< रोमियों 1 >

1 अवं पौलुस यीशु मसीहेरो दास आईं, ते प्रेरित भोनेरे लेइ परमेशरे च़ुनोरोईं, ते परमेशरेरी खुशखबरी प्रचार केरनेरे लेइ ठहरावरो आईं।
Ishvaro nijaputramadhi yaM susaMvAdaM bhaviShyadvAdibhi rdharmmagranthe pratishrutavAn taM susaMvAdaM prachArayituM pR^ithakkR^ita AhUtaH preritashcha prabho ryIshukhrIShTasya sevako yaH paulaH
2 ज़ेसेरी तैने पेइले अपने नेबी केरे ज़िरिये पवित्रशास्त्रे मां,
sa romAnagarasthAn IshvarapriyAn AhUtAMshcha pavitralokAn prati patraM likhati|
3 अपने मट्ठे इश्शे प्रभु यीशुएरे बारे मां वादो कियोरो थियो, ज़ै जिसमेरे मुताबिक त दाऊदेरे खानदाने मरां पैदा भोव।
asmAkaM sa prabhu ryIshuH khrIShTaH shArIrikasambandhena dAyUdo vaMshodbhavaH
4 ते पवित्र आत्मारे ज़िरिये सेइं मुड़दन मरां ज़ींतो भोनेरे वजाई सेइं तै शेक्ति सेइं परमेशरेरू मट्ठू भोव।
pavitrasyAtmanaH sambandhena cheshvarasya prabhAvavAn putra iti shmashAnAt tasyotthAnena pratipannaM|
5 ज़ेसेरे ज़िरिये असन अनुग्रह ते प्रेरिताई मैल्ली; कि तैसेरे नंव्वे सेइं सब कौमां केरे लोक विश्वास केरतां तैसेरी मन्न।
aparaM yeShAM madhye yIshunA khrIShTena yUyamapyAhUtAste. anyadeshIyalokAstasya nAmni vishvasya nideshagrAhiNo yathA bhavanti
6 ज़ैन मरां तुस भी यीशु मसीहेरे भोनेरे लेइ कुजोरेथ।
tadabhiprAyeNa vayaM tasmAd anugrahaM preritatvapada ncha prAptAH|
7 अवं ई चिट्ठी तुश्शे सेब्भी केरे नंव्वे लिखताईं, ज़ैना तुस रोम नगरे मां रातथ, ते परमेशरेरे ट्लारेथ, ते पवित्र भोनेरे लेइ च़ुनोरेथ। इश्शे बाजी परमेशर ते प्रभु यीशु मसीहेरे तरफां तुसन शान्ति ते अनुग्रह मैलतो राए।
tAtenAsmAkam IshvareNa prabhuNA yIshukhrIShTena cha yuShmabhyam anugrahaH shAntishcha pradIyetAM|
8 पेइलो अवं तुश्शे सेब्भी केरे लेइ यीशु मसीहेरे ज़िरिये परमेशरेरू शुक्र केरताईं, किजोकि तुश्शो विश्वास ज़ै यीशु मसीह पुड़ आए, तैसेरी चर्चा हर पासे भोने लोरी।
prathamataH sarvvasmin jagati yuShmAkaM vishvAsasya prakAshitatvAd ahaM yuShmAkaM sarvveShAM nimittaM yIshukhrIShTasya nAma gR^ihlan Ishvarasya dhanyavAdaM karomi|
9 परमेशर ज़ेसेरी सेवा अवं अपने पूरे दिले सेइं तैसेरे मट्ठेरी खुशखबरी प्रचार केरतां केरताईं, तै मेरो गवाहे; कि अवं तुसन कोस तरीके सेइं लगातर प्रार्थनाई मां याद केरताईं।
aparam Ishvarasya prasAdAd bahukAlAt paraM sAmprataM yuShmAkaM samIpaM yAtuM kathamapi yat suyogaM prApnomi, etadarthaM nirantaraM nAmAnyuchchArayan nijAsu sarvvaprArthanAsu sarvvadA nivedayAmi,
10 ते लगातार अपने प्रार्थनान मां बिनती केरतो राताईं, कि केन्च़रे हेजू भी तुसन कां एजनेरे लेइ मेरू सफर परमेशरेरे तरफां कामयाब भोए।
etasmin yamahaM tatputrIyasusaMvAdaprachAraNena manasA paricharAmi sa Ishvaro mama sAkShI vidyate|
11 किजोकि अवं तुसन सेइं मिलनेरे लेइ कोशिश केरताईं, कि अवं तुसन कोई आत्मिक वरदान देईं, ज़ैस सेइं तुस विश्वासे मां मज़बूत भोथ।
yato yuShmAkaM mama cha vishvAsena vayam ubhaye yathA shAntiyuktA bhavAma iti kAraNAd
12 मतलब इन, कि अवं तुसन कां एइतां तुसन सेइं साथी तैस विश्वासेरे ज़िरिये, ज़ै मीं मां ते तुसन मांए, तैसेरे ज़िरिये अस हिम्मत हासिल केरम।
yuShmAkaM sthairyyakaraNArthaM yuShmabhyaM ki nchitparamArthadAnadAnAya yuShmAn sAkShAt karttuM madIyA vA nChA|
13 ते ढ्लाव ते बेइनव, अवं चाताईं तुस ज़ानथ, कि मीं तुसन कां बार-बार एजनू चाव। ज़ेन्च़रे मीं गैर कौमरे लोकन विश्वास केरनेरे लेइ बद्धनेरी मद्दत की, तेन्च़रे तुश्शी भी मद्दत केरि, पन हुना तगर रुकोरो राव।
he bhrAtR^igaNa bhinnadeshIyalokAnAM madhye yadvat tadvad yuShmAkaM madhyepi yathA phalaM bhu nje tadabhiprAyeNa muhurmuhu ryuShmAkaM samIpaM gantum udyato. ahaM kintu yAvad adya tasmin gamane mama vighno jAta iti yUyaM yad aj nAtAstiShThatha tadaham uchitaM na budhye|
14 अवं संस्कारी लोकन ते असंस्कारी लोकन, पढ़ोरे लोकन या अनपड़ लोकन सेब्भन खुशखबरी शुनेइलो।
ahaM sabhyAsabhyAnAM vidvadavidvatA ncha sarvveShAm R^iNI vidye|
15 ते अवं तुसन भी ज़ैना रोम नगरे मां रातथ, खुशखबरी शुनानेरे लेइ हर वक्त तियार आईं।
ataeva romAnivAsinAM yuShmAkaM samIpe. api yathAshakti susaMvAdaM prachArayitum aham udyatosmi|
16 किजोकि अवं यीशु मसीहेरी खुशखबरी प्रचार केरने करां न शरमेई, एल्हेरेलेइ परमेशर अपने शक्ति सेइं तैन लोकन मुक्ति देते, ज़ैना खुशखेबरी पुड़ विश्वास केरतन, पेइले यहूदन फिरी गैर यहूदन।
yataH khrIShTasya susaMvAdo mama lajjAspadaM nahi sa Ishvarasya shaktisvarUpaH san A yihUdIyebhyo. anyajAtIyAn yAvat sarvvajAtIyAnAM madhye yaH kashchid tatra vishvasiti tasyaiva trANaM janayati|
17 किजोकि खुशखेबरारे ज़िरिये परमेशर असन अपने नज़री मां धर्मी बनाते, ज़ैन शुरू करां आखरी तगर विश्वासे सेइं भोते। ज़ेन्च़रे पवित्रशास्त्रे मां लिखोरूए, “ज़ै मैन्हु विश्वासेरे ज़िरिये सेइं परमेशरेरे सामने धर्मी बनाव गाते तैए ज़ींतो रालो।”
yataH pratyayasya samaparimANam IshvaradattaM puNyaM tatsusaMvAde prakAshate| tadadhi dharmmapustakepi likhitamidaM "puNyavAn jano vishvAsena jIviShyati"|
18 परमेशरेरो क्रोध तैन लोकन पुड़ स्वर्गेरां एइते, ज़ैना बुरां ते दुष्टेरां कम्मां केरतन, ते ज़ैना सच़्च़े अधर्मे सेइं दबेइतां रखतन।
ataeva ye mAnavAH pApakarmmaNA satyatAM rundhanti teShAM sarvvasya durAcharaNasyAdharmmasya cha viruddhaM svargAd Ishvarasya kopaH prakAshate|
19 किजोकि परमेशरेरे बारे मां ज्ञान तैन मैन्हु केरे मन्न मां बांदूए, एल्हेरेलेइ कि परमेशरे तैन पुड़ बांदू कियोरूए।
yata Ishvaramadhi yadyad j neyaM tad IshvaraH svayaM tAn prati prakAshitavAn tasmAt teShAm agocharaM nahi|
20 किजोकि तैसेरे आहेरे गुण, मतलब तैसेरी सदारी शक्ति, ते परमेशरेरो सुभाव दुनियाई बनानेरे वक्तेरे देंतो तैसेरे कम्मन सेइं हेरने मां एइते, इड़ी तगर कि तैन लोकन कां कोई बहानो नईं। (aïdios g126)
phalatastasyAnantashaktIshvaratvAdInyadR^ishyAnyapi sR^iShTikAlam Arabhya karmmasu prakAshamAnAni dR^ishyante tasmAt teShAM doShaprakShAlanasya panthA nAsti| (aïdios g126)
21 हांलाकि तैनेईं परमेशर त पिशानो, पन परमेशरेरी तैस काबल बड़याई न की, ते न शुक्र कियूं, पन बेकार सोचने लाए, इड़ी तगर कि तैन केरो बेअक्ल मन आंधरो भोव (मतलब तैना गलत सोचने लगे)।
aparam IshvaraM j nAtvApi te tam Ishvaraj nAnena nAdriyanta kR^itaj nA vA na jAtAH; tasmAt teShAM sarvve tarkA viphalIbhUtAH, apara ncha teShAM vivekashUnyAni manAMsi timire magnAni|
22 तैना अपने आपे अक्लमन्द सेमझ़तां बेवकूफ बने।
te svAn j nAnino j nAtvA j nAnahInA abhavan
23 ते न मरने बाले परमेशरेरी महिमा मरने बाले मैन्हु, ते च़ुड़ोलू ते जानवरां, ते पेटेरे भारे च़लने बाले जीपां केरे मूरतन मां बदली।
anashvarasyeshvarasya gauravaM vihAya nashvaramanuShyapashupakShyurogAmiprabhR^iterAkR^itivishiShTapratimAstairAshritAH|
24 एल्हेरेलेइ परमेशरे तैना तैन केरे मनेरे खुवैइशां केरे मुताबिक अशुद्ध भोनेरे लेइ शारे कि, एप्पू मांमेइं अपने जानां केरी अनादर केरन।
itthaM ta Ishvarasya satyatAM vihAya mR^iShAmatam AshritavantaH sachchidAnandaM sR^iShTikarttAraM tyaktvA sR^iShTavastunaH pUjAM sevA ncha kR^itavantaH; (aiōn g165)
25 किजोकि तैनेईं परमेशरेरी सच़्च़ाई बेदलतां झूठ बनाई, ते सृष्टारी पूज़ा ते आराधना केरि, न कि तैस बनाने बालेरी, ज़ै हर वक्त धन ते रोड़ोए। आमीन। (aiōn g165)
iti hetorIshvarastAn kukriyAyAM samarpya nijanijakuchintAbhilAShAbhyAM svaM svaM sharIraM parasparam apamAnitaM karttum adadAt|
26 एल्हेरेलेइ परमेशरे तैना नीच़ खुवाइशन मां शारे, इड़ी तगर कि तैन केरि कुआन्शेईं भी स्भाविक कम्मां बेदलतां तैन केरे ज़ैना स्भाविक आन तैन केरे खलाफ बदला।
IshvareNa teShu kvabhilAShe samarpiteShu teShAM yoShitaH svAbhAvikAcharaNam apahAya viparItakR^itye prAvarttanta;
27 तेन्च़रे तैन केरे मड़द भी कुआन्शन सेइं सुभाविक कम्मां शैरतां एप्पू मांमेइं गंदे कम्मन मां मसत भोए, मतलब कि मड़देइं, मड़दन सेइं रिश्तो रेखतां प्रभु करां ठीक बदलो नेव।
tathA puruShA api svAbhAvikayoShitsa NgamaM vihAya parasparaM kAmakR^ishAnunA dagdhAH santaH pumAMsaH puMbhiH sAkaM kukR^itye samAsajya nijanijabhrAnteH samuchitaM phalam alabhanta|
28 ते तैनेईं इन जेइज़ न समझ़ू कि परमेशरे कबूल केरन, एल्हेरेलेइ परमेशरे भी तैना तैन केरे मनेरे हालती पुड़ शारे; कि बुरां कम्मां केरन।
te sveShAM manaHsvIshvarAya sthAnaM dAtum anichChukAstato hetorIshvarastAn prati duShTamanaskatvam avihitakriyatva ncha dattavAn|
29 ते तैना हर किसमेरे अधर्मे, दुष्टे, लालच़े, बैरे सेइं भेरोई जे; ते कपट, ते खून केरनो, ते लड़ाई केरनि, ते धोखो देनो, ते जलनी सेइं भेरोए, ते चोगलखोर,
ataeva te sarvve. anyAyo vyabhichAro duShTatvaM lobho jighAMsA IrShyA vadho vivAdashchAturI kumatirityAdibhi rduShkarmmabhiH paripUrNAH santaH
30 बदनाम केरनेबाले, परमेशरे सेइं नफरत केरनेबाले, ज़ैन केरि इज़्ज़त केर्री लोड़े तैन केरि इज़्ज़त न केरनेबाले, घमण्डी, बड़कां मारनेबाले, बुरी-बुरी गल्लां बनाने बाले, अम्मा बैपू केरो हुक्म न मन्नेबाले।
karNejapA apavAdina IshvaradveShakA hiMsakA aha NkAriNa AtmashlAghinaH kukarmmotpAdakAH pitrorAj nAla NghakA
31 बेवकूफ, धोखो देनेबाले, सच़्च़े प्यारे करां खाली, दया न केरनेबाले भोइजेइ।
avichArakA niyamala NghinaH sneharahitA atidveShiNo nirdayAshcha jAtAH|
32 हालांकी तैना परमेशरेरो ई हुक्म ज़ातन, कि एरां ज़ेरां कम्मां केरनेबाले मौतरे सज़ारे लाइकन, फिरी भी न सिर्फ एप्पू एरां कम्मां केरतन बल्के एरां कम्मां केरनेबालन सेइं भी खुश भोतन।
ye janA etAdR^ishaM karmma kurvvanti taeva mR^itiyogyA Ishvarasya vichAramIdR^ishaM j nAtvApi ta etAdR^ishaM karmma svayaM kurvvanti kevalamiti nahi kintu tAdR^ishakarmmakAriShu lokeShvapi prIyante|

< रोमियों 1 >