मरकुस 14
1 फ़सहेरू तिहार त कने अखमीरी रोट्टारू तिहार दूई दिहाड़न पत्ती एजनेबालां थियां। प्रधान याजक त कने शास्त्री मौको तोपने लग्गोरे थिये कि अस यीशु केन्च़रां च़ुपचारे ट्लाम ते तैस मैरी छ़ड्डम।
| وَكَانَ الْفِصْحُ وَعِيدُ الْفَطِيرِ سَيَحُلّانِ بَعْدَ يَوْمَيْنِ، وَمَازَالَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ يَسْعَوْنَ كَيْ يَقْبِضُوا عَلَيْهِ بِمَكْرٍ وَيَقْتُلُوهُ. | ١ |
2 पन तैनेईं एप्पू मांमेइं ज़ोवं कि, “अस तिहारेरे दिहाड़न मां यीशुए कैद न केरम, किजोकि तैन दिहाड़न मां बड़े लोक च़ेव्रे पासन भोतन, ते एरू न भोए कि यीशुएरे कैद भोनेरे वजाई सेइं लोकन मां दंगोफसाद भोइ गाए।”
| فَإِنَّهُمْ قَدْ قَالُوا: «لا يَكُونُ ذَلِكَ فِي الْعِيدِ، لِئَلّا يَحْدُثَ اضْطِرَابٌ بَيْنَ الشَّعْبِ!» | ٢ |
3 यीशु बैतनिय्याह ड्लोंव्वे मां शमौन नंव्वेरे मैनेरे घरे मां थियो, ज़ैस पेइले कोढ़ेरो रोग थियो। ज़ैखन यीशु तैड़ी रोट्टी खेइ राओरो थियो, त तैखन अक कुआन्श संगमरमरे सेइं बनोरे भांडे मां इत्र एन्तां यीशु कां आई, ज़ै बड़ो कीमती थियो त कने ज़ैस जो जटामासी ज़ोतन। तैसां तै इत्र बोतल ट्लोड़तां खोल्ली ते यीशुएरी इज़्ज़त केरनेरे लेइ तैसेरे दोग्गे पुड़ इत्र उलटव।
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ فِي بَيْتِ عَنْيَا، مُتَّكِئاً فِي بَيْتِ سِمْعَانَ الأَبْرَصِ، جَاءَتِ امْرَأَةٌ تَحْمِلُ قَارُورَةَ عِطْرٍ مِنَ النَّارِدِينِ الْخَالِصِ الْغَالِي الثَّمَنِ، فَكَسَرَتِ الْقَارُورَةَ وَسَكَبَتِ الْعِطْرَ عَلَى رَأْسِهِ. | ٣ |
4 पन किछ मैन्हु, ज़ैना तैड़ी खड़े थिये, तैस कुआन्शी हेरतां अपने दिले मां सेरकोइतां एप्पू मांमेइं ज़ोने लग्गे, “ए कुआन्श किजो एस बड़ी कीमतारो इत्र ज़ाया केरचे?
| فَاسْتَاءَ بَعْضُهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ وَقَالُوا: «لِمَاذَا هَذَا التَّبْذِيرُ لِلْعِطْرِ؟ | ٤ |
5 ए इत्र त एक्की सालेरी मज़दूरारे पेंइसन केरां भी जादे भाए मां बेच़तां, ते तैना पेंइसे गरीब मैनन् देइ सकती थी!” ते तैना सेरकोइतां तैस सेइं डांटने लग्गे।
| فَقَدْ كَانَ يُمْكِنُ أَنْ يُبَاعَ هَذَا الْعِطْرُ بِأَكْثَرَ مِنْ ثَلاثِ مِئَةِ دِينَارٍ، وَيُوهَبَ الثَّمَنُ لِلْفُقَرَاءِ». وَأَخَذُوا يُؤَنِّبُونَ الْمَرْأَةَ. | ٥ |
6 पन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “एस छ़ेड्डी देथ! एस किजो तंग केरतथ? एसां त मीं सेइं भलाई कियोरीए।
| غَيْرَ أَنَّ يَسُوعَ قَالَ: «اتْرُكُوهَا! لِمَاذَا تُضَايِقُونَهَا؟ إِنَّهَا عَمِلَتْ بِي عَمَلاً حَسَناً. | ٦ |
7 गरीब मैन्हु त हमेशा तुसन सेइं साथी रातन। ज़ैखन भी तुस चाथ, तैखन तैन सेइं भलाई केरि सकतथ, पन अवं तुसन सेइं साथी हमेशा न रालो।
| فَإِنَّ الْفُقَرَاءَ عِنْدَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ، وَمَتَى شِئْتُمْ تَسْتَطِيعُونَ أَنْ تُحْسِنُوا إِلَيْهِمْ. أَمَّا أَنَا فَلَنْ أَكُونَ عِنْدَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ. | ٧ |
8 ज़ैन किछ ए कुआन्श केरि सकती थी, तैन एसां कियूं। एसां मेरी जानी पुड़ खुशबूदार तेल लेइतां मेरे मरनेरां पेइली मेरी जान दबनेरे लेई तियार कियोरीए।
| إِنَّهَا عَمِلَتْ مَا تَقْدِرُ عَلَيْهِ. فَقَدْ سَبَقَتْ فَعَطَّرَتْ جَسَدِي إِعْدَاداً لِلدَّفْنِ. | ٨ |
9 अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतईं कि सैरी दुनियाई मां ज़ेड़ी कोन्ची मेरे बारे मां खुशखबरी लोकन शुनाई गाली, तैड़ी ज़ैन कम एसां मीं सेइं कियोरूए तैन भी एसेरी यादी मां ज़ोवं गालू।”
| وَالْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ حَيْثُ يُبَشَّرُ بِالإِنْجِيلِ فِي الْعَالَمِ أَجْمَعَ، يُحَدَّثُ أَيْضاً بِمَا عَمِلَتْهُ هَذِهِ الْمَرْأَةُ، إِحْيَاءً لِذِكْرِهَا!» | ٩ |
10 तैल्ला पत्ती, यहूदा इस्करियोती, ज़ै 12 चेलन मरां अक थियो, प्रधान याजकन कां जेव कि तै यीशु ट्लुवानेरे लेइ तैन केरि मद्दत केरे।
| ثُمَّ ذَهَبَ يَهُوذَا الإِسْخَرْيُوطِيُّ، أَحَدُ الاِثْنَيْ عَشَرَ، إِلَى رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ لِيُسَلِّمَ يَسُوعَ إِلَيْهِمْ. | ١٠ |
11 एन शुन्तां तैना बड़े खुश भोए, ते तैसेरे मद्दतरे लेइ तैनेईं चैंदेरे रुपेइये देनेरो वादो कियो। एल्हेरेलेइ, तै ठीक मौके बलगने लगो कि यीशु केन्च़रां सेइं ट्लुवाए।
| فَلَمَّا سَمِعُوا بِذلِكَ، فَرِحُوا، وَوَعَدُوهُ أَنْ يُعْطُوهُ مَالاً. فَأَخَذَ يَتَحَيَّنُ تَسْلِيمَهُ فِي فُرْصَةٍ مُنَاسِبَةٍ. | ١١ |
12 अखमीरी रोट्टारे तिहारेरी पेइली दिहाड़ी, ज़ैखन लोक फ़सहेरे तिहारेरे गबड़े बलिदान केरते थिये, तैखन यीशुएरे चेलेईं तैस पुच़्छ़ू, “तू कोड़ि चातस कि अस गेइतां तेरे लेइ फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार केरम?”
| وَفِي الْيَوْمِ الأَوَّلِ مِنْ أَيَّامِ الْفَطِيرِ، وَفِيهِ كَانَ يُذْبَحُ (حَمَلُ) الْفِصْحِ، سَأَلَهُ تَلامِيذُهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نَذْهَبَ وَنُجَهِّزَ لَكَ الْفِصْحَ لِتَأْكُلَ؟» | ١٢ |
13 तैखन यीशुए अपने दूई चेले एन ज़ोइतां भेज़े, “यरूशलेम नगरे मां गाथ, ते अक मैन्हु तुसन पैनेरो घड़ो छ़ुवोरो मैलेलो, तैस पत्ती-पत्ती गेइयथ।
| فَأَرْسَلَ اثْنَيْنِ مِنْ تَلامِيذِهِ، قَائِلاً لَهُمَا: «اذْهَبَا إِلَى الْمَدِينَةِ، وَسَيُلاقِيكُمَا هُنَاكَ رَجُلٌ يَحْمِلُ جَرَّةَ مَاءٍ، فَاتْبَعَاهُ. | ١٣ |
14 ते तै ज़ैस घरे मां गालो, तैस घरेरे मालिके सेइं तुस एन ज़ोइयथ कि, इश्शे गुरे ज़ोवरूए कि, ‘मेरे लेइ तियार कियोरो मेहमान कमरो कोड़ि आए, ज़ेड़ी अवं अपने चेलन सेइं साथी फ़सह तिहारेरी रोट्टी खेइ?’
| وَحَيْثُ يَدْخُلُ، قُولا لِرَبِّ الْبَيْتِ: إِنَّ الْمُعَلِّمَ يَقُولُ: أَيْنَ غُرْفَتِي الَّتِي فِيهَا سَآكُلُ الْفِصْحَ مَعَ تَلامِيذِي؟ | ١٤ |
15 तैखन घरेरो मालिक तुसन दुइयोवं छती पुड़, तियार कियोरो, अक बड्डो कमरो हिरालो। तैड़ी इश्शे लेइ रोट्टी तियार केरथ।”
| فَيُرِيَكُمَا غُرْفَةً كَبِيرَةً فِي الطَّبَقَةِ الْعُلْيَا، مَفْرُوشَةً مُجَهَّزَةً. هُنَاكَ جَهِّزَا لَنَا!» | ١٥ |
16 ते चेले तैट्ठां निस्तां नगरे मां आए, त ज़ेन्च़रां यीशुए तैन सेइं ज़ोरू थियूं, तेन्च़रां तैनेईं लावं। ते तैनेईं फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार की।
| فَانْطَلَقَ التِّلْمِيذَانِ وَدَخَلا الْمَدِينَةَ، وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا. وَهُنَاكَ جَهَّزَا لِلْفِصْحِ. | ١٦ |
17 ज़ैखन ड्लोझ़ भोइ, त यीशु अपने 12 चेलन सेइं साथी मेहमान कमरे मां अव।
| وَلَمَّا حَلَّ الْمَسَاءُ، جَاءَ يَسُوعُ مَعَ الاِثْنَيْ عَشَرَ. | ١٧ |
18 ज़ैखन तैना बिश्तां रोट्टी खेइ राओरे थिये, त यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतईं कि तुसन मरां अक, ज़ै मीं सेइं साथी रोट्टी खेइ राओरोए, मीं धोखे सेइं ट्लुवालो।”
| وَبَيْنَمَا كَانُوا مُتَّكِئِينَ يَأْكُلُونَ، قَالَ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِداً مِنْكُمْ سَيُسَلِّمُنِي، وَهُوَ يَأْكُلُ الآنَ مَعِي». | ١٨ |
19 एन शुन्तां तैना सारे चेले उदास भोए, ते तैना अक-अक केरतां यीशु सेइं पुछ़ने लग्गे, “कुन अवं आईं? कुन अवं आईं?”
| فَأَخَذَ الْحُزْنُ يَسْتَوْلِي عَلَيْهِمْ، وَبَدَأُوا يَسْأَلُونَهُ وَاحِداً بَعْدَ الآخَرِ: «هَلْ أَنَا؟» | ١٩ |
20 यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तै तुसन बारहन मरां अक आए, ज़ै मीं सेइं साथी बिश्तां इश्शी एक्की थैली मां रोट्टी खेइ राओरोए।
| وَلكِنَّهُ أَجَابَهُمْ قَائِلاً: «إِنَّهُ وَاحِدٌ مِنَ الاِثْنَيْ عَشَرَ، وَهُوَ الَّذِي يَغْمِسُ مَعِي فِي الصَّحْفَةِ. | ٢٠ |
21 ज़ेन्च़रां मैनेरू मट्ठू यानी मेरे बारे मां परमेशरेरी किताबी मां लिखोरूए, तेन्च़रां अवं मारो गानोईं। अफ़सोस! (किजोकि तैस मैन्हु बड़ी सज़ा मैल्लनीए एजने बालीए) ज़ेसेरे वजाई सेइं मैनेरू मट्ठू यानी अवं ट्लुवाव गानोईं! अगर तै मैन्हु ज़रमोरो न भोथो, त तैसेरे लेई तैन भलू थियूं।”
| إِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ لابُدَّ أَنْ يَمْضِيَ كَمَا قَدْ كُتِبَ عَنْهُ، وَلكِنِ الْوَيْلُ لِذلِكَ الرَّجُلِ الَّذِي عَلَى يَدِهِ يُسَلَّمُ ابْنُ الإِنْسَانِ. كَانَ خَيْراً لِذلِكَ الرَّجُلِ لَوْ لَمْ يُولَدْ!» | ٢١ |
22 ज़ैखन यीशु त तैसेरे चेले फ़सहेरी रोट्टी खेइ राओरे थिये, यीशुए अक रोट्टी ट्लेइतां परमेशरेरू शुक्र केरतां ट्लोड़ी। तैल्ला पत्ती, तैनी तै अपने चेलन दित्ती, ते तैन सेइं ज़ोवं, “ट्लाथ ते खाथ। ई मेरो जिसम आए।”
| وَبَيْنَمَا كَانُوا يَأْكُلُونَ، أَخَذَ يَسُوعُ رَغِيفاً، وَبَارَكَ، وَكَسَّرَ، وَأَعْطَاهُمْ قَائِلاً: «خُذُوا: هَذَا هُوَ جَسَدِي». | ٢٢ |
23 फिरी यीशुए दाछ़ारे रस्सेरो कटोरो ट्लेइतां परमेशरेरू शुक्र कियूं। तैल्ला पत्ती, तैनी तै अपने चेलन दित्तो, ते तैनेईं सैरेईं पियो।
| ثُمَّ أَخَذَ الْكَأْسَ، وَشَكَرَ، وَأَعْطَاهُمْ، فَشَرِبُوا مِنْهَا كُلُّهُمْ، | ٢٣ |
24 तैखन तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “ए दाछ़ारे रस मेरो खून आए, ज़ै परमेशर त कने लोकां केरे मझ़ाटे नव्वों करार बनाते, ज़ै बड़े लोकां केरे मैफारे लेइ बगाव गालो।
| وَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا هُوَ دَمِي الَّذِي لِلْعَهْدِ الْجَدِيدِ، الَّذِي يُسْفَكُ مِنْ أَجْلِ كَثِيرِينَ. | ٢٤ |
25 अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतईं कि अवं दाछ़ारो रस तैस दिहाड़ी तगर फिरी कधी न पीलो, ज़ांतगर परमेशरेरे राज़्ज़े मां अवं नंव्वो दाछ़ारे रस पीं।
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا أَشْرَبُ بَعْدُ مِنْ نِتَاجِ الْكَرْمَةِ أَبَداً، إِلَى ذلِكَ الْيَوْمِ الَّذِي أَشْرَبُهُ فِيهِ جَدِيداً فِي مَلَكُوتِ اللهِ». | ٢٥ |
26 तैल्ला पत्ती, यीशु त कने तैसेरे चेले परमेशरेरू भजन ज़ोइतां, यरूशलेम नगरेरे बेइर ज़ैतून नंव्वेरे पहैड़ी पुड़ च़ले जे।”
| ثُمَّ رَتَّلُوا، وَانْطَلَقُوا خَارِجاً إِلَى جَبَلِ الزَّيْتُونِ. | ٢٦ |
27 तैखन यीशुए अपने चेलन सेइं ज़ोवं, “तुस सारे मीं छ़ेडतां नश्शेले, किजोकि परमेशरेरी किताबी मां लिखोरू कि, ‘अवं पुहाले मैरेलो ते तैसेरी भैड्डां इरां उरां नेश्शी गाली।’
| وَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «كُلُّكُمْ سَتَشُكُّونَ، لأَنَّهُ قَدْ كُتِبَ: سَأَضْرِبُ الرَّاعِي، فَتَتَشَتَّتُ الْخِرَافُ. | ٢٧ |
28 पन अवं मेरतां मुड़दन मरां फिरी ज़ींतो भोनोईं। तैल्ला पत्ती, अवं तुसन केरां पेइले गलील इलाके जो गालो त तैड़ी तुस मीं लाएले।”
| وَلكِنْ بَعْدَ قِيَامَتِي، سَأَسْبِقُكُمْ إِلَى الْجَلِيلِ». | ٢٨ |
29 तैखन पतरसे यीशु सेइं ज़ोवं, “अगर सारे तीं छ़ेडतां नश्शेले त नश्शन, पन अवं कधे न नेश्शेलो।”
| وَلكِنَّ بُطْرُسَ قَالَ لَهُ: «وَلَوْ شَكَّ الْجَمِيعُ، فَأَنَا لَنْ أَشُكَّ». | ٢٩ |
30 यीशुए पतरसे सेइं ज़ोवं, “अवं तीं सेइं सच़ ज़ोतईं कि अज़्ज़ेरी राती कुकड़ेरे दूई बार बांग देने केरां पेइले, तू ट्लाई बार मेरो इन्कार केरेलो कि तू मीं न ज़ानस।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ الْيَوْمَ، فِي هذِهِ اللَّيْلَةِ، قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ الدِّيكُ مَرَّتَيْنِ، تَكُونُ قَدْ أَنْكَرْتَنِي ثَلاثَ مَرَّاتٍ». | ٣٠ |
31 पन पतरसे मना ज़ोरे सेइं यीशु सेइं ज़ोने लगो, “अगर मीं तीं सेइं साथी मरनू भी पे, त फिरी भी अवं तेरो इन्कार कधी न केरेलो।” एन्च़रां होरि चेलेईं भी ज़ोवं।
| إِلّا أَنَّ بُطْرُسَ قَالَ بِأَكْثَرِ تَأْكِيدٍ: «وَلَوْ كَانَ عَلَيَّ أَنْ أَمُوتَ مَعَكَ، لَا أُنْكِرُكَ أَبَداً!» وَقَالَ التَّلامِيذُ كُلُّهُمْ مِثْلَ هَذَا الْقَوْلِ. | ٣١ |
32 तैल्ला पत्ती, यीशु ते तैसेरे चेले गतसमनी नंव्वेरे एक्की बागी मां जे, ते तैड़ी यीशुए अपने किछ चेलन सेइं ज़ोवं, “इड़ी बिश्शोरे राथ, ज़ां तगर अवं प्रार्थना न केरि।”
| وَوَصَلُوا إِلَى بُسْتَانٍ اسْمُهُ جَثْسَيْمَانِي، فَقَالَ لِتَلامِيذِهِ: «اجْلِسُوا هُنَا حَتَّى أُصَلِّيَ». | ٣٢ |
33 फिरी यीशुए पतरस ते याकूब ते यूहन्ना एप्पू सेइं साथी बागी मां अग्गर निये, ते तैड़ी तै बड़े परेशान भोने ते कने घबराने लगो।
| وَقَدْ أَخَذَ مَعَهُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَبَدَأَ يَشْعُرُ بِالرَّهْبَةِ وَالْكَآبَةِ. | ٣٣ |
34 ते तैखन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “मेरो दिल बड़ो उदास आए, इड़ी तगर कि अवं मरनेबालोईं। तुस इड़ी बलगा, ते बींझ़े राथ।”
| وَقَالَ لَهُمْ: «نَفْسِي حَزِينَةٌ جِدّاً حَتَّى الْمَوْتِ. اِبْقَوْا هُنَا وَاسْهَرُوا». | ٣٤ |
35 फिरी तै बागी मां थोड़ो ज़ेरे अग्गर गेइतां, तल्ले मां ज़ैन्धु केरे भारे बिश्तां प्रार्थना केरने लगो कि अगर भोइ सके त ए दुख्खेरी घड़ी मीं पुड़ेरां टेली गाए।
| ثُمَّ ابْتَعَدَ قَلِيلاً، وَخَرَّ عَلَى الأَرْضِ، وَأَخَذَ يُصَلِّي لِكَيْ تَعْبُرَ عَنْهُ السَّاعَةُ إِنْ كَانَ مُمْكِناً. | ٣٥ |
36 ते तैनी प्रार्थनाई मां एन ज़ोवं, “बैपू! हे मेरे बाजी, तुसन केरां सब किछ भोइ सकते। एस दुख्खेरो कटोरो मीं केरां दूर केरा। फिरी भी ज़ैन अवं चाताईं तैन नईं, पन ज़ैन तुस चातथ तैन्ने भोए।”
| وَقَالَ «أَبَّا، يَا أَبِي، كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لَدَيْكَ. فَأَبْعِدْ عَنِّي هذِهِ الْكَأْسَ، وَلكِنْ لِيَكُنْ لَا مَا أُرِيدُ أَنَا، بَلْ مَا تُرِيدُ أَنْتَ!» | ٣٦ |
37 फिरी तै अपने ट्लाई चेलन कां वापस अव, त तैना झ़ुल्लोरे मैल्ले, ते तैनी तैना बींझ़ाए, त तैनी शमौन-पतरसे सेइं ज़ोवं, “हे शमौन, कुन तू झ़ुल्लोरोस? कुन तू अक घड़ी भी बींझ़ो न रेइ सकस?”
| ثُمَّ رَجَعَ فَوَجَدَ تَلامِيذَهُ نَائِمِينَ، فَقَالَ لِبُطْرُسَ: «هَلْ أَنْتَ نَائِمٌ يَا سِمْعَانُ؟ أَلَمْ تَقْدِرْ أَنْ تَسْهَرَ سَاعَةً وَاحِدَةً؟ | ٣٧ |
38 तैखन यीशुए तैन सैरेन सेइं ज़ोवं, “बींझ़े ते प्रार्थना केरते राथ ताके तुस अज़मैइशी मां न पेथ। तुस त अज़मैइश रोकनी चातथ, पन तुसन कां रोकनेरी ताकत नईं।”
| اسْهَرُوا وَصَلُّوا لِئَلّا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ. إِنَّ الرُّوحَ نَشِيطٌ، وَأَمَّا الْجَسَدُ فَضَعِيفٌ». | ٣٨ |
39 ते यीशु फिरी अपने चेलन केरां थोड़े दूर च़लो जेव, त ज़ैना गल्लां तैनी पेइले ज़ोइतां प्रार्थना कियोरी थी, तैन्नां गल्लां दुबारां ज़ोइतां प्रार्थना की।
| ثُمَّ ذَهَبَ وَصَلَّى ثَانِيَةً، فَرَدَّدَ الْكَلامَ نَفْسَهُ. | ٣٩ |
40 ते फिरी वापस एइतां हेरू कि तैना चेले झ़ुल्लोरेन, किजोकि तैन एत्री निड्ली थी, कि तैन केरि एछ़्छ़ी भी न थी लोरी खुलने। ज़ैखन यीशुए तैना बींझ़ाए, त तैना शरमाने लग्गे कि यीशुए कुन जुवाब देम!
| وَلَمَّا رَجَعَ، وَجَدَهُمْ أَيْضاً نَائِمِينَ لأَنَّ النُّعَاسَ أَثْقَلَ أَعْيُنَهُمْ، وَلَمْ يَدْرُوا بِمَاذَا يُجِيبُونَهُ. | ٤٠ |
41 फिरी ट्लेइयोवं बार गेइतां यीशुए प्रार्थना की ते वापस एइतां फिरी तैन सेइं ज़ोवं, “कुन तुस हेजू झ़ुल्लोरेथ! बड़ू आए! हुनी घड़ी एज्जी जोरी! हेरा, मैनेरू मट्ठू (यानी अवं) पापी मैन्हु केरे हथ्थन मां ट्लुवेइयोव गानोईं।
| ثُمَّ رَجَعَ فِي الْمَرَّةِ الثَّالِثَةِ وَقَالَ لَهُمْ: «نَامُوا الآنَ وَاسْتَرِيحُوا. يَكْفِي! أَقْبَلَتِ السَّاعَةُ. هَا إِنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي الْخَاطِئِينَ. | ٤١ |
42 उठा, च़लम। हेरा! मीं ट्लुवानेबालो नेड़े पुज़्ज़ी जोरो!”
| قُومُوا لِنَذْهَبَ. هَا قَدِ اقْتَرَبَ الَّذِي يُسَلِّمُنِي!» | ٤٢ |
43 यीशु एन्ने ज़ोई राओरो थियो कि अकदम यहूदा ज़ै 12 चेलन मरां अक थियो, एप्पू सेइं साथी मैन्हु केरि अक बड्डी भीड़ एन्तां तैड़ी पुज़्ज़ी जेव, ज़ैन कां तलवारां ते डंडे थिये। तैना प्रधान याजक ते शास्त्री लोक ते कने यहूदी लोकां केरे बुज़ुर्गां केरि तरफां यीशु कैद केरनेरे लेइ भेज़ोरे थिये।
| وَفِي الْحَالِ، فِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، وَصَلَ يَهُوذَا، أَحَدُ الاِثْنَيْ عَشَرَ، وَمَعَهُ جَمْعٌ عَظِيمٌ يَحْمِلُونَ السُّيُوفَ وَالْعِصِيَّ، وَقَدْ أَرْسَلَهُمْ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ وَالشُّيُوخُ. | ٤٣ |
44 यीशुएरो ट्लुवानेबालो यहूदा तैड़ी पुज़ने केरां पेइले, तैन मैनन् जो निशान दित्तोरो थियो कि ज़ैस अवं फुम्मड़ी देलो तैए यीशु आए, तैस ट्लेइतां ध्याने सेइं नेइयथ।
| وَكَانَ مُسَلِّمُهُ قَدْ أَعْطَاهُمْ عَلامَةً قَائِلاً: «الَّذِي أُقَبِّلُهُ، فَهُوَ هُوَ. فَاقْبِضُوا عَلَيْهِ وَسُوقُوهُ بِحَذَرٍ». | ٤٤ |
45 ज़ैखन यहूदा ते मैन्हु केरि भीड़ बागी मां आई, त तैनी अकदम यीशु सेइं ज़ोवं, “हे रब्बी (गुरू)” ते तैस फुम्मड़ी दित्ती।
| فَمَا إِنْ وَصَلَ يَهُوذَا، حَتَّى تَقَدَّمَ إِلَيْهِ، وَقَالَ: «سَيِّدِي!» وَقَبَّلَهُ بِحَرَارَةٍ. | ٤٥ |
46 तैखन तैनेईं यीशु ट्लेइतां कैद कियो।
| فَأَلْقَوْا الْقَبْضَ عَلَيْهِ. | ٤٦ |
47 यीशुएरे चेलन मरां, ज़ैना तैसेरे नेड़े खड़े थिये, एक्के अपनि तलवारे सेइं महायाजकेरे एक्की नौकरे पुड़ च़लाई त तैसेरो अक कन केट्टी छ़ड्डो।
| وَلكِنَّ وَاحِداً مِنَ الْوَاقِفِينَ هُنَاكَ، اسْتَلَّ سَيْفَهُ وَضَرَبَ عَبْدَ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ فَقَطَعَ أُذُنَهُ. | ٤٧ |
48 यीशुए तैन मैनन् सेइं ज़ोवं, “कुन तुस मीं डैकू समझ़तां ट्लानेरे लेइ तलवारां ते डंडे घिन्तां ओरेथ?
| وَكَلَّمَهُمْ يَسُوعُ قَائِلاً: «أَكَمَا عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِالسُّيُوفِ وَالْعِصِيِّ لِتَقْبِضُوا عَلَيَّ؟ | ٤٨ |
49 अवं त हर दिहाड़ी मन्दरे मां तुसन सेइं साथी रेइतां परमेशरेरे बारे मां लोकन शिक्षा देतो थियो, पन तैखन तुसेईं अवं न ट्लाव। पन एन एल्हेरेलेइ भोने लग्गेरू कि पवित्रशास्त्रे मां मेरे बारे मां ज़ैना गल्लां लिखोरिन तैना पूरी भोन।”
| كُنْتُ كُلَّ يَوْمٍ بَيْنَكُمْ أُعَلِّمُ فِي الْهَيْكَلِ، وَلَمْ تَقْبِضُوا عَلَيَّ. وَلَكِنَّ هَذَا يَجْرِي إِتْمَاماً لِلْكِتَابِ». | ٤٩ |
50 तैखन यीशुएरे सारे चेले तैस छ़ेडतां नेश्शी जे।
| عِنْدَئِذٍ تَرَكَهُ الْجَمِيعُ وَهَرَبُوا. | ٥٠ |
51 ते अक जवान ज़ैनी अपनि नग्गी जानी पुड़ अक लिगड़ पलेट्टेरू थियूं, यीशु पत्ती च़लो। ते भीड़ी मरां किछ मैनेईं तै ट्लाव।
| وَتَبِعَهُ شَابٌّ لَا يَلْبَسُ غَيْرَ إِزَارٍ عَلَى عُرْيِهِ، فَأَمْسَكُوهُ. | ٥١ |
52 पन तै तैन केरे हथ्थन मां अपनू लिगड़ छ़ेडतां नग्गो नेश्शी जेव।
| فَتَرَكَ الإِزَارَ وَهَرَبَ مِنْهُمْ عُرْيَاناً. | ٥٢ |
53 तैल्ला पत्ती, मैन्हु केरि भीड़ां यीशु महायाजकेरे घरे मां नीयो। ते सारे प्रधान याजक ते कने बुज़ुर्ग त कने शास्त्री यीशुएरू इमतिहान नेनेरे लेइ महायाजके सेइं साथी तैड़ी अकोट्ठे भोए।
| وَسَاقُوا يَسُوعَ إِلَى رَئِيسِ الْكَهَنَةِ. فَاجْتَمَعَ إِلَيْهِ جَمِيعُ رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَالشُّيُوخُ وَالْكَتَبَةُ. | ٥٣ |
54 यीशु त कने मैन्हु केरि भीड़ी केरा दूर-दूर रेइतां पतरस तैन पत्ती-पत्ती महायाजकेरे महलेरे अंगने तगर पुज़्ज़ी जेव। ते तैड़ी तै महायाजकेरे पैरदारे सेइं साथी बिश्तां अग तपने लगो।
| وَتَبِعَهُ بُطْرُسُ مِنْ بَعِيدٍ إِلَى دَاخِلِ دَارِ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ، وَكَانَ جَالِساً مَعَ الْحُرَّاسِ يَسْتَدْفِئُ عِنْدَ النَّارِ. | ٥٤ |
55 मेहलेरे अन्तर, प्रधान याजक त कने सारी महासभा यीशुएरे खलाफ गवाही तोपनेरी कोशिश केरि राओरे थिये, ताके तैना तैस मैरी सकन, पन तैनन् किछ न मैल्लू।
| وَأَخَذَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْمَجْلِسُ الأَعْلَى كُلُّهُ يَبْحَثُونَ عَنْ شَهَادَةٍ عَلَى يَسُوعَ لِيَقْتُلُوهُ، فَلَمْ يَجِدُوا. | ٥٥ |
56 किजोकि बड़े मैन्हु यीशु पुड़ झूठी गवाही देने लग्गोरे थिये, पन तैन केरि गवाही अक्कां ज़ेरि न थी।
| فَقَدْ شَهِدَ كَثِيرُونَ عَلَيْهِ زُوراً، وَلكِنَّ شَهَادَاتِهِمْ كَانَتْ مُتَنَاقِضَةً. | ٥٦ |
57 आखरी मां किछ मैनेईं उठतां तैसेरे खलाफ ई झूठी गवाही दित्ती कि,
| ثُمَّ قَامَ بَعْضُهُمْ وَشَهِدُوا عَلَيْهِ زُوراً قَائِلِينَ: | ٥٧ |
58 “असेईं एस केरां एन ज़ोते शुनेरू कि, ‘अवं मैन्हु केरू बनोरू एस मन्दरे बिछ़ोड़तां ट्लेइ दिहाड़न मां होरू मन्दर बनालो, ज़ैन मैन्हु केरू बनोरू न भोलू।’”
| «سَمِعْنَاهُ يَقُولُ: سَأَهْدِمُ هَذَا الْهَيْكَلَ الَّذِي صَنَعَتْهُ الأَيَادِي، وَفِي ثَلاثَةِ أَيَّامٍ أَبْنِي هَيْكَلاً آخَرَ لَمْ تَصْنَعْهُ الأَيَادِي». | ٥٨ |
59 पन एन ज़ोइतां भी तैन केरि गवाही अक्कां ज़ेरि न निस्सी।
| وَلكِنْ فِي هَذَا أَيْضاً، كَانَتْ شَهَادَاتُهُمْ مُتَنَاقِضَةً. | ٥٩ |
60 तैखन महायाजके आदालतेरे मझ़ाटे खड़े भोइतां यीशु पुच़्छ़ू, “एना लोक तेरे खलाफ गवाही देतन, कुन तू कोई जुवाब नईं देस?”
| فَوَقَفَ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ فِي وَسَطِ الْمَجْلِسِ وَسَأَلَ يَسُوعَ: «أَمَا تَرُدُّ شَيْئاً؟ بِمَاذَا يَشْهَدُ هؤُلاءِ عَلَيْكَ؟» | ٦٠ |
61 पन यीशु च़ुप राव, ते किछ जुवाब न दित्तो। तैखन महायाजके तैस फिरी पुच़्छ़ू, “कुन तू परमेशरेरू मट्ठू मसीह आस?”
| وَلكِنَّهُ ظَلَّ صَامِتاً وَلَمْ يُجِبْ بِشَيْءٍ. فَعَادَ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ يَسْأَلُهُ، فَقَالَ: «أَأَنْتَ الْمَسِيحُ، ابْنُ الْمُبَارَكِ؟» | ٦١ |
62 यीशुए ज़ोवं, “हाँ, अवं तै आईं। ते ज़ेन्च़रां परमेशरेरी किताबी मां लिखोरू कि ‘तुस सारे लोक, मैनेरू मट्ठू (यानी मीं) सर्वशक्तिमान परमेशरेरी देइने पासे बिश्शोरे त अम्बरे मरां बिदलारे सेइं साथी धेरती पुड़ एजते हेरेले।’”
| فَقَالَ يَسُوعُ: «أَنَا هُوَ. وَسَوْفَ تَرَوْنَ ابْنَ الإِنْسَانِ جَالِساً عَنْ يَمِينِ الْقُدْرَةِ، ثُمَّ آتِياً عَلَى سُحُبِ السَّمَاءِ!» | ٦٢ |
63 तैखन महायाजके सेरकोइतां, अपना चोगो छ़िन्दतां आदालतेरे मैनन् सेइं ज़ोवं, “हुनी असन होरि केन्चेरी गवाहेरी ज़रूरत नईं!
| فَشَقَّ رَئِيسُ الْكَهَنَةِ ثِيَابَهُ، وَقَالَ: «لا حَاجَةَ بِنَا بَعْدُ إِلَى شُهُودٍ. | ٦٣ |
64 तुसेईं एप्पू परमेशरेरी तुहीन शुनी! ते तुस एसेरो कुन फैसलो केरतथ?” तैखन तैनेईं सारे मैनेईं ज़ोवं कि, “ए मैन्हु दोषी आए किजोकि एनी परमेशरेरी तुहीन की, एल्हेरेलेइ, एस मौतरी सज़ा दे।”
| قَدْ سَمِعْتُمْ كَلامَ كُفْرِهِ: فَمَا رَأْيُكُمْ؟» فَحَكَمَ الْجَمِيعُ بِأَنَّهُ يَسْتَحِقُّ الْمَوْتَ. | ٦٤ |
65 तैखन तैन मरां किछ मैन्हु, तैसेरी बेज़ती केरनेरे लेइ, तैस पुड़ थुकने लग्गे। ते किछ मैन्हु तैसेरी एछ़्छ़ी लिगड़े सेइं ढेकतां तैस मुक्केईं बाने लग्गे ते तैस सेइं ज़ोने लग्गे, “भविष्यिवाणी केर कि केनि तीं बाई।” ते नौकरेईं भी तैस ट्लेइतां थप्पड़ बाए।
| فَبَدَأَ بَعْضُهُمْ يَبْصُقُونَ عَلَيْهِ، وَيُغَطُّونَ وَجْهَهُ وَيَلْطِمُونَهُ وَيَقُولُونَ لَهُ: «تَنَبَّأْ!» وَأَخَذَ الْحُرَّاسُ يَصْفَعُونَهُ. | ٦٥ |
66 ज़ैखन पतरस, महायाजकेरे महलेरे अंगने मां थियो, त महायाजकेरे नौकरेनन मरां अक कुआन्श तैड़ी आई।
| وَبَيْنَمَا كَانَ بُطْرُسُ تَحْتُ فِي سَاحَةِ الدَّارِ، جَاءَتْ إِحْدَى خَادِمَاتِ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ، | ٦٦ |
67 तैसां पतरस अग तपतो लाव। ते तै कुआन्श पतरस तेकतां तैस सेइं ज़ोने लग्गी, “तू भी एस नासरत नगरेरो यीशु सेइं साथी थियो।”
| فَلَمَّا رَأَتْ بُطْرُسَ يَسْتَدْفِئُ، نَظَرَتْ إِلَيْهِ وَقَالَتْ: «وَأَنْتَ كُنْتَ مَعَ يَسُوعَ النَّاصِرِيِّ!» | ٦٧ |
68 पन पतरसे यीशुएरो इन्कार कियो ते ज़ोवं, “अवं न ज़ैनी ते न सेमझ़ी कि तू कुन लगोरिस ज़ोने।” फिरी तै तैट्ठां बेइर डेवढी मां जेव। तैखन कुकड़े बांग दित्ती।
| وَلكِنَّهُ أَنْكَرَ قَائِلاً: «لا أَدْرِي وَلا أَفْهَمُ مَا تَقُولِينَ!» ثُمَّ ذَهَبَ خَارِجاً إِلَى مَدْخَلِ الدَّارِ. فَصَاحَ الدِّيكُ | ٦٨ |
69 ज़ैखन तैसां नौकरेनां फिरी पतरस लव, त तै तैन सेइं, ज़ैना नेड़े खड़े थिये, ज़ोने लग्गी, “ए मैन्हु तैसेरे चेलन मरां अक आए!”
| وَإِذْ رَأَتْهُ الْخَادِمَةُ ثَانِيَةً، أَخَذَتْ تَقُولُ لِلْوَاقِفِينَ هُنَاكَ: «هَذَا وَاحِدٌ مِنْهُمْ!» | ٦٩ |
70 पन पतरसे फिरी यीशुएरो इन्कार कियो। थोड़े च़िरे बाद, ज़ैना पतरसेरे नेड़े खड़े थिये, तैनेईं तैस सेइं ज़ोवं, “पक्को तू भी तैसेरे चेलन मरां अक आस, किजोकि तू गलील इलाकेरो मैन्हु भी आस।”
| فَأَنْكَرَ ثَانِيَةً. وَبَعْدَ قَلِيلٍ أَيْضاً، قَالَ الْوَاقِفُونَ هُنَاكَ لِبُطْرُسَ: «حَقّاً أَنْتَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ، لأَنَّكَ جَلِيلِيٌّ». | ٧٠ |
71 तैखन पतरस कसम केरतां ज़ोने लगो, “मीं फिटकार लग्गे, अगर अवं झूठ ज़ोईं कि अवं एस मैन्हु ज़ानतो भोईं, ज़ेसेरे बारे मां तुस गल्लां केरने लग्गोरेथ!”
| وَلكِنَّهُ بَدَأَ يَلْعَنُ وَيَحْلِفُ: «إِنِّي لَا أَعْرِفُ هَذَا الرَّجُلَ الَّذِي تَتَحَدَّثُونَ عَنْهُ». | ٧١ |
72 तैखन अकदम दुइयोवं बार कुकड़े बांग दित्ती। ज़ै गल यीशुए पतरसे सेइं पेइली ज़ोरी थी, तै गल तैस याद आई कि, “कुकड़ेरे दूई बार बांग देने केरां पेइले तू ट्लाई बार मेरो इन्कार केरेलो कि तू मीं न ज़ानस।” तैखन तैनी बड़ी लेरां दित्ती, किजोकि तैनी यीशुएरो इन्कार केरनेरे वजाई सेइं बड़ो दुखी भोव।
| وَصَاحَ الدِّيكُ مَرَّةً ثَانِيَةً فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ مَا قَالَه يَسُوعُ لَهُ: «قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ الدِّيكُ مَرَّتَيْنِ، تَكُونُ قَدْ أَنْكَرْتَنِي ثَلاثَ مَرَّاتٍ». وَإِذْ تَفَكَّرَ بِذَلِكَ أَخَذَ يَبْكِي. | ٧٢ |
