मत्ती 10
1 फिरी यीशुए अपने 12 चेले एप्पू कां कुजाए, ते तैन भूतां केरो सैयो कढनेरो ते हर बिमारी ते तकलीफ दूर केरनेरो अधिकार दित्तो।
| ثُمَّ دَعَا إِلَيْهِ تَلامِيذَهُ الاثْنَيْ عَشَرَ، وَأَعْطَاهُمْ سُلْطَانَاً عَلَى الأَرْوَاحِ النَّجِسَةِ لِيَطْرُدُوهَا وَيَشْفُوا كُلَّ مَرَضٍ وَعِلَّةٍ. | ١ |
2 12 प्रेरितां केरां नव्वां इना आन, शमौन ज़ैस जो पतरस ज़ोतन ते तैसेरो ढ्ला अन्द्रियास, जब्देरू मट्ठू याकूब ते कने तैसेरो ढ्ला यूहन्ना,
| وَهَذِهِ أَسْمَاءُ الِاثْنَيْ عَشَرَ رَسُولاً: سِمْعَانُ الَّذِي دُعِيَ بُطْرُسَ، وَأَنْدَرَاوُسُ أَخُوهُ، وَيَعْقُوبُ بْنُ زَبَدِي، وَيُوحَنَّا أَخُوهُ؛ | ٢ |
3 फिलिप्पुस, बरतुल्मै, थोमा, ते मत्ती चुंगी घिन्ने बालो, हलफईरू मट्ठू याकूब, ते तद्दै।
| فِيلِبُّسُ، وَبَرْثُلْمَاوُسُ؛ تُومَا، وَمَتَّى جَابِي الضَّرَائِبِ؛ يَعْقُوبُ بْنُ حَلْفَى، وَتَدَّاوُسُ؛ | ٣ |
4 शमौन कनानी, ते यहूदा इस्करियोती ज़ैनी तै ट्लुवेवरो भी थियो।
| سِمْعَانُ الْقَانَوِيُّ؛ وَيَهُوذَا الإِسْخَرْيُوطِيُّ الَّذِي خَانَهُ. | ٤ |
5 एन 12 यीशुए एन ज़ोइतां भेज़े, “गैर कौमां केरे पासे न गेइयथ, ते कने सामरी लोकां केरे केन्ची नगर मां न गेइयथ।
| هؤُلاءِ الاِثْنَا عَشَرَ رَسُولاً، أَرْسَلَهُمْ يَسُوعُ وَقَدْ أَوْصَاهُمْ قَائِلاً: «لا تَسْلُكُوا طَرِيقاً إِلَى الأُمَمِ، وَلا تَدْخُلُوا مَدِينَةً سَامِرِيَّةً. | ٥ |
6 बल्के इस्राएलेरे घरानेरी हेरोरि भैड्डन कां गेइयथ।
| بَلِ اذْهَبُوا بِالأَوْلَى إِلَى الْخِرَافِ الضَّالَّةِ، إِلَى بَيْتِ إِسْرَائِيلَ. | ٦ |
7 ते च़लते-च़लते, एन ज़ोंते गेइयथ कि स्वर्गेरू राज़ नेड़े ओरूए।
| وَفِيمَا أَنْتُمْ ذَاهِبُونَ، بَشِّرُوا قَائِلِينَ: قَدِ اقْتَرَبَ مَلَكُوتُ السَّمَاوَاتِ. | ٧ |
8 बिमारन बज़्झ़ेइयथ, मुड़दन ज़ींते केरथ, कोढ़ी केरू कोढ़ साफ केरथ, ते भूतां केरो सैयो केढथ, तुसन एन सब किछ मुफ्त मैलोरूए ते मुफ्त देइयथ।
| اشْفُوا الْمَرْضَى، وَأَقِيمُوا الْمَوْتَى، وَطَهِّرُوا الْبُرْصَ، وَاطْرُدُوا الشَّيَاطِينَ. مَجَّاناً أَخَذْتُمْ، فَمَجَّاناً أَعْطُوا! | ٨ |
9 ते साथी सोन्नू, चाँदी ते पेंइसे न रेखथ।
| لَا تَحْمِلُوا فِي أَحْزِمَتِكُمْ ذَهَباً وَلا فِضَّةً وَلا نُحَاساً، | ٩ |
10 ते न बत्तारे लेइ झोलो नेइयथ ते न दूई-दूई लिगड़ां, ते न बूट ते न सोटी, किजोकि मज़दूर अपनि मज़दूरारो हकदार भोते।”
| وَلا تَأْخُذُوا لِلطَّرِيقِ زَاداً وَلا ثَوْبَيْنِ وَلا حِذَاءً وَلا عَصاً: فَإِنَّ الْعَامِلَ يَسْتَحِقُّ طَعَامَهُ. | ١٠ |
11 “ज़ैखन तुस केन्ची नगर या ड्लोव्वें मां गाथ त तुस एरे मैनेरो पतो केरथ, कि कौन अतबारेरे काबल? तैट्ठां ज़ां तगर गानेरो वक्त न एज्जे त तांतगर तैड़ी तैस्से कां रेइयथ।
| وَكُلَّمَا دَخَلْتُمْ مَدِينَةً أَوْ قَرْيَةً، فَابْحَثُوا فِيهَا عَمَّنْ هُوَ مُسْتَحِقٌّ، وَأَقِيمُوا هُنَاكَ حَتَّى تَرْحَلُوا. | ١١ |
12 ते घरे मां अन्तर गांते बार तैन जो शान्ति देइयथ।”
| وَعِنْدَمَا تَدْخُلُونَ بَيْتاً، أَلْقُوا السَّلامَ عَلَيْهِ. | ١٢ |
13 “अगर तैन घर तुश्शे काबल भोलू त शान्ति पुज़ेली, ते अगर तैन घर तुश्शे काबल न भोलू त तुश्शी शान्ति तुसन पुड़ वापस एज्जेली।
| فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ الْبَيْتُ مُسْتَحِقّاً فِعْلاً، فَلْيَحِلَّ سَلامُكُمْ عَلَيْهِ. وَإِنْ لَمْ يَكُنْ مُسْتَحِقّاً، فَلْيَرْجِعْ سَلامُكُمْ لَكُمْ | ١٣ |
14 ज़ै तुसन कबूल न केरे ते तुश्शी गल न मन्ने त तैस घरे या नगर मरां बेइरोवं गांते बार अपने पावां केरि धूड़ तैड़ी झ़ैड़थ।”
| وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ لَا يَقْبَلُكُمْ وَلا يَسْمَعُ كَلامَكُمْ فِي بَيْتٍ أَوْ مَدِينَةٍ، فَاخْرُجُوا مِنْ هُنَاكَ، وَانْفُضُوا الْغُبَارَ عَنْ أَقَدَامِكُمْ. | ١٤ |
15 “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि इन्साफेरे दिहाड़े तैस नगरेरो हाल सदोम ते अमोरा नगरां केरे हाले करां भी जादे बुरो भोलो।”
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ حَالَةَ مَدِينَتَيْ سَدُومَ وَعَمُورَةَ سَوْفَ تَكُونُ فِي يَوْمِ الدَّيْنُونَةِ أَخَفَّ وَطْأَةً مِنْ حَالَةِ تِلْكَ الْمَدِينَةِ. | ١٥ |
16 “हेरा, अवं तुसन भैड्डां केरे गिदन मां भेज़ने लोरोईं, एल्हेरेलेइ तुस सप्पां केरे ज़ेरे हुशार ते कबूतरां केरे ज़ेरे सादे बेनथ।
| هَا أَنَا أُرْسِلُكُمْ مِثْلَ الْخِرَافِ بَيْنَ الذِّئَابِ، فَكُونُوا مُتَنَبِّهِينَ كَالْحَيَّاتِ وَمُسَالِمِينَ كالْحَمَامِ. | ١٦ |
17 मैनन् करां हुशार रेइयथ तैना तुसन ट्लेइतां सभान मां पैश केरेले ते प्रार्थना घरन मां तुसन कोड़ां केरि मार दुवाले।
| احْذَرُوا مِنَ النَّاسِ! فَإِنَّهُمْ سَيُسَلِّمُونَكُمْ إِلَى الْمَحَاكِمِ، وَيَجْلِدُونَكُمْ فِي مَجَامِعِهِمْ؛ | ١٧ |
18 ते तुसन मेरी वजाई सेइं गवर्नरन ते कने राज़न कां हाज़र केरेले, ताके तुस तैन मां ते गैर कौमन मां मेरे गवाह बन्थ।
| وَتُسَاقُونَ لِلْمُثُولِ أَمَامَ الْحُكَّامِ وَالْمُلُوكِ مِنْ أَجْلِي: فَيَكُونُ ذَلِكَ شَهَادَةً لِي لَدَى الْيَهُودِ وَالأُمَمِ عَلَى السَّوَاءِ. | ١٨ |
19 पन ज़ैखन तैना ट्लुवेइतां हावाले केरेले, त तुस फिक्र न केरथ, कि अस कुन ज़ोमेले ते केन्च़रे ज़ोमेले, किजोकि ज़ैन किछ ज़ोनू भोलू तैखने अवं तुसन ज़ोइलो।
| فَحِينَ يُسَلِّمُونَكُمْ، لَا تَهْتَمُّوا كَيْفَ تَتَكَلَّمُونَ أَوْ مَاذَا تَقُولُونَ. فَإِنَّكُمْ فِي تِلْكَ السَّاعَةِ يُعْطَى لَكُمْ مَا تَقُولُونَ. | ١٩ |
20 किजोकि ज़ोने बाले तुस नईं, बल्के पवित्र आत्मा भोलो ज़ै तुश्शे स्वर्गेरे बाजी परमेशरेरे तरफां आए।”
| فَلَسْتُمْ أَنْتُمُ الْمُتَكَلِّمِينَ، بَلْ رُوحُ أَبِيكُمْ هُوَ الَّذِي يَتَكَلَّمُ فِيكُمْ. | ٢٠ |
21 “ढ्ला, ढ्लाए ते बाजी मट्ठे मारनेरे लेइ सोंफेले, ते मट्ठां अपने अम्मा बाजी केरे खलाफ भोइतां तैन माराले।
| وَسَوْفَ يُسَلِّمُ الأَخُ أَخَاهُ إِلَى الْمَوْتِ، وَالأَبُ وَلَدَهُ. وَيَتَمَرَّدُ الأَوْلادُ عَلَى وَالِدِيهِمْ، وَيَقْتُلُونَهُمْ! | ٢١ |
22 मेरे नंव्वेरो वजाई सेइं सब लोक तुसन सेइं बैर केरेले, पन ज़ै आखरी तगर बरदाशत केरेलो तैस्से मुक्ति मैलेली।
| وَتَكُونُونَ مَكْرُوهِينَ لَدَى الْجَمِيعِ مِنْ أَجْلِ اسْمِي. وَلَكِنَّ الَّذِي يَثْبُتُ إِلَى النِّهَايَةِ، هُوَ الَّذِي يَخْلُصُ. | ٢٢ |
23 ज़ैखन लोक तुसन एक्की नगर मां सताले, त होरि नगर मांजो नेश्शी गेइयथ, अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं कि एस करां पेइले तुस इस्राएलेरे सैरी नगरन मां तुश्शू सफर पूरू न भोलू, त अवं मैनेरू मट्ठू एज्जी गालू।”
| فَإِذَا اضْطَهَدُوكُمْ فِي مَدِينَةٍ مَا، فَاهْرُبُوا إِلَى غَيْرِهَا. فَإِنِّي الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَنْ تَفْرَغُوا مِنْ مُدُنِ إِسْرَائِيلَ إِلَى أَنْ يَأْتِيَ ابْنُ الإِنْسَانِ. | ٢٣ |
24 “चेलो अपने गुरू करां बड्डो न भोए, ते न नौकर अपने मालिके करां।
| لَيْسَ التِّلْمِيذُ أفْضَلَ مِنَ الْمُعَلِّمِ، وَلا الْعَبْدُ أفْضَلَ مِنْ سَيِّدِهِ. | ٢٤ |
25 चेलेरे लेइ त एन्ने बड़ुए कि तै अपने गुरेरो ज़ेरो भोए, ते नौकरेरे लेइ एन्ने बड़ुए कि तै अपने मालिकेरे बराबर भोए, अगर तैनेईं मालिके जो शैतान ज़ोवं, त तैसेरे घरेबालन जो केत्रू ज़ोनूए!”
| يَكْفِي التِّلْمِيذَ أَنْ يَصِيرَ مِثْلَ مُعَلِّمِهِ، وَالْعَبْدَ مِثْلَ سَيِّدِهِ! إِنْ كَانُوا قَدْ لَقَّبُوا رَبَّ الْبَيْتِ بِبَعْلَزَبُولَ، فَكَمْ بِالأَوْلَى يُلَقِّبُونَ أَهْلَ بَيْتِهِ؟ | ٢٥ |
26 “तुस तैन करां न डेरथ, किजोकि कोई चीज़ छ़प्पोरी नईं, ज़ै खोल्ली न गाली, ते कोई भेद छ़प्पोरो न रालो, बल्के सारो भेद बांदो भोलो।
| فَلا تَخَافُوهُمْ: لأَنَّهُ مَا مِنْ مَحْجُوبٍ لَنْ يُكْشَفَ، وَمَا مِنْ خَفِيٍّ لَنْ يُعْلَنَ! | ٢٦ |
27 ज़ैन किछ अवं तुसन सेइं आंधरे मां ज़ोताईं, तुस तैन दीसां ज़ोइयथ, ते ज़ैन किछ तुश्शे कन्ने पत्र बल्हे सेइं शुनावं गाते, तुस लाए पुड़ गेइतां तैसेरो प्रचार केरथ।
| مَا أَقُولُهُ لَكُمْ فِي الظَّلامِ، قُولُوهُ فِي النُّورِ؛ وَمَا تَسْمَعُونَهُ هَمْساً، نَادُوا بِهِ عَلَى السُّطُوحِ. | ٢٧ |
28 तुस तैन करां न डेरथ ज़ैना जानी त मारतन, पन आत्मा न मैरी बटन, परमेशरे करां डरा, ज़ै आत्माई ते जानी दुइने नरके मां नाश केरि बटते। (Geenna g1067)
| لَا تَخَافُوا الَّذِينَ يَقْتُلُونَ الْجَسَدَ، وَلَكِنَّهُمْ يَعْجِزُونَ عَنْ قَتْلِ النَّفْسِ، بَلْ بِالأَحْرَى خَافُوا الْقَادِرَ أَنْ يُهْلِكَ النَّفْسَ وَالْجَسَدَ جَمِيعاً فِي جَهَنَّمَ. (Geenna g1067) | ٢٨ |
29 कुन एक्की सिकेरी दूई च़ड़ोली न बिकन? फिरी भी तुश्शो बाजेरे मेरज़रे बगैर तैन मरां अक भी धेरती पुड़ न झ़ेड़ी बटन।
| أَمَا يُبَاعُ عُصْفُورَانِ بِفَلْسٍ وَاحِدٍ؟ وَمَعَ ذَلِكَ لَا يَقَعُ وَاحِدٌ مِنْهُمَا إِلَى الأَرْضِ دُونَ عِلْمِ أَبِيكُمْ. | ٢٩ |
30 परमेशर तुश्शे हर गल्लरी फिक्र केरते इड़ी तगर तुश्शे दोग्गेरे बाल भी गन्नोरेन।
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَحَتَّى شَعْرُ رُؤُوسِكُمْ كُلُّهُ مَعْدُودٌ. | ٣٠ |
31 एल्हेरेलेइ डरा न, तुश्शी कदर बेड़ि च़ड़ोलन करां भी बड़ी जादे।”
| فَلا تَخَافُوا إِذَنْ! أَنْتُمْ أَفْضَلُ مِنْ عَصَافِيرَ كَثِيرَةٍ. | ٣١ |
32 “ज़ैना लोक, मैन्हु केरे सामने मेरो इकरार केरतन कि तैना मेरे चेलेन, त अवं भी अपने स्वर्गेरो बाजी केरे सामने तैन केरो इकरार केरेलो, कि तैना मेरे चेलेन।
| كُلُّ مَنْ يَعْتَرِفُ بِي أَمَامَ النَّاسِ، أَعْتَرِفُ أَنَا أَيْضاً بِهِ أَمَامَ أَبِي الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ. | ٣٢ |
33 पन ज़ैना लोक, मैन्हु केरे सामने इन ज़ोने करां डरेले, कि तैना मेरे चेलेन, त अवं भी तैन केरो अपने स्वर्गेरो बाजेरे सामने इन्कार केरेलो, कि एना मेरे चेले नईं।”
| وَكُلُّ مَنْ يُنْكِرُنِي أَمَامَ النَّاسِ، أُنْكِرُهُ أَنَا أَيْضاً أَمَامَ أَبِي الَّذِي فِي السَّمَاوَاتِ. | ٣٣ |
34 “इन न सैमझ़थ कि अवं धेरती पुड़ एल्हेरेलेइ ओरोईं लोक मेल मिलापे सेइं रान, पन मेरू एजनू लोकन एप्पू मांमेइं लड़नेरी वजा भोइ, मेल मलाप नईं।
| لَا تَظُنُّوا أَنِّي جِئْتُ لأُرْسِيَ سَلاماً عَلَى الأَرْضِ. مَا جِئْتُ لأُرْسِيَ سَلاماً، بَلْ سَيْفاً. | ٣٤ |
35 अवं एल्हेरेलेइ ओरोईं कि मट्ठे बाजी करां ते कुइये अम्मा करां ते नुशी शिखी करां अलग केरि।
| فَإِنِّي جِئْتُ لأَجْعَلَ الإِنْسَانَ عَلَى خِلافٍ مَعَ أَبِيهِ، وَالْبِنْتَ مَعَ أُمِّهَا، وَالْكَنَّةَ مَعَ حَمَاتِهَا. | ٣٥ |
36 मैनेरे दुश्मन त तैसेरे अपने घरेरे लोक भोनेन।”
| وَهَكَذَا يَصِيرُ أَعْدَاءَ الإِنْسَانِ أَهْلُ بَيْتِهِ. | ٣٦ |
37 ज़ै कोई अम्मा या बाजी मीं करां जादे ट्लारे समझ़ते, तै मेरो चेलो बन्नेरे काबल नईं ते ज़ै कोई मट्ठे या कुइये मीं करां जादे समझ़ते, तै भी मेरो चेलो बन्नेरे काबल नईं।
| مَنْ أَحَبَّ أَبَاهُ أَوْ أُمَّهُ أَكْثَرَ مِنِّي، فَلا يَسْتَحِقُّنِي. وَمَنْ أَحَبَّ ابْنَهُ أَوِ ابْنَتَهُ أَكْثَرَ مِنِّي، فَلا يَسْتَحِقُّنِي. | ٣٧ |
38 ज़ै कोई मेरो चेलो भोनेरी वजाई सेइं दुःख झ़ैल्लनेरे लेइ त कने मरनेरे लेइ तियार नईं, त तै भी मेरो चेलो बन्नेरे काबल नईं।
| وَمَنْ لَا يَحْمِلْ صَلِيبَهُ وَيَتْبَعْنِي، فَهُوَ لَا يَسْتَحِقُّنِي. | ٣٨ |
39 ज़ै कोई मरने करां बच़नेरे लेइ मेरो इन्कार केरेलो, त तैन हमेशारी ज़िन्दगी न मैलेली। पन ज़ै मीं पुड़ विश्वास केरनेरे वजाई सेइं अपने जान देनेरे लेइ भी तियार भोलो, त तैस हमेशारी ज़िन्दगी मैलेली।
| مَنْ يَتَمَسَّكْ بِحَيَاتِهِ، يَخْسَرْهَا؛ وَمَنْ يَخْسَرْ حَيَاتَهُ مِنْ أَجْلِي، فَإِنَّهُ يَرْبَحُهَا. | ٣٩ |
40 “ज़ैना तुसन कबूल केरतन, तैना मीं कबूल केरतन, ज़ैना मीं कबूल केरतन, तैना सिर्फ मीं नईं, पन तैना परमेशरे भी कबूल केरतन, ज़ैनी अवं इड़ी भेज़ोरोईं।”
| مَنْ يَقْبَلْكُمْ، يَقْبَلْنِي؛ وَمَنْ يَقْبَلْنِي، يَقْبَلِ الَّذِي أَرْسَلَنِي. | ٤٠ |
41 “ज़ै नेबन, नबी सेमझ़तां कबूल केरेलो, परमेशर तैस नेबी केरे बराबर इनाम देलो, ते ज़ै धेर्मी मैन्हु धर्मी सेमझ़तां कबूल केरते, परमेशर तैस धेर्मी बराबर इनाम देलो।
| مَنْ يُرَحِّبْ بِنَبِيٍّ لِكَوْنِهِ نَبِيًّا، فَإِنَّهُ يَنَالُ مُكَافَأَةَ نَبِيٍّ؛ وَمَنْ يُرَحِّبْ بِرَجُلٍ صَالِحٍ لِكَوْنِهِ صَالِحاً، فَإِنَّهُ يَنَالُ مُكَافَأَةَ بَارٍّ. | ٤١ |
42 ज़ै कोई इन निकड़न मरां एक्की मेरो चेलो बुझ़तां सिर्फ अक कटोरो ठंढू पानी पियालो, अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोताईं तैस पक्कू इनाम मैलनू आए।”
| وَأَيُّ مَنْ سَقَى وَاحِداً مِنْ هؤُلاءِ الصِّغَارِ وَلَوْ كَأْسَ مَاءٍ بَارِدٍ، فَقَطْ لأَنَّهُ تِلْمِيذٌ لِي، فَالْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مُكَافَأَتَهُ لَنْ تَضِيعَ أَبَداً». | ٤٢ |
