ще покара клончета като новопосадено.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 Но човек умира и прехожда; Да! Човек издъхва, и де го?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 Както водите чезнат из морето, И реката престава и пресъхва,
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 Така човек ляга, и не става вече; Докато небесата не преминат, те няма да се събудят, И няма да станат от съня си.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 О, дано ме скриеше Ти в преизподнята, Да ме покриеше, догде премине гневът Ти, Да ми определеше срок, и тогава да би ме спомнил! (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 Ако умре човек, ще оживее ли? През всичките дни на воюването си ще чакам, Докато дойде промяната ми.
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Ще повикнеш, и аз ще Ти се отзова; Ще пожелаеш делото на ръцете Си.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 А сега броиш стъпките ми; Не наблюдаваш ли греховете ми?
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 Престъплението ми е запечатано в мешец, И зашиваш беззаконието ми.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 Наистина както и планината като пада унищожава се, И скалата се премества от мястото си;
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 Както водите изтриват камъните; И наводненията им завличат пръстта от земята; Така Ти погубваш надеждата на човека.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Надделяваш всякога над него, и той прехожда; Изменяваш лицето му, и го отпращаш.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 Синовете му достигат до почитание, а той не знае; И биват свалени, а той не забелязва това за тях;
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 Знае само, че снагата му е за него в болки, И душата му е за него в жалеене.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
