< मत्ती 8 >

1 ज़ैखन तै पहैड़ी पुड़ां उन्ढो अव, त बड़े लोक तैस पत्पती च़ले।
मंग येशु डोंगरवरतीन उतरना तवय लोकसनी गर्दी त्यानामांगे चाली राहींती.
2 तैखन एक्की कोढ़े यीशु कां ज़ैन्धु केरे भारे बिश्तां तैस कां मिन्नत केरतां ज़ोवं, “हे प्रभु अगर तू चास त मेरू कोढ़ बज़्झ़ेई सकतस।”
तवय दखा, एक कुष्टरोगी येशुकडे ईसन त्याना पाया पडीन त्याले बोलना, प्रभुजी, तुमनी ईच्छा व्हई तर माले शुध्द करासाठे तुम्हीन समर्थ शेतस.
3 यीशुए तैस पुड़ हथ रेखतां ज़ोवं, “अवं चाताईं, तू बज़्झ़ोस।” ते तै कोढ़ी तैखने साफ भोइ जेव।
तवय येशुनी हात पुढे करीसन त्याले स्पर्श करा अनं बोलना, मनी ईच्छा शे, तु शुध्द व्हय; अनं लगेच त्याना कुष्टरोग जाईसन तो बरा व्हयना.
4 यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “हेर, एस गल्लरे बारे मां केन्ची सेइं किछ न ज़ोइयां। बल्के अपनो आप याजक हिरा। तैल्ला पत्ती, तू अपने बेज़्झ़ोनेरे वजाई सेइं च़ढ़तल च़ाढ़, ज़ेसेरे बारे मां मूसा नेबे कानूने मां हुक्म दित्तोरोए, ताके लोकन पतो च़ले कि तू बेज्झ़ोरोस।”
मंग येशुनी त्याले सांगं, संभाळ, हाई कोणलेच काही सांगु नको; तर तु जाईसन “याजकले दखाड अनी त्यासले खरं वाटाले पाहिजे म्हणीसन तुना शुध्दीकरण व्हवाकरता, जे अर्पण मोशेनी कराले लाई देयल शे ते कर.”
5 ज़ैखन यीशु कफरनहूम नगर मां अव त अक रोमी सूबेदार ज़ै 100 सिपेहिन केरो अफसर थियो, तैनी यीशु कां एइतां बिनती की।
मंग येशु कफर्णहुम गावले वना, तवय एक रोमी अधिकारी त्यानाकडे ईसन त्याले ईनंती करीसन बोलना,
6 “हे प्रभु, मेरो नौकर अधरंगेरो मरीज़ घरे बिमार भोरोए, तै च़लनेरे काबल नईं, ते तै बेड़ि तकलीफी मां आए।”
प्रभुजी, मना सेवक लखवामा भलताच पिडीसन घरमा पडेल शे.
7 तैनी तैस सेइं ज़ोवं, “अवं एज्जेलो ते तैस बज़्झ़ेइलो।”
येशु त्याले बोलना, “मी ईसन त्याले बरं करसु.”
8 सूबेदार ज़ोने लगो, हे प्रभु अवं एस काबल नईं कि तू मेरे घरे मां एज्जी सकस; पन तू अगर सिर्फ ज़बाना सेइं ज़ोस त मेरो नौकर बेज़्झ़ोलो।
तवय अधिकारीनी उत्तर दिधं, प्रभुजी तुम्हीन मना घर यावं, ईतली मनी लायकी नही; पण एक शब्द बोला म्हणजे मना सेवक बरा व्हई जाई.
9 किजोकि अवं भी केन्चेरे अधिकारे मां कम केरताईं, ते सिपाही मेरे अधीन आन, ते ज़ैखन एक्की जो ज़ोताईं कि गा, त तै गाते ते होरि जो ज़ोतां एई, त तै एइते, ते अपने सेवके जो ज़ोताईं इन कम केर त तै केरते।
मी एक जबाबदार अधिकारी शे, अनी मना हातखाल शिपाई शेतस; मी एकले सांगस, जा! तर तो जास, एकले सांगं ये! तर तो येस, अनी सेवकले सांगं, हाई कर तर तो ते करस.
10 यीशु एन शुन्तां हैरान रेइ जेव, ते एप्पू पत्ती च़लने बाले मैनन् सेइं ज़ोने लगो, “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, कि मीं इस्राएल मुलखे मां इस गैर यहूदी मैनेरो ज़ेरो मैन्हु नईं लोवरो ज़ै मीं पुड़ एत्रो विश्वास केरे।”
हाई ऐकीसन येशुले आश्चर्य वाटनं, अनं आपलामांगे येणारा लोकसले तो बोलना, मी तुमले सत्य सांगस, एवढा ईश्वास माले इस्त्राएलमा बी दिसना नही.
11 अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि बड़े गैर कौमां केरे लोक पूर्बेरां ते पछमेरां एइतां अब्राहमे, इसहाक ते याकूबे सेइं साथी परमेशरेरे राज़्ज़ेरी धामी मां शामिल भोले।
मी तुमले सांगस की, “पुर्व अनं पश्चिमकडतीन” बराच लोके येतीन अनं स्वर्गना राज्यमा अब्राहाम, इसहाक, अनं याकोब, यासना पंगतमा बसतीन;
12 पन इस्राएली लोक बेइर आंधरे मां छ़ड्डे गाले ज़ैड़ी तैना लेरां देते ते दंत च़ापते राले।
पण राज्यना पोऱ्या बाहेरना अंधारमा टाकाई जातीन, अनं तठे रडनं अनं दात खानं राही.
13 ते यीशुए तैस सूबेदारे सेइं ज़ोवं, “घरे जो गा, ज़ेरो तेरो विश्वासे तेरे लेइ तेरहु भोलू,” ते तैखने तैसेरो नौकर बेज़्झ़ोइ जेव।
मंग येशु रोमी अधिकारीले बोलना, जाय तु ईश्वास ठेयेल प्रमाणे तुले भेटी अनी त्याच येळले तो सेवक बरा व्हयना.
14 ज़ैखन यीशु पतरसेरे घरे जेव, त तैनी हेरू, कि पतरसेरी शिखी बड़ो भुखारे, ते तै लेटोरी थी।
जवय येशु पेत्रना घरमा गया, तवय शिमोननी सासु तापमा पडेल शे, अस त्यानी दखं.
15 तैनी तैसारो हथ ट्लातो ते अकदम तैसारो भुखार उतरी जेव, ते तै खड़ी उट्ठतां तैसेरी सेवा केरने लग्गी।
मंग येशुनी तिना हातले स्पर्श करा; अनं तिना ताप निंघी गया; अनी ती ऊठीसन त्यानी सेवा कराले लागनी.
16 ज़ैखन ड्लोझ़ भोइ त लोकेईं बड़े बिमार, ज़ैन पुड़ भूतां केरो सायो थियो तैस कां आने, ते तैनी तैना भूतां अपने वचने सेइं कढां, ते सारे बिमार बज़्झ़ाए।
मंग संध्याकाय व्हयनी तवय लोकसनी बराच भूतं लागेलसले येशुकडे आणं; तवय त्यानी बोलीसन भूतं काढात अनं सर्वा रोगीसले बरं करं.
17 ताके यशायाह नेबेरी ज़ोरी तै गल पूरी भोए कि, “तैनी एप्पू इश्शी कमज़ोरी हटेइ ते इश्शी बिमैरी भी मुकेइ।”
“त्यानी आमना आजार स्वतःवर लिधात अनी आमना रोग सहन करात,” हाई जे यशया संदेष्टासनी सांगेल व्हतं ते पुर्ण व्हयनं.
18 यीशुए अपने च़ेव्रे पासन मैन्हु केरि भीड़ लेइतां अपने चेलन, गलील समुन्दरे पार गानेरो हुक्म दित्तो।
मंग येशुनी आपला आजुबाजूले लोकसनी गर्दी शे, अस दखीसन शिष्यसले तलावना पलीकडे जावानी आज्ञा करी.
19 ज़ैखन तैना पार गानेरी तियारी केरने लग्गे, त तैखन अक शास्त्री मैन्हु तैस कां एइतां ज़ोने लगो, “गुरू, तू ज़ेरहां भी गालो त अवं तीं पत्ती च़लेलो।”
तवय शास्त्री ईसन त्याले बोलना, “गुरजी, आपण जठे, कोठे जाशात तठे मी तुमना मांगे ईसु.”
20 यीशुए तैस जो ज़ोवं, “लौई केरि कूढां, ते अम्बरेरे च़ुड़ोल्लू केरे आले भोतन, पन मैनेरे मट्ठे यानी मीं कां कोई ठार नईं ज़ैड़ी अवं झ़ुल्ली सेक्खी।”
येशु त्याले बोलना, कोल्हासकरता बिळा अनं आकाशमाधला पक्षीसले घरटा शेतस, पण मनुष्यना पोऱ्याले डोकं टेकाले जागा नही शे.
21 चेलन मरां एक्के होरे तैस सेइं ज़ोवं, “हे प्रभु, मीं घरे गानेरी अज़ाज़त दे, मेरे बाजेरे मरनेरां बाद अवं तैस देबतां एज्जेलो ते फिरी तीं पत्ती च़लेलो।”
तवय शिष्यसपैकी एकजण त्याले बोलना, प्रभुजी माले पहीले मना बापले पुराले जावु द्या.
22 यीशुए तैस जो ज़ोवं, “तू मेरो चेलो बन ते मीं पत्ती च़ल, ते ज़ैना लोक आत्मिक तरीके सेइं मर्रेन तैन अपने मैन्हु मरने बलगने दे।”
येशुनी उत्तर दिधं, तु मनामांगे ये ज्या मरेल शेतस त्यासले त्या मरेलसले पुरू दे.
23 ज़ैखन यीशु किश्ती मां च़ढ़ो त तैसेरे चेले भी तैस सेइं साथी च़ले।
मंग येशु नावमा चढना तवय त्याना शिष्य त्यानासंगे गयात.
24 ते अचानक समुन्दरे मां अक बड़ो तूफान अव ते किश्ती छ़ेलहेईं सेइं छ़पने लग्गी ते यीशु तैस मां झ़ुल्लोरो थियो।
तवय दखा, समुद्रमा मोठं वादय ऊठणं, ते इतलं मोठं व्हतं की, लाटासनी नावले झाकी टाकं, तवय येशु झोपेल व्हता.
25 तैखन चेलेईं तै बींझ़ेइतां तैस सेइं ज़ोवं, “हे प्रभु, असन बच़ा! अस त डुबने लोरेम!”
तवय त्या त्यानाजोडे ईसन त्याले ऊठाडीसन बोलु लागनात. “प्रभुजी, वाचाडा आम्ही बुडी ऱ्हायनुत.”
26 तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “हे घट विश्वासे बालाव, तुस किजो डरतथ?” तैखन तैनी खड़े उट्ठतां तूफान त समुन्दर डांटो, तैखने तूफान रुकी जेव त समुन्दर बड़े शांत भोव।
अनं तो त्यासले बोलना, “अरे अईश्वासी, तुम्हीन इतला का बरं घाबरणात?” मंग त्यानी ऊठीसन समुद्र अनं वारा यासले धमकाडं अनी त्या लगेच शांत व्हयनात.
27 लोक हैरान भोइतां ज़ोने लग्गे, “ए मैन्हु कौन आए कि तूफान त समुन्दर भी एसेरो हुक्म मन्तन!”
त्या नावमधला माणसंसले आश्चर्य वाटनं अनं त्या बोलु लागनात, “हावु कोणता प्रकारना माणुस शे की, वारा, अनं समुद्र बी यानं ऐकतस.”
28 ज़ैखन तै गलील समुन्दरेरे पार, गिरासेनी इलाके मां पुज़ो, त दूई मैन्हु ज़ैन पुड़ भूतां केरो सैयो थियो कब्रन मांमेइं यीशु कां मिलने आए। तैना एत्रे निग्गर थिये, कि कोई भी तैस बत्तां निस्सी न थियो बटतो।
मंग येशु पलीकडला गरसेकरसना प्रदेशमा गया, तवय दोन भूत लागेल माणसं कब्रस्तान माईन ईसन त्याले भेटनात; त्या ईतला भयानक अनं भितीदायक व्हतात की, त्या वाटवर कोणलेच जाणं शक्य नव्हतं.
29 तैना ज़ोरे-ज़ोरे चिन्डां मारने लग्गे ते ज़ोने लग्गे, हे परमेशरेरा मट्ठां, तीं असन सेइं कुन कम्मे? कुन तू वक्ते करां पेइले असन नरके मां छ़डने ओरोस?
तवय दखा, त्या वरडीन बोलनात, “हे देवना पोऱ्या; तु आमनामा का बरं पडस? ठरायेल येळना अगोदर तु आमले आठे छळाले येल शे का?”
30 तैन केरां दूर सूरां केरो अक बड़ो घान च़रने लोरो थियो।
तठेच त्यासनापाईन थोडा अंतरवर डुकरंसना मोठा कळप चरी राहींता.
31 भूतेईं यीशु कां मिनत केरतां ज़ोवं, “अगर तू असन कढने चातस त उन सूरां केरे घाने मांजो भेज़।”
मंग त्या भूते त्याले ईनंती कराले लागनात की, जर तु आमले काढी ऱ्हायना तर आमले त्या डुकरंसना कळपमा धाड.
32 तैखन यीशुए ज़ोवं, “गाथ,” तैना भूतां तैट्ठां निस्तां तैन सूरां केरे घाने मां जेआं, ते सूरां केरो सारो घान उछ़ड़तो-उछ़ड़तो डैल्ले मां गेइतां सारे सूर मेरि जे।
मंग येशुनी त्यासले सांगं, “जा,” अनी त्या जाईसन त्या डुकरंसमा घुसनात; अनं दखा, तो डुकरंसना कळप कडावरतीन पळत जाईसन समुद्रमा पडना अनी तठेच त्या बुडिसन मरनात.
33 तैखन सूरां केरे च़ारनेबालेईं एन हेरू, त तैना डेरि जे, ते तैनेईं नगरेरे लोकन सेइं सारो बिस्तार दित्तो, ते ज़ैन पुड़ भूतां केरो सैयो थियो तैन केरो हाल भी शुनाव।
मंग डुकरं चारनारा पळनात अनं नगरमा जाईसन भूत लागेल माणुसबद्दल अनी तठे घडेल सर्व घटनाबद्दल त्यासनी लोकसले सांगं.
34 तैस नगरेरे सारे लोक यीशु सेइं मिलनेरे लेइ आए ते यीशु लेइतां लोक मिनत केरतां ज़ोने लग्गे, इश्शे इलाके मरां च़लो गा।
तवय दखा, सर्व नगरना लोके येशुले भेटाले निंघनात अनी त्याले दखीसन, त्यासनी त्याले आमना गावमाईन निंघी जा अशी ईनंती करी.

< मत्ती 8 >