< मत्ती 11 >
1 जालू यीशु अपणे बाहरां चेलयां जो हुकम देई बेठा, तां सै उना दे गलील जिले दे नगरां च उपदेश कने प्रचार करणे तांई ओथु ला चली गिया।
itthaM yIshuH svadvAdashashiShyANAmAj nApanaM samApya pure pura upadeShTuM susaMvAdaM prachArayituM tatsthAnAt pratasthe|
2 यूहन्ने जेला च मसीह दे कम्मा दी खबर सुणीकरी, अपणे चेलयां जो उसला ऐ पूछणे जो भेजया।
anantaraM yohan kArAyAM tiShThan khriShTasya karmmaNAM vArttaM prApya yasyAgamanavArttAsIt saeva kiM tvaM? vA vayamanyam apekShiShyAmahe?
3 “क्या तू ही मसीह है जिसयो भेजणे दा बायदा परमेश्वरे कितया था, या असां कुसी दुजे दी नियाल रखन?”
etat praShTuM nijau dvau shiShyau prAhiNot|
4 यीशुऐ जबाब दिता, “जड़ा कुछ तुसां दिखदे कने सुणदे न, सै सारा कुछ जाई करी यूहन्ना ने बोली दिया।
yIshuH pratyavochat, andhA netrANi labhante, kha nchA gachChanti, kuShThinaH svasthA bhavanti, badhirAH shR^iNvanti, mR^itA jIvanta uttiShThanti, daridrANAM samIpe susaMvAdaH prachAryyata,
5 कि अन्नयां जो मिलदा है, कने लंगड़े चलदे न, कोढ़ियां दा कोढ़ ठीक होआ दा, कने टोंणे सुणदे न, मुर्दे जिंदे किते जांदे न, कने गरीबां जो शुभसमाचार सुणाया जांदा है।
etAni yadyad yuvAM shR^iNuthaH pashyathashcha gatvA tadvArttAM yohanaM gadataM|
6 कने धन्य न सै, जड़े मिंजो पर शक नी करदे।”
yasyAhaM na vighnIbhavAmi, saeva dhanyaH|
7 यूहन्ना दे चेले जालू ओथु ला चली गे, तां यीशु यूहन्ना दे बारे च लोकां जो बोलणा लग्गा, “तुसां सुनसान जगा च क्या दिखणा गियो थे? क्या होआ ने हिलदे होऐ सरकंडे जो? इदा मतलब ऐ है कि जड़ा बड़ी असानी ने अपणे बिचार बदली दे, सै ऐसा माणु है जड़ा डरदा है कि दुज्जे लोक उदे बारे च क्या सोचगे कने बोलगे।
anantaraM tayoH prasthitayo ryIshu ryohanam uddishya janAn jagAda, yUyaM kiM draShTuM vahirmadhyeprAntaram agachChata? kiM vAtena kampitaM nalaM?
8 तां फिरी तुसां क्या दिखणा गियो थे? क्या इक माणुये जो जिनी बड़े मेंहगे कपड़े पायो थे? दिखा जड़े लोक मेंगे कपड़े पांदे न सै मेहलां च रेंदे न।
vA kiM vIkShituM vahirgatavantaH? kiM parihitasUkShmavasanaM manujamekaM? pashyata, ye sUkShmavasanAni paridadhati, te rAjadhAnyAM tiShThanti|
9 तां फिरी कजो गियो थे? कि क्या कुसी परमेश्वरे दा संदेश देणेबाले जो दिखणे तांई? हाँ, मैं तुसां ने बोलदा है, कि परमेश्वरे ला भी बड्डे जो?
tarhi yUyaM kiM draShTuM bahiragamata, kimekaM bhaviShyadvAdinaM? tadeva satyaM| yuShmAnahaM vadAmi, sa bhaviShyadvAdinopi mahAn;
10 यूहन्ना सेई माणु है जिदे बारे च पबित्र शास्त्र च दसया, कि दिख, मैं अपणे संदेश देणेबाले दूते जो तेरे अग्गे भेजदा है, जिनी तेरे ओंणे तांई लोकां जो तैयार करणा है।
yataH, pashya svakIyadUtoyaM tvadagre preShyate mayA| sa gatvA tava panthAnaM smayak pariShkariShyati|| etadvachanaM yamadhi likhitamAste so. ayaM yohan|
11 मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, कि जड़े लोक जनानिया ला पैदा होयो न, उना चे यूहन्ना बपतिस्मा देणेबाले ला बडा कोई नी होया; पर स्वर्गे दे राज्य च जड़ा सारयां ला छोटा है, सै उसला बडा है।
aparaM yuShmAnahaM tathyaM bravImi, majjayitu ryohanaH shreShThaH kopi nArIto nAjAyata; tathApi svargarAjyamadhye sarvvebhyo yaH kShudraH sa yohanaH shreShThaH|
12 जालू ला यूहन्ना बपतिस्मा देणेबाले प्रचार करणा शुरू कितया है, उस बकते ला लेईकरी हुणे दीकर स्वर्गे दा राज्य जबरदस्ती ने अग्गे बदा दा है, कने हिंसक लोक उस हमला करा दे न।
apara ncha A yohano. adya yAvat svargarAjyaM balAdAkrAntaM bhavati Akraminashcha janA balena tadadhikurvvanti|
13 क्योंकि सारे परमेश्वरे दा संदेश देणेबालयां दियां कताबां च कने मूसा दिया व्यवस्था च यूहन्ना बपतिस्मा देणेबाले दे ओणे दीकर परमेश्वर दे राज्य दे बारे च लिखया है।
yato yohanaM yAvat sarvvabhaviShyadvAdibhi rvyavasthayA cha upadeshaH prAkAshyata|
14 कने तुसां मेरी गल्ल मनणा चांदे न, कि एलिय्याह जिदे ओणे दी भविष्यवाणी कितियो थी, सै एलिय्याह ही है।
yadi yUyamidaM vAkyaM grahItuM shaknutha, tarhi shreyaH, yasyAgamanasya vachanamAste so. ayam eliyaH|
15 जिस बाल सुणने दा मन हो, सै ध्यान देईकरी इना गल्लां जो सुणे, कने समझी ले।”
yasya shrotuM karNau staH sa shR^iNotu|
16 मैं इस युगे दे लोकां दी तुलना कुसने दें? सै उना जागतां सांई न, जड़े बजारां च बेईकरी इकी दुजे जो पुकारी करी बोलदे न।
ete vidyamAnajanAH kai rmayopamIyante? ye bAlakA haTTa upavishya svaM svaM bandhumAhUya vadanti,
17 “कि असां तुहाड़े तांई खुशिया दे गाणे गाऐ, कने तुसां नचे नी; असां शोक दे गीत भी गाऐ, फिरी भी तुसां रोए नी।”
vayaM yuShmAkaM samIpe vaMshIravAdayAma, kintu yUyaM nAnR^ityata; yuShmAkaM samIpe cha vayamarodima, kintu yUyaM na vyalapata, tAdR^ishai rbAlakaista upamAyiShyante|
18 क्योंकि यूहन्ना बार-बार बरत रखदा कने ना शराब पिन्दा था, कने सै बोलदे न कि उदे च बुरी आत्मा है।
yato yohan Agatya na bhuktavAn na pItavAMshcha, tena lokA vadanti, sa bhUtagrasta iti|
19 पर मैं माणुऐ दा पुत्र खांदा पिंदा है, कने सै बोलदे न, “कि पेटू कने शराबी माणु है, कने चुंगी लेंणे बाले कने पापियां दा मित्र है। पर इक माणुऐ दे कम्मा ऐ साबित करणा कि अकला बाला कुण है।”
manujasuta Agatya bhuktavAn pItavAMshcha, tena lokA vadanti, pashyata eSha bhoktA madyapAtA chaNDAlapApinAM bandhashcha, kintu j nAnino j nAnavyavahAraM nirdoShaM jAnanti|
20 तालू यीशुऐ उना शेहरां च रेणेबाले लोकां जो फटकार लगाई, जिथू उनी बड़े भरी चमत्कार दे कम्म कितयो थे; क्योंकि उना अपणे पापां दा पश्चाताप नी कितया था।
sa yatra yatra pure bahvAshcharyyaM karmma kR^itavAn, tannivAsinAM manaHparAvR^ittyabhAvAt tAni nagarANi prati hantetyuktA kathitavAn,
21 हाय, खुराजीन शेहर दे कने बैतसैदा शेहर दे लोको! जड़े चमत्कारी कम्म तुहाड़े शेहर च कितयो न, अगर सै कम्म सूर कने सैदा च कितयो होंदे, तां ओथु दे लोक बड़े पेहले टाट ओढ़ी लेंदे, कने धुड़ अपणे उपर छिड़की लेंदे ऐ दसणे तांई कि उना अपणे पापां ला पश्चाताप करी लिया है।
hA korAsIn, hA baitsaide, yuShmanmadhye yadyadAshcharyyaM karmma kR^itaM yadi tat sorasIdonnagara akAriShyata, tarhi pUrvvameva tannivAsinaH shANavasane bhasmani chopavishanto manAMsi parAvarttiShyanta|
22 पर मैं तुसां ने बोलदा है; कि न्याय दे रोज जड़ी सजा सूर कने सैदा जो देणी है, सै सजा तुहाड़िया सजा ला बड़ी घट होणी है।
tasmAdahaM yuShmAn vadAmi, vichAradine yuShmAkaM dashAtaH sorasIdono rdashA sahyatarA bhaviShyati|
23 हे कफरनहूम शेहरे दे लोको, तुसां क्या स्वर्गे दीकर उच्चे करणे न? तुसां तां पताले दीकर थले करणे न; जड़े अनोखे कम्म तुहाड़े च कितयो न, अगर सै सदोम शेहर च होंदे, तां उनी अजे दीकर बणी रेणा था। (Hadēs )
apara ncha bata kapharnAhUm, tvaM svargaM yAvadunnatosi, kintu narake nikShepsyase, yasmAt tvayi yAnyAshcharyyANi karmmaNyakAriShata, yadi tAni sidomnagara akAriShyanta, tarhi tadadya yAvadasthAsyat| (Hadēs )
24 पर मैं तुसां ने बोलदा है; कि न्याय दे रोज जड़ी सजा सदोम शेहरे दे लोकां जो देणी है, सै सजा तुहाड़िया सजा ला बड़ी घट होंणी है।
kintvahaM yuShmAn vadAmi, vichAradine tava daNDataH sidomo daNDo sahyataro bhaviShyati|
25 तिस्सी बेले यीशुऐ बोलया, “हे पिता, स्वर्गे कने धरतिया दे प्रभु, मैं तेरा धन्याबाद करदा है, तू इना गल्लां जो ज्ञानियां कने समझदारां लोकां ला लुकाई रखया, कने लोक बचयां सांई न उना पर प्रगट किता है।
etasminneva samaye yIshuH punaruvAcha, he svargapR^ithivyorekAdhipate pitastvaM j nAnavato viduShashcha lokAn pratyetAni na prakAshya bAlakAn prati prakAshitavAn, iti hetostvAM dhanyaM vadAmi|
26 हाँ, पिता जी, क्योंकि तिजो ऐ ही ठीक लग्गा।”
he pitaH, itthaM bhavet yata idaM tvadR^iShTAvuttamaM|
27 मेरे पिते मिंजो सब कुछ दितया है, कने पिता दे बिना कोई पुत्रे जो नी जांणदा है, कने ना ही कोई पिता जो जाणदा है सिर्फ पुत्र ही है जड़ा पिता जो जाणदा है। कने जिना लोकां जो पुत्र चुणदा है उना लोकां ही पिता जो जाणना है।
pitrA mayi sarvvANi samarpitAni, pitaraM vinA kopi putraM na jAnAti, yAn prati putreNa pitA prakAshyate tAn vinA putrAd anyaH kopi pitaraM na jAnAti|
28 “सारे मेहनत करणे बालयो कने भोझ हेठ दबूयो लोको, मेरे बाल ओआ; मैं तुहांजो अराम देणा।
he parishrAntA bhArAkrAntAshcha lokA yUyaM matsannidhim AgachChata, ahaM yuShmAn vishramayiShyAmi|
29 मेरा जुआ अपणे उपर चुकी लिया; कने मिंजो ला सिखा; क्योंकि मैं मने ला नरम कने दयालु है; कने तुसां जो अपणे मने च अराम मिलणा।
ahaM kShamaNashIlo namramanAshcha, tasmAt mama yugaM sveShAmupari dhArayata mattaH shikShadhva ncha, tena yUyaM sve sve manasi vishrAmaM lapsyadhbe|
30 क्योंकि जड़ा करणे दा हुकम मैं तुहांजो दिन्दा है, सै करणा मुशकिल नी है।”
yato mama yugam anAyAsaM mama bhArashcha laghuH|