< मत्ती 13 >
1 तैस दिहाड़े यीशु घरेरां निस्सो, ते गलील समुन्दरेरे बन्ने पुड़ गेइतां बिश्शो।
त्या दिन येशु घरमाईन निंघीसन समुद्र किनारले जाईन बसना.
2 तैसेरे च़ेव्रे पासन लोकां केरि एत्री भीड़ अकोट्ठी भोइ, ते तै एक्की किश्ती मां च़ढ़ो ते बिश्शी जेव, ताके तै सेब्भी लोकन परमेशरेरी गल्लां केरि शिक्षा देइ सके, ते सारे लोक बन्ने पुड़ खड़े राए।
तवय लोकेसनी ईतली मोठी गर्दी त्यानाजोडे जमनी; म्हणीन तो नावमा जाईन बसना अनं सर्वा लोके किनारवर उभा राहिनात.
3 तैखन तैनी तैन सेइं कहैनी केरे तरीके सेइं बेड़ि गल्लां ज़ोई, “एक्सां अक बीज़ बेनेबालो बीज़ बेने जो जेव।
मंग त्यानी त्यासले दृष्टांत दिसन बऱ्याच गोष्टी सांगात तवय तो बोलना, “दखा, एक पेरणारा पेरणी कराले निंघना.”
4 बीज़ बेते बार किछ बीज़ बत्तेरे ड्लेखी बिछ़ड़ू त च़ुड़ोल्लेईं एइतां तैन बीज़ च़ुनू।
अनी तो पेरी राहिंता तवय काही बीया वाटवर पडनात अनं पक्षीसनी ईसन ते खाई टाकं.
5 किछ बीज़ घोड़नबाली ज़मीनी पुड़ बिछ़ड़ू, ज़ेड़ी तैस डुग्घी मित्ती न मेलनेरे वजाई सेइं तैन लूशी उग्गू ते बूटो लगो।
काही खडकाळ जमीनवर पडनात, तठे त्यासले पुरेशी जास्त माती मिळनी नही, अनी माती जास्त खोलपावत नव्हती म्हणीन त्या लवकर उगनात.
6 पन ज़ैखन दिहाड़ो निस्सो, त तै निकड़ो बूटो फुक्कोई जेव। ज़ील न छ़ड्डनेरे वजाई सेइं शुक्की जेव।
अनी जवय सुर्य वर निंघना तवय त्यासले उन लागनं अनं त्या लगेच वाळाई गयात कारण त्यासले मुयाच नव्हतात.
7 ते किछ बीज़ कंटां केरे झ़ैल्लन मां बिछ़ड़ू। ज़ैखन तैड़ी बूटो लगो, त कंटां केरे झ़ैल्लेईं भी बेड़ोइतां तै बूटो दबेइ छ़ड्डो।
काही काटेरी झुडपसमा पडनात; पण काटासना झुडपासनी वाढीसन त्यासनी वाढले दाबी टाकं.
8 पन ज़ैन रोड़ी ज़मीनी मां बिछ़ड़ू, त तैस फल भी लगो केन्ची शौव गुणा केन्ची शठ गुणा, ते केन्ची ट्ली गुणा।
काही बीया चांगली जमीनवर पडनात, मंग त्यासनं कोठे शंभरपट, कोठे साठपट तर कोठे तीसपट, अस पीक वनं.
9 ज़ै कोई समझ़नू चाते, तै ध्याने सेइं शुने ते समझ़े।”
अनी येशु त्यासले बोलना, ज्यासले कान शेतस त्या ऐकोत.
10 चेलेईं यीशु कां एइतां पुच़्छ़ू, “तू लोकन सेइं कहैनी केरे तरीके सेइं गल्लां किजो केरतां?”
मंग शिष्यसनी जोडे जाईसन त्याले ईचारं, तु त्यासनासंगे दृष्टांत दिसन का बरं बोलस?
11 तैने जुवाब दित्तो, “तुसन त स्वर्गेरे राज़्ज़ेरे भेदां केरि समझ़ दित्तोरीए” पन होरि लोकन नईं।
येशुनी त्यासले उत्तर दिधं, “स्वर्गना राज्यना रहस्य ओळखाना दान तुमले देयल शे, पण त्यासले देयल नही.”
12 किजोकि ज़ैस कां परमेशरेरी मर्ज़ी समझ़नेरी इच्छा आए, तैस परमेशर जादे समझ़ देलो। पन ज़ैस कां परमेशरेरी मर्ज़ी समझ़नेरी इच्छा नईं, तैस केरां, थोड़ी ज़ेरि समझ़, ज़ै तैस कां आए, तै भी नी गाली।
कारण ज्यानाजोडे शे त्याले अजुन भेटी अनं त्याले भरपुर व्हई, पण ज्यानाजोडे काहीच नही त्यानाकडे त्यानं जे काही व्हई ते पण त्यानाकडतीन काढी लेतीन.
13 अवं तैन सेइं एल्हेरेलेइ कहैन्न मां गल्लां केरतां, कि तैन, तैना बार-बार शुनेले, पन मेरी गल न समझ़ेले।
यामुये मी त्यासनासंगे दृष्टांत दिसन बोलस; कारण त्यासले दखाले मिळस, पण दखतस नही, ऐकाले मिळस पण ऐकतस नही, अनं समजी बी लेतस नही.
14 तैन केरे बारे मां यशायाह नेबेरी भविष्यिवाणी पूरी भोतीए, “तुस कन्नेईं सेइं त शुनेले पन समझ़ेले न, तुस एछ़्छ़न सेइं त लाएले पन पिशैनी न सकेले।”
यशयाना संदेश त्यासना विषयी पुर्ण व्हई ऱ्हाईना शे; तो असा की, तुम्हीन ऐकशात खरं, पण तुमले समजावुच नही, अनं दखशात खरं, पण तुमले दिसावुच नही;
15 “किजोकि एना लोकां केरे दिलन पुड़ चरभी भेरोरीए, ते एना कन्न सेइं उकड़ु शुन्तन, ते एनेईं अपनि एछ़्छ़ी तुमोरिन, एरू न भोए कि तैना एछ़्छ़ेईं सेइं लहन, ते कन्नेईं सेइं शुन्न ते दिले सेइं समझ़न, ते मेरे पासे फिरन ते अवं तैन बज़्झ़ेइं।”
कारण ह्या लोकसना मन कठीण व्हई जायेल शे, त्या बधीर कानघाई ऐकतस, अनी त्यासनी आपला डोया झाकी लियेल शेतस; यानाकरता की, त्यासनी डोयासघाई दखाले नको, कानसघाई ऐकाले नको, मनमातीन समजाले नको, त्यासनी वळाले नको, अनी मी त्यासले बरा कराले नको.
16 “पन तुश्शी एछ़्छ़ी धन आन, कि तुस लातथ ते तुश्शे कन्न धन आन किजोकि तुस शुन्तन।
पण धन्य शेतस, तुमना डोया, कारण त्या दखी ऱ्हाईनात; अनी धन्य शेतस, तुमना कान कारण त्या ऐकी ऱ्हाईनात.
17 अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं, कि बड़े नेबी ते धेरमी लोकेईं चाव कि ज़ैन गल्लां तुस हेरतथ तैना हेरन, पन न हेरी बेटि, ते ज़ैना गल्लां तुस शुन्तन शुन्न, पन न शुनी बेटि।”
मी तुमले खरंखरं सांगस की, तुम्हीन ज्या दखतस तेच दखाकरता बराच संदेष्टा अनं धार्मीकजण उत्साही व्हतात, तरी त्यासले दखाले मिळनं नही; अनी तुम्हीन ज्या ऐकतस तेच ऐकासाठे त्या उत्साही व्हतात, तरी त्यासले ऐकाले मिळनं नही.
18 “हुनी तुस बीज़ बेनेबालेरी कहैनरो मतलब शुना।
आता पेरणाराना दृष्टांत ऐकी ल्या.
19 बीज़ बेनेबालो तै आए, ज़ै परमेशरेरी गल्लां लोकन शुनाते। ज़ैना मैन्हु परमेशरेरी गल्लां शुन्तन, तैन मरां किछ लोक तैस बत्तेरे ज़ेरे आन, ज़ेड़ी बीज़ बिछ़ड़ते। तैना त परमेशरेरी गल्लां शुन्तन, पन शैतान अकदम एइतां तैन मैन्हु केरे दिले मरां परमेशरेरी गल्लां केड्डी छ़ड्ते।
कोणी राज्यनं वचन ऐकस पण ते त्याले समजस नही; तवय तो दुष्ट ईसन त्याना मनमधला पेरेल वचन काढी लेस; वाटवर पेरेल तो हाऊ शे.
20 ते ज़ैन घोड़नबाली ज़मीनी मां बेवं, एना तैना आन, ज़ैना खुशी सेइं वचन शुन्तन कबूल केरतन।
खडकाळ जमीनवर पेरेल तो हाऊ शे की, वचन ऐकस, अनं तवळच आनंद करस;
21 पन एप्पू मां ज़ील न रखनेरे वजाई सेइं तैन थोड़े दिहाड़ी केरूए, ते ज़ैखन वचनेरे वजाई सेइं तैन पुड़ मुसीबत या ज़ुलम भोते त तैखने ठोकर खातन।
पण त्यासले मुया रास नही त्यामुये त्या थोडाच काळ टिकाव धरतस; अनी वचनमुये संकट वना किंवा छळ व्हयना म्हणजेच तो अडखळाले लागस.
22 होरे किछ लोक ज़ैना परमेशरेरी गल्लां शुन्तन, तैना तैस कंटां केरे झ़ैल्लां केरे ज़मीनेरे ज़ेरे आन। पन दुनियारो फिक्र ते दौलतरे वजाई सेइं धोखो खातन, ते तैना बेफल रेइ गाते। (aiōn )
काटेरी झुडपसमा पेरेल तो हाऊ शे की, वचन ऐकस; पण संसारनी चिंता मोह या त्यानी वचननी वाढले दाबी टाकस, अनी तो निष्फळ व्हस. (aiōn )
23 ज़ैन रोड़ि ज़मीनी मां बेवं, एन तैना लोकन ज़ैना वचन शुन्तन ते समझ़तन, ते तैस फल भी लगते कोन्ची शौव गुणा कोन्ची शठ गुणा, ते केन्ची ट्लही गुणा।”
चांगली जमीनवर पेरेल या शेतस की, त्या वचन ऐकीन समजतस; तर त्या फळ देतस; कोणी शंभरपट, कोणी साठपट, कोणी तीसपट, असा फळ देतस.
24 यीशुए तैन अक होरि मिसाल देइतां ज़ोवं, “स्वर्गेरू राज़ तैस मैनेरू ज़ेरूए ज़ैनी अपने ऊडारे मां रोड़ू बीज़ बेवं।
त्यानी त्यासले दुसरा दृष्टांत दिधा की, स्वर्गनं राज्य त्या माणुसना मायक शे, ज्यानी आपला शेतमा चांगलं बी पेरं.
25 पन ज़ैखन लोक झ़ुलोरो थिये, त तैसेरे दुश्मने एइतां तैसेरे ऊडारे मां गेहुं केरे बीज़े मांमेइं जंगली बीज़ बेवं।
लोके झोपमा व्हतात तवयच त्याना वैरी ईसन गहुमा निदण पेरीसन गया;
26 ज़ैखन पट्लां ते शिल्लां लगां लगने त तै जंगली डाल भी साथी लग्गो।
पण जवय शेतमा पिकले पानटा फुटीन अनं कणीसमा दाणा वनात तवय निदण बी दखायनात.
27 मालिकेरे नौकरेईं एइतां तैस सेइं ज़ोवं, ‘हे मालिक, कुन तीं अपने ऊडारे मां रोड़ू बीज़ न थियूं बेवरू, फिरी जंगली तैस मां कोट्ठां अव?’
तवय घरमालकना नोकरसनी ईसन त्याले सांगं, महाराज, आपन आपला शेतमा चांगलं बी पैरा ना? मंग त्यामा निदाण कोठेन वनं?
28 तैनी तैन सेइं ज़ोवं, एन केन्ची दुश्मनेरू कम्मे, नौकरेईं पुच़्छ़ू कुन तू चातस, कि अस गेइतां तैन पुट्टी छ़डम?
तवय मालक त्यासले बोलना, हाई काम कोणी वैरीनं शे. नोकरसनी त्याले सांगं, आम्हीन जाईसन त्यासले गोया करूत अशी तुमनी ईच्छा शे का?
29 पन तैनी ज़ोवं नन्ना, एरू न भोए कि तैस सेइं साथी तुस गेहुं भी पुटथ।
तो त्यासले बोलना, नही, तुम्हीन निदाणले गोया करशात त्यानाबरोबर कदाचित गहुले पण उपटी टाकशात
30 फसल लुन्ने तगर दुइये साथी बेडोने देथ, ते लुनते बार अवं एप्पू लुन्ने बालन सेइं ज़ोइलो, कि पेइले जंगली बीज़ लुन्तां अग्गी मां फुकनेरे लेइ अकोट्ठू केरा, ते फिरी तुस गेहुं मेरे कोठारे मां जम्हां केरतां रख्खा।”
कापणीनी येळपावत दोन्हीसले बराबर वाढू द्या, मंग कापणीना येळले मी मजुरसले सांगसू की, पहिले निदाण गोया करा, अनं जाळाकरता त्याना पेंढ्या बांधा; अनी गहु मना कोठारसमा साठाडा.
31 तैनी तैन अक होरि मिसाल देइतां ज़ोवं, “स्वर्गेरू राज़ शेरीएरे बीज़ेरू ज़ेरू आए, ज़ैन एक्के मैने आनू ते अपने ऊडारे मां बेवं।
येशुनी त्यासले अजुन एक उदाहरण दिसन सांगं, की, स्वर्गनं राज्य मोहरीना दानासारखं शे; ते कोणी एक माणुसनी लिसन आपला वावरमा जाईन लाई दिधं;
32 एन बीज़ सेब्भी बीज़न करां निक्कु भोते, पन ज़ैखन तैन बीज़ बेव गाते, त तैन उगतां सारे निक्के-निक्के बुट्टन केरां बड्डू भोते। ते एरो बुट बनते इड़ी तगर कि अम्बरेरां च़ुड़ोल्लू भी तैस पुड़ बिशतन।”
तो तर सर्वा दानासमा बारीक शे, तरी तो वाढावर पालाभाज्याच पेक्षा मोठा व्हईन त्याना असं झाड व्हस की, आकाशमधला पक्षी ईसन त्याना फांद्यासमा घरटा बांधीसन राहतस.
33 तैनी तैन अक होरि मिसाल देइतां ज़ोवं, “स्वर्गेरू राज़ अम्लटेरू ज़ेरूए, ज़ैन केन्ची कुआन्शां आनू, ते हछे अट्टे मां मलाव ते सारू अट्टू खमीर बेनि ज़ोवं।”
त्यानी त्यासले अजुन एक दृष्टांत सांगा, की, स्वर्गना राज्य खमीरना सारखं शे; ते एक बाईनी लिसन तीन माप पिठमा लपाईन ठेवं, म्हणीन ते खमीर शेवट सर्व फुगी गयं.
34 एन सैरी गल्लां यीशुए तैन लोकन मिसाल देइतां शुनातो थियो, ते मिसाल देनेरे बगैर तै तैन किछ न थियो शुनातो।
या सर्वा गोष्टी येशुनी दृष्टांत दिसन लोकसनी गर्दीले सांग्यात; अनी उदाहरणशिवाय तो त्यासनासंगे काहीच बोलना नही;
35 ताके तैन वचन ज़ैन नेबे ज़ोवरो थियूं पूरू भोए, “अवं कहैनी केरे लेइ अपनि ज़बान खोल्लेलो, ते तैना गल्लां ज़ोइलो ज़ैना दुनिया बन्ने करां पेइली छ़ेप्पोरी थी।”
हाई असाकरता की, संदेष्टासनाद्वारा जे सांगामा येल व्हतं ते पुर्ण व्हावं; ते असं की, मी मनं तोंड उघाडीसन उदाहरण दिसु; जगना सुरवातपाईन जे गुप्त ते मी प्रकट करसु.
36 तैखन यीशु लोकन करां अलग भोइतां घरजो अव, ते तैसेरे चेलेईं तैस कां एइतां ज़ोवं, “तू असन ऊडारेरे जंगली बीज़ेरी कहैनरो मतलब समझ़ा।”
नंतर येशु लोकसनी गर्दीले निरोप दिसन घरमा गया. अनी त्याना शिष्य त्यानाकडे ईसन बोलनात, वावरमधला निदणना उदाहरणना आमले फोड करीसन सांगा.
37 तैनी तैन जुवाब दित्तो, “रोड़ू बीज़ बेनेबालो मैनेरू मट्ठूए।
त्यानी उत्तर दिधं की, चांगलं बी पेरणारा हाऊ मनुष्यना पोऱ्या शे;
38 ऊडार ई दुनियाए, ते रोड़ू बीज़ राज़ हासिल केरनेबाले लोक, ते जंगली बीज़ शैतानेरे लोक आन।
शेत हाई जग शे; चांगलं बी हाई राज्याना पोऱ्या शेतस; निदण हाई त्या दुष्टना पोऱ्या शेतस;
39 ते तै दुश्मन ज़ैनी तैन बेवरू थियूं तै शैताने, लुन्नेरो मतलब इस दुनियारो अन्त भोनोए, ते लुन्ने बाले स्वर्गदूतन। (aiōn )
ते पेरणारा वैरी हाऊ सैतान शे; कापणी हाई या काळनी समाप्ती शे; अनी कापणी करनारा या देवदूत शेतस. (aiōn )
40 ज़ेन्च़रे जंगली बीज़ेरे ग्लेव अकोट्ठे केरतां अग्गी मां फुकतन, तेन्च़रे इस दुनियारो अन्त भोनोए। (aiōn )
यामुये जश निदाण गोया करीसन अग्नीमा जाळतस, तसच काळना समाप्तीना येळले व्हई. (aiōn )
41 मैनेरू मट्ठू अपने स्वर्गदूतन भेज़ेलू, ते तैन केरे राज़्ज़े मां ठोकरारी वजा ते बुरां कम्मां केरनेबालन अकोट्ठे केरेले।
मनुष्यना पोऱ्या आपला देवदूतसले धाडी, अनी त्या सर्वा अडखळा आणनारासले अनं अधर्म करनारासले त्याना राज्यमाईन गोया करतीन.
42 ते तैन अग्गारे कुण्डे मां छ़डेले, ज़ैड़ी तैना लोक लेरां देते ते दंत च़ापते राले।
अनं त्यासले नरक अग्नीना भट्टीमा टाकतीन; तठे त्यासनं रडानं अनं दात खाणं राही.
43 तेइस धर्मी लोक अपने बाजी केरे राज़्ज़े मां दिहाड़ेरे ज़ेरे चमकेले। ज़ै कोई समझ़नू चाते, तै ध्याने सेइं शुने ते समझ़े।”
तवय “धार्मीकजण आपला बापना राज्यमा सूर्याना मायक ‘चमकतीन’ ज्याले कान शे तो ऐको.”
44 “स्वर्गेरू राज़ तैस दौलतरू ज़ेरू ए, ज़ै एक्की ऊडारे मां दबोरी थी, ज़ै एक्की मैने तोप्पी, ते तैस मैल्ली भी, ते फिरी तैने छ़पेइतां छ़डी ते खुशी सेइं अपनू सब किछ बेच़तां तैन ऊडार घिंनु।
स्वर्गनं राज्य शेतमा लपाईन ठेयल धनसारखं शे; ते एखादा माणुसले सापडावर त्यानी ते लपाईन ठेवं, अनी आनंद व्हवामुये त्यानी जाईसन आपला सर्व काही ईकी टाकं, अनी मंग ते शेत ईकत लिधं.
45 “स्वर्गेरू राज़ तैस बुपैरेरू ज़ेरूए, ज़ै कीमती मोती तोपतो थियो।
अजुन स्वर्गनं राज्य चांगला मोतीना शोध करनारा एखादा व्यापारीना सारखं शे;
46 ज़ैखन तैस अक कीमती मोती मैल्लो, त तैनी अपनू सब किछ बेच़तां तै मोती घिंनो।
त्याले एक अति मोलवान मोती आढळना तवय जाईसन त्यानी आपलं सर्वा काही ईकी टाकं अनी ते ईकत लिधं.
47 “स्वर्गेरू राज़ तैस मेछ़ली ज़ालेरू ज़ेरूए, ज़ैन समुन्द्रे मां छ़डू ते तैस मां हर किसमेरी मेछ़ली लेग्गी।
अजुन स्वर्गनं राज्य समुद्रमा टाकेल जाळानामायक शे; ज्यामा सर्वा प्रकारना जीव एकत्र सापडतस.
48 ते ज़ैखन ज़ाल भेरोई ज़ोवं त झिरेइं ज़ाल खिचतां कनारे पुड़ आनू, ते बिश्तां रोड़ी-रोड़ी मेछ़ली टोकरन मां रेख्खी ते बुरी-बुरी मेछ़ली शैरी छ़ैडी।
ते भरावर माणसंसनी काठवर ओढी आणं अनी त्यासनी बशीसन ज्या चांगला त्या भांडामा गोया करात, अनं वाईट त्या फेकी दिधात.
49 दुनियारे अन्ते मां भी एरू भोनूए, स्वर्गदूतेईं एइतां दुष्ट लोक, धेर्मी लोकन करां अलग केरनेन। (aiōn )
तसच हाई युगना समाप्तीमा व्हई; देवदूत ईसन धार्मीकसपाईन दुष्टासले वेगळा करतीन; (aiōn )
50 ते तैना अगारी भेठी मां छ़डनेन तैड़ी लेरां ते दंत च़ापने भोले।
अनी त्यासले अग्नीना भट्टीमा टाकतीन, तठे रडानं अनं दातखाणं राही.
51 “कुन तुसेईं एन सैरी गल्लां सेमझ़ी?” तैनेईं ज़ोवं, “हाँ” असेईं सेमझ़ी।
तुमले या गोष्टी समजन्यात का? त्या त्याले बोलनात, हा.
52 फिरी यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “हर अक शास्त्री ज़ै स्वर्गेरे राज़्ज़ेरो चेलो बनोरोए एक्की एरे मुकान मालिकेरो ज़ेरोहे, ज़ै अपने खज़ाने मरां नव्वीं ते पुरैनी चीज़ां कढते।”
तवय त्यानी त्यासले सांगं, जो प्रत्येक शास्त्री स्वर्गना राज्यना शिष्य व्हयेल शे तो आपला भांडामाईन नवा जुना पदार्थ काढनारा माणुसना मायक शे.
53 ज़ैखन यीशुए एना सब कहैनी शुनेई त तै तैट्ठां अग्रोवं च़लो जेव।
मंग असं व्हयनं की, या दृष्टांत समाप्त करावर येशु तठेन निंघी गया;
54 ते अपने नगर मां एइतां तैट्ठेरे प्रार्थना घरे मां गेइतां शिक्षा देने लगो, ते लोक तैसेरी शिक्षा शुन्तां हैरान भोए ते ज़ोने लग्गे: “ए अक्ल बुधी ते एना चमत्कार एस कोट्ठां हासिल भोए।
अनी आपला गाववर येवावर त्यानी त्यासना सभास्थानमा त्यासले असं शिकाडं की, त्या थक्क व्हईसन बोलनात की, हाई ज्ञान अनं हाई सामर्थ्य याले कोठेन प्रकट व्हयनं?
55 एन त तैस ट्लखानेरू मट्ठू आए ते एसेरे अम्मारू नवं मरियम ते एसेरे ढ्लां केरू नवं याकूब, यूसुफ, शमौन ते कने यहूदा आन,
काय हाऊ सुतारना पोऱ्या नही शे का? यानी मायले मरीया म्हणतस ना? याकोब, योसेफ, शिमोन अनं यहूदा, या त्याना भाऊ शेतस ना?
56 ते एसेरी सब बेइनां इश्शे इड़ी रेइचन, फिरी एसमां ई काबलीत कोट्ठां आई?”
अनी याना सर्व बहिणी या आपलाबरोबर राहतस नही का? तर हाई सर्वा याले कोठेन मिळनं?
57 एन्च़रे तैन लोकेईं इन्कार कियो। पन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “नबी अपने नगर मां ते अपने घरेरे अलावा होरि कोन्ची ठारी बेइज़त न भोए।”
अस ऐकीन त्यासले ठोकर लागनी. पण येशुनी त्यासले सांगं, संदेष्टाले आपला देश अनं आपला घर, नातेवाईक यासमा सन्मान मिळस नही.
58 ते तैने तैड़ी तैन केरे विश्वास न केरनेरे वजाई सेइं जादे चमत्कार न हिराए।
त्यासना अईश्वासमुये त्यानी तठे जास्त चमत्कार करात नही.