मत्ती 20

1 स्वर्गे दा राज्य इसा कहाणिया सांई है, इक जमींदार था, सै ब्यागा निकलया, ताकि अपणे अंगूरा दे बागे च कम्म करणे तांई मजदुरां जो लगां।

Denn das Königreich der Himmel gleicht einem Hausherrn, der frühmorgens ausging, um Arbeiter für seinen Weinberg zu mieten.

2 कने उनी मजदुरां ने इक रोज कम्म करणे तांई इक मजदूरी रखी, अपणे अंगूरा दे बागे च कम्म करणे तांई भेजया।

Er vereinbarte mit ihnen einen Silberling als Tagelohn und sandte sie in seinen Weinberg.

3 फिरी कोई नौ कि बजे ब्यागा निकली करी, होर लोकां जो बजारे च बेकार खड़ुतयो दिखया,

Um die dritte Stunde ging er wieder aus und sah andere auf dem Marktplatz unbeschäftigt stehen;

4 कने उना जो बोलया, “तुसां भी अंगूरा दे बागे च जा, कने जड़ा ठीक है, सै तुहांजो दिंगा।” तां सै भी कम्म करणे तांई गे।

zu denen sprach er: 'Geht auch ihr in meinen Weinberg! Ich will euch geben, was recht ist.'

5 फिरी उनी दोपहर कने संझा तिन्न बजे भी निकली करी तियां ही किता।

Sie gingen hin. Wiederum ging er aus um die sechste und um die neunte Stunde und tat ebenso.

6 कने लगभग पंज कि बजे निकली करी होरां जो खड़ोतया दिखया, कने उना जो बोलया, “तुसां कजो ऐथू दिन भर बेकार खड़ोई रेंदे?” उना उसया बोलया, “इस तांई, कि कुनी भी सांझो मजदूरिया च नी लाया।”

Als er aber um die elfte Stunde nochmals ausging, fand er andere dastehen und sprach zu ihnen: 'Warum steht ihr hier den ganzen Tag unbeschäftigt?'

7 उनी उना जो बोलया, “तुसां भी अंगूरा दे बागे च कम्म करणा जा।”

Sie antworteten ihm: 'Es hat uns niemand in Arbeit genommen.' Er sprach zu ihnen: 'Geht auch ihr in meinen Weinberg!'

8 संझा जो अंगूरा दे बागे दे मालिके अपणे भण्डारिये जो बोलया, “मजदुरां जो सदीकरी जड़े सारयां ला आखिर च आयो उना ला लेईकरी जड़े सारयां ला पेहले कम्म करणा आयो मजदुरां जो उना दी मजदूरी देई दे।”

Am Abend aber sprach der Herr des Weinbergs zu seinem Verwalter: 'Rufe die Arbeiter und zahle ihnen den Lohn: fang bei den letzten an und höre bei den ersten auf!'

9 जालू सै आऐ जड़े पंज बजे कम्मे पर लगयो थे, तां उना जो इक दिने दी दिहाड़ी इक दीनार मिली।

Da kamen die Arbeiter der elften Stunde, und jeder empfing einen Silberling.

10 जड़े पेहले आयो थे उना ऐ समझया, कि सांझो जादा मिलणा पर उना जो भी इक दिने दी दिहाड़ी इक दीनार ही मिली।

Als nun die ersten kamen, meinten sie, sie würden mehr empfangen; doch auch sie bekamen jeder einen Silberling.

11 जालू उना जो इक दिनार मिला, तां सै घरे दे मालिके उपर बुड़बुड़ाणे लग्गे।

Als sie den empfingen, murrten sie gegen den Hausherrn

12 कि जड़े संझा दे पंज बजे आये कने इक ही घंटा कम्म किता, तू उना जो भी उतनी ही दिहाड़ी दिती जितनी तू सांझो दिती, असां दिन भर भार चुक्या कने धुप खादी?

und sagten: 'Diese letzten haben nur eine Stunde gearbeitet, und du hast sie uns gleichgestellt, die wir des ganzen Tages Last und Hitze ertragen haben.'

13 तालू बगीचे दे मालिके उना चे इकी जो जबाब दिता, “कि हे मित्र, मैं तिजो ने कोई गलत नी करा दा। क्या मैं तिजो पुरे दिन कम्म करणे दा इक दीनार नी बोलया था?

Er aber antwortete einem von ihnen: 'Mein Freund, ich tue dir nicht unrecht. Hast du nicht einen Silberling mit mir vereinbart?

14 जड़ी दिहाड़ी तेरी है, सै ले कने चली जा; मेरी मर्जी ऐ है कि जितणा मैं तिजो दें, उतणा ही इस इक घंटा कम्म करणे बाले जो भी दें।

Nimm dein Geld und geh! Ich will aber diesen letzten ebensoviel geben wie dir.

15 मिंजो हक है कि मैं अपणे पैसे जो अपणिया मरजिया ने खर्ची सके। तिजो जलन नी होणा चाईदी कि मैं दुजयाँ तांई दयालु है।

Darf ich etwa nicht mit meinem Geld machen, was ich will? Oder bist du neidisch, weil ich so gütig bin?'

16 पर मते लोक जड़े हुण महान कने अग्गे न, उसी बकते सै पीच्छे होणे, कने जड़े पीच्छे न, सै उसी बकते पेहले होणे न।”

So werden die Letzten die Ersten und die Ersten die Letzten sein."

17 यीशु यरूशलेम शेहरे जो जांदे बेले बाहरां चेलयां जो एकांत च लेई गिया, कने रस्ते च उना ने बोलणा लगा।

Jesus zog dann weiter nach Jerusalem und hatte nur die Zwölf als besondere Begleiter bei sich. Während der Wanderung sprach er zu ihnen:

18 “दिखा, ध्याने ने सुणा, असां यरूशलेम चलयो न, कने मैं माणुऐ दा पुत्र बड्डे याजकां कने यहूदी व्यवस्था जो सिखाणे बालयां दे हथे पकड़ाया जाणा है, कने उना मिंजो मौत दी सजा देणी है।

"Jetzt gehen wir nach Jerusalem. Dort wird der Menschensohn den Hohenpriestern und den Schriftgelehrten überliefert werden.

19 कने होर जातियां दे हथे देई देणा है। कने उना मेरा मजाक उड़ाणा है, मिंजो पर थुकणा, कने मिंजो कोड़े मारणे, कने मिंजो सूली पर चढ़ाई करी मारी देणा है, कने मैं तिजे दिने मरयां चे जिंदे होई जाणा है।”

Die werden ihn zum Tod verurteilen und ihn dann den Heiden überantworten, daß er verspottet, gegeißelt und gekreuzigt werde. Aber am dritten Tag wird er wieder auferstehen."

20 तालू जब्दी दे पुत्रां दिया माऊ अपणे बचयां सोगी उदे बाल आई करी उसयो नमस्ते किते, कने उसला कुछ मंगणा लग्गी।

Da trat die Frau des Zebedäus mit ihren Söhnen zu ihm und trug ihm fußfällig eine Bitte vor.

21 यीशुऐ उसा जो बोलया, “तू क्या चांहदी है?” उना उसयो बोलया, “ऐ बचन दे, कि मेरे ऐ दोनो पुत्र तेरे राज्य च, इक तेरे सजे पासे कने इक खबे पासे बेई सकन।”

Er fragte sie: "Was wünschst du?" Sie sprach zu ihm: "Bestimme, daß meine beiden Söhne hier dereinst in deinem Königreich dir zur Rechten und zur Linken sitzen!"

22 यीशुऐ जबाब दिता, “तुसां जो नी पता कि तुसां क्या मंगा दे? हुण जड़े दुख मैं सेहणे न, क्या तुसां उना दुखां जो सेहन करी सकदे न?” उना उसने बोलया, “हाँ करी सकदे न।”

Jesus erwiderte: "Ihr versteht nicht, um was ihr bittet. Könnt ihr den Kelch trinken, den ich trinken soll?" Sie antworteten ihm: "Ja, das können wir."

23 यीशुऐ उना जो बोलया, “तुसां भी सारे दुख सेहणे न, जियां मैं सेहणे। पर अपणे सजे कने खबे पासे बठैलना मेरा कम्म नी है, पर जिना तांई मेरे पिता दिया तरफा ला तैयार कितया है, उना तांई ही न।”

Da sprach er zu ihnen: "Meinen Kelch sollt ihr freilich trinken. Aber die Sitze zu meiner Rechten und zu meiner Linken kann ich euch nicht verleihen; die werden nur denen zuteil, für die sie mein Vater bestimmt hat."

24 ऐ सुणीकरी बाकी दसो चेले याकूब कने यूहन्ना पर गुस्सा करणा लग्गे।

Als die anderen Zehn dies hörten, äußerten sie ihren Unwillen über die beiden Brüder.

25 तां यीशुऐ उना जो अपणे बाल सदीकरी बोलया, “तुहांजो पता है ना, कि जड़े लोक प्रधान मने जादें थे, सै अपणे अधिकारां दा इस्तेमाल अपणे अधीन लोकां दे उपर हक जमाणे तांई करदे न। उना दे अगुवे लोक अपणी गल्ल मनाणे तांई हक जतांदे न।

Da rief sie Jesus zu sich und sprach: "Ihr wißt, daß die Herrscher über die Völker unumschränkt gebieten, und daß die Großen ihre Untergebenen ihre Macht fühlen lassen.

26 तुसां चे जड़ा महान बणना चांदा है, उसयो बाकियां दी सेबा करणी चाईदी।

So soll's bei euch nicht sein. Im Gegenteil: wer unter euch der groß sein will, der sei euer Diener;

27 कने जड़ा कोई तुसां चे प्रधान बणना चांदा हो, सै सारायां दा नौकर बणे।

und wer unter euch der Erste sein will, der sei euer Knecht.

28 मैं ऐ इस तांई बोलदा है क्योंकि मैं माणुऐ दा पुत्र, इस संसारे च सारयां दी सेबा करणे तांई आया है, मैं इस तांई नी आया कि लोकां ला अपणी सेबा करां। मैं तां लोकां जो पापां ला छुटकारा कराणे तांई अपणे प्राण कीमत च देणा आया है।”

So ist ja auch der Menschensohn nicht gekommen, um sich dienen zu lassen, sondern um selbst zu dienen und sein Leben dahinzugeben als Lösegeld für viele."

29 जालू सै यरीहो शेहरे ला निकला दे थे, तां इक बड़ी बडी भीड़ उदे पिच्छे चली पेई।

Als sie Jericho verließen, folgte ihm viel Volk.

30 दो अन्ने, जड़े सड़का बखे बैठयो थे, ऐ सुणीकरी कि यीशु जा दा है, पुकारी करी बोलणा लग्गे, “हे प्रभु, दाऊदे दे बंशज, सांझो पर दया कर।”

Und sieh, es saßen zwei Blinde am Weg. Als sie hörten, Jesus käme vorbei, da riefen sie: "Herr, erbarme dich unser, du Davidssohn!"

31 लोकां उना जो झिड़कां दितियां, कि चुप रिया, पर सै होर भी जोरे ने चीलाई करी बोलणा लग्गे, “हे प्रभु, दाऊदे दी ओलाद, सांझो पर दया कर।”

Die Leute aber fuhren sie mit rauhen Worten an, sie sollten schweigen. doch sie riefen nur noch lauter: "Herr, erbarme dich unser, du Davidssohn!"

32 तालू यीशुऐ खड़ोई करी, उना जो सदया, कने बोलया, “तुसां क्या चांदे न कि मैं तुहाड़े तांई करे?”

Da blieb Jesus stehen, rief sie zu sich und fragte sie: "Was begehrt ihr von mir?"

33 उना उसने बोलया, “प्रभु जी, ऐ कि साड़ियां हखी खुली जांन।”

Sie antworteten ihm: "Herr, laß sich unsere Augen öffnen!"

34 यीशुऐ तरस खाई करी उना दियां हखी छूतियां, कने उना जो झट मिलणा लगी पिया, कने सै उदे पिच्छे चली पै।

Da rührte Jesus voll Mitleid ihre Augen an, und sofort wurden sie wieder sehend und folgten ihm.