मत्ती 24
1 ज़ैखन यीशु मन्दरे मरां निस्तां च़लोरो थियो, ते तैसेरे चेले तैस कां आए, ताके तैस मन्दरेरे रोड़े-रोड़े भवन हिरान।
അനന്തരം യീശു ര്യദാ മന്ദിരാദ് ബഹി ർഗച്ഛതി, തദാനീം ശിഷ്യാസ്തം മന്ദിരനിർമ്മാണം ദർശയിതുമാഗതാഃ|
2 तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “कुन तुस एन सब किछ हेरने लोरेथ? अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि इड़ी कोई घोड़े पुड़ घोड़ बाकी न रालो, ज़ै बछ़ोड़ो न गालो।”
തതോ യീശുസ്താനുവാച, യൂയം കിമേതാനി ന പശ്യഥ? യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, ഏതന്നിചയനസ്യ പാഷാണൈകമപ്യന്യപാഷാണേപരി ന സ്ഥാസ്യതി സർവ്വാണി ഭൂമിസാത് കാരിഷ്യന്തേ|
3 ज़ैखन तै ज़ैतून पहाड़े पुड़ बिशोरो थियो, त तैसेरे चेले अलग ज़ेरे तैस कां एइतां तैस सेइं ज़ोने लग्गे, “असन ज़ो कि एन गल्लां केइस भोनिन? ते तेरे एजनेरो ते दुनियारो अन्त भोनेरो कुन निशान भोनोए?” (aiōn g165)
അനന്തരം തസ്മിൻ ജൈതുനപർവ്വതോപരി സമുപവിഷ്ടേ ശിഷ്യാസ്തസ്യ സമീപമാഗത്യ ഗുപ്തം പപ്രച്ഛുഃ, ഏതാ ഘടനാഃ കദാ ഭവിഷ്യന്തി? ഭവത ആഗമനസ്യ യുഗാന്തസ്യ ച കിം ലക്ഷ്മ? തദസ്മാൻ വദതു| (aiōn g165)
4 यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “खबरदार राथ, कोई तुसन न टपलाए!
തദാനീം യീശുസ്താനവോചത്, അവധദ്വ്വം, കോപി യുഷ്മാൻ ന ഭ്രമയേത്|
5 किजोकि बड़े मेरे नंव्वे सेइं एजनेन ते तैनेईं ज़ोनूए कि, ‘अवं मसीह आईं,’ ते तैनेईं बड़े लोक टपलानेन।
ബഹവോ മമ നാമ ഗൃഹ്ലന്ത ആഗമിഷ്യന്തി, ഖ്രീഷ്ടോഽഹമേവേതി വാചം വദന്തോ ബഹൂൻ ഭ്രമയിഷ്യന്തി|
6 तुस लड़ाई ते लड़ैई केरि अफवाह शुनेले, खबरदार डेरथ नन्ना, किजोकि एन गल्लां ज़रूरी भोनिन, पन तैस वक्ते खातमों नईं भोनो।
യൂയഞ്ച സംഗ്രാമസ്യ രണസ്യ ചാഡമ്ബരം ശ്രോഷ്യഥ, അവധദ്വ്വം തേന ചഞ്ചലാ മാ ഭവത, ഏതാന്യവശ്യം ഘടിഷ്യന്തേ, കിന്തു തദാ യുഗാന്തോ നഹി|
7 किजोकि कौमी पुड़ कौम, ते राज़्ज़े पुड़ राज़ चढ़हाई केरेलू, ते ठारी-ठारी काल पेलो, ते भुंज़ल एज्जेले।
അപരം ദേശസ്യ വിപക്ഷോ ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷോ രാജ്യം ഭവിഷ്യതി, സ്ഥാനേ സ്ഥാനേ ച ദുർഭിക്ഷം മഹാമാരീ ഭൂകമ്പശ്ച ഭവിഷ്യന്തി,
8 मुसीबतां केरि शुरुआत भी एन्ने गल्लेईं सेइं भोनीए।
ഏതാനി ദുഃഖോപക്രമാഃ|
9 तैखन ज़ैना तुश्शे खलाफन तैना तुसन ट्लेइतां बड़ी सखत सज़ा देले, ते कत्ल केरेले, ते मीं पुड़ विश्वास केरनेरे वजाई सेइं, सैरी कौमां केरे लोक तुसन सेइं बैर रखेले।
തദാനീം ലോകാ ദുഃഖം ഭോജയിതും യുഷ്മാൻ പരകരേഷു സമർപയിഷ്യന്തി ഹനിഷ്യന്തി ച, തഥാ മമ നാമകാരണാദ് യൂയം സർവ്വദേശീയമനുജാനാം സമീപേ ഘൃണാർഹാ ഭവിഷ്യഥ|
10 तैखन बड़े लोक मीं पुड़ विश्वास केरनो शारेले, एक्की होरि ट्लुवाले, ते एप्पू मांमेइं भी बैर रखेले।
ബഹുഷു വിഘ്നം പ്രാപ്തവത്സു പരസ്പരമ് ഋതീയാം കൃതവത്സു ച ഏകോഽപരം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി|
11 ते बड़े झूठे नबी दुनियाई मां निसनेन ते बड़े लोक टपलानेन।
തഥാ ബഹവോ മൃഷാഭവിഷ്യദ്വാദിന ഉപസ്ഥായ ബഹൂൻ ഭ്രമയിഷ്യന്തി|
12 अधर्म बधने सेइं बड़े लोक एप्पू मांमेइं प्यार केरनो शारेले।
ദുഷ്കർമ്മണാം ബാഹുല്യാഞ്ച ബഹൂനാം പ്രേമ ശീതലം ഭവിഷ്യതി|
13 पन ज़ै कोई आखरी दम्में तगर मीं पुड़ विश्वास केरेलो, त तैस्से मुक्ति मैलनीए।
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ശേഷം യാവദ് ധൈര്യ്യമാശ്രയതേ, സഏവ പരിത്രായിഷ്യതേ|
14 ते परमेशरेरे राज़्ज़ेरी ई खुशखबरी दुनियारे हर पासे शुनाई गाली, ताके सैरी कौमां केरे लोकन मौको मैले कि तैना इस कबूल केरन, तैखन दुनियारो खातमों भोलो।”
അപരം സർവ്വദേശീയലോകാൻ പ്രതിമാക്ഷീ ഭവിതും രാജസ്യ ശുഭസമാചാരഃ സർവ്വജഗതി പ്രചാരിഷ്യതേ, ഏതാദൃശി സതി യുഗാന്ത ഉപസ്ഥാസ്യതി|
15 “ज़ैखन तुस तैस उज़ड़ाने बाली भिट्टी चीज़ी, ज़ेसेरे बारे मां दानिय्येल नेबे ज़ोरू थियूं, पवित्र ठैरी खड़ी लाएले, (त पढ़नेबालो भी समझ़े)।
അതോ യത് സർവ്വനാശകൃദ്ഘൃണാർഹം വസ്തു ദാനിയേൽഭവിഷ്യദ്വദിനാ പ്രോക്തം തദ് യദാ പുണ്യസ്ഥാനേ സ്ഥാപിതം ദ്രക്ഷ്യഥ, (യഃ പഠതി, സ ബുധ്യതാം)
16 कि ज़ैना तैस मौके यहूदिया इलाके मां भोले तैना पहाड़न पुड़ जो नश्शन।
തദാനീം യേ യിഹൂദീയദേശേ തിഷ്ഠന്തി, തേ പർവ്വതേഷു പലായന്താം|
17 ते ज़ैना लाए पुड़ भोन त तैना कोई चीज़ नेने अन्तर न एजन।
യഃ കശ്ചിദ് ഗൃഹപൃഷ്ഠേ തിഷ്ഠതി, സ ഗൃഹാത് കിമപി വസ്ത്വാനേതുമ് അധേ നാവരോഹേത്|
18 ते ज़ै मैन्हु ऊडारे मां भोलो, त तै लिगड़ां नेने अन्तर न एज्जे।”
യശ്ച ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി, സോപി വസ്ത്രമാനേതും പരാവൃത്യ ന യായാത്|
19 तैन दिहाड़न मां ज़ैना दोज़ींती त दुद्ध पियाती कुआन्श भोली, तैन केरे लेइ अफ़सोस!
തദാനീം ഗർഭിണീസ്തന്യപായയിത്രീണാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|
20 “ते प्रार्थना केरा कि तुसन हिंवतड़े या आरामेरी दिहाड़ी नश्शनू न पे।
അതോ യഷ്മാകം പലായനം ശീതകാലേ വിശ്രാമവാരേ വാ യന്ന ഭവേത്, തദർഥം പ്രാർഥയധ്വമ്|
21 किजोकि तेइस एत्री बड्डी मुसीबत भोली, ज़ेरि दुनियारे शुरू करां अज़ तगर नईं ओरी, ते न कधी एज्जेली।
ആ ജഗദാരമ്ഭാദ് ഏതത്കാലപര്യ്യനന്തം യാദൃശഃ കദാപി നാഭവത് ന ച ഭവിഷ്യതി താദൃശോ മഹാക്ലേശസ്തദാനീമ് ഉപസ്ഥാസ്യതി|
22 अगर तैन दिहाड़ां केरि तैधात घटेवरी न भोथी, त कोई प्राणी न थियो बच़ानो, पन च़ुनोरां केरे लेइ तैना दिहाड़े घटेवरेन।
തസ്യ ക്ലേശസ്യ സമയോ യദി ഹ്സ്വോ ന ക്രിയേത, തർഹി കസ്യാപി പ്രാണിനോ രക്ഷണം ഭവിതും ന ശക്നുയാത്, കിന്തു മനോനീതമനുജാനാം കൃതേ സ കാലോ ഹ്സ്വീകരിഷ്യതേ|
23 अगर कोई तुसन सेइं ज़ोए कि, ‘तक्का, मसीह इड़ी आए! या उड़ी आए!’ त तुस विश्वास न केरथ।”
അപരഞ്ച പശ്യത, ഖ്രീഷ്ടോഽത്ര വിദ്യതേ, വാ തത്ര വിദ്യതേ, തദാനീം യദീ കശ്ചിദ് യുഷ്മാന ഇതി വാക്യം വദതി, തഥാപി തത് ന പ്രതീത്|
24 “किजोकि झूठे मसीह ते झूठे नबी दुनियाई मां निसनेन, ते तैनेईं निशान ते बड्डे-बड्डे चमत्कार हिरानेन, ते भोइसखे त च़ुनोरे लोक भी टेपलोनेन।
യതോ ഭാക്തഖ്രീഷ്ടാ ഭാക്തഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച ഉപസ്ഥായ യാനി മഹന്തി ലക്ഷ്മാണി ചിത്രകർമ്മാണി ച പ്രകാശയിഷ്യന്തി, തൈ ര്യദി സമ്ഭവേത് തർഹി മനോനീതമാനവാ അപി ഭ്രാമിഷ്യന്തേ|
25 हेरा, मीं तुसन सैरी गल्लां भोनेरे पेइले ज़ोरिन।
പശ്യത, ഘടനാതഃ പൂർവ്വം യുഷ്മാൻ വാർത്താമ് അവാദിഷമ്|
26 अगर कोई तुसन सेइं ज़ोए कि, ‘हेरा तै जंगले मांए,’ त तुस बेइर न गेइयथ; ‘हेरा, तै घरे मांए,’ त तुस विश्वास न केरथ।”
അതഃ പശ്യത, സ പ്രാന്തരേ വിദ്യത ഇതി വാക്യേ കേനചിത് കഥിതേപി ബഹി ർമാ ഗച്ഛത, വാ പശ്യത, സോന്തഃപുരേ വിദ്യതേ, ഏതദ്വാക്യ ഉക്തേപി മാ പ്രതീത|
27 “किजोकि ज़ेन्च़रे बिजली पूर्बेरां, पछमें तगर चमकतीए एन्च़रे मैनेरू मट्ठू भी एज्जेलू।”
യതോ യഥാ വിദ്യുത് പൂർവ്വദിശോ നിർഗത്യ പശ്ചിമദിശം യാവത് പ്രകാശതേ, തഥാ മാനുഷപുത്രസ്യാപ്യാഗമനം ഭവിഷ്യതി|
28 “ज़ैड़ी ज़िग्ग भोते तैड़ी इल्लां जम्हां भोइचन।”
യത്ര ശവസ്തിഷ്ഠതി, തത്രേവ ഗൃധ്രാ മിലന്തി|
29 “तैन दिहाड़ना बाद दिहाड़ो कालो भोइ गालो, त चाँदनी लौ न देली, त कने अम्बरेरां तारे बिछ़ड़ने लग्गेले, त अम्बरेरी सैरी शेक्ति हिलेइ गेली।
അപരം തസ്യ ക്ലേശസമയസ്യാവ്യവഹിതപരത്ര സൂര്യ്യസ്യ തേജോ ലോപ്സ്യതേ, ചന്ദ്രമാ ജ്യോസ്നാം ന കരിഷ്യതി, നഭസോ നക്ഷത്രാണി പതിഷ്യന്തി, ഗഗണീയാ ഗ്രഹാശ്ച വിചലിഷ്യന്തി|
30 तैखन मैनेरे मट्ठेरो निशान अम्बरे मां लेइहोनोए, ते दुनियारी सैरी कौमां छाती पिट्टेली, ते मैनेरू मट्ठू अम्बरे मरां बिदलारी पुड़ बेड़ि शेक्ति ते महिमा सेइं एइते लाएले।
തദാനീമ് ആകാശമധ്യേ മനുജസുതസ്യ ലക്ഷ്മ ദർശിഷ്യതേ, തതോ നിജപരാക്രമേണ മഹാതേജസാ ച മേഘാരൂഢം മനുജസുതം നഭസാഗച്ഛന്തം വിലോക്യ പൃഥിവ്യാഃ സർവ്വവംശീയാ വിലപിഷ്യന്തി|
31 ते तै अपने स्वर्गदूत ते नड़शिंगेरी बड़ी आवाज़ी सेइं साथी भेज़ेलो, ते तैसेरे च़ुनोरे लोकन च़ेव्रे पासन अम्बरेरे एक्की पासेरां होरि पासे तगर सेब्भन जम्हां केरेले।”
തദാനീം സ മഹാശബ്ദായമാനതൂര്യ്യാ വാദകാൻ നിജദൂതാൻ പ്രഹേഷ്യതി, തേ വ്യോമ്ന ഏകസീമാതോഽപരസീമാം യാവത് ചതുർദിശസ്തസ്യ മനോനീതജനാൻ ആനീയ മേലയിഷ്യന്തി|
32 “फ़ेगेरे बुटे करां ई सबक शिखा, ज़ेरे तैसेरे डाल नर्म भोतन ते पट्लां निसतन त तुस बुझ़तथ कि गेर्मेरो मौसम एजनेबालो आए।
ഉഡുമ്ബരപാദപസ്യ ദൃഷ്ടാന്തം ശിക്ഷധ്വം; യദാ തസ്യ നവീനാഃ ശാഖാ ജായന്തേ, പല്ലവാദിശ്ച നിർഗച്ഛതി, തദാ നിദാഘകാലഃ സവിധോ ഭവതീതി യൂയം ജാനീഥ;
33 एसेरो ज़ेरो, ज़ैखन तुस एना गल्लां, ज़ैना मीं ज़ोई, भोते हेरेले, त तुस बुज़्झ़ी छ़ड्डा कि मैनेरू मट्ठू, यानी अवं बड़े नेड़े पुज़्ज़ोरोईं।
തദ്വദ് ഏതാ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ സ സമയോ ദ്വാര ഉപാസ്ഥാദ് ഇതി ജാനീത|
34 अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, कि ज़ां तगर एन सब किछ पूरू न भोए, तांतगर एस पीड़रो खातमों न भोलो।
യുഷ്മാനഹം തഥ്യം വദാമി, ഇദാനീന്തനജനാനാം ഗമനാത് പൂർവ്വമേവ താനി സർവ്വാണി ഘടിഷ്യന്തേ|
35 अम्बर ते धरती टेली गाली पन मेरी गल्लां कधे न टेलेली।”
നഭോമേദിന്യോ ർലുപ്തയോരപി മമ വാക് കദാപി ന ലോപ്സ്യതേ|
36 “मेरे वापस एजनेरे दिहाड़ेरे बारे मां, या तैस वक्तेरे बारे मां कोई भी न ज़ाने कि तै कताली भोलो, स्वर्गेरे स्वर्गदूते भी न ज़ानन् त कने परमेशरेरू मट्ठू यानी अवं भी न ज़ैनी, पन सिर्फ मेरो बाजी परमेशर ज़ानते।
അപരം മമ താതം വിനാ മാനുഷഃ സ്വർഗസ്ഥോ ദൂതോ വാ കോപി തദ്ദിനം തദ്ദണ്ഡഞ്ച ന ജ്ഞാപയതി|
37 ज़ेन्च़रे नूहेरे ज़माने मां भोरू थियूं, तेन्च़रे मैनेरे मट्ठेरे एजनेरे वक्ते भोनूए।
അപരം നോഹേ വിദ്യമാനേ യാദൃശമഭവത് താദൃശം മനുജസുതസ്യാഗമനകാലേപി ഭവിഷ്യതി|
38 किजोकि तूफान एजने करां पेइले भी लोक खाते पीते थिये, ते ड्ला भी बनाते थिये, ते नूहेरे किश्ती मां गाने तगर एन सब किछ भोतू राऊं।
ഫലതോ ജലാപ്ലാവനാത് പൂർവ്വം യദ്ദിനം യാവത് നോഹഃ പോതം നാരോഹത്, താവത്കാലം യഥാ മനുഷ്യാ ഭോജനേ പാനേ വിവഹനേ വിവാഹനേ ച പ്രവൃത്താ ആസൻ;
39 तैन पतो भी न थियो कि कुन भोने बालूए, इड़ी तगर कि तूफान अव ते तैनी सब किछ रुड़ेइतां नेव, ते मैनेरे मट्ठेरू यानी मेरू एजनू भी एरू भोनूए।
അപരമ് ആപ്ലാവിതോയമാഗത്യ യാവത് സകലമനുജാൻ പ്ലാവയിത്വാ നാനയത്, താവത് തേ യഥാ ന വിദാമാസുഃ, തഥാ മനുജസുതാഗമനേപി ഭവിഷ്യതി|
40 तैखन ऊडारे मां दूई मैन्हु कम केरते भोले ते अक नीयो गालो, ते दुइयोवं तैड़ी रालो।
തദാ ക്ഷേത്രസ്ഥിതയോർദ്വയോരേകോ ധാരിഷ്യതേ, അപരസ്ത്യാജിഷ്യതേ|
41 ते दूई कुआन्शां ढ्लाट पिती भोली त अक नी गाली ते होरि तैड़ी राली।
തഥാ പേഷണ്യാ പിംഷത്യോരുഭയോ ര്യോഷിതോരേകാ ധാരിഷ്യതേഽപരാ ത്യാജിഷ്യതേ|
42 तुस बींझ़े राथ किजोकि तुस न ज़ानथ कि तुश्शो प्रभु केइस एजनोए।
യുഷ്മാകം പ്രഭുഃ കസ്മിൻ ദണ്ഡ ആഗമിഷ്യതി, തദ് യുഷ്മാഭി ർനാവഗമ്യതേ, തസ്മാത് ജാഗ്രതഃ സന്തസ്തിഷ്ഠത|
43 पन याद रखा, अगर घरेरे मालिके पतो भोए कि च़ोर कताली एजनो, त तै बींझ़े बिशेथो ते अपने घरे च़ोरी न भोने देथो।
കുത്ര യാമേ സ്തേന ആഗമിഷ്യതീതി ചേദ് ഗൃഹസ്ഥോ ജ്ഞാതുമ് അശക്ഷ്യത്, തർഹി ജാഗരിത്വാ തം സന്ധിം കർത്തിതുമ് അവാരയിഷ്യത് തദ് ജാനീത|
44 एल्हेरेलेइ तुस भी तियार राथ, किजोकि ज़ैखन तुसन शक भी नईं भोनी त मैनेरू मट्ठू यानी अवं एज्जी गानोईं।”
യുഷ്മാഭിരവധീയതാം, യതോ യുഷ്മാഭി ര്യത്ര ന ബുധ്യതേ, തത്രൈവ ദണ്ഡേ മനുജസുത ആയാസ്യതി|
45 “ईमानदार ते अक्लमन्द नौकर तैसेरो ज़ेरोए, ज़ेसेरो मालिक तैस अपने नौकरन पुड़ पुछ़नो गन्ने रखे ताके तै तैन मौके पुड़ रोट्टी दे, ते फिरी दूर सफरे पुड़ गाए।”
പ്രഭു ർനിജപരിവാരാൻ യഥാകാലം ഭോജയിതും യം ദാസമ് അധ്യക്ഷീകൃത്യ സ്ഥാപയതി, താദൃശോ വിശ്വാസ്യോ ധീമാൻ ദാസഃ കഃ?
46 “तै नौकर धने ज़ेसेरो मालिक एइतां तैस करां एरू ज़ेरू केरतो लाए।”
പ്രഭുരാഗത്യ യം ദാസം തഥാചരന്തം വീക്ഷതേ, സഏവ ധന്യഃ|
47 अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि तै मालिक अपने घरेरो सारो अधिकार तैसेरे सुपुर्द केरेलो।
യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, സ തം നിജസർവ്വസ്വസ്യാധിപം കരിഷ്യതി|
48 “पन अगर तै बुरो नौकर अपने दिले मां एन ज़ोए कि मेरे मालिकेरे एजने हेजू बड़ू च़िरे।
കിന്തു പ്രഭുരാഗന്തും വിലമ്ബത ഇതി മനസി ചിന്തയിത്വാ യോ ദുഷ്ടോ ദാസോ
49 ते अपने सैथन मारने कुटने ते शरैपण सेइं खाए ते पीए।
ഽപരദാസാൻ പ്രഹർത്തും മത്താനാം സങ്ഗേ ഭോക്തും പാതുഞ്ച പ്രവർത്തതേ,
50 त तैसेरो मालिक कोस्कोई एरी दिहैड़ी एज्जे ज़ेइस तैस नौकरे उमीदे न भोए, ते तैसेरो मालिक वापस एज्जी गाए।
സ ദാസോ യദാ നാപേക്ഷതേ, യഞ്ച ദണ്ഡം ന ജാനാതി, തത്കാലഏവ തത്പ്രഭുരുപസ്ഥാസ്യതി|
51 ते मालिक तैस पक्की सज़ा देलो, ते तैसेरो हिस्सो पाखंडी लोकन सेइं साथी भोलो, ज़ैड़ी लेरां देनी ते दंत च़ापने भोले।”
തദാ തം ദണ്ഡയിത്വാ യത്ര സ്ഥാനേ രോദനം ദന്തഘർഷണഞ്ചാസാതേ, തത്ര കപടിഭിഃ സാകം തദ്ദശാം നിരൂപയിഷ്യതി|
