ଏବ୍ରି 6
1 ଆସା ଆଗେ ଜୁଆଁ, ଅଃମିମଃନ୍ କ୍ରିସ୍ଟର୍ କଃତା ହଃର୍ତୁ ସିକ୍ୟା ଚାଡିକଃରି ଗୁପ୍ତ ବିସୟାର୍ ସିକ୍ୟା ହଃଚେ ଜାତା ଲଳା ଆର୍ ଇସ୍ୱର୍କେ ବିସ୍ୱାସ୍ କଃର୍ତା ଲଳା ।
Therefore, let us leave behind the elementary teaching about Christ and go on to maturity, not laying again a foundation of repentance from dead works and of faith in God,
2 ବିନ୍ବିନ୍ ବାପ୍ତିସମ୍ ବିସୟେ ସିକ୍ୟା, ଆତେ ସଃହ୍ରି ଦେତାର୍, ମଃଲା ଲକ୍ମଃନ୍ ଆରେକ୍ ଉଟ୍ତାର୍ ଆର୍ ଅଃମ୍ବର୍ ବିଚାର୍ ହର୍ କୁନାଦି ଆରେକ୍ ନଃବେସାୟ୍ ସିଦ୍ ଲବ୍ କଃରୁକେ ଆଗ୍ହାକ୍ ଜୁଆଁ । (aiōnios g166)
and of instruction about baptisms, the laying on of hands, the resurrection of the dead, and eternal judgment. (aiōnios g166)
3 ଅଃମିକ୍ ଅଃବେ ଆଗ୍କେ ଜୁଆଁ ଜଦି ଇସ୍ୱର୍ ଇଚା କଃରେଦ୍ ।
And this we will do, if God permits.
4 କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଜୁୟ୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ତରେକ୍ ଉଜାଳ୍ ହାୟ୍ ଆଚ୍ତି, ସଃର୍ଗାର୍ ଦାନ୍କେ ଚାକି ଆଚ୍ତି, ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାର୍ ସଃଙ୍ଗାର୍ ବାଗିଦାରି ଅୟ୍ ଆଚ୍ତି ।
For it is impossible to renew to repentance those who have once been enlightened, who have tasted the heavenly gift, who have shared in the Holy Spirit,
who have tasted the good word of God and the powers of the coming age, (aiōn g165)
6 ସେମଃନ୍ ଜଦି ଦଃର୍ମ୍ ବାଣା ଅଃଉତି, ତଃନ୍ଅୟ୍ଲେକ୍ ମଃନ୍ ବାଦ୍ଲାଉତା ଗିନେ ସେମଃନ୍କେ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ତର୍ ନଃଉଆଁ କଃରାୟ୍ ନୟେ, ବଃଲେକ୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ହୟ୍ସିକେ କ୍ରୁସେ ଚଃଗାୟ୍ ଲାଜ୍ କଃରାଉଁଲାୟ୍ ।
and yet have fallen away, since, to their own harm, they are crucifying the Son of God all over again and exposing him to public shame.
7 କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଜୁୟ୍ ବୁୟ୍ଁ ଅଃହ୍ଣାର୍ ଉହ୍ରେ ଅଦୁର୍ଲା ବଃର୍ସାହାଣି ସକେଦ୍, ଆର୍ ତାସି ମଃନାର୍ ହାୟ୍ଁ ତାସ୍ କାମାୟ୍ଦ୍ ସେ ବୁୟେଁ ଇସ୍ୱରାର୍ ଆସିର୍ବାଦ୍ ଆଚେ ।
For land that has drunk the rain that often falls upon it, and produces a crop useful to those for whom it is cultivated, receives a blessing from God.
8 ମଃତର୍ ସେରି ଜଦି କାଟା ଆର୍ କାଟାବୁଟା ଗଃଚ୍ ଉବ୍ଜାୟ୍ଦ୍, ତଃବେ ସେରି ବିଲମ୍ ନଃଉତେ ସାୟ୍ପ୍ ହାୟ୍ଦ୍, ଆର୍ ତାର୍ ସେସ୍ ଦଃସା ଜୟେ ହଡାଉତାର୍ ଅୟ୍ଦ୍ ।
But land that bears thorns and thistles is worthless and on the verge of being cursed; its end is to be burned.
9 ମଃତର୍ ଏ ଲାଡାର୍ ବାୟ୍ବେଣିମଃନ୍, ଅଃମିମଃନ୍ ଜଦି ଇବାନ୍ୟା କଃଉଁଲୁ, ଅୟ୍ଲେକ୍ ହେଁ ତୁମିମଃନାର୍ ଅବୁସ୍ତା ଜେ ସେତାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ନିକ ଆର୍ ମୁକ୍ତିହାଉତା ଲକ୍ ଅୟ୍ ଆଚାସ୍, ଇରି ଅଃମିମଃନ୍ ଜଃବର୍ ସଃତ୍ କଃରୁଲୁ ।
Even though we speak in this way, beloved, we are confident of better things in your case, things that pertain to salvation.
10 ଇସ୍ୱର୍ ତୁମିମଃନାର୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ଆର୍ ସାଦୁମଃନ୍କେ ଜୁୟ୍ ସେବା କଃରିଆଚାସ୍ ଆର୍ ଅଃବେ ହେଁ କଃରୁଲାସ୍ ଲାଗି ତୁମିମଃନ୍ ତାର୍ ନାଉଁଆର୍ ଜୁୟ୍ ଲାଡ୍ କଃରୁଲାସ୍ ସେରି ଇସ୍ୱର୍ ହାସ୍ରିଜାୟ୍ଦ୍ ସେ ସେନ୍କା ହଃଟ୍କାର୍ ନୟ୍ ।
For God is not unjust; he will not forget your work and the labor of love that you have shown toward his name by serving the saints, as you still do.
11 ମଃତର୍ ଅଃମିମଃନାର୍ ଗଟେ ମଃନ୍ ସେସ୍ ହଃତେକ୍ ବିନ୍ ଲକେ ଲାଡ୍କଃରା, ତୁମିମଃନାର୍ ଲାଡ୍ ଆଚେ ତଃନ୍ ଅଲେ ତୁମିମଃନାର୍ ଆସା କଃରିରିଲା ସବୁ ବିସୟ୍ ହୁରା ଅୟ୍ଦ୍, ସେସ୍ ହଃତେକ୍ ହେଁ ଜଃବର୍ ଆସା ରଃକି ସେରଃକମ୍ ଜଃତୁନ୍ ଅଃଉଆ ।
We want each one of you to show the same earnestness to have the full assurance of hope to the very end,
12 ଜଃନ୍କଃରି ତୁମିମଃନ୍ ସିତୁଳ୍ ନଃୟ୍କଃରି, ବିସ୍ୱାସି ଆର୍ ଅଃଟୁଆ ଲକ୍ମଃନାର୍ ହଃଚେ ଜାହା ଆର୍ ଇସ୍ୱର୍ ସଃୟ୍ତାର୍ ସଃବୁ ବିସୟ୍ ହାଉଆ ।
so that you will not be sluggish, but imitators of those who inherit the promises through faith and patience.
13 ବଃଲେକ୍ ଇସ୍ୱର୍ ଜଃଡେବଃଳ୍ ଅବ୍ରାହାମ୍ ତଃୟ୍ ସଃୟ୍ତ୍ କଃରିରିଲା, ସଃଡେବଃଳ୍ ସେ ଆର୍ କୁୟ୍ ନିକ ନାଉଁ ନଃହାୟ୍ଲାକେ ଅଃହ୍ଣାର୍ ନାଉଁଏ ସଃୟ୍ତ୍ କଃଲା ।
When God made his promise to Abraham, since he had no one greater to swear by, he swore by himself,
14 ସେ କୟ୍ଲା, “ମୁୟ୍ଁ ବାୟ୍ଦ୍ରେ ତକ୍ ଆସିର୍ବାଦ୍ କଃରିନ୍ଦ୍ ଆର୍ ତର୍ ବଃଉଁସ୍କେ ଅଃଦିକ୍ ବାଡାୟ୍ନ୍ଦ୍ ।”
saying, “I will surely bless yoʋ and multiply yoʋ.”
15 ଆର୍ ଇବାନ୍ୟା ବେସି ସଃମ୍ବାଳି କଃରି ଅବ୍ରାହାମ୍ ସଃୟ୍ତାର୍ ହଃଳ୍ ହାୟ୍ଲା ।
And so Abraham, having patiently endured, obtained the promise.
16 ମାନାୟ୍ମଃନ୍ ତ ନିଜାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ବଃଡ୍ ଲକାର୍ ନାଉଁଏ ସଃୟ୍ତ୍ କଃର୍ତି, ଆର୍ କଃତା ତିର୍ କଃରୁକ୍ ସେମଃନାର୍ ସଃବୁ ଗଃଣ୍ଡ୍ଗଳ୍ ସେସ୍ ଅୟ୍ଦ୍ ।
People swear by someone greater than themselves, and in all their disputes an oath is final for confirmation.
17 ଇତାର୍ ଗିନେ ଇସ୍ୱର୍ ସଃୟ୍ତାର୍ ଅଃଦିକାରିମଃନ୍କେ ଅଃହ୍ଣାର୍ ଇଚାର୍ ନଃବାଙ୍ଗ୍ତା ଅଃଦିକ୍ ନିର୍ମୁଳ୍ ବାବେ ଜାଣାଉଁକ୍ ଇଚା କଃରି ସଃୟ୍ତ୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ହଃର୍ମାଣ୍ ହେଁ କଃରି ରିଲା ।
So when God wanted to show the unchangeable nature of his purpose even more clearly to the heirs of the promise, he guaranteed it with an oath,
18 ଜୁୟ୍ ଜଳେକ୍ ନଃବାଦୁଲ୍ତା ବିସୟେ ଇସ୍ୱର୍ ମିଚ୍ କଃଉତାର୍ କଃବେ ନୟେ, ସେତାର୍ଗିନେ ମୁଏଁ ରିଲା ବଃର୍ସାକ୍ ଦଃର୍ତାର୍ ଗିନେ ବିସାଉତା ଟାଣେ ଜାୟ୍ଆଚୁ, ତଃବେ ଅଃମିମଃନ୍ ଅଃଟୁଆ ସାସ୍ ହାଉଆଁ ।
so that by two unchangeable things, in which it is impossible for God to lie, we who have fled for refuge would have strong encouragement to take hold of the hope set before us.
19 ସେ ବଃର୍ସା ଅଃମିମଃନାର୍ ଆତ୍ମାକେ ତେବାଉତା ଆକଳି ହର୍, ସେରି ଦୁୟ୍ବାଗ୍ କଃର୍ତା ବଃସ୍ତରାର୍ ବିତ୍ରେ ହୁରି ଅଃଟୁଆ ଆର୍ ନଃବାଙ୍ଗ୍ତାର୍ ଅୟ୍ଆଚେ ।
We have this hope as a sure and steadfast anchor for the soul. It enters into the inner sanctuary behind the veil,
