Исая 2
1 Словото, което се откри на Амосовия син Исаия за Юда и Ерусалим:
Булар Амозниң оғли Йәшая Йерусалим вә Йәһуда тоғрисида көргән каламдур: —
2 В последните дни Хълмът на дома Господен Ще се утвърди по-високо от всичките хълмове, И ще се издигне над бърдата; И всичките народи ще се стекат на него.
Ахир заманларда, Пәрвәрдигарниң өйи җайлашқан тағ тағларниң беши болуп бекитилиду, Һәммә дөң-егизлктин үстүн қилип көтирилиду; Барлиқ әлләр униңға қарап еқип келишиду.
3 И Много племена ще отидат и ще рекат: Дойдете, да възлезем на хълма Господен, В дома на Якововия Бог; Той ще ни научи на пътищата Си, И ние ще ходим в пътеките Му, Защото от Сион ще излезе поуката, И словото Господно от Ерусалим.
Нурғун хәлиқ-милләтләр чиқип бир-биригә: — «Келиңлар, биз Пәрвәрдигарниң теғиға, Яқупниң Худасиниң өйигә чиққайли; У Өз йоллиридин бизгә үгитиду, Биз Униң тәриқилиридә маңимиз» — дейишиду. — Чүнки қанун-йолйоруқ Зиондин, Пәрвәрдигарниң сөз-калами Йерусалимдин чиқидиған болиду.
4 Бог ще седи между народите, И ще решава между племената; И те ще изковат ножовете си на палешници, И копията си на сърпове; Народ против народ няма да вдигне нож, Нито ще се учат вече на война.
У әлләр арисида һөкүм чиқириду, Нурғун хәлиқләрниң һәқ-наһәқлиригә кесим қилиду; Буниң билән улар қиличлирини сапан чишлири, Нәйзилирини оғақ қилип соқушиду; Бир әл йәнә бир әлгә қилич көтәрмәйду, Улар һәм йәнә урушни үгәнмәйду.
5 Доме Яковов, дойдете, И нека ходим в Господната светлина.
— «И Яқуп җәмәтидикиләр, Келиңлар, Пәрвәрдигарниң нурида маңайли!».
6 Понеже Ти си оставил людете Си, Якововия дом, Защото те се напълниха с обичаи от изток, И станаха предвещатели като филистимците, И направиха завет с чадата на иноплеменниците.
— Сән Өз хәлқиң болған Яқуп җәмәтини ташлап қойдуң; Чүнки улар шәриқтики хурапатлар билән толдурулди; Улар Филистийләрдәк пал салиду; Улар чәт әлликләр билән қол тутушиду;
7 И земята им се напълни със сребро и злато, Та няма край на съкровищата им;
Зимини болса алтун-күмүчкә толуп кәтти; Байлиқлири түгимәс; Йәр-зимини атларғиму толуп кәтти, Җәң һарвулири һәм түгимәс;
8 И напълни се земята им с идоли; Поклониха се на делата на своите си ръце, И онова което, самите им пръсти направиха;
Зимини бутлар биләнму лиқ болуп кәтти; Улар өз қоллири билән ясиғанлириға, Бармақлири билән шәкилләндүргәнлиригә сәҗдә қилишиду.
9 И наведе се долният човек, И сниши се големец; Затова недей им прощава.
Шуниң билән пухралар егилдүрүлиду, Мөтивәрләрму төвән қилиниду; Сән уларниң қәддини руслимайсән һәм һеч кәчүрүм қилмайсән.
10 Влез в скалата и скрий се в пръстта Поради страх от Господа, И поради славата на Неговото величие.
Әнди Пәрвәрдигарниң вәһшитидин, Һәйвисиниң шан-шәривидин өзүңни қачур, [Хада] ташлар ичигә киривал, Топа-чаңлар ичигә мөкүвал!
11 И гордите погледи на човеците ще се унижат, И високоумието на човеците ще се наведе; А само Господ ще се възвиси в оня ден.
Чүнки адәмниң тәкәббур көзлири йәргә қаритилиду, Инсанларниң һакавурлуғи пәс қилиниду; Шу күнидә ялғуз Пәрвәрдигарла үстүн дәп мәдһийилиниду.
12 Защото ще има ден, когато Господ на Силите ще бъде Против всеки горделив и надменен човек, И против всичко, което се надига, (и ще се унижи)
Чүнки самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң шундақ бир күни тәйяр туриду: — Шу күни һәр бир тәкәббур вә мәмәданларниң үстигә, Өзини жуқури саниғанларниң үстигә чүшиду (Шуниң билән уларниң һәммиси пәс қилиниду!),
13 Против всичките ливански кедри, високи и издигнати, И против всичките васански дъбове,
Шуниңдәк Ливанниң егиз, пәләккә йетидиған барлиқ кедир дәрәқлириниң үстигә, Башандики барлиқ дуб дәрәқлириниң үстигә,
14 Против всичките високи планини, И против всичките възвишени бърда,
Егиз тағларниң һәммисигә, Жуқири көтирилгән барлиқ дөңләрниң үстигә,
15 Против всяка висока кула, И против всяка укрепена стена,
Һәр бир һәйвәтлик мунарниң үстигә, Һәр бир мустәһкәм сепилниң үстигә,
16 Против всичките тарсийски кораби, И против всичко що е приятно да се гледа.
Таршиштики һәр бир сода кемисиниң үстигә, Шундақла барлиқ гөзәл кемә гәвдисиниң үстигә шу күни чүшүшкә тәйяр туриду.
17 Гордото носене на човека ще се наведе, И надменността му ще се унищожи; А само Господ ще се възвиси в оня ден.
Адәмләрниң көрәңлиги төвән қилинип чүшүрүлүп, Инсанларниң тәкәббурлиғи пәс қилиниду, Шу күнидә ялғуз Пәрвәрдигарла үстүн дәп мәдһийилиниду.
18 И идолите съвсем ще изчезнат,
Бутлар болса һәммиси көздин йоқилиду.
19 И човеците ще влязат в пещерите на скалите И в дупките на земята, Поради страха от Господа, и поради славата на величието Ме, Когато стане да разтърси земята.
Пәрвәрдигар йәрни дәһшәтлик силкиндүрүшкә орнидин туридиған чағда, Улар өзлирини Униң вәһшитидин, Униң һәйвисиниң шан-шәривидин қачуруп, Хада таш ғарлириниң ичигә, Йәр йүзидики өңкүрләргә киривалиду;
20 В оня ден човека ще хвърли на къртовете и на прилепите Сребърните идоли и златните идоли, Които си е направил за да им се кланя,
Шу күнидә кишиләр өзигә чоқунушқа ясиған күмүч бутлири вә алтун бутлирини қариғу чашқанларға вә шәпәрәңләргә ташлап бериду;
21 За да влезе в канаристите подземия И в пукнатините на скалите, Поради страха от Господа и поради славата на величието Му, Когато стане да разтърси земята.
Пәрвәрдигар йәрни дәһшәтлик силкиндүрүшкә орнидин туридиған чағда, Улар өзлирини Униң вәһшитидин, Униң һәйвисиниң шан-шәривидин қачуруп, Хада таш чаклириниң ичигә, Ярларниң йериқлириға киривалиду;
22 Оставете се от човека, в чиито ноздри е лъх; Защото за какво може да се разчита на него?
Үмүтүңларни нәпәси димиғидила туридиған инсандин үзүңлар, Чүнки инсан зади немә еди?!
