मत्ती 14
1 ज़ेइस हेरोदेस ज़ै मुलखेरे च़ेवरोवं हिस्से पुड़ हकोमत केरतो थियो, तैनी यीशुएरे बारे मां शुनू।
In jener Zeit vernahm Herodes, der Vierfürst, von Jesus.
2 तैनी अपने नौकरन सेइं ज़ोवं, “ए यूहन्ना आए ज़ै बपतिस्मो देनेबालोए, ए मुड़दन मरां ज़ींतो भोरोए, एल्हेरेलेइ तै चमत्कार हिराते।”
Er sprach zu seinen Höflingen: "Das ist Johannes der Täufer. Er ist von den Toten auferstanden, deshalb wirken in ihm Gottes Kräfte."
3 किजोकि हेरोदेसे अपने ढ्लाए फिलिप्पुसेरी कुआन्श हेरोदियासेरी वजाई सेइं यूहन्ना ट्लेइतां बन्धोवरो ते कैदखाने मां छ़डोरो थियो।
Herodes hatte nämlich Johannes gefangennehmen, fesseln und ins Gefängnis werfen lassen der Herodias, dem Weibe Philippus', seines Bruders, zu Gefallen.
4 किजोकि यूहन्ना हेरोदेस सेइं ज़ोरू थियूं, कि ए रखनी तेरे लेइ जेइज़ नईं।
Denn Johannes hatte ihm vorgehalten: "Es ist dir nicht erlaubt, sie zu besitzen."
5 ते हेरोदेस तैस कत्ल केरनो चातो थियो, पन लोकन करां डरतो थियो, किजोकि लोक तैस नबी मन्ते थिये।
Er hätte ihn gern getötet, jedoch er fürchtete das Volk; denn dieses sah ihn als einen Propheten an.
6 पन ज़ैखन हेरोदेसेरी ज़र्म दिहैड़ी आई, त हेरोदियासेरे कुइयां मेहमाना केरे सामने नेच़तां हेरोदेस खुश कियोरो थियो।
Am Geburtsfest des Herodes tanzte die Tochter der Herodias im Kreise der Gäste. Dies gefiel Herodes so,
7 एल्हेरेलेइ तैनी वादो कियोरो थियो, “कि ज़ैन किछ तू मग्गेली, अवं तीं तैन्ने देलो।”
daß er ihr unter einem Eid versprach, ihr zu geben, was immer sie verlangen würde.
8 तैसां अपने अम्मारे शिखालने पुड़ ज़ोवं, “मींजेई यूहन्ना बपतिस्मो देनेबालेरी क्रोड़ी थाले मां मग।”
Von ihrer Mutter angestiftet, sprach sie: "Gib mir hier auf einer Schüssel den Kopf Johannes des Täufers!"
9 राज़े बड़ो अफ़सोस भोव, पन अपने मेहमाना केरे सामने ते कसम खानेरी वजाई सेइं हुक्म दित्तो कि देथ।
Da ward der König tief betrübt; jedoch des Eides und der Gäste wegen befahl er, ihn zu geben.
10 ते तैनी कैदखाने मां लोक भेज़तां यूहन्नारी क्रोड़ी कटाई।
Also ließ er den Johannes im Gefängnis enthaupten.
11 ते तैसेरी क्रोड़ी थाले मां रेखतां कुइये कां दित्ती, ते तै अपनि अम्मा कां घिन्तां जेई।
Man brachte seinen Kopf auf einer Schüssel und gab ihn dem Mädchen, und diese brachte ihn ihrer Mutter.
12 तैखन तैसेरे चेले आए, ते तैनेईं तैसेरी लाश नेइतां देबतां छ़डी ते गेइतां यीशुए पतो दित्तो।
Seine Jünger holten dann den Leichnam und begruben ihn. Hierauf erzählten sie es Jesus.
13 ज़ैखन यीशुए एन शुनू, त तै किश्तरे ज़िरिये अकेन्ती ठारी जो च़लो जेव, ते लोक एन शुन्तां नगर नगरेरे पैदल तैस पत्ती च़ले जे।
Auf diese Nachricht hin zog sich Jesus von da zurück; auf einem Boote ging er allein an einen abgelegenen Ort. Die Scharen merkten dies und folgten ihm zu Fuß von den Städten her.
14 ज़ैखन यीशु किश्ती मरां ओस्सो त तैनी बड़े लोक पतोरां एइते लाए, ते तैस तैन पुड़ बड़ो तरस अव, ते तैनी तैन केरे बिमार लोक बज़्झ़ाए।
Er stieg aus und sah die große Menge, empfand ein herzliches Erbarmen über sie und heilte ihre Kranken.
15 ज़ैखन ड्लोझ़ भोइ, त यीशुएरे चेलेईं तैस कां एइतां ज़ोवं, “ई सुनसान ठार आए, त च़िर भी बड़ू भोरू आए। ते एन लोकन भेज़ी छ़ड ते कोस्कोई ड्लोंव्वन मां गेइतां किछ खाने जो घिन्न।”
Als es schon spät geworden war, traten seine Jünger zu ihm hin und sprachen: "Der Ort ist einsam und die Zeit schon vorgerückt. Entlaß daher die Scharen. Sie mögen in die Dörfer gehen und sich Nahrung kaufen."
16 यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “एना भेज़ने ज़रूरी नईं! तुस्से एन किछ खाने जो देथ।”
Doch Jesus sprach zu ihnen: "Sie brauchen gar nicht wegzugehen; gebt ihr ihnen zu essen."
17 चेलेईं तैस सेइं ज़ोवं, “इड़ी असन कां पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़ली केरे अलावा होरू किछ नईं।”
Da sagten sie zu ihm: "Wir haben nur fünf Brote und zwei Fische hier."
18 तैनी ज़ोवं, “तैन इरां मीं कां आनां।”
"So bringet sie mir her", sprach er.
19 तैखन यीशुए लोकन घासे पुड़ उन्ढे बिशनेरे लेइ ज़ोवं, ते पंच़ रोट्टी ते दूई मेछ़ली हथ्थे मां रेख्खी, ते अम्बरेरे पासे तेकतां शुक्र कियूं, ते रोट्टी ट्लोड़ी-ट्लोड़ी अपने चेलन कां दित्ती, ते चेलेईं तैन लोकन दित्ती।
Dann hieß er die Scharen sich auf dem Grase zu lagern, nahm die fünf Brote und die zwei Fische, schaute auf zum Himmel und segnete. Er brach sodann die Brote und gab sie seinen Jüngern; die Jünger gaben sie den Scharen.
20 ते सारे मैन्हु खेइतां रेज़्ज़ी जे। तैल्ला पत्ती, यीशुएरे चेलेईं बच़ोरे टुक्ड़न सेइं 12 टोकरी भेरि।
Und alle aßen und wurden satt; ja, noch zwölf Körbe trugen sie hinweg, voll mit Stücken, die übriggeblieben waren.
21 रोट्टी खानेबाले लोकां केरि तैधात कुआन्शां ते बच्चां केरे अलावा कोई 5000 मड़द थिये।
Es waren derer, die gegessen hatten, an fünftausend Männer; die Frauen und Kinder nicht gerechnet.
22 तैल्ला पत्ती, यीशुए अपने चेलन हुक्म दित्तो कि, तुस किश्ती मां च़ेढ़तां मीं केरां पेइले समुन्दरेरे उस पार जो गाथ ते अवं एन लोकन वापस भेज़तां एइताईं।
Und sogleich drängte er die Jünger, in das Boot zu steigen und an das andere Ufer ihm vorauszufahren; er wollte die Scharen inzwischen entlassen.
23 लोकन भेज़नेरे पत्ती, यीशु तैट्ठां निस्तां नेड़े एक्की पहैड़ी पुड़ प्रार्थना केरनेरे लेइ जेव। ते ड्लोझ़ी तै अकैल्लो थियो।
Und er entließ die Scharen und stieg allein auf einen Berg, um dort zu beten.
24 तैखन किश्ती बन्ने करां दूर पुज़ोरी थी, किजोकि एग्रोवरां बड़ी तेज़ हवा च़लोरी थी।
Es war schon spät, und er war dort ganz allein. Das Boot war schon viele Stadien vom Land entfernt mitten auf dem Meere von Wellen hart bedrängt; sie hatten nämlich Gegenwind.
25 ते लगभग झ़ेज़्झ़ेरे च़ेव्रे बज़ेई ज़ैखन हेजू आंधरू थियूं, यीशु समुन्दरेरे पैनी पुड़ च़ेलतां अपने चेलन कां अव।
Da, um die vierte Nachtwache, kam er zu ihnen, auf dem Meere daherwandelnd.
26 ज़ैखन चेलेईं यीशु समुन्दरे पुड़ च़लतो लाव त तैना डेरि जे, तैनेईं बुझ़ू, “ए भूत ओरोए,” ते डेरतां चिन्डां लग्गे मारने।
Die Jünger sahen ihn, wie er auf dem Meere wandelte; sie erschraken und riefen: "Ein Gespenst!" Sie schrien laut vor Angst.
27 यीशुए तैखने तैन सेइं रोड़ेच़ारे गल्लां की ते ज़ोवं, “हिम्मत रख्खा डरा नन्ना, अवं आईं।”
Doch alsbald redete sie Jesus an und sprach: "Nur Mut! Ich bin es. Habt keine Angst."
28 पतरसे तैस जुवाब दित्तो, “हे प्रभु अगर तू आस, त मीं भी हुक्म दे ते अवं भी पैनी पुड़ च़लतो तीं कां एज्जी।”
Und Petrus sprach zu ihm: "Herr, wenn du willst, so heiße mich auf dem Wasser zu dir kommen."
29 तैनी ज़ोवं, “एई!” तैखन पतरस किश्ती मरां ओस्तां यीशु कां गानेरे लेइ पैनी पुड़ मेइं च़लने लगो।
Er sprach: "Komm!" Da stieg Petrus aus dem Boot und schritt über das Wasser hin und ging auf Jesus zu.
30 पन तेज़ हावी सेइं छ़ेल्ली च़लने लेग्गी ते तै डेरि जेव, ते डुबने लगो तैखन तैनी चिन्डां मैरतां ज़ोवं, “हे प्रभु मीं बच़ा।”
Als er jedoch den starken Wind verspürte, bekam er Angst; er fing an zu sinken und schrie: "Herr, rette mich!"
31 यीशुए लूशी अपने हथ्थे सेइं झफ देइतां पतरस ट्लातो, ते तैस सेइं ज़ोवं, “हे घट भरोसे बाला तीं किजो शक की?”
Sogleich streckte Jesus seine Hand aus, faßte ihn und sprach: "Kleingläubiger, warum hast du gezweifelt?"
32 ज़ैखन तैना किश्ती मां बिश्शे ते हवां रुकी जेई।
Darauf stiegen sie ins Boot, und sogleich legte sich der Wind.
33 तैखन ज़ैना किश्ती मां बिश्शोरे थिये, त तैनेईं तैस कां मथ्थो टेको ते ज़ोने लग्गे, “तू सच़्च़े परमेशरेरू मट्ठूस।”
Die im Boote waren, fielen vor ihm nieder mit den Worten: "Wahrhaftig, du bist der Sohn Gottes."
34 ज़ैखन तैना गलील समुन्दर पार केरतां गन्नेसरत नंव्वेरे जगाई पुड़ पुज़्ज़े।
Sie fuhren vollends über und kamen bei Genesareth ans Land.
35 त तैट्ठेरे लोकेईं यीशु पिशानो ते आसेपासेरे इलाके मां खबर दित्ती, ते सारे बिमार तैस कां आने।
Sobald die Leute ihn dort erkannten, schickten sie in jener Gegend überall herum, und man brachte alle Kranken zu ihm.
36 ते तैनेईं यीशु सेइं मिन्त केरते थिये कि, तैन तैसेरे लिगड़न सेइं हुरने दे। ते ज़ेत्रेइं तैसेरे लिगड़न सेइं हथ लाव तैना सब बेज़्झ़ोए।
Und diese baten ihn, sie möchten nur den Saum seines Kleides berühren. Und alle, die ihn berührten, wurden ganz gesund.
