< मत्ती 8 >

1 जालू यीशु उस पाहड़े ला थल्ले उतरया, तां इक बड़ी बडी भीड़ उदे पिच्छे चली पेई।
yadA sa parvvatAd avArohat tadA bahavo mAnavAstatpashchAd vavrajuH|
2 इकी कोढ़िये यीशुऐ बाल आई करी उसयो नमस्ते किते कने बोलया, “कि प्रभु जी अगर तू चाआं, तां मिंजो ठीक करी सकदा है।”
ekaH kuShThavAn Agatya taM praNamya babhAShe, he prabho, yadi bhavAn saMmanyate, tarhi mAM nirAmayaM karttuM shaknoti|
3 यीशुऐ हथ अग्गे करी के उसयो छुता, कने बोलया, “मैं चांदा है कि तू ठीक होई जा” कने तालू ही उस कोढ़िये दा कोढ़ ठीक होई गिया।
tato yIshuH karaM prasAryya tasyA NgaM spR^ishan vyAjahAra, sammanye. ahaM tvaM nirAmayo bhava; tena sa tatkShaNAt kuShThenAmochi|
4 यीशुऐ उसयो बोलया, “दिख, कुसी ने कुछ मत बोलदा, पर जाई करी अपणे आपे जो याजकां ने दस, कि तु खरा होईया कने परमेश्वरे जो भेंट चढ़ा जिदे बारे च मूसा व्यवस्था च लिखया है, ताकि लोक जाणी सकन कि तु खरा होई गिया।”
tato yIshustaM jagAda, avadhehi kathAmetAM kashchidapi mA brUhi, kintu yAjakasya sannidhiM gatvA svAtmAnaM darshaya manujebhyo nijanirAmayatvaM pramANayituM mUsAnirUpitaM dravyam utsR^ija cha|
5 यीशु जालू कफरनहूम शेहर च आया तां इकी रोमी सुबेदारे उस बाल आई करी बिनती किती,
tadanantaraM yIshunA kapharnAhUmnAmani nagare praviShTe kashchit shatasenApatistatsamIpam Agatya vinIya babhAShe,
6 “प्रभु जी, मेरे नोकरे जो लकवे दी बिमारी होई गियो है, कने सै हिली-जुली नी सकदा है, कने बड़ा दुखी है।”
he prabho, madIya eko dAsaH pakShAghAtavyAdhinA bhR^ishaM vyathitaH, satu shayanIya Aste|
7 यीशुऐ उसयो बोलया, “मैं आई करी उसयो ठीक करगा।”
tadAnIM yIshustasmai kathitavAn, ahaM gatvA taM nirAmayaM kariShyAmi|
8 सुबेदारे जबाब दिता, कि प्रभु जी, मैं इस लाइक नी है कि, कि तू मेरे घरे ओऐ, पर तू सिर्फ हुकम करी दे, तां ही मेरे नोकरे ठीक होई जाणा।
tataH sa shatasenApatiH pratyavadat, he prabho, bhavAn yat mama gehamadhyaM yAti tadyogyabhAjanaM nAhamasmi; vA NmAtram Adishatu, tenaiva mama dAso nirAmayo bhaviShyati|
9 मैं ऐ समझदा है क्योंकि मैं भी अधिकारियां दे थल्ले कम्म करणे बाला माणु है। कने मेरे अधीन सपाई कम्म करदे न, कने जालू इकी सपाईऐ जो बोलदा है कि, तू जा, तां सै चली जांदा है; कने दुऐ जो बोलदा है कि, तू ऐथू आ, तां सै आई जांदा है; कने जालू मैं अपणे नोकरे जो बोलदा, कि ऐ कर, तां सै करी दिन्दा है।
yato mayi paranidhne. api mama nideshavashyAH kati kati senAH santi, tata ekasmin yAhItyukte sa yAti, tadanyasmin ehItyukte sa AyAti, tathA mama nijadAse karmmaitat kurvvityukte sa tat karoti|
10 ऐ सुणीकरी यीशुऐ हेरानी होई, कने जड़े उदे पिच्छे ओआ दे थे उना ने बोलया, “मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, कि मैं इस्राएल देशे च इक भी ऐसा माणु नी दिखया, जड़ा इस गैर-यहूदी माणुऐ सांई मिंजो पर भरोसा करदा है।
tadAnIM yIshustasyaitat vacho nishamya vismayApanno. abhUt; nijapashchAdgAmino mAnavAn avochcha, yuShmAn tathyaM vachmi, isrAyelIyalokAnAM madhye. api naitAdR^isho vishvAso mayA prAptaH|
11 कने मैं तुसां ने बोलदा है, कि मतयां होर जाति दे लोकां पूर्व कने पशचमें ला आई करी अब्राहम कने इसहाक कने याकूबे सोगी स्वर्ग राज्य दे भोज च शामिल होणा है।
anyachchAhaM yuShmAn vadAmi, bahavaH pUrvvasyAH pashchimAyAshcha disha Agatya ibrAhImA ishAkA yAkUbA cha sAkam militvA samupavekShyanti;
12 पर इस्राएलियां जो बाहर नेहरे च पाई देणा है, ओथु उना रोणा कने दंद पीणे न।”
kintu yatra sthAne rodanadantagharShaNe bhavatastasmin bahirbhUtatamisre rAjyasya santAnA nikShesyante|
13 कने यीशुऐ सूबेदारे जो बोलया, “घरे जा, जदेया तेरा भरोसा है, तदेया ही तेरे तांई हो। कने उदा सेवक तालू ही ठीक होई गिया।”
tataH paraM yIshustaM shatasenApatiM jagAda, yAhi, tava pratItyanusArato ma NgalaM bhUyAt; tadA tasminneva daNDe tadIyadAso nirAmayo babhUva|
14 कने यीशु जालू पतरसे दे घरे पुज्जा, तां उनी उदिया ससु जो बिस्तरे च पिया दिखया कने उसा जो बुखार चढ़या था।
anantaraM yIshuH pitarasya gehamupasthAya jvareNa pIDitAM shayanIyasthitAM tasya shvashrUM vIkShA nchakre|
15 कने उनी उसा दा हथ छुता कने उसा दा बुखार उतरी गिया, कने सै उठी करी उदी सेबा करणा लगी पेई।
tatastena tasyAH karasya spR^iShTatavAt jvarastAM tatyAja, tadA sA samutthAya tAn siSheve|
16 कने जालू संज होई तालू सै यीशुऐ बाल मते सारे लोकां जो लेईकरी आये जिना च बुरियां आत्मा थियां, कने उनी उना आत्मा जो अपणे बचने ने कडी दिता, कने सारे मरिजां जो ठीक करी दिता।
anantaraM sandhyAyAM satyAM bahusho bhUtagrastamanujAn tasya samIpam AninyuH sa cha vAkyena bhUtAn tyAjayAmAsa, sarvvaprakArapIDitajanAMshcha nirAmayAn chakAra;
17 ताकि जड़ा बचन यशायाह परमेश्वरे दा संदेश देणेबाले बोलया था, सै पूरा हो: उनी अपु साड़ियां कमजोरियां लेई लियां, कने साड़ियां बिमारियाँ जो हटाई दिता।
tasmAt, sarvvA durbbalatAsmAkaM tenaiva paridhAritA| asmAkaM sakalaM vyAdhiM saeva saMgR^ihItavAn| yadetadvachanaM yishayiyabhaviShyadvAdinoktamAsIt, tattadA saphalamabhavat|
18 यीशुऐ जालू अपणे चारो पासे मती भरी भीड़ दिखीकरी, यीशुऐ अपणे चेलयां जो बोलया, तां “ओआ असां गलील झीला दे पारले पासे चलदे।”
anantaraM yIshushchaturdikShu jananivahaM vilokya taTinyAH pAraM yAtuM shiShyAn Adidesha|
19 कने जियां ही सै जाणे जो तैयार होऐ, तां इकी व्यवस्था जो सिखाणे बाले उस बखे आई करी बोलया, “गुरू जी, मैं तुहाड़ा चेला बणने तांई जिथू कुथी तू जांगा, मैं भी तेरे पिच्छे-पिच्छे चली पोंणा है।”
tadAnIm eka upAdhyAya Agatya kathitavAn, he guro, bhavAn yatra yAsyati tatrAhamapi bhavataH pashchAd yAsyAmi|
20 यीशुऐ उसयो बोलया, “लोमड़ियां जो रेहणे तांई कुडी न, कने अम्बरे दे पंछियां दे आले होंदे न; पर मिंजो, माणुऐ दे पुत्रे बाल इक भी घर नही है, जिथू मैं सोई सकें।”
tato yIshu rjagAda, kroShTuH sthAtuM sthAnaM vidyate, vihAyaso viha NgamAnAM nIDAni cha santi; kintu manuShyaputrasya shiraH sthApayituM sthAnaM na vidyate|
21 इक होर चेले उसने बोलया, “प्रभु जी, मिंजो पेहले घर बापस जाणा दे। मेरे पिता दे मरणे बाद, मैं उसयो दफनाणा, कने तां फिरी मैं आई करी तेरा चेला बणगा।”
anantaram apara ekaH shiShyastaM babhAShe, he prabho, prathamato mama pitaraM shmashAne nidhAtuM gamanArthaM mAm anumanyasva|
22 यीशुऐ उसयो बोलया, “मेरा चेला बणने तांई मेरे पिच्छे आई जा; कने जड़े लोक आत्मिक रुपे ने मरयो न, उना जो मुर्दयां जो दफनाणा दे।”
tato yIshuruktavAn mR^itA mR^itAn shmashAne nidadhatu, tvaM mama pashchAd AgachCha|
23 जालू सै किस्तिया पर चढ़या, तां उदे चेले उदे पिच्छे चली आऐ।
anantaraM tasmin nAvamArUDhe tasya shiShyAstatpashchAt jagmuH|
24 कने इकदम झीला च तूफान चलणा लग्गी पिया कने किस्ति लैहरां ने डूबणा लगी पेई, कने यीशु सुतया था।
pashchAt sAgarasya madhyaM teShu gateShu tAdR^ishaH prabalo jha nbhshanila udatiShThat, yena mahAtara Nga utthAya taraNiM ChAditavAn, kintu sa nidrita AsIt|
25 तालू चेलयां बखे आई करी उसयो जगाया, कने बोलया, “प्रभु जी, सांझो बचाई ले, असां डुबी करी मरणे बाले न।”
tadA shiShyA Agatya tasya nidrAbha NgaM kR^itvA kathayAmAsuH, he prabho, vayaM mriyAmahe, bhavAn asmAkaM prANAn rakShatu|
26 यीशुऐ उना जो बोलया, “हे अल्पविश्वासियों, कजो डरा दे न?” तालू उनी उठी करी पांणिऐ कने तुफाने जो झिड़कया, कने सब कुछ शान्त होई गिया।
tadA sa tAn uktavAn, he alpavishvAsino yUyaM kuto vibhItha? tataH sa utthAya vAtaM sAgara ncha tarjayAmAsa, tato nirvvAtamabhavat|
27 कने सै सारे हेरान होए कने बोलणा लग्गे, “कि ऐ कदिया माणु है? ऐथू दीकर कि तूफान कने लैहरां भी इदा हुकम मंदे न।”
aparaM manujA vismayaM vilokya kathayAmAsuH, aho vAtasaritpatI asya kimAj nAgrAhiNau? kIdR^isho. ayaM mAnavaH|
28 जालू सै उस पार गदरेनियों जगा च पुज्जे, तां उसयो दो माणु मिल्ले जिना च बुरियां आत्मा थियां, सै कब्रिस्तान ला निकलदे बेले यीशुऐ मिल्ले, सै आत्मा बड़ियाँ खतरनाख थियां, कि कोई भी उस रस्ते ला नी जाई सकदा था।
anantaraM sa pAraM gatvA giderIyadesham upasthitavAn; tadA dvau bhUtagrastamanujau shmashAnasthAnAd bahi rbhUtvA taM sAkShAt kR^itavantau, tAvetAdR^ishau prachaNDAvAstAM yat tena sthAnena kopi yAtuM nAshaknot|
29 कने दिखा, उना जोरे ने बोलया, “परमेश्वरे दे पुत्र, साड़ा तिजो ने क्या कम्म है? तू क्या बकते ला पेहले ही सांझो दुख देणा आया है?”
tAvuchaiH kathayAmAsatuH, he Ishvarasya sUno yIsho, tvayA sAkam AvayoH kaH sambandhaH? nirUpitakAlAt prAgeva kimAvAbhyAM yAtanAM dAtum atrAgatosi?
30 उना ला थोड़ी दूर इक सूअरां दा झुण्ड चुग्गा दा था।
tadAnIM tAbhyAM ki nchid dUre varAhANAm eko mahAvrajo. acharat|
31 बुरियां आत्मा उसने ऐ बोली करी बिनती किती, अगर तू सांझो कडणा है, तां इना सूअरां बिच भेजी दे।
tato bhUtau tau tasyAntike vinIya kathayAmAsatuH, yadyAvAM tyAjayasi, tarhi varAhANAM madhyevrajam AvAM preraya|
32 यीशुऐ उना जो बोलया, “जा!” सै निकली करी सुअरां च चली गियां, कने सारे सूअर भेठी ला रीड़की करी पाणिऐ च जाई पे कने डूबी करी मरी गे।
tadA yIshuravadat yAtaM, anantaraM tau yadA manujau vihAya varAhAn Ashritavantau, tadA te sarvve varAhA uchchasthAnAt mahAjavena dhAvantaH sAgarIyatoye majjanto mamruH|
33 उना दे रखबाले नठी करी शेहर च ऐ खबर सुणाई, कने जीना च बुरियां आत्मा थियां उना दे बारे च भी दसया।
tato varAharakShakAH palAyamAnA madhyenagaraM tau bhUtagrastau prati yadyad aghaTata, tAH sarvvavArttA avadan|
34 तालू जड़े लोक दिखणा आयो थे, सै यीशुऐ ने बिनती करिके बोलणा लग्गे, कि साड़े इलाके ला चली जा।
tato nAgarikAH sarvve manujA yIshuM sAkShAt karttuM bahirAyAtAH ta ncha vilokya prArthayA nchakrire bhavAn asmAkaM sImAto yAtu|

< मत्ती 8 >