मत्ती 14
1 ज़ेइस हेरोदेस ज़ै मुलखेरे च़ेवरोवं हिस्से पुड़ हकोमत केरतो थियो, तैनी यीशुएरे बारे मां शुनू।
En ese tiempo, Herodes el tetrarca escuchó lo que Jesús hacía
2 तैनी अपने नौकरन सेइं ज़ोवं, “ए यूहन्ना आए ज़ै बपतिस्मो देनेबालोए, ए मुड़दन मरां ज़ींतो भोरोए, एल्हेरेलेइ तै चमत्कार हिराते।”
y le dijo a sus siervos: “¡Él debe ser Juan el Bautista que resucitó de entre los muertos, y por eso tiene tales poderes!”
3 किजोकि हेरोदेसे अपने ढ्लाए फिलिप्पुसेरी कुआन्श हेरोदियासेरी वजाई सेइं यूहन्ना ट्लेइतां बन्धोवरो ते कैदखाने मां छ़डोरो थियो।
Herodes había arrestado a Juan, lo había encadenado y lo había puesto en prisión por petición de Herodías, la esposa de Felipe, su hermano.
4 किजोकि यूहन्ना हेरोदेस सेइं ज़ोरू थियूं, कि ए रखनी तेरे लेइ जेइज़ नईं।
Esto lo hicieron porque Juan le había dicho: “No es legal que te cases con ella”.
5 ते हेरोदेस तैस कत्ल केरनो चातो थियो, पन लोकन करां डरतो थियो, किजोकि लोक तैस नबी मन्ते थिये।
Herodes quería matar a Juan pero tenía miedo de la reacción del pueblo, pues ellos consideraban que él era un profeta.
6 पन ज़ैखन हेरोदेसेरी ज़र्म दिहैड़ी आई, त हेरोदियासेरे कुइयां मेहमाना केरे सामने नेच़तां हेरोदेस खुश कियोरो थियो।
Sin embargo, el día del cumpleaños de Herodes, la hija de Herodías danzó en la fiesta, y Herodes estaba contento con ella.
7 एल्हेरेलेइ तैनी वादो कियोरो थियो, “कि ज़ैन किछ तू मग्गेली, अवं तीं तैन्ने देलो।”
Así que le prometió con juramento darle cualquier cosa que ella deseara.
8 तैसां अपने अम्मारे शिखालने पुड़ ज़ोवं, “मींजेई यूहन्ना बपतिस्मो देनेबालेरी क्रोड़ी थाले मां मग।”
Impulsada por su madre, Herodías dijo: “Dame aquí en un plato la cabeza de Juan el Bautista”.
9 राज़े बड़ो अफ़सोस भोव, पन अपने मेहमाना केरे सामने ते कसम खानेरी वजाई सेइं हुक्म दित्तो कि देथ।
Entonces el rey se arrepintió de la promesa que había hecho, pero por los juramentos que había hecho frente a todos los invitados a su cena, dio la orden de hacerlo.
10 ते तैनी कैदखाने मां लोक भेज़तां यूहन्नारी क्रोड़ी कटाई।
La orden fue enviada y Juan fue decapitado en la cárcel.
11 ते तैसेरी क्रोड़ी थाले मां रेखतां कुइये कां दित्ती, ते तै अपनि अम्मा कां घिन्तां जेई।
Trajeron la cabeza de Juan en un plato y le fue entregado a la joven, quien lo entregó a su madre.
12 तैखन तैसेरे चेले आए, ते तैनेईं तैसेरी लाश नेइतां देबतां छ़डी ते गेइतां यीशुए पतो दित्तो।
Entonces los discípulos de Juan vinieron y se llevaron el cuerpo y lo sepultaron. Luego fueron a decírselo a Jesús.
13 ज़ैखन यीशुए एन शुनू, त तै किश्तरे ज़िरिये अकेन्ती ठारी जो च़लो जेव, ते लोक एन शुन्तां नगर नगरेरे पैदल तैस पत्ती च़ले जे।
Cuando Jesús escuchó la noticia, se fue lejos en una barca a un lugar tranquilo para estar solo, pero cuando la multitud supo dónde estaba, lo siguieron a pie desde las ciudades.
14 ज़ैखन यीशु किश्ती मरां ओस्सो त तैनी बड़े लोक पतोरां एइते लाए, ते तैस तैन पुड़ बड़ो तरस अव, ते तैनी तैन केरे बिमार लोक बज़्झ़ाए।
Cuando Jesús salió de la barca y vio a la gran multitud, se llenó de simpatía por ellos, y sanó a los enfermos que había entre ellos.
15 ज़ैखन ड्लोझ़ भोइ, त यीशुएरे चेलेईं तैस कां एइतां ज़ोवं, “ई सुनसान ठार आए, त च़िर भी बड़ू भोरू आए। ते एन लोकन भेज़ी छ़ड ते कोस्कोई ड्लोंव्वन मां गेइतां किछ खाने जो घिन्न।”
Al llegar la noche, los discípulos se le acercaron y le dijeron, “Este lugar está a millas de distancia de cualquier parte y se está haciendo tarde. Despide la multitud para que puedan irse a las aldeas y comprar comida para ellos”.
16 यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “एना भेज़ने ज़रूरी नईं! तुस्से एन किछ खाने जो देथ।”
Pero Jesús les dijo: “Ellos no necesitan irse. ¡Denles ustedes de comer!”
17 चेलेईं तैस सेइं ज़ोवं, “इड़ी असन कां पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़ली केरे अलावा होरू किछ नईं।”
“Lo único que tenemos son cinco panes y un par de peces”, respondieron ellos.
18 तैनी ज़ोवं, “तैन इरां मीं कां आनां।”
“Tráiganmelos”, dijo Jesús.
19 तैखन यीशुए लोकन घासे पुड़ उन्ढे बिशनेरे लेइ ज़ोवं, ते पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़ली हथ्थे मां रेख्खी, ते अम्बरेरे पासे तेकतां शुक्र कियूं, ते रोट्टी ट्लोड़ी-ट्लोड़ी अपने चेलन कां दित्ती, ते चेलेईं तैन लोकन दित्ती।
Entonces les dijo a las multitudes que se sentaran en la hierba. Luego tomó los cinco panes y los dos peces, miró al cielo y los bendijo. Después de esto, partió los panes en pedazos y dio el pan a los discípulos, y los discípulos lo daban a las multitudes.
20 ते सारे मैन्हु खेइतां रेज़्ज़ी जे। तैल्ला पत्ती, यीशुएरे चेलेईं बच़ोरे टुक्ड़न सेइं 12 टोकरी भेरि।
Todos comieron hasta que quedaron saciados. Entonces los discípulos recogieron las sobras y llenaron doce canastas.
21 रोट्टी खानेबाले लोकां केरि तैधात कुआन्शां ते बच्चां केरे अलावा कोई 5000 मड़द थिये।
Aproximadamente cinco mil hombres comieron de aquella comida, sin contar las mujeres y los niños.
22 तैल्ला पत्ती, यीशुए अपने चेलन हुक्म दित्तो कि, तुस किश्ती मां च़ेढ़तां मीं केरां पेइले समुन्दरेरे उस पार जो गाथ ते अवं एन लोकन वापस भेज़तां एइताईं।
Justo después de esto, Jesús llamó a los discípulos a que subieran a la barca para cruzar al otro lado del lago, mientras despedía a la multitud.
23 लोकन भेज़नेरे पत्ती, यीशु तैट्ठां निस्तां नेड़े एक्की पहैड़ी पुड़ प्रार्थना केरनेरे लेइ जेव। ते ड्लोझ़ी तै अकैल्लो थियो।
Después que los despidió a todos, subió a la montaña para orar. Llegó la noche y él estaba allí solo.
24 तैखन किश्ती बन्ने करां दूर पुज़ोरी थी, किजोकि एग्रोवरां बड़ी तेज़ हवा च़लोरी थी।
En ese momento, ya la barca estaba lejos del suelo firme, las olas la arrastraban porque el viento soplaba contra ella.
25 ते लगभग झ़ेज़्झ़ेरे च़ेव्रे बज़ेई ज़ैखन हेजू आंधरू थियूं, यीशु समुन्दरेरे पैनी पुड़ च़ेलतां अपने चेलन कां अव।
Cerca de las 3 a.m. Jesús los alcanzó, caminando sobre el mar.
26 ज़ैखन चेलेईं यीशु समुन्दरे पुड़ च़लतो लाव त तैना डेरि जे, तैनेईं बुझ़ू, “ए भूत ओरोए,” ते डेरतां चिन्डां लग्गे मारने।
Cuando los discípulos lo vieron caminando sobre el mar, se asustaron. Entonces gritaron con terror: “¡Es un fantasma!”
27 यीशुए तैखने तैन सेइं रोड़ेच़ारे गल्लां की ते ज़ोवं, “हिम्मत रख्खा डरा नन्ना, अवं आईं।”
Pero inmediatamente Jesús les dijo: “¡No se preocupen, soy yo! ¡No tengan miedo!”
28 पतरसे तैस जुवाब दित्तो, “हे प्रभु अगर तू आस, त मीं भी हुक्म दे ते अवं भी पैनी पुड़ च़लतो तीं कां एज्जी।”
“Señor, si eres tú realmente, haz que yo llegue donde tu estás, caminando también sobre el agua”, respondió Pedro.
29 तैनी ज़ोवं, “एई!” तैखन पतरस किश्ती मरां ओस्तां यीशु कां गानेरे लेइ पैनी पुड़ मेइं च़लने लगो।
“Ven”, le dijo Jesús. Entonces Pedro salió de la barca y caminó sobre el agua hacia Jesús.
30 पन तेज़ हावी सेइं छ़ेल्ली च़लने लेग्गी ते तै डेरि जेव, ते डुबने लगो तैखन तैनी चिन्डां मैरतां ज़ोवं, “हे प्रभु मीं बच़ा।”
Pero cuando vio cuán fuerte soplaba el viento, se asustó y comenzó a hundirse. “¡Señor! ¡Sálvame!”, gritaba.
31 यीशुए लूशी अपने हथ्थे सेइं झफ देइतां पतरस ट्लातो, ते तैस सेइं ज़ोवं, “हे घट भरोसे बाला तीं किजो शक की?”
De inmediato Jesús se extendió y lo tomó, y le dijo: “Tienes tan poca confianza en mi. ¿Por qué dudaste?”
32 ज़ैखन तैना किश्ती मां बिश्शे ते हवां रुकी जेई।
Y cuando entraron a la barca, el viento dejó de soplar.
33 तैखन ज़ैना किश्ती मां बिश्शोरे थिये, त तैनेईं तैस कां मथ्थो टेको ते ज़ोने लग्गे, “तू सच़्च़े परमेशरेरू मट्ठूस।”
Y los que estaban en la barca lo adoraban, diciendo: “¡Realmente eres el Hijo de Dios!”
34 ज़ैखन तैना गलील समुन्दर पार केरतां गन्नेसरत नंव्वेरे जगाई पुड़ पुज़्ज़े।
Después de cruzar el lago, llegaron a Genesaret.
35 त तैट्ठेरे लोकेईं यीशु पिशानो ते आसेपासेरे इलाके मां खबर दित्ती, ते सारे बिमार तैस कां आने।
Cuando la gente de allí se dio cuenta de que era Jesús, lo hicieron saber a todos en la región. Entonces trajeron ante Jesús a todos los que estaban enfermos,
36 ते तैनेईं यीशु सेइं मिन्त केरते थिये कि, तैन तैसेरे लिगड़न सेइं हुरने दे। ते ज़ेत्रेइं तैसेरे लिगड़न सेइं हथ लाव तैना सब बेज़्झ़ोए।
y le imploraban que dejara que los enfermos tan solo tocasen su manto. Todos los que lo tocaban eran sanados.
