< मरकुस 1 >

1 ई यीशु मसीहेरे बारे मां खुशखेबरारी शुरुआत आए, ज़ैन परमेशरेरू मट्ठू आए।
اِیشْوَرَپُتْرَسْیَ یِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ سُسَںوادارَمْبھَح۔
2 (बड़े पेइले) यशायाह नेबे अपनि किताबी मां लिखोरू थियूं कि, (परमेशरे अपने मट्ठे सेइं ज़ोवं, ) “शुन, अवं अपनो बिस्तार देनेबालो तीं केरां पेइले भेज़ेलो।” “तै तीं केरां पेइलो गेइतां तेरे लेइ बत तियार केरेलो। (यानी, लोकां केरे दिल परमेशरे लेइ तियार केरेलो)”
بھَوِشْیَدْوادِناں گْرَنْتھیشُ لِپِرِتّھَماسْتے، پَشْیَ سْوَکِییَدُوتَنْتُ تَواگْرے پْریشَیامْیَہَمْ۔ گَتْوا تْوَدِییَپَنْتھانَں سَ ہِ پَرِشْکَرِشْیَتِ۔
3 “तै बिस्तार देनेबालो सुनसान ठैरी मां लोकन, ज़ैना तैस कां गाले, तैन हक देइतां ज़ोलो कि ‘तुसन कां प्रभु एजनेबालो आए, एल्हेरेलेइ तुस तैसेरेलेइ बत तियार केरा त कने तैसेरेलेइ सड़कां सिद्धी केरा।’ (यानी, प्रभुएरे लेइ तुस अपने दिल साफ केरा)”
"پَرَمیشَسْیَ پَنْتھانَں پَرِشْکُرُتَ سَرْوَّتَح۔ تَسْیَ راجَپَتھَنْچَیوَ سَمانَں کُرُتادھُنا۔ " اِتْییتَتْ پْرانْتَرے واکْیَں وَدَتَح کَسْیَچِدْرَوَح۔۔
4 ज़ेन्च़रां लिखोरू थियूं, अक बिस्तार देनेबालो अव। तैस मैनेरू नवं यूहन्ना थियूं। लोक तैस जो बपतिस्मो देनेबालो भी ज़ोते थिये। तै यहूदिया इलाकेरे सुनसान ठैरी मां अव। तैड़ी तै लोकन परमेशरेरी गल्लां शुनातो थियो कि, “तुस अपने पापन करां मनफिराथ, त कने बपतिस्मो नेथ, ताके परमेशर तुश्शे पाप माफ़ केरे।”
سَایوَ یوہَنْ پْرانْتَرے مَجِّتَوانْ تَتھا پاپَمارْجَنَنِمِتَّں مَنووْیاوَرْتَّکَمَجَّنَسْیَ کَتھانْچَ پْرَچارِتَوانْ۔
5 यहूदिया इलाकेरे बड़े लोक त यरूशलेम नगरेरे रानेबालन मरां बड़े लोक यूहन्नारी गल्लां शुन्नेरे लेइ सुनसान ठैरी मां तैस कां आए। तैन लोकेईं अपने पाप मेन्तां यूहन्ना करां यरदन दरियाए मां बपतिस्मो नीयो।
تَتو یِہُودادیشَیِرُوشالَمْنَگَرَنِواسِنَح سَرْوّے لوکا بَہِ رْبھُوتْوا تَسْیَ سَمِیپَماگَتْیَ سْوانِ سْوانِ پاپانْیَنْگِیکرِتْیَ یَرْدَّنَنَدْیاں تینَ مَجِّتا بَبھُووُح۔
6 यूहन्ना आम लिगड़ां लातो थियो ज़ैना लिगड़ां ऊँटेरे बालन सेइं बनोरां थियां। तै अपनि कमरी पुड़ चमड़ेरू मज़ बंधतो थियो। ते तै टिट्टां त कने जंगलेरू माछ़ी खातो थियो।
اَسْیَ یوہَنَح پَرِدھییانِ کْرَمیلَکَلومَجانِ، تَسْیَ کَٹِبَنْدھَنَں چَرْمَّجاتَمْ، تَسْیَ بھَکْشْیانِ چَ شُوکَکِیٹا وَنْیَمَدھُونِ چاسَنْ۔
7 तै लोकन शुनातो थियो कि, “कोई अक, ज़ै मीं केरां भी महान आए, मेरे बाद एजनेबालोए। अवं त तैसेरो गुलाम भोनेरे काबल भी नईं कि लिकतां तैसेरे बूटेरे तसमे खोल्ली।
سَ پْرَچارَیَنْ کَتھَیانْچَکْرے، اَہَں نَمْرِیبھُویَ یَسْیَ پادُکابَنْدھَنَں موچَیِتُمَپِ نَ یوگْیوسْمِ، تادرِشو مَتّو گُرُتَرَ ایکَح پُرُشو مَتْپَشْچاداگَچّھَتِ۔
8 अवं त तुसन पैनी सेइं बपतिस्मो देताईं, पन तै तुसन पवित्र आत्मा सेइं बपतिस्मो देलो”
اَہَں یُشْمانْ جَلے مَجِّتَوانْ کِنْتُ سَ پَوِتْرَ آتْمانِ سَںمَجَّیِشْیَتِ۔
9 तैल्ला पत्ती, तैन दिहाड़न मां एरू भोवं कि यीशु गलील इलाकेरे नासरत नगरेरां यूहन्ना कां अव। तैनी यूहन्ना करां यरदन दरियाए मां बपतिस्मो नीयो।
اَپَرَنْچَ تَسْمِنّیوَ کالے گالِیلْپْرَدیشَسْیَ ناسَرَدْگْرامادْ یِیشُراگَتْیَ یوہَنا یَرْدَّنَنَدْیاں مَجِّتوبھُوتْ۔
10 ज़ैखन यीशु बपतिस्मो नेइतां पैनी मरां बेइर अव, त तैनी अम्बर खुलतू त पवित्र आत्मा कबूतरेरी शकली मां तैस पुड़ एत्तो लाव।
سَ جَلادُتّھِتَماتْرو میگھَدْوارَں مُکْتَں کَپوتَوَتْ سْوَسْیوپَرِ اَوَروہَنْتَماتْمانَنْچَ درِشْٹَوانْ۔
11 तैखन परमेशरे स्वर्गेरां यीशु सेइं ज़ोवं, “तू मेरू ट्लारू मट्ठू आस, अवं तीं पुड़ बड़ो खुश आईं।”
تْوَں مَمَ پْرِیَح پُتْرَسْتْوَیّیوَ مَمَمَہاسَنْتوشَ اِیَماکاشِییا وانِی بَبھُووَ۔
12 तैल्ला पत्ती, अकदम पवित्र आत्मा यीशु सुनसान ठैरी जो भेज़ो।
تَسْمِنْ کالے آتْما تَں پْرانْتَرَمَدھْیَں نِنایَ۔
13 सुनसान ठैरी मां 40 दिहाड़न तगर शैताने यीशु अज़माव। त तैड़ी यीशु जंगली जानवरन साथी थियो। तैखन परमेशरेरे स्वर्गदूत यीशु कां एइतां तैसेरी सेवा केरने लग्गे।
اَتھَ سَ چَتْوارِںشَدِّنانِ تَسْمِنْ سْتھانے وَنْیَپَشُبھِح سَہَ تِشْٹھَنْ شَیتانا پَرِیکْشِتَح؛ پَشْچاتْ سْوَرْگِییَدُوتاسْتَں سِشیوِرے۔
14 किछ वक्तेरां बाद, यूहन्ना नबी कैद कियो जेव। तैल्ला बाद, यीशु गलील इलाके मां जेव। तैड़ी तै लोकन परमेशरेरे राज़्ज़ेरे बारे मां खुशखबरी शुनाने लगो।
اَنَنْتَرَں یوہَنِ بَنْدھَنالَیے بَدّھے سَتِ یِیشُ رْگالِیلْپْرَدیشَماگَتْیَ اِیشْوَرَراجْیَسْیَ سُسَںوادَں پْرَچارَیَنْ کَتھَیاماسَ،
15 तैनी ज़ोवं कि, “ठीक वक्त ओरोए त कने परमेशरेरू राज़ नेड़े ओरूए! एल्हेरेलेइ, तुस अपने पापन करां मनफिराथ ते इस खुशखेबरी पुड़ विश्वास केरा।”
کالَح سَمْپُورْنَ اِیشْوَرَراجْیَنْچَ سَمِیپَماگَتَں؛ اَتوہیتو رْیُویَں مَناںسِ وْیاوَرْتَّیَدھْوَں سُسَںوادے چَ وِشْواسِتَ۔
16 एक्सां, ज़ैखन यीशु गलील नव्वेंरे समुन्दरेरे बन्ने च़लोरो थियो, तैखन तैनी दूई मैन्हु शमौन त तैसेरो ढ्ला अन्द्रियास लाए, ज़ैना मेछ़ली ट्लानेबाले थिये। तैना मेछ़ली ट्लानेरे लेइ समुन्दरे मां ज़ाल छ़ेड्डी राओरे थिये।
تَدَنَنْتَرَں سَ گالِیلِییَسَمُدْرَسْیَ تِیرے گَچّھَنْ شِمونْ تَسْیَ بھْراتا اَنْدْرِیَناما چَ اِمَو دْوَو جَنَو مَتْسْیَدھارِنَو ساگَرَمَدھْیے جالَں پْرَکْشِپَنْتَو درِشْٹْوا تاوَوَدَتْ،
17 यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “एज्जा मेरे चेले बना। अवं तुसन शिखालेलो कि केन्च़रां होरे मैन्हु मेरे चेले बनानेन।”
یُواں مَمَ پَشْچاداگَچّھَتَں، یُوامَہَں مَنُشْیَدھارِنَو کَرِشْیامِ۔
18 अकदम तैना अपना जालां छ़ेडतां यीशु पत्ती च़ले जे।
تَتَسْتَو تَتْکْشَنَمیوَ جالانِ پَرِتْیَجْیَ تَسْیَ پَشْچاتْ جَگْمَتُح۔
19 ज़ैखन तैना थोड़े ज़ेरे अग्गर जे, त यीशुए याकूब त कने तैसेरो ढ्ला यूहन्ना लाए। तैना दुइये जेब्देरां मट्ठां थियां। तैना किश्ती मां जालां ठीक केरने लग्गोरे थिए।
تَتَح پَرَں تَتْسْتھاناتْ کِنْچِدْ دُورَں گَتْوا سَ سِوَدِیپُتْرَیاکُوبْ تَدْبھْراترِیوہَنْ چَ اِمَو نَوکایاں جالاناں جِیرْنَمُدّھارَیَنْتَو درِشْٹْوا تاواہُویَتْ۔
20 अकदम यीशुए तैना अपने चेले बनानेरे लेइ कुजाए। तैना दुइये, अपने बाजी जब्दी किश्ती मां मज़दूरन सेइं साथी छ़ेडतां, यीशु सेइं साथी च़ले जे।
تَتَسْتَو نَوکایاں ویتَنَبھُگْبھِح سَہِتَں سْوَپِتَرَں وِہایَ تَتْپَشْچادِییَتُح۔
21 तैल्ला पत्ती, यीशु त तैसेरे चेले तैट्ठां कफरनहूम नगरे मां जे। आरामेरे दिहाड़े, अकदम यीशु तैन केरे प्रार्थना घरे मां जेव। तैड़ी तै परमेशरेरी गल्लां तैन लोकन शुनाने लगो।
تَتَح پَرَں کَپھَرْناہُومْنامَکَں نَگَرَمُپَسْتھایَ سَ وِشْرامَدِوَسے بھَجَنَگْرَہَں پْرَوِشْیَ سَمُپَدِدیشَ۔
22 तैना यीशुएरी शिक्षा शुन्तां हैरान भोए, किजोकि तैनी शास्त्री लोकां केरि ज़ेरि शिक्षा न दित्ती, पन तै अधिकारे सेइं शिक्षा देइ राओरो थियो।
تَسْیوپَدیشالّوکا آشْچَرْیَّں مینِرے یَتَح سودھْیاپَکااِوَ نوپَدِشَنْ پْرَبھاوَوانِوَ پْروپَدِدیشَ۔
23 ज़ैखन यीशु तैड़ी थियो, त तैन केरे प्रार्थना घरे मां अक मैन्हु थियो, ज़ैस पुड़ भूतेरो सायो थियो।
اَپَرَنْچَ تَسْمِنْ بھَجَنَگرِہے اَپَوِتْرَبھُوتینَ گْرَسْتَ ایکو مانُشَ آسِیتْ۔ سَ چِیتْشَبْدَں کرِتْوا کَتھَیانْچَکی
24 अचानक तैनी मैने चिन्डां मेरतां ज़ोवं, “हे नासरत नगरेरो यीशु! तीं सेइं असन कुन कम? कुन तू असन नाश केरनेरे लेइ ओरोस? अवं ज़ानताईं कि तू कौन आस, तू परमेशरेरू पवित्र मट्ठू आस!”
بھو ناسَرَتِییَ یِیشو تْوَمَسْمانْ تْیَجَ، تْوَیا سَہاسْماکَں کَح سَمْبَنْدھَح؟ تْوَں کِمَسْمانْ ناشَیِتُں سَماگَتَح؟ تْوَمِیشْوَرَسْیَ پَوِتْرَلوکَ اِتْیَہَں جانامِ۔
25 पन यीशुए तैस भूते झ़िड़कतां ज़ोवं, “च़ुप रा, एस मैन्हु मरां निस्सी गा!”
تَدا یِیشُسْتَں تَرْجَیِتْوا جَگادَ تُوشْنِیں بھَوَ اِتو بَہِرْبھَوَ چَ۔
26 तैखन भूते तै मैन्हु ड्लेडेइतां त ज़ोरे सेइं चिन्डां मेरतां तैस मैन्हु मरां निस्सी जेव।
تَتَح سوپَوِتْرَبھُوتَسْتَں سَمْپِیڈْیَ اَتْیُچَیشْچِیتْکرِتْیَ نِرْجَگامَ۔
27 एन हेरतां सारे लोक बड़े हैरान भोए। तैना एप्पू मांमेइं गलबात केरतां एक्की होरि पुछ़ने लग्गे कि, “ए कुन गल आए! ए त अक नंव्वी शिक्षा आए ज़ैस मां अधिकार आए! तै त भूतन भी अधिकारे सेइं हुक्म देते ते तैना भी तैसेरो हुक्म मन्तन।”
تینَیوَ سَرْوّے چَمَتْکرِتْیَ پَرَسْپَرَں کَتھَیانْچَکْرِرے، اَہو کِمِدَں؟ کِیدرِشویَں نَوْیَ اُپَدیشَح؟ اَنینَ پْرَبھاویناپَوِتْرَبھُوتیشْواجْناپِتیشُ تے تَداجْنانُوَرْتِّنو بھَوَنْتِ۔
28 अकदम यीशुएरे बारे मां ए गल गलील इलाकेरे आसेपासेरे सेब्भी ठैरन मां फैली जेई।
تَدا تَسْیَ یَشو گالِیلَشْچَتُرْدِکْسْتھَسَرْوَّدیشانْ وْیاپْنوتْ۔
29 तैना अकदम प्रार्थना घरे मरां निस्तां, याकूब त कने यूहन्ना सेइं साथी शमौन त अन्द्रियासेरे घरे जे।
اَپَرَنْچَ تے بھَجَنَگرِہادْ بَہِ رْبھُوتْوا یاکُوبْیوہَنْبھْیاں سَہَ شِمونَ آنْدْرِیَسْیَ چَ نِویشَنَں پْرَوِوِشُح۔
30 शमौनेरी शिखी भुखारे थियो ते तै लेटोरी थी। अकदम तैनेईं तैसारे बारे मां यीशु सेइं ज़ोवं कि ऊ बिमार आए।
تَدا پِتَرَسْیَ شْوَشْرُورْجْوَرَپِیڈِتا شَیّایاماسْتَ اِتِ تے تَں جھَٹِتِ وِجْناپَیانْچَکْرُح۔
31 यीशुए तैस कां गेइतां तैसारो हथ ट्लेइतां खड़ी की। अकदम तैसारो भुखार ठीक भोव। ते तै तैन केरि सेवा केरने लग्गी।
تَتَح سَ آگَتْیَ تَسْیا ہَسْتَں دھرِتْوا تامُدَسْتھاپَیَتْ؛ تَدَیوَ تاں جْوَروتْیاکْشِیتْ تَتَح پَرَں سا تانْ سِشیوے۔
32 ड्लोझ़ी ज़ैखन दिहाड़ो डुब्बो, त लोक सारे बिमार मैन्हु त कने ज़ैन मैनन् पुड़ भूतेरो सायो थियो तैना यीशु कां आन्ने लग्गे, ताके तै तैनन् बज़्झ़ाए।
اَتھاسْتَں گَتے رَوَو سَنْدھْیاکالے سَتِ لوکاسْتَتْسَمِیپَں سَرْوّانْ روگِنو بھُوتَدھرِتاںشْچَ سَمانِنْیُح۔
33 तैस नगरेरे बड़े लोक तैस घरेरे दारे पुड़ अकोट्ठे भोए।
سَرْوّے ناگَرِکا لوکا دْوارِ سَںمِلِتاشْچَ۔
34 यीशुए बड़े मैन्हु बज़्झ़ाए, ज़ैना बड़े किसमां केरि बिमैरन सेइं दुखी थिये। त तैनी बड़े मैनन् मरां भूतां केरो सायो कड्डो। पन यीशुए भूतन किछ ज़ोने न दित्तू, किजोकि तैना यीशु पिशानतां थियां (कि एन परमेशरेरू मट्ठू आए)।
تَتَح سَ ناناوِدھَروگِنو بَہُونْ مَنُجانَروگِنَشْچَکارَ تَتھا بَہُونْ بھُوتانْ تْیاجَیانْچَکارَ تانْ بھُوتانْ کِمَپِ واکْیَں وَکْتُں نِشِشیدھَ چَ یَتوہیتوسْتے تَمَجانَنْ۔
35 एग्री दिहाड़ी, झ़ेज़्झ़ां-झ़ेज़्झ़ां दिहाड़ो निस्ने केरां बड़े पेइले, यीशु उठतां बेइर एक्की सुनसान ठैरी मां जेव। तैड़ी तै प्रार्थना केरने लगो।
اَپَرَنْچَ سوتِپْرَتْیُوشے وَسْتُتَسْتُ راتْرِشیشے سَمُتّھایَ بَہِرْبھُویَ نِرْجَنَں سْتھانَں گَتْوا تَتْرَ پْرارْتھَیانْچَکْرے۔
36 पन थोड़े च़िरेरां बाद, शमौन त तैसेरे साथी, यीशु तोपने जे।
اَنَنْتَرَں شِمونْ تَتْسَنْگِنَشْچَ تَسْیَ پَشْچادْ گَتَوَنْتَح۔
37 ज़ैखन तैनन् तै मैल्लो, त तैनेईं यीशुए सेइं ज़ोवं, “(वापस ड्लाव्वें मां एई, ) सारे लोक तीं तोप्पी राओरेन!”
تَدُدّیشَں پْراپْیَ تَمَوَدَنْ سَرْوّے لوکاسْتْواں مرِگَیَنْتے۔
38 पन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “एज्जा, अस होरि केन्ची आसेपासेरे ड्लोंव्वन मां गाम, ताके अवं तैन लोकन भी परमेशरेरी गल्लां शुनेई। किजोकि अवं एस्से कम्मेरे लेइ दुनियाई मां ओरोईं।”
تَدا سوکَتھَیَتْ آگَچّھَتَ وَیَں سَمِیپَسْتھانِ نَگَرانِ یامَح، یَتوہَں تَتْرَ کَتھاں پْرَچارَیِتُں بَہِراگَمَمْ۔
39 तैल्हेरेलेइ यीशु गलील इलाकेरे सारे ड्लोंव्वन मां गेइतां, तैन केरे प्रार्थना घरन मां लोकन परमेशरेरी गल्लां शुनातो राव ते बड़े लोकन मरां भूतां केरो सायो कढतो राव।
اَتھَ سَ تیشاں گالِیلْپْرَدیشَسْیَ سَرْوّیشُ بھَجَنَگرِہیشُ کَتھاح پْرَچارَیانْچَکْرے بھُوتانَتْیاجَیَنْچَ۔
40 तैल्ला पत्ती, एक्सां अक कोढ़ी मैन्हु यीशु कां अव। तैनी मैने यीशुएरे सामने ज़ैन्धु केरे भारे बिश्तां तैस कां मिन्नत केरतां तैस सेइं ज़ोवं, “अगर तू चास, त मीं बज़्झ़ेई सकतस। (महरबानी केरतां मीं बज़्झ़ा।)”
اَنَنْتَرَمیکَح کُشْٹھِی سَماگَتْیَ تَتْسَمُّکھے جانُپاتَں وِنَیَنْچَ کرِتْوا کَتھِتَوانْ یَدِ بھَوانْ اِچّھَتِ تَرْہِ ماں پَرِشْکَرْتُّں شَکْنوتِ۔
41 यीशुए तैस मैन्हु पुड़ तरस खाव। यीशुए अपनो हथ अग्रोवं कियो त तैस कोढ़ी मैन्हु सेइं हथ लेइतां ज़ोवं, “अवं चाताईं, तू बज़्झ़ोस।”
تَتَح کرِپالُ رْیِیشُح کَرَو پْرَسارْیَّ تَں سْپَشْٹْوا کَتھَیاماسَ
42 अकदम तै कोढ़ी बज़्झ़ोई जेव।
مَمیچّھا وِدْیَتے تْوَں پَرِشْکرِتو بھَوَ۔ ایتَتْکَتھایاح کَتھَنَماتْراتْ سَ کُشْٹھِی روگانْمُکْتَح پَرِشْکرِتوبھَوَتْ۔
43 तैखन यीशुए तै मैन्हु समझ़ेइतां लूशी भेज़ो।
تَدا سَ تَں وِسرِجَنْ گاڈھَمادِشْیَ جَگادَ
44 त तैनी तैस सेइं ज़ोवं, “हेर, एस गल्लरे बारे मां केन्ची सेइं किछ न ज़ोइयां। (तू यरूशलेम नगरेरे मन्दरे मां गा), त कने अपने आपे याजके हिरा। तैल्ला पत्ती, तू अपने बेज़्झ़ोनेरे वजाई सेइं च़ढ़तल च़ाढ़, ज़ेसेरे बारे मां मूसा नेबे कानूने मां हुक्म दित्तोरोए, ताके लोकन पतो च़ले कि तू बेज्झ़ोरोस।”
ساوَدھانو بھَوَ کَتھامِماں کَمَپِ ما وَدَ؛ سْواتْمانَں یاجَکَں دَرْشَیَ، لوکیبھْیَح سْوَپَرِشْکرِتیح پْرَمانَدانایَ مُوسانِرْنِیتَں یَدّانَں تَدُتْسرِجَسْوَ چَ۔
45 पन तै मैन्हु बेइर गेइतां एस गल्लारे बारे मां लोकन बड़ू शुनाने लगो ते इड़ी तगर फैलाने लगो कि यीशु फिरी बांदे नगरे मां न गेइ सको, पन बेइर सुनसान ठैरन मां राव ते च़ेव्रे पासां केरे लोक तैस कां एइते राए।
کِنْتُ سَ گَتْوا تَتْ کَرْمَّ اِتّھَں وِسْتارْیَّ پْرَچارَیِتُں پْراریبھے تینَیوَ یِیشُح پُنَح سَپْرَکاشَں نَگَرَں پْرَویشْٹُں ناشَکْنوتْ تَتوہیتورْبَہِح کانَنَسْتھانے تَسْیَو؛ تَتھاپِ چَتُرْدِّگْبھْیو لوکاسْتَسْیَ سَمِیپَمایَیُح۔

< मरकुस 1 >