< मरकुस 7 >

1 एक्की दिहाड़े किछ फरीसी लोक त कने शास्त्री लोकन मरां किछ लोक, ज़ैना यरूशलेम नगरेरां ओरे थिये यीशुए कां अकोट्ठे भोए।
मंग परूशी अनं शास्त्री लोके यरूशलेमवरतीन ईसन येशुजोडे गोया व्हयनात.
2 ते तैनेईं हेरू कि यीशुएरे किछ चेले रीति रुवाज़ेरे खलाफ अधोए हथ्थन सेइं रोट्टी खेइ राओरेन।
त्यासनी त्याना काही शिष्यसले अशुध्द हाततीन म्हणजे परूशीसना नियमना मायक हात नही धोता जेवण करतांना दखेल व्हतं.
3 किजोकि फरीसी लोक त कने सारे यहूदी लोक, ज़ांतगर हथ न धोन तांतगर रोट्टी न खाते थिये। अपने बुज़ुर्गां केरि परमपरा च़लानेरे लेइ तैना एन्च़रां केरते थिये।
कारण परूशी अनी यहूदी लोके पुर्वजसंना परंपरानुसार हात निट धवाशिवाय जेयेत नही.
4 ज़ैखन तैना बज़ारेरां घरे एइते थिये, ज़ांतगर तैना निहान न देन तांतगर रोट्टी न थिये खाते। होरे भी बड़े रीति रुवाज़ थिये, ज़ैना तैन केरे बुज़ुर्गन केरां ओरे थिये, ज़ेन्च़रां कटोरे, घड़े, ट्लामेरां भांडां रुवाज़ेरे मुताबिक धोना।
त्या बाजार मातीन जे लयेत ते धवाशिवाय खायेत नही. अनी जसं कटोरा, घडा, तांबाना भांडा घशेत अनं धोयेत असा बराच नियम त्यासनी स्विकारेल व्हतात.
5 एल्हेरेलेइ फरीसी लोकेईं त कने शास्त्री लोकेईं यीशु पुच़्छ़ू, “तेरे चेले इश्शे बुज़ुर्गां केरि परमपरा पुड़ की न च़लन? पन तैना रुवाज़ेरे खलाफ अधोए हथ्थन सेइं रोट्टी खातन!”
यावरतीन परूशीसनी अनी शास्त्रीसनी येशुले ईचारं, “तुमना शिष्य अशुध्द हातघाई जेवतस, त्या पुर्वजसंना रितीरिवाजाप्रमाणे का बरं नही चालतस?”
6 तैखन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “बड़े पेइले यशायाह नेबे तुश्शे ज़ेरे पाखंडी केरे बारे मां ठीक भविष्यिवाणी कियोरीए कि परमेशरे ज़ोवं, ‘एना लोक ऐशी सेइं त मेरी बड़ी तारीफ़ केरतन, पन एन केरे दिल मीं केरां बड़े दूर आन।
येशुनी उत्तर दिधं, “तुमना मायक ढोंगीसबद्दल यशया संदेष्टानी चांगलाच संदेश देयल शे, तो असा शे की, या लोके तोंडघाई मना सन्मान करतस पण त्यासनं मन मनापाईन दुर शे?
7 एना बेफाइदी मेरी आराधना (पूजा) केरतन, किजोकि एना त मैन्हु केरि बनोरी परमपरान, परमेशरेरे हुक्मां केरे ज़ेरे लोकन शिक्षा देतन।’”
त्या स्वतःना नियमसले देवना नियम बनाडीन शिकाडतस अनी वायफळ मनी भक्ती करतस.”
8 तैखन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तुस भी तैन लोकां केरे ज़ेरे आथ, ज़ैना परमेशरेरे हुक्मन टेलतां मैन्हु केरि बनोरी परमपरान मन्तन, ज़ेन्च़रां घड़े त कने कटोरे रुवाज़ेरे मुताबिक धोने, त कने एसेरे ज़ेरे होरे भी बड़े रूवाज़न मन्तथ।”
“तुम्हीन देवनी आज्ञा बाजुले करीसन माणससनी बनाडेल रितीरिवाजले चिटकी राहतस.”
9 फिरी तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “तुस केत्रू गलत केरतथ, कि अपने रीति-रुवाज़ मन्नेरे लेइ परमेशरेरे हुक्म ट्लोड़तथ।
आखो येशु त्यासले बोलना, “तुम्हीन आपला रितीरिवाज पाळाकरता देवनी आज्ञा मोडाना चांगलाच मार्ग शोधी काढेल शे!
10 किजोकि मूसा नेबे ज़ोरूए कि, परमेशरे सारी मैनन् ई हुक्म दित्तो कि, ‘तू अपने हाज बव्वेरी केरि इज़्ज़त केर। त ज़ै कोई अपने हाज बव्वे जो बुरू ज़ोलो, तै ज़रूर मारो गालो।’
कारण मोशेनी अशी आज्ञा देयेल शे की, ‘आपला बाप अनी माय यासना मान राख,’ अनी, ‘जो कोणी बाप किंवा मायनी निंदा करी त्याले मारी टाका.’
11 पन तुस ज़ोतथ कि अगर कोई मैन्हु अपने हाज बव्वे सेइं सिर्फ एन ज़ोए, त तैन बड़ू आए कि, ‘मीं करां ज़ै किछ मद्दत तुसन मैल्ली सकती थी, तै पेइली बलिदान भोरीए, यानी परमेशरे जो च़ढ़तल च़ाढ़ोरीए। एल्हेरेलेइ, अवं तुसन किछ न देइ सकी।’
पण तुम्हीन म्हणतस जर कोणी आपला माय बापले अस सांगतस की, मी तुमले मदत करतु पण जे मनाकडे शे, ‘ते मी देवले अर्पण कराले ठेयेल शे.’
12 एरी शिक्षा देइतां तुस लोकन तैन केरे हाज बव्वां केरि किछ मद्दत केरने न देथ।
तर त्याले आपला माय किंवा बापले मदत नही करानं कारण भेटी जास.
13 एन्च़रां तुस अपनि परमपरा च़लानेरे लेइ, परमेशरेरी गल्लां टेली छ़ड्तथ। एरी ज़ेरि तुस होरि भी बेड़ि गलत परमपरा मन्ते ओरेथ।”
तसच तुम्हीन आपला रितीरिवाज चालु ठेवाकरता देवनं वचन मोडतसं अनी असा बऱ्याच गोष्टी करतस.”
14 तैखन यीशुए फिरी सारे लोक एप्पू कां कुजेइतां तैन सेइं ज़ोवं, “तुस सारे लोक, मेरी गल ध्याने सेइं शुना ते समझ़ा।
तवय येशुनी परत लोकसनी गर्दीले बलाईन सांगं, “तुम्हीन सर्व, मनं ऐकी ल्या, अनं समजी ल्या.”
15 एरी कोई चीज़ नईं ज़ै बेइरेरां मैनेरे अन्तर गेइतां तैस ज़ुट्ठो केरे। पन ज़ैना बुरी चीज़ां मैनेरे अन्त्रां, यानी तैसेरे दिले मरां बेइर निस्चन, तैन्नां तैस ज़ुट्ठो केरचन।
“अशी कोणतीच वस्तु नही जी बाहेरतीन माणुसमा जास अनी त्याले अपवित्र करस, तर जे माणुस मातीन निंघस ते त्याले अशुध्द करस,
16 अगर कोई समझ़नो चाते, त तै ध्याने सेइं शुने!”
ज्यासले कान शेतस त्यासनी निट ऐकी ल्या.”
17 बादे मां, यीशु मैन्हु केरि भीड़ी मरां घरे जो जेव। तैखन तैसेरे चेलेईं तैस मिसालारे मतलबेरे बारे मां तैस पुच़्छ़ू।
लोकसनी गर्दीले सोडीन जवय येशु घर गया, तवय शिष्यसनी त्यानी सांगेल दृष्टांतना अर्थ ईचारा.
18 तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “होरि मैन्हु केरे ज़ेरे कुन तुस भी न समझ़थ? कुन तुस न समझ़थ कि ज़ै चीज़ बेइरां मैनेरे अन्तर गाचे, तै तैस ज़ुट्ठो न केरि सके?
येशु त्यासले बोलना, “तुम्हीन पण इतला आडानी शेतस का? जे काही बाहेरतीन माणुसमा जास ते त्याले अशुध्द करू शकस नही हाई तुमले समजत नही का?
19 किजोकि तै तैसेरे दिले मां नईं, पन तैसेरे पेटे मां गाचे ते बादे मां पेटे मरां निस्सी गाचे!” एन ज़ोइतां यीशुए समझ़ावं कि खानेरी चीज़ कोई भी असन ज़ुट्ठो न केरे।
ते मनमा नही जास तर ते पोटमा जास अनी ते शरिरमातीन बाहेर पडस.” अस सांगीसन त्यानी सर्व प्रकारनं अन्न शुध्द ठरावं.
20 तैखन तैनी अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “ज़ैन मैनेरे अन्त्रेरां निस्ते, तैन्ने परमेशरेरी नज़री मां मैन्हु ज़ुट्ठो केरते,
आखो तो बोलना, “जे माणुस माईन निंघस तेच माणुसले अशुध्द करस.
21 किजोकि मैनेरे अन्त्रेरां, यानी मैनेरे दिले मरां बुरे खियाल, बदमाशी, च़ोरी, कत्ल केरनो,
कारण मझारतीन म्हणजे माणुसना मनमातीन दुष्ट ईचार निंघतस. अनैतीक कार्य, खुन, चोरी,
22 अड्लाए देइने गलत कम केरनू, लालच़, दुष्ट कम केरनू, बेइमानी, बदचलन, जलन, तुहीन, घमण्ड, ते बेवकूफी एच्चन।
व्यभिचार, लोभ, दुष्टता, कपटपणा, जळाऊपणा, चुगलीखोर, गर्विष्टपणा, मुर्खपणा.
23 एना सैरी बुरी गल्लां मैनेरे अन्त्रेरां, यानी दिले मरां निस्तां मैन्हु ज़ुट्ठो केरचन।”
ह्या सर्व वाईट गोष्टी माणुस मातीन बाहेर निंघतस त्याच त्याले अशुध्द करतस.”
24 तैल्ला पत्ती, यीशु तैट्ठां निस्तां सूर त सैदा नगरेरे आसेपासेरे इलाकेरे नेड़े अव। ते तैड़ी तै एक्की घरे मां जेव। ते तै चातो थियो कि कोई न ज़ैनी सके कि अवं इड़ी आईं। पन तै छ़ेप्पी न सको।
मंग येशु तठेन ऊठीसन सोर प्रांतना सिमावरला परीसरमा गया. तठे तो एक घरमा गया हाई कोणलेच समजाले नको अस त्यानी ईच्छा व्हती, पण त्याले लपीन राहता वनं नही.
25 तैड़ी अक कुआन्श थी, ज़ेसेरी निकड़ी कुईए पुड़ भूतेरो सायो थियो। तै यीशुएरे बारे मां शुन्तां अकदम तैड़ी आई ते तैसेरे पावन पुड़ पेई।
तवय एक बाईनी येशुबद्दल ऐकं, तिना धाकली पोरले दुष्ट आत्मा लागेल व्हता, ती बाई लगेच ईसन त्याना पाया पडनी.
26 त तै कुआन्श गैर कौमरी थी ते सुरूफिनिकी इलाकेरी थी। तैसां यीशु सेइं मिन्नत की कि, “मेरी कुईए पुड़ेरां भूतेरो सायो केड्डी देथ।”
ती गैरयहूदी बाई व्हती, सिरियाना फेनीके प्रांतमा तिना जन्म व्हयेल व्हता. तिनी येशुले ईनंती करीसन सांगं, मनी पोर माधला दुष्ट आत्मा काढा.
27 पन यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “पेइले बच्चन रज़ने दे, किजोकि बच्चां केरि रोट्टी नेइतां कुतरन जो देनी ठीक नईं!”
तवय येशुनी उत्तर दिधं, “पहिले पोऱ्यासले तृप्त होऊ दे. त्यासनं जेवण काढीसन कुत्रासले देनं बराबर नही शे.”
28 तैसां जुवाब दित्तो, “सच़्च़े, प्रभु! पन कुतरां भी मेज़े हेठोरां बच्चां केरि रोट्टन मरां बिछ़ड़ोरे टुक्ड़े खातन।”
तवय ती त्याले बोलनी, हाई खरं शे, “गुरजी, तरी कुत्रा पण पोऱ्यासना हातमाईन मेजनाखाल पडेल उष्ट खातस.”
29 तैखन यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “मीं पुड़ तीं एत्रो विश्वास रख्खोरोए, एल्हेरेलेइ तू आरामे सेइं घरे जो गा। तेरी कुईए मरां भूतेरो सायो निस्सी जोरोए।”
तवय येशुनी तिले सांगं, “तुनं बोलनं पटनं, शांतीमा जाय तुना पोर मधला दुष्ट आत्मा निंघी गया!”
30 तैसां कुआन्शां तैट्ठां अपने घरे वापस एइतां हेरू कि कुई खट्टी पुड़ आरामे सेइं झ़ुल्लोरी थी, त भूतेरो सायो तैस मरां निस्सी जोरो थियो।
मंग ती घर गई; तिले दखायनं की, पोर आंथरून वर निजेल शे अनं तिना मधला दुष्ट आत्मा निंघी जायेल शे.
31 यीशु फिरी अपने चेलन सेइं साथी सूर त सैदारे नगरेरे इलाकन मरां निस्तां, दिकापुलिस इलाके मांमेइं भोइतां गलील समुन्दरेरे नेड़े पुज़्ज़ो।
तवय येशु सोर प्रांतमाईन निंघीसन सिदोनना रस्तावरतीन गालीलना समुद्रकडतीन दकापलीस म्हणजे दहा गावसना शहरले वना.
32 तैड़ी किछ लोकेईं अक टोव्नो मैन्हु, ज़ै खेख्खो भी थियो, यीशु कां एन्तां तैस सेइं मिन्नत की कि, “तू अपनो हथ एस पुड़ रख कि ए मैन्हु बेज़्झ़ोए।”
तठे काही लोकसनी येशुकडे एक मुका बहिरा माणुसले आनं अनी तुम्हीन त्यानावर हात ठेवा, अशी त्यासनी त्याले ईनंती करी.
33 यीशुए मैन्हु केरि भीड़ी मरां तै मैन्हु अलग नीयो। तैखन तैनी अपनि एंगलोई तैस मैनेरे कन्न मां छ़ेड्डी, त अपनि एंगलोई सेइं थुक तैस मैनेरी ज़िभ्भी सेइं लावं।
तवय येशु त्याले गर्दी माईन बाजुले लई गया त्याना कानमा बोटे टाकात नंतर तो थुंकना अनी त्या थुंकीना त्याना जिभले स्पर्श करा.
34 तैल्ला पत्ती, यीशु अम्बरेरे पासे तेकतां ओशा छ़ड्डो, त तैस मैन्हु सेइं अपनि (इब्रानी) भाषाई मां ज़ोवं, “इप्‍फत्तह!” ज़ेसेरो मतलब “खुल्ली गा!”
अनं येशु स्वर्गकडे दखीसन दम लाईन, त्या माणुसले बोलना, “इफ्फाता” म्हणजे “मोकळा व्हय!”
35 अकदम तै रोड़ेच़ारे शुन्ने लगो ते तैसेरी ज़िभ भी ठीक भोइ जेई, ते तै साफ-साफ गल्लां केरने लगो।
तवय त्याना कान मोकळा व्हयना अनं त्यानी जिभनी गाठ मोकळी व्हईन तो स्पष्ट बोलाले लागना.
36 तैखन यीशुए तैन मैनन् हुक्म दित्तो कि, “ए गल केन्ची सेइं न ज़ोइयथ।” पन ज़ेत्रू जादे यीशुए तैनन् हुक्म दित्तोरो थियो, तेत्रू जादे तैना होरि लोकन ए गल शुनाने लग्गे।
तवय हाई कोणलेच सांगानं नही अस येशुनी त्याले बजाईन सांगं पण त्यानी हाई गोष्ट सर्वासले सांगी दिधी.
37 यीशुएरे चमत्कारेरां कम्मां केरे वजाई सेइं, तैना बड़े हैरान भोइतां ज़ोने लग्गे, “कमाल आए! यीशुए ज़ैन किछ भी कियूं सब किछ रोड़ू कियोरूए! तै टोव्नन शुन्नेरी ते लट्टन गल्लां केरनेरी शक्ति देते।”
तवय ज्यासनी ऐकं त्या भलताच चकित व्हईसन बोलनात की, “हाऊ सर्वकाही कितलं चांगलं करी लेस!” अनं “हाऊ बहिरासले ऐकानी अनं मुकासले बोलानी शक्ती देस!”

< मरकुस 7 >