मत्ती 18

1 उस बेले चेले यीशुऐ बाल आई करी पूछणा लग्गे, “स्वर्गे दे राज्य च बडा कुण है?”

Zu jener Stunde traten die Jünger zu Jesus und sprachen: Wer ist wohl der Größte im Himmelreich?

2 इस गल्लां पर उनी इक जागते जो अपणे बाल सदीकरी उना बिच खरेड़या,

Und Jesus rief ein Kind herbei, stellte es mitten unter sie

3 कने बोलया, “मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, कि तुसां अपणा मन बदला, कने बचयां सांई बणा, तां तुसां स्वर्गे दे राज्य च जाई सकदे न।

und sprach: Wahrlich, ich sage euch, wenn ihr nicht umkehret und werdet wie die Kinder, so werdet ihr nicht in das Himmelreich kommen!

4 जड़ा कोई अपणे आपयो बचयां सांई छोटा करगा, उनी स्वर्गे दे राज्य च बडा होणा।

Wer nun sich selbst erniedrigt wie dieses Kind, der ist der Größte im Himmelreich.

5 कने जड़ा कोई मेरे नाऐ ला इक ऐसे बच्चे जो अपनांदा है सै मिंजो भी अपनांदा है।”

Und wer ein solches Kind in meinem Namen aufnimmt, der nimmt mich auf.

6 पर जड़ा कोई इना छोटयां चे कुसी इकी जो भी भरोसे ला भटकांदा है या उना दे पाप करणे दी बजा बणदा है, उदे तांई तां खरा होंदा, कि उदे गले च बड्डे घराटे दा पथर लटकाई करी उसयो डुगे समुंद्रे च डोबी दिन्दे।

Wer aber einem von diesen Kleinen, die an mich glauben, Ärgernis gibt, für den wäre es besser, daß ein Mühlstein an seinen Hals gehängt und er in die Tiefe des Meeres versenkt würde.

7 “ठोकरां दियां बजा ने संसारे पर हाय! ठोकर लगणा जरूरी है; पर हाय उस माणुऐ पर जिदे जरिये ठोकर लगदी है।”

Wehe der Welt der Ärgernisse halber! Denn es ist zwar notwendig, daß die Ärgernisse kommen, aber wehe dem Menschen, durch welchen das Ärgernis kommt!

8 “अगर तेरा हथ या पैर तेरे पापां दी बजा बणा दा, तां उना जो बडी करी फेंकी दे; तेरे तांई ऐ ही ठीक है कि तू टुंडा या लंगड़ा होईकरी हमेशा दिया जिन्दगिया च प्रवेश करे, कि दो हथ पैर होंदे होए भी तू कदी नी बुझणे बालिया अग्गी च जां। (aiōnios g166)

Wenn aber deine Hand oder dein Fuß für dich ein Anstoß zur Sünde wird, so haue sie ab und wirf sie von dir! Es ist besser für dich, daß du lahm oder verstümmelt in das Leben eingehest, als daß du zwei Hände oder zwei Füße habest und in das ewige Feuer geworfen werdest. (aiōnios g166)

9 अगर तेरी हख तेरे पाप दी बजा बणे, तां उसा जो कडी करी फेंकी दे। तेरे तांई ऐ ही ठीक है कि काणा होईकरी हमेशा दिया जिन्दगिया च प्रवेश करे, कि दो हखी दे होंदे होए भी तू कदी नी बुझणे बालिया नरके दिया अग्गी च जां।” (Geenna g1067)

Und wenn dein Auge für dich ein Anstoß zur Sünde wird, so reiß es aus und wirf es von dir! Es ist besser für dich, daß du einäugig in das Leben eingehest, als daß du zwei Augen habest und in das höllische Feuer geworfen werdest. (Geenna g1067)

10 “दिखा, तुसां इना छोटयां चे कुसयो भी घटिया मत समझदे; क्योंकि मैं तुसां ने बोलदा है कि स्वर्गे च उना दे स्वर्गदूत हमेशा मेरे स्वर्गीय पिता दे सोगी रेंदे न।”

Sehet zu, daß ihr keinen dieser Kleinen verachtet! Denn ich sage euch, ihre Engel im Himmel schauen allezeit das Angesicht meines Vaters im Himmel.

11 (क्योंकि मैं, माणुऐ दा पुत्र गवाचयां जो बचाणा आया है।)

Denn des Menschen Sohn ist gekommen, das Verlorene zu retten.

12 “तुसां क्या सोचदे न? अगर कुसी माणुऐ दियां सौ भेडां न, कने उना चे इक गवाची जा, तां क्या सै उना निन्यानबे जो बाकी रखबालयां बाल छडी करी, पाहड़े पर जाई करी, उसा गवाचिया जो नी तोपगा?”

Was dünkt euch? Wenn ein Mensch hundert Schafe hat, und es verirrt sich eines von ihnen, läßt er nicht die neunundneunzig auf den Bergen, geht hin und sucht das Verirrte?

13 “कने अगर ऐसा हो कि सै भेड उसयो मिली जाऐ, तां मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, कि उनी निन्यानबे भेडां तांई इतणा खुश नी होणा, जितणा कि इसा भेडां तांई होणा।

Und wenn es sich begibt, daß er es findet, wahrlich, ich sage euch, er freut sich über dasselbe mehr als über die neunundneunzig, die nicht verirrt waren.

14 तियां ही तुहाड़ा पिता जड़ा स्वर्गे च है उदी इच्छा नी है, कि इना छोटयां चे इक भी खत्म होऐ।”

Also ist es auch nicht der Wille eures Vaters im Himmel, daß eines dieser Kleinen verloren gehe.

15 “अगर तेरा मसीह भाई तिजो ने कोई जुल्म करे, तां जा कने उस सोगी किल्ले च गल्ल बात करिके समझा; अगर सै तेरी सुणे ले कने अपणी गलती मन्नी ले, तां तू अपणे मसीह भाईऐ जो बापिस पाई लिया।”

Wenn aber dein Bruder an dir gesündigt hat, so gehe hin und weise ihn zurecht unter vier Augen. Hört er auf dich, so hast du deinen Bruder gewonnen.

16 कने अगर सै नी सुणे, तां इक दो जणे होर लेई जा सोगी, क्योंकि मूसा दिया व्यवस्था दे अनुसार, “हर इक अरोप जो दो या उसला जादा गबाह ला सही साबित करणा चाईदा।”

Hört er aber nicht, so nimm noch einen oder zwei mit dir, damit jede Sache auf der Aussage von zwei oder drei Zeugen beruhe.

17 अगर सै उना दी भी नी मन्ने, तां तू कलीसिया ने बोली दे, पर अगर सै कलीसिया ने भी नी मन्ने, तां तू उसयो जियां तुसां होर जातियां सोगी व्यवहार करदे न, तियां ही उसयो कलीसिया ला कडी दिया।

Hört er aber diese nicht, so sage es der Gemeinde. Hört er aber auch die Gemeinde nicht, so gelte er dir wie ein Heide und Zöllner.

18 “मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, जड़ा कुछ तुसां धरतिया पर बणाणा है, उनी सै स्वर्गे च भी बणाणा है कने जड़ा कुछ तुसां धरतिया पर खोलणा है, सै स्वर्गे च भी खोलणा है।”

Wahrlich, ich sage euch, was ihr auf Erden binden werdet, das wird im Himmel gebunden sein, und was ihr auf Erden lösen werdet, das wird im Himmel gelöst sein.

19 मैं तुसां ने फिरी बोलदा है, अगर धरतिया पर तुसां चे दो जणे कुसा गल्लां तांई इक मन होईकरी मंगगे, तां सै उना तांई मेरे पिता दिया तरफा ला जड़ा स्वर्गे च है होई जाणी।

Weiter sage ich euch, wenn zwei von euch übereinkommen werden auf Erden über irgend eine Sache, für die sie bitten wollen, so soll sie ihnen zuteil werden von meinem Vater im Himmel.

20 “क्योंकि जिथू दो या तीन मेरे नाऐ ने गिठे होंदे न ओथु मैं उना बिच होंदा है।”

Denn wo zwei oder drei in meinem Namen versammelt sind, da bin ich mitten unter ihnen.

21 तालू पतरसे बखे आई करी, उसयो बोलया, “प्रभु जी, अगर मेरा मसीह भाई जुल्म करदा रे, तां मैं उसयो कितणी बरी माफ करे, क्या सत बरी दीकर?”

Da trat Petrus herzu und sprach: Herr, wie oft soll ich meinem Bruder vergeben, welcher gegen mich sündigt? Bis siebenmal?

22 यीशुऐ उसयो बोलया, “मैं तिजो ने ऐ नी बोलदा, कि सत बरी नी, पर तिजो उसयो माफ करी देणा चाईदा।”

Jesus antwortete ihm: Ich sage dir, nicht bis siebenmal, sondern bis siebzigmalsiebenmal!

23 “इस तांई स्वर्गे दे राज्य उस राजे सांई न, जड़ा अपणे सेवकां ला लेखा लेणा चांदा था।

Darum ist das Himmelreich gleich einem Könige, der mit seinen Knechten rechnen wollte.

24 जालू सै लेखा लेणा लग्गा, तां इकी बंदे जो उदे सामणे लांदा सै दस हजार सोने दे सिकयां दे बोरे दा कर्जदार था।

Und als er anfing zu rechnen, ward einer vor ihn gebracht, der war zehntausend Talente schuldig.

25 कने उदे बाल बापस करणे तांई कुछ भी नी था, तां उदे मालिके बोलया, कि ऐ कने इदी घरे बाली कने बाल-बच्चे कने जड़ा कुछ भी इदा है सै सब कुछ बेची दिया, कने कर्ज चुकाई दिया।

Da er aber nicht bezahlen konnte, befahl sein Herr, ihn und sein Weib und seine Kinder und alles, was er hatte, zu verkaufen und also zu bezahlen.

26 इसा गल्ला पर उनी सेवके पैरां च पेईकरी नमस्ते किते, कने बोलया, हे मालिक, सबर रख, मैं सारा कुछ भरी दिंगा।

Da warf sich der Knecht vor ihm nieder und sprach: Herr, habe Geduld mit mir, so will ich dir alles bezahlen!

27 तालू उदे मालिके उस पर तरस खाई करी उसयो छडी दिता, कने उदा कर्ज भी माफ करी दिता।

Da erbarmte sich der Herr dieses Knechtes und gab ihn frei und erließ ihm die Schuld.

28 पर जालू सै सेवक बाहर निकलया, तां उसयो इक सोगी कम्म करणे बाला साथी मिला, जिनी उसला सो दीनारां (सो दीनार: सो चांदी दे सिक्के) दा कर्ज लिया था; उनी उदा गला पकड़ी करी उसयो बोलया, जड़ा कुछ तेरे पर कर्ज है उसयो भरी दे।

Als aber dieser Knecht hinausging, fand er einen Mitknecht, der war ihm hundert Denare schuldig; den ergriff er, würgte ihn und sprach: Bezahle, was du schuldig bist!

29 उदे साथी सेवके उदे पैरां पेईकरी, उसने बिनती करणा लगा; कि सबर रख मैं सारा भरी दिंगा।

Da warf sich sein Mitknecht nieder, bat ihn und sprach: Habe Geduld mit mir, so will ich dir alles bezahlen!

30 पर सै नी मनया, कने उनी जाई करी उसयो जेला च पाई दिता, ताकि जालू दीकर सै कर्ज नी भरगा, तालू दीकर ओथु ही रे।

Er aber wollte nicht, sondern ging hin und warf ihn ins Gefängnis, bis er bezahlt hätte, was er schuldig war.

31 कने उदे साथी सेवक ऐ दिखीकरी बड़े उदास होए, कने जाई करी ऐ सारा हाल अपणे मालिके ने सुणाई दिता।”

Als aber seine Mitknechte sahen, was geschehen war, wurden sie sehr betrübt, kamen und berichteten ihrem Herrn die ganze Geschichte.

32 तालू उदे मालिके उसयो सदीकरी बोलया, “हे दुष्ट सेवक, तू जड़ी मिंजो ने बिनती किती थी, तां मैं तेरा सारा कर्ज माफ करी दिता।

Da ließ sein Herr ihn kommen und sprach zu ihm: Du böser Knecht! Jene ganze Schuld habe ich dir erlassen, weil du mich batest;

33 इस तांई जियां मैं तिजो पर दया किती थी, तियां ही तिजो भी अपणे साथी सेवके दा कर्ज माफ करी देणा चाईदा था?”

solltest denn nicht auch du dich über deinen Mitknecht erbarmen, wie ich mich über dich erbarmt habe?

34 कने उदे मालिके गुस्से च आई करी उसयो सजा देंणे बालें दे हथे देई दिता, ताकि जालू दीकर सै सारा कर्ज नी भरगा, तालू दीकर उना दे हवाले रे।

Und voll Zorn übergab ihn sein Herr den Peinigern, bis er alles bezahlt hätte, was er schuldig war.

35 “इयां ही अगर तुसां चे हर कोई अपणे मसीह भाई जो मने ला माफ नी करगा, तां मेरा पिता जड़ा स्वर्गे च है, उनी तुसां जो भी माफ नी करणा।”

Also wird auch mein himmlischer Vater mit euch verfahren, wenn ihr nicht ein jeder seinem Bruder von Herzen die Fehler vergebet.