Яков 2
1 Братя мои, да не държите вярата на прославения наш Господ Исус Христос с лицеприятие.
Mine Brødre! Eders Tro på vor Herre Jesus Kristus, den herliggjorte, være ikke forbunden med Persons Anseelse!
2 Защото, ако влезе в синагогата ви човек с златен пръстен и с хубави дрехи, а влезе и сиромах с оплескани дрехи,
Når der nemlig kommer en Mand ind i eders Forsamling med Guldring på Fingeren, i prægtig Klædning, men der også kommer en fattig ind i smudsig Klædning,
3 и погледете с почит към оня, който е с хубави дрехи, та речете: Ти седни тука на добро място; а на сиромаха речете: Ти стой там, или: Седни до подножието ми,
og I fæste Øjet på den, som bærer den prægtige Klædning og sige: Sæt du dig her på den gode Plads, og I sige til den fattige: Stå du der eller sæt dig nede ved min Fodskammel:
4 не правите ли различия помежду си, и не ставате ли пристрастни съдии?
ere I så ikke komne i Strid med eder selv og blevne Dommere med slette Tanker?
5 Слушайте любезни ми братя: Не избра ли Бог ония, които от сиромаси в светски неща, богати с вяра и наследници на царството, което е обещал на тия, които Го любят?
Hører, mine elskede Brødre! Har Gud ikke udvalgt de for Verden fattige til at være rige i Tro og Arvinger til det Rige, som han har forjættet dem, der elske ham?
6 А вие опозорихте сиромаха. Нали богатите ви угнетяват и сами ви влачат по съдилища?
Men I have vanæret den fattige! Er det ikke de rige, som underkue eder, og er det ikke dem, som slæbe eder for Domstolene?
7 Нали те хулят почтеното име, с което се именувате?
Er det ikke dem, som bespotte det skønne Navn, som er nævnet over eder?
8 Обаче, ако изпълнявате царският закон, според писанието: Да обичаш ближният си като себе си, добре правите.
Ganske vist, dersom I opfylde den kongelige Lov efter Skriften: "Du skal elske din Næste som dig selv", gøre I ret;
9 Но ако гледате на лице, грях правите, и от закона се осъждате като престъпници.
men dersom I anse Personer, gøre I Synd og revses af Loven som Overtrædere.
10 Защото, който опази целия закон, а сгреши в едно нещо, бива виновен във всичко.
Thi den, som holder hele Loven, men støder an i eet Stykke, er bleven skyldig i alle.
11 Понеже Оня, Който е рекъл: Не прелюбодействувай, рекъл е и: Не убивай, тъй че, ако не прелюбодействуваш, а пък убиваш, станал си престъпник на закона.
Thi han, som sagde: "Du må ikke bedrive Hor," sagde også: "Du må ikke slå ihjel." Dersom du da ikke bedriver Hor, men slår ihjel, da er du bleven en Lovens Overtræder.
12 Така говорете и така постъпвайте като човеци, които ще бъдат осъдени по закона на свободата.
Taler således og gører således, som de, der skulle dømmes efter Frihedens Lov.
13 Защото съдът е немилостив към този, който е показал милост. Милостта тържествува над съда.
Thi Dommen er ubarmhjertig imod den, som ikke har øvet Barmhjertighed; Barmhjertighed træder frimodigt op imod Dommen.
14 Каква полза братя мои, че има вяра, а няма дела? Може ли такава вяра да го спаси?
Hvad gavner det, mine Brødre! om nogen siger, han har Tro, men ikke har Gerninger? mon Troen kan frelse ham?
15 Ако някой брат или някоя сестра са голи и останали без ежедневна храна,
Dersom en Broder eller Søster er nøgen og fattes den daglige Føde,
16 и някой от вас им рече: Идете си с мир, дано бъдете стоплени и нахранени, а не им дадете потребното за тялото, каква полза?
og en af eder siger til dem: Går bort i Fred, varmer eder og mætter eder, men I ikke give dem det, som hører til Legemets Nødtørst, hvad gavner det?
17 Така и вярата, ако няма дела, сама по себе си е мъртва.
Ligeså er også Troen, dersom den ikke har Gerninger, død i sig selv.
18 Но ще рече някой: Ти имаш вяра, а пък аз имам дела; ако можеш, покажи ми вярата си без дела, и аз ще ти покажа вярата си от моите дела.
Men man vil sige: Du har Tro, og jeg har Gerninger. Vis mig din Tro uden Gerningerne, og jeg vil af mine Gerninger vise dig Troen.
19 Ти вярваш, че има само един Бог, добре правиш; и бесовете вярват и треперят.
Du tror, at Gud er een; deri gør du ret; også de onde Ånder tro det og skælve.
20 Обаче искаш ли да познаеш, о суетни човече, че вяра без дела е безплодна?
Men vil du vide, du tomme Menneske! at Troen uden Gerninger er unyttig?
21 Авраам, нашият отец, не оправда ли се чрез дела като принесе сина си Исаака на жертвеника?
Blev ikke vor Fader Abraham retfærdiggjort af Gerninger, da han ofrede sin Søn Isak på Alteret?
22 Ти виждаш, че вярата действуваше заедно с делата му, и че от делата се усъвършенствува вярата;
Du ser, at Troen virkede sammen med hans Gerninger, og ved Gerningerne blev Troen fuldkommet,
23 и изпълни се писанието, което казва: Аврам повярва в Бога; и това му се вмени за правда и се нарече Божий приятел.
og Skriften blev opfyldt, som siger: "Abraham troede Gud, og det blev regnet ham til Retfærdighed", og han blev kaldet Guds Ven.
24 Виждате, че чрез дела се оправдава човек, а не само чрез вяра.
I se, at et Menneske retfærdiggøres af Gerninger, og ikke af Tro alene.
25 Така също блудницата Раав не оправда ли се чрез дела, когато прие пратеници и ги изпрати бърже през друг път?
Ligeså Skøgen Rahab, blev ikke også hun retfærdiggjort af Gerninger, da hun tog imod Sendebudene og lod dem slippe bort ad en anden Vej?
26 Защото, както тялото отделено от духа е мъртво, така и вярата отделена от дела е мъртва.
Thi ligesom Legemet er dødt uden Ånd, således er også Troen død uden Gerninger.
