मत्ती 8
1 जालू यीशु उस पाहड़े ला थल्ले उतरया, तां इक बड़ी बडी भीड़ उदे पिच्छे चली पेई।
યદા સ પર્વ્વતાદ્ અવારોહત્ તદા બહવો માનવાસ્તત્પશ્ચાદ્ વવ્રજુઃ|
2 इकी कोढ़िये यीशुऐ बाल आई करी उसयो नमस्ते किते कने बोलया, “कि प्रभु जी अगर तू चाआं, तां मिंजो ठीक करी सकदा है।”
એકઃ કુષ્ઠવાન્ આગત્ય તં પ્રણમ્ય બભાષે, હે પ્રભો, યદિ ભવાન્ સંમન્યતે, તર્હિ માં નિરામયં કર્ત્તું શક્નોતિ|
3 यीशुऐ हथ अग्गे करी के उसयो छुता, कने बोलया, “मैं चांदा है कि तू ठीक होई जा” कने तालू ही उस कोढ़िये दा कोढ़ ठीक होई गिया।
તતો યીશુઃ કરં પ્રસાર્ય્ય તસ્યાઙ્ગં સ્પૃશન્ વ્યાજહાર, સમ્મન્યેઽહં ત્વં નિરામયો ભવ; તેન સ તત્ક્ષણાત્ કુષ્ઠેનામોચિ|
4 यीशुऐ उसयो बोलया, “दिख, कुसी ने कुछ मत बोलदा, पर जाई करी अपणे आपे जो याजकां ने दस, कि तु खरा होईया कने परमेश्वरे जो भेंट चढ़ा जिदे बारे च मूसा व्यवस्था च लिखया है, ताकि लोक जाणी सकन कि तु खरा होई गिया।”
તતો યીશુસ્તં જગાદ, અવધેહિ કથામેતાં કશ્ચિદપિ મા બ્રૂહિ, કિન્તુ યાજકસ્ય સન્નિધિં ગત્વા સ્વાત્માનં દર્શય મનુજેભ્યો નિજનિરામયત્વં પ્રમાણયિતું મૂસાનિરૂપિતં દ્રવ્યમ્ ઉત્સૃજ ચ|
5 यीशु जालू कफरनहूम शेहर च आया तां इकी रोमी सुबेदारे उस बाल आई करी बिनती किती,
તદનન્તરં યીશુના કફર્નાહૂમ્નામનિ નગરે પ્રવિષ્ટે કશ્ચિત્ શતસેનાપતિસ્તત્સમીપમ્ આગત્ય વિનીય બભાષે,
6 “प्रभु जी, मेरे नोकरे जो लकवे दी बिमारी होई गियो है, कने सै हिली-जुली नी सकदा है, कने बड़ा दुखी है।”
હે પ્રભો, મદીય એકો દાસઃ પક્ષાઘાતવ્યાધિના ભૃશં વ્યથિતઃ, સતુ શયનીય આસ્તે|
7 यीशुऐ उसयो बोलया, “मैं आई करी उसयो ठीक करगा।”
તદાનીં યીશુસ્તસ્મૈ કથિતવાન્, અહં ગત્વા તં નિરામયં કરિષ્યામિ|
8 सुबेदारे जबाब दिता, कि प्रभु जी, मैं इस लाइक नी है कि, कि तू मेरे घरे ओऐ, पर तू सिर्फ हुकम करी दे, तां ही मेरे नोकरे ठीक होई जाणा।
તતઃ સ શતસેનાપતિઃ પ્રત્યવદત્, હે પ્રભો, ભવાન્ યત્ મમ ગેહમધ્યં યાતિ તદ્યોગ્યભાજનં નાહમસ્મિ; વાઙ્માત્રમ્ આદિશતુ, તેનૈવ મમ દાસો નિરામયો ભવિષ્યતિ|
9 मैं ऐ समझदा है क्योंकि मैं भी अधिकारियां दे थल्ले कम्म करणे बाला माणु है। कने मेरे अधीन सपाई कम्म करदे न, कने जालू इकी सपाईऐ जो बोलदा है कि, तू जा, तां सै चली जांदा है; कने दुऐ जो बोलदा है कि, तू ऐथू आ, तां सै आई जांदा है; कने जालू मैं अपणे नोकरे जो बोलदा, कि ऐ कर, तां सै करी दिन्दा है।
યતો મયિ પરનિધ્નેઽપિ મમ નિદેશવશ્યાઃ કતિ કતિ સેનાઃ સન્તિ, તત એકસ્મિન્ યાહીત્યુક્તે સ યાતિ, તદન્યસ્મિન્ એહીત્યુક્તે સ આયાતિ, તથા મમ નિજદાસે કર્મ્મૈતત્ કુર્વ્વિત્યુક્તે સ તત્ કરોતિ|
10 ऐ सुणीकरी यीशुऐ हेरानी होई, कने जड़े उदे पिच्छे ओआ दे थे उना ने बोलया, “मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, कि मैं इस्राएल देशे च इक भी ऐसा माणु नी दिखया, जड़ा इस गैर-यहूदी माणुऐ सांई मिंजो पर भरोसा करदा है।
તદાનીં યીશુસ્તસ્યૈતત્ વચો નિશમ્ય વિસ્મયાપન્નોઽભૂત્; નિજપશ્ચાદ્ગામિનો માનવાન્ અવોચ્ચ, યુષ્માન્ તથ્યં વચ્મિ, ઇસ્રાયેલીયલોકાનાં મધ્યેઽપિ નૈતાદૃશો વિશ્વાસો મયા પ્રાપ્તઃ|
11 कने मैं तुसां ने बोलदा है, कि मतयां होर जाति दे लोकां पूर्व कने पशचमें ला आई करी अब्राहम कने इसहाक कने याकूबे सोगी स्वर्ग राज्य दे भोज च शामिल होणा है।
અન્યચ્ચાહં યુષ્માન્ વદામિ, બહવઃ પૂર્વ્વસ્યાઃ પશ્ચિમાયાશ્ચ દિશ આગત્ય ઇબ્રાહીમા ઇસ્હાકા યાકૂબા ચ સાકમ્ મિલિત્વા સમુપવેક્ષ્યન્તિ;
12 पर इस्राएलियां जो बाहर नेहरे च पाई देणा है, ओथु उना रोणा कने दंद पीणे न।”
કિન્તુ યત્ર સ્થાને રોદનદન્તઘર્ષણે ભવતસ્તસ્મિન્ બહિર્ભૂતતમિસ્રે રાજ્યસ્ય સન્તાના નિક્ષેસ્યન્તે|
13 कने यीशुऐ सूबेदारे जो बोलया, “घरे जा, जदेया तेरा भरोसा है, तदेया ही तेरे तांई हो। कने उदा सेवक तालू ही ठीक होई गिया।”
તતઃ પરં યીશુસ્તં શતસેનાપતિં જગાદ, યાહિ, તવ પ્રતીત્યનુસારતો મઙ્ગલં ભૂયાત્; તદા તસ્મિન્નેવ દણ્ડે તદીયદાસો નિરામયો બભૂવ|
14 कने यीशु जालू पतरसे दे घरे पुज्जा, तां उनी उदिया ससु जो बिस्तरे च पिया दिखया कने उसा जो बुखार चढ़या था।
અનન્તરં યીશુઃ પિતરસ્ય ગેહમુપસ્થાય જ્વરેણ પીડિતાં શયનીયસ્થિતાં તસ્ય શ્વશ્રૂં વીક્ષાઞ્ચક્રે|
15 कने उनी उसा दा हथ छुता कने उसा दा बुखार उतरी गिया, कने सै उठी करी उदी सेबा करणा लगी पेई।
તતસ્તેન તસ્યાઃ કરસ્ય સ્પૃષ્ટતવાત્ જ્વરસ્તાં તત્યાજ, તદા સા સમુત્થાય તાન્ સિષેવે|
16 कने जालू संज होई तालू सै यीशुऐ बाल मते सारे लोकां जो लेईकरी आये जिना च बुरियां आत्मा थियां, कने उनी उना आत्मा जो अपणे बचने ने कडी दिता, कने सारे मरिजां जो ठीक करी दिता।
અનન્તરં સન્ધ્યાયાં સત્યાં બહુશો ભૂતગ્રસ્તમનુજાન્ તસ્ય સમીપમ્ આનિન્યુઃ સ ચ વાક્યેન ભૂતાન્ ત્યાજયામાસ, સર્વ્વપ્રકારપીડિતજનાંશ્ચ નિરામયાન્ ચકાર;
17 ताकि जड़ा बचन यशायाह परमेश्वरे दा संदेश देणेबाले बोलया था, सै पूरा हो: उनी अपु साड़ियां कमजोरियां लेई लियां, कने साड़ियां बिमारियाँ जो हटाई दिता।
તસ્માત્, સર્વ્વા દુર્બ્બલતાસ્માકં તેનૈવ પરિધારિતા| અસ્માકં સકલં વ્યાધિં સએવ સંગૃહીતવાન્| યદેતદ્વચનં યિશયિયભવિષ્યદ્વાદિનોક્તમાસીત્, તત્તદા સફલમભવત્|
18 यीशुऐ जालू अपणे चारो पासे मती भरी भीड़ दिखीकरी, यीशुऐ अपणे चेलयां जो बोलया, तां “ओआ असां गलील झीला दे पारले पासे चलदे।”
અનન્તરં યીશુશ્ચતુર્દિક્ષુ જનનિવહં વિલોક્ય તટિન્યાઃ પારં યાતું શિષ્યાન્ આદિદેશ|
19 कने जियां ही सै जाणे जो तैयार होऐ, तां इकी व्यवस्था जो सिखाणे बाले उस बखे आई करी बोलया, “गुरू जी, मैं तुहाड़ा चेला बणने तांई जिथू कुथी तू जांगा, मैं भी तेरे पिच्छे-पिच्छे चली पोंणा है।”
તદાનીમ્ એક ઉપાધ્યાય આગત્ય કથિતવાન્, હે ગુરો, ભવાન્ યત્ર યાસ્યતિ તત્રાહમપિ ભવતઃ પશ્ચાદ્ યાસ્યામિ|
20 यीशुऐ उसयो बोलया, “लोमड़ियां जो रेहणे तांई कुडी न, कने अम्बरे दे पंछियां दे आले होंदे न; पर मिंजो, माणुऐ दे पुत्रे बाल इक भी घर नही है, जिथू मैं सोई सकें।”
તતો યીશુ ર્જગાદ, ક્રોષ્ટુઃ સ્થાતું સ્થાનં વિદ્યતે, વિહાયસો વિહઙ્ગમાનાં નીડાનિ ચ સન્તિ; કિન્તુ મનુષ્યપુત્રસ્ય શિરઃ સ્થાપયિતું સ્થાનં ન વિદ્યતે|
21 इक होर चेले उसने बोलया, “प्रभु जी, मिंजो पेहले घर बापस जाणा दे। मेरे पिता दे मरणे बाद, मैं उसयो दफनाणा, कने तां फिरी मैं आई करी तेरा चेला बणगा।”
અનન્તરમ્ અપર એકઃ શિષ્યસ્તં બભાષે, હે પ્રભો, પ્રથમતો મમ પિતરં શ્મશાને નિધાતું ગમનાર્થં મામ્ અનુમન્યસ્વ|
22 यीशुऐ उसयो बोलया, “मेरा चेला बणने तांई मेरे पिच्छे आई जा; कने जड़े लोक आत्मिक रुपे ने मरयो न, उना जो मुर्दयां जो दफनाणा दे।”
તતો યીશુરુક્તવાન્ મૃતા મૃતાન્ શ્મશાને નિદધતુ, ત્વં મમ પશ્ચાદ્ આગચ્છ|
23 जालू सै किस्तिया पर चढ़या, तां उदे चेले उदे पिच्छे चली आऐ।
અનન્તરં તસ્મિન્ નાવમારૂઢે તસ્ય શિષ્યાસ્તત્પશ્ચાત્ જગ્મુઃ|
24 कने इकदम झीला च तूफान चलणा लग्गी पिया कने किस्ति लैहरां ने डूबणा लगी पेई, कने यीशु सुतया था।
પશ્ચાત્ સાગરસ્ય મધ્યં તેષુ ગતેષુ તાદૃશઃ પ્રબલો ઝઞ્ભ્શનિલ ઉદતિષ્ઠત્, યેન મહાતરઙ્ગ ઉત્થાય તરણિં છાદિતવાન્, કિન્તુ સ નિદ્રિત આસીત્|
25 तालू चेलयां बखे आई करी उसयो जगाया, कने बोलया, “प्रभु जी, सांझो बचाई ले, असां डुबी करी मरणे बाले न।”
તદા શિષ્યા આગત્ય તસ્ય નિદ્રાભઙ્ગં કૃત્વા કથયામાસુઃ, હે પ્રભો, વયં મ્રિયામહે, ભવાન્ અસ્માકં પ્રાણાન્ રક્ષતુ|
26 यीशुऐ उना जो बोलया, “हे अल्पविश्वासियों, कजो डरा दे न?” तालू उनी उठी करी पांणिऐ कने तुफाने जो झिड़कया, कने सब कुछ शान्त होई गिया।
તદા સ તાન્ ઉક્તવાન્, હે અલ્પવિશ્વાસિનો યૂયં કુતો વિભીથ? તતઃ સ ઉત્થાય વાતં સાગરઞ્ચ તર્જયામાસ, તતો નિર્વ્વાતમભવત્|
27 कने सै सारे हेरान होए कने बोलणा लग्गे, “कि ऐ कदिया माणु है? ऐथू दीकर कि तूफान कने लैहरां भी इदा हुकम मंदे न।”
અપરં મનુજા વિસ્મયં વિલોક્ય કથયામાસુઃ, અહો વાતસરિત્પતી અસ્ય કિમાજ્ઞાગ્રાહિણૌ? કીદૃશોઽયં માનવઃ|
28 जालू सै उस पार गदरेनियों जगा च पुज्जे, तां उसयो दो माणु मिल्ले जिना च बुरियां आत्मा थियां, सै कब्रिस्तान ला निकलदे बेले यीशुऐ मिल्ले, सै आत्मा बड़ियाँ खतरनाख थियां, कि कोई भी उस रस्ते ला नी जाई सकदा था।
અનન્તરં સ પારં ગત્વા ગિદેરીયદેશમ્ ઉપસ્થિતવાન્; તદા દ્વૌ ભૂતગ્રસ્તમનુજૌ શ્મશાનસ્થાનાદ્ બહિ ર્ભૂત્વા તં સાક્ષાત્ કૃતવન્તૌ, તાવેતાદૃશૌ પ્રચણ્ડાવાસ્તાં યત્ તેન સ્થાનેન કોપિ યાતું નાશક્નોત્|
29 कने दिखा, उना जोरे ने बोलया, “परमेश्वरे दे पुत्र, साड़ा तिजो ने क्या कम्म है? तू क्या बकते ला पेहले ही सांझो दुख देणा आया है?”
તાવુચૈઃ કથયામાસતુઃ, હે ઈશ્વરસ્ય સૂનો યીશો, ત્વયા સાકમ્ આવયોઃ કઃ સમ્બન્ધઃ? નિરૂપિતકાલાત્ પ્રાગેવ કિમાવાભ્યાં યાતનાં દાતુમ્ અત્રાગતોસિ?
30 उना ला थोड़ी दूर इक सूअरां दा झुण्ड चुग्गा दा था।
તદાનીં તાભ્યાં કિઞ્ચિદ્ દૂરે વરાહાણામ્ એકો મહાવ્રજોઽચરત્|
31 बुरियां आत्मा उसने ऐ बोली करी बिनती किती, अगर तू सांझो कडणा है, तां इना सूअरां बिच भेजी दे।
તતો ભૂતૌ તૌ તસ્યાન્તિકે વિનીય કથયામાસતુઃ, યદ્યાવાં ત્યાજયસિ, તર્હિ વરાહાણાં મધ્યેવ્રજમ્ આવાં પ્રેરય|
32 यीशुऐ उना जो बोलया, “जा!” सै निकली करी सुअरां च चली गियां, कने सारे सूअर भेठी ला रीड़की करी पाणिऐ च जाई पे कने डूबी करी मरी गे।
તદા યીશુરવદત્ યાતં, અનન્તરં તૌ યદા મનુજૌ વિહાય વરાહાન્ આશ્રિતવન્તૌ, તદા તે સર્વ્વે વરાહા ઉચ્ચસ્થાનાત્ મહાજવેન ધાવન્તઃ સાગરીયતોયે મજ્જન્તો મમ્રુઃ|
33 उना दे रखबाले नठी करी शेहर च ऐ खबर सुणाई, कने जीना च बुरियां आत्मा थियां उना दे बारे च भी दसया।
તતો વરાહરક્ષકાઃ પલાયમાના મધ્યેનગરં તૌ ભૂતગ્રસ્તૌ પ્રતિ યદ્યદ્ અઘટત, તાઃ સર્વ્વવાર્ત્તા અવદન્|
34 तालू जड़े लोक दिखणा आयो थे, सै यीशुऐ ने बिनती करिके बोलणा लग्गे, कि साड़े इलाके ला चली जा।
તતો નાગરિકાઃ સર્વ્વે મનુજા યીશું સાક્ષાત્ કર્ત્તું બહિરાયાતાઃ તઞ્ચ વિલોક્ય પ્રાર્થયાઞ્ચક્રિરે ભવાન્ અસ્માકં સીમાતો યાતુ|
