लूका 23
1 तैखन तैना सब तैट्ठां उठे ते यीशुए पिलातुसे कां घिन्तां जे।
| فَقَامَتْ جَمَاعَتُهُمْ كُلُّهَا، وَسَاقُوا يَسُوعَ إِلَى بِيلاطُسَ. | ١ |
2 ते तैस जो एन ज़ोइतां ए इलज़ाम लांने लगे, “कि ए इश्शे लोकन भड़काते ते महाराज़े जो धड़त देनेरे लेइ ठाकते, ते अपने आपे जो मसीह राज़ो ज़ोते।”
| وَبَدَأُوا يَتَّهِمُونَهُ قَائِلِينَ: «تَبَيَّنَ لَنَا أَنَّ هَذَا يُضَلِّلُ أُمَّتَنَا، وَيَمْنَعُ أَنْ تُدْفَعَ الْجِزْيَةُ لِلْقَيْصَرِ وَيَدَّعِي أَنَّهُ الْمَسِيحُ الْمَلِكُ!» | ٢ |
3 तैखन पिलातुसे यीशुए पुच़्छ़ू, “तू यहूदी केरो राज़ोस?” यीशु तैस जुवाब दित्तो, “तू एप्पू ज़ोतस!”
| فَسَأَلَهُ بِيلاطُسُ: «أَأَنْتَ مَلِكُ الْيَهُودِ؟» فَأَجَابَهُ: «أَنْتَ قُلْتَ!» | ٣ |
4 पिलातुसे प्रधान याजकन ते लोकन सेइं ज़ोवं, “कि अवं एस मैन्हु मां कोई कसूर न लेई।”
| فَقَالَ بِيلاطُسُ لِرُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَالْجُمُوعِ: «لا أَجِدُ ذَنْباً فِي هَذَا الإِنْسَانِ!» | ٤ |
5 पन तैना बड़े घमण्डे सेइं ज़ोने लगे, “ए यहूदियारे इलाके करां गलील इलाके तगर बल्के इड़ी तगर लोकन अपनि शिक्षाई सेइं भड़काते।”
| وَلَكِنَّهُمْ أَلَحُّوا قَائِلِينَ: «إِنَّهُ يُثِيرُ الشَّعْبَ، مُعَلِّماً فِي الْيَهُودِيَّةِ كُلِّهَا، ابْتِدَاءً مِنَ الْجَلِيلِ حَتَّى هُنَا!» | ٥ |
6 ज़ैखन पिलातुसे एन शुनू त तैनी पुच़्छ़ू, “कुन ए मैन्हु भी गलील इलाकेरो आए।”
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلاطُسُ ذِكْرَ الْجَلِيلِ، اسْتَفْسَرَ: «هَلِ الرَّجُلُ مِنَ الْجَلِيلِ؟». | ٦ |
7 ते ज़ेरो तैस पतो लगो, कि ए हेरोदेसेरे इलाकेरो रानेबालोए, त पिलातुसे तै हेरोदेस कांजो भेज़ो। किजोकि तैस वक्ते मां तै एप्पू भी यरूशलेम नगरे मां थियो।
| وَإِذْ عَلِمَ أَنَّهُ تَابِعٌ لِسُلْطَةِ هِيرُودُسَ، أَحَالَهُ عَلَى هِيرُودُسَ، إِذْ كَانَ هُوَ أَيْضاً فِي أُورُشَلِيمَ فِي تِلْكَ الأَيَّامِ. | ٧ |
8 ज़ैखन हेरोदेसे यीशु लाव त बड़ो खुशी भोव। किजोकि तैस च़रोक्नी देंती यीशु हेरनेरी इच्छा थी। तैनी तैसेरे बारे मां बेड़ि गल्लां शुनोरी थी, ते तैस बड़ी उमीद थी, कि यीशुएरो कोई चमत्कार हेरे।
| وَلَمَّا رَأَى هِيرُودُسُ يَسُوعَ، فَرِحَ جِدّاً، لأَنَّهُ كَانَ يَتَمَنَّى مِنْ زَمَانٍ طَوِيلٍ أَنْ يَرَاهُ بِسَبَبِ سَمَاعِهِ الْكَثِيرَ عَنْهُ، وَيَرْجُو أَنْ يَرَى آيَةً تُجْرَى عَلَى يَدِهِ. | ٨ |
9 तैनी यीशुए बड़ू किछ पुच़्छ़ू, पन यीशुए तैस कोई जुवाब न दित्तो।
| فَسَأَلَهُ فِي قَضَايَا كَثِيرَةٍ، أَمَّا هُوَ فَلَمْ يُجِبْهُ عَنْ شَيْءٍ. | ٩ |
10 पन याजक ते प्रधान याजक ते कने शास्त्री लोक बड़े ज़ोरे शोरे सेइं यीशु पुड़ इलज़ाम लांने लगे।
| وَوَقَفَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ يَتَّهِمُونَهُ بِعُنْفٍ. | ١٠ |
11 तैखन हेरोदेस भी अपने सैथन सेइं मिलतां यीशुएरी तुहीन की, ते तैसेरी हासी बनाई फिरी तैस अक चमकतो कुरतो लुवेइतां पिलातुसे कां वापस भेज़ो।
| فَاحْتَقَرَهُ هِيرُودُسُ وَجُنُودُهُ، وَسَخِرَ مِنْهُ، إِذْ أَلْبَسَهُ ثَوْباً بَرَّاقاً وَرَدَّهُ إِلَى بِيلاطُسَ. | ١١ |
12 पेइले पिलातुस त हेरोदेस दुश्मन थिये, तैस दिहाड़े तैना दोस्त बेनि जे।
| وَصَارَ بِيلاطُسُ وَهِيرُودُسُ صَدِيقَيْنِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ، وَقَدْ كَانَتْ بَيْنَهُمَا عَدَاوَةٌ سَابِقَةٌ. | ١٢ |
13 तैखन पिलातुसे प्रधान याजक ते सरदार ते होरे लोक अकोट्ठे किये।
| فَدَعَا بِيلاطُسُ رُؤَسَاءَ الْكَهَنَةِ وَالْقُوَّادَ وَالشَّعْبَ. | ١٣ |
14 “ते पिलातुसे तैन सेइं ज़ोवं तुसेईं ए मैन्हु मीं कां एन ज़ोंतो आनोरोए कि, ए लोकन भड़काते ते मिमी एसेरी पुछ़ गन की, पन ज़ैस जुर्मेरो दोष तुस एस पुड़ लातथ, अवं एल्हेरो एसमां कोई कसूर न लेईं।
| وَقَالَ لَهُمْ: «أَحْضَرْتُمْ إِلَيَّ هَذَا الإِنْسَانَ عَلَى أَنَّهُ يُضَلِّلُ الشَّعْبَ. وَهَا أَنَا، بَعْدَمَا فَحَصْتُ الأَمْرَ أَمَامَكُمْ، لَمْ أَجِدْ فِي هَذَا الإِنْسَانِ أَيَّ ذَنْبٍ مِمَّا تَتَّهِمُونَهُ بِهِ، | ١٤ |
15 ते न हेरोदेस ज़ैनी ए असन कां भेज़ोरोए तैस भी कोई दोष न मैल्लो, ते असन कां एरू कोई सबूत बराँमद न भोवं, ज़ैस सेइं ए कत्ल कियो गाए।
| وَلا وَجَدَ هِيرُودُسُ أَيْضاً، إِذْ رَدَّهُ إِلَيْنَا. وَهَا إِنَّهُ لَمْ يَفْعَلْ شَيْئاً يَسْتَوْجِبُ الْمَوْتَ. | ١٥ |
16 तैल्हेरेलेइ अवं एस कोड़ेइं बाएतां छ़ैडी देताईं।”
| فَسَأَجْلِدُهُ إِذَنْ وَأُطْلِقُهُ». | ١٦ |
17 पिलातुस यहूदी केरे फ़सह तिहारेरे मौके पुड़ अक कैदी हथरां छ़डतो थियो।
| وَكَانَ عَلَيْهِ أَنْ يُطْلِقَ لَهُمْ فِي كُلِّ عِيدٍ سَجِيناً وَاحِداً. | ١٧ |
18 तैना सारे लोक चिन्डां लगे मारने, “कि एस मैन्हु सज़ा देथ ते बरअब्बा इश्शे लेइ हथरां छ़ड्डा।”
| وَلَكِنَّهُمْ صَرَخُوا بِجُمْلَتِهِمْ: «اقْتُلْ هَذَا، وَأَطْلِقْ لَنَا بَارَابَاسَ!» | ١٨ |
19 बरअब्बा नगर मां गड़बड़ी केरनेरे ते कतलेरे बारे मां पाबंद भोरो थियो।
| وَكَانَ ذَاكَ قَدْ أُلْقِيَ فِي السِّجْنِ بِسَبَبِ فِتْنَةٍ حَدَثَتْ فِي الْمَدِينَةِ وَبِسَبَبِ قَتْلٍ. | ١٩ |
20 पिलातुसे यीशु हथरां छ़डनेरे इरादे सेइं लोकन दुबारू पुच़्छ़ू।
| فَخَاطَبَهُمْ بِيلاطُسُ ثَانِيَةً وَهُوَ رَاغِبٌ فِي إِطْلاقِ يَسُوعَ. | ٢٠ |
21 पन तैना लोक मना चिन्डां लगे मारने, “कि तू एस क्रूसे पुड़ च़ाढ़ एस क्रूस पुड़ च़ाढ़।”
| فَرَدُّوا صَارِخِينَ: «اصْلِبْهُ! اصْلِبْهُ!» | ٢١ |
22 तैखन पिलातुसे तैन ट्लेइयोवं फेरे फिरी ज़ोवं, “किजो आखर एनी कुन जुर्म कियोरोए? हेरा एसमां एरू कोई सबूत बराँमद न भोवं, कि ए मौतरे सज़ारो हकदार भोए, तैल्हेरेलेइ अवं एस कुटेइतां छ़ैडी देताईं।”
| فَسَأَلَهُمْ ثَالِثَةً: «فَأَيَّ شَرٍّ فَعَلَ هَذَا؟ لَمْ أَجِدْ فِيهِ ذَنْباً عُقُوبَتُهُ الْمَوْتُ. فَسَأَجْلِدُهُ إِذَنْ وَأُطْلِقُهُ!» | ٢٢ |
23 पन तैना चिन्डां मैरी-मैरी ज़ोने लगे, ए क्रूसे पुड़ च़ाढ़ोरो लोड़ते, ते तैन केरि चिन्डां मारनेरी उमीद पूरी भोइ।
| فَأَخَذُوا يُلِحُّونَ صَارِخِينَ بِأَصْوَاتٍ عَالِيَةٍ، طَالِبِينَ أَنْ يُصْلَبَ! فَتَغَلَّبَتْ أَصْوَاتُهُمْ، | ٢٣ |
24 बस्सा, पिलातुसे ज़ोवं कि तैन केरे मेरज़रे मुताबिक कियूं गाए।
| وَحَكَمَ بِيلاطُسُ أَنْ يُنَفَّذَ طَلَبُهُمْ. | ٢٤ |
25 ते ज़ै मैन्हु हुकुमतरे खलाफ ते खूनेरे जुर्मे मां कैद थियो, ते ज़ैस हथरां छ़डनेरे लेइ तैनेईं दरखुवास कियोरी थी, तै हथरां छ़ड्डो पन यीशु तैन केरि मेर्ज़ी सेइं सिपाही केरे हवाले कियो।
| فَأَطْلَقَ الَّذِي كَانَ قَدْ أُلْقِيَ فِي السِّجْنِ بِسَبَبِ الْفِتْنَةِ وَالْقَتْلِ، ذَاكَ الَّذِي طَلَبُوا إِطْلاقَهُ. وَأَمَّا يَسُوعُ فَسَلَّمَهُ بِيلاطُسُ إِلَى إِرَادَتِهِمْ. | ٢٥ |
26 ज़ैखन तैना यीशु नेइतां च़लोरे थियो, त तैनेईं शमौन कुरेनी ज़ै एक्की ड्लोंवेरां ओरो थियो, ट्लातो ते क्रूस तैस कां छ़ूने जो दित्तू, कि तू ई क्रूसे छ़ुइतां यीशु पत्ती च़ला।
| وَفِيمَا هُمْ يَسُوقُونَهُ (إِلَى الصَّلْبِ)، أَمْسَكُوا رَجُلاً مِنَ الْقَيْرَوَانِ اسْمُهُ سِمْعَانُ، كَانَ رَاجِعاً مِنَ الْحَقْلِ، وَوَضَعُوا عَلَيْهِ الصَّلِيبَ لِيَحْمِلَهُ خَلْفَ يَسُوعَ. | ٢٦ |
27 ते बड़े लोक तैस पत्ती च़लोरे थिये ते किछ कुआन्शां भी थी ज़ैना यीशुएरे लेइ शौग बनैती थी।
| وَقَدْ تَبِعَهُ جَمْعٌ كَبِيرٌ مِنَ الشَّعْبِ وَمِنْ نِسَاءٍ كُنَّ يُوَلْوِلْنَ وَيَنْدُبْنَهُ. | ٢٧ |
28 यीशुए तैन केरे पासे मुड़तां ज़ोवं, “हे यरूशलेम नगरेरी कुइयाव मेरे लेइ लेरां न देथ, बल्के अपने बच्चां केरे लेइ लेरां देथ।
| فَالْتَفَتَ إِلَيْهِنَّ يَسُوعُ، وَقَالَ: «يَا بَنَاتِ أُورُشَلِيمَ، لَا تَبْكِينَ عَلَيِّ، بَلِ ابْكِينَ عَلَى أَنْفُسِكُنَّ وَعَلَى أَوْلادِكُنَّ! | ٢٨ |
29 किजोकि तैना मुशकिल दिहाड़े एजने बालेन ज़ैखन लोक एन ज़ोले कि, ‘धन आन तैना कुआन्शां ज़ैना बेऔलादन ते बच्चे न पाले।’”
| فَهَا إِنَّ أَيَّاماً سَتَأْتِي فِيهَا يَقُولُ النَّاسُ: طُوبَى لِلْعَوَاقِرِ اللَّوَاتِي مَا حَمَلَتْ بُطُونُهُنَّ وَلا أَرْضَعَتْ أَثْدَاؤُهُنَّ! | ٢٩ |
30 “तैस वक्ते लोक पहाड़न सेइं ज़ोले, ‘असन उन्ढे बिछ़ड़ा ते उच्ची ठारन जो ज़ोले, कि असन छ़पाथ।’
| عِنْدَئِذٍ يَقُولُونَ لِلْجِبَالِ: اسْقُطِي عَلَيْنَا، وَلِلتِّلالِ: غَطِّينَا! | ٣٠ |
31 किजोकि ज़ैखन तैनेईं सब्ज़ बुट्टे सेइं एन केरू, त शुक्कोरे बुट्टे सेइं कुन न केरेले?”
| فَإِنْ كَانُوا قَدْ فَعَلُوا هَذَا بِالْغُصْنِ الأَخْضَرِ، فَمَاذَا يَجْرِي لِلْيَابِسِ؟» | ٣١ |
32 ते सिपाहेईं दूई होरे मुर्ज़म भी यीशु सेइं साथी च़लवरे थिये ताके तैन भी मारन।
| وَسِيقَ إِلَى الْقَتْلِ مَعَ يَسُوعَ أَيْضاً اثْنَانِ مِنَ الْمُجْرِمِينَ. | ٣٢ |
33 ज़ैखन तैना तैस ठैरी पुज़े ज़ैस जो “खोपड़ी” ज़ोतन त तैड़ी यीशु क्रूसे पुड़ च़ाढ़ो, ते तैना दूई मुर्ज़मन भी एक्की यीशुएरे देइने पासे ते होरि बांए पासे क्रूसे पुड़ च़ाढ़े।
| وَلَمَّا وَصَلُوا إِلَى الْمَكَانِ الَّذِي يُدْعَى الْجُمْجُمَةَ، صَلَبُوهُ هُنَاكَ مَعَ الْمُجْرِمَيْنِ، وَاحِدٌ عَنِ الْيَمِينِ وَالآخَرُ عَنِ اليَسَارِ. | ٣٣ |
34 यीशु ज़ोवं, “हे बाजी एन माफ़ करां एन न ज़ानन् कि एना कुन लोरेम केरने।” ते तैनेईं तैसेरे लिगड़ां केरे लेइ पेरची छ़ेडतां शर्त रख्खू ते एप्पू मांमेइं बंटां।
| وَقَالَ يَسُوعُ: «يَا أَبِي، اغْفِرْ لَهُمْ، لأَنَّهُمْ لَا يَدْرُونَ مَا يَفْعَلُونَ!» وَاقْتَسَمُوا ثِيَابَهُ مُقْتَرِعِينَ عَلَيْهَا. | ٣٤ |
35 लोक खड़खड़े एन सब किछ हेरने लोरे थिये ते सरदार ज़ोरे-ज़ोरे सेइं ज़ोते थिये, “एनी होरे त बच़ाए ते अगर ए मसीहे ते परमेशरेरो च़ुनोरे त अपने आपे किजो न बच़ाए।”
| وَوَقَفَ الشَّعْبُ هُنَاكَ يُرَاقِبُونَهُ، وَكَذلِكَ الرُّؤَسَاءُ يَتَهَكَّمُونَ قَائِلِينَ: «خَلَّصَ آخَرِينَ! فَلْيُخَلِّصْ نَفْسَهُ إِنْ كَانَ هُوَ الْمَسِيحَ الْمُخْتَارَ عِنْدَ اللهِ!» | ٣٥ |
36 सिपाही भी तैस कां एइतां तैसेरी हासी बनाने लगे (किजोकि तै अपनो आप राज़ो बनातो थियो), ते घटया दाछ़ारो रस पीनेरे लेइ तैस देने लगे।
| وَسَخِرَ مِنْهُ الْجُنُودُ أَيْضاً، فَكَانُوا يَتَقَدَّمُونَ إِلَيْهِ وَيُقَدِّمُونَ لَهُ خَلًّا، | ٣٦ |
37 “ते ज़ोते थिये तू अगर यहूदी केरो राज़ोस त अपनो आप बच़ा!”
| قَائِلِينَ: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ مَلِكَ الْيَهُودِ، فَخَلِّصْ نَفْسَكَ» | ٣٧ |
38 ते तैस क्रूसे पुड़ यानी यीशुएरे दोग्गे करां बहा अक पखड़ी लिखतां लेवरी थी, ते तैस पुड़ एन लिखेरू थियूं, “ए यहूदी केरो राज़ आए।”
| وَكَانَتْ فَوْقَهُ لافِتَةٌ كُتِبَ فِيهَا: «هَذَا هُوَ مَلِكُ الْيَهُودِ». | ٣٨ |
39 तैन दूई डैकू ज़ैना मारे जे तैन मरां एक्के यीशु जो तुहीन केरतां ज़ोवं, “अगर तू मसीह आस त एप्पू भी बंच़ ते असन भी बच़ा।”
| وَأَخَذَ وَاحِدٌ مِنَ الْمُجْرِمَيْنِ الْمَصْلُوبَيْنِ يُجَدِّفُ عَلَيْهِ فَيَقُولُ: «أَلَسْتَ أَنْتَ الْمَسِيحَ؟ إِذَنْ خَلِّصْ نَفْسَكَ وَخَلِّصْنَا!» | ٣٩ |
40 पन होरे दुइयोवं डैके तैस जो झ़िड़कतां ज़ोवं, “तीं परमेशरेरो भी डर नईं? ज़ै सज़ा तैस मैलने लावरी तीं भी त तैए सज़ा मैलने लोरीए।
| وَلكِنَّ الآخَرَ كَلَّمَهُ زَاجِراً فَقَالَ: «أَحَتَّى أَنْتَ لَا تَخَافُ اللهَ، وَأَنْتَ تُعَانِي الْعُقُوبَةَ نَفْسَهَا؟ | ٤٠ |
41 असन त इन्साफेरे मुताबिक अपने बुरे कम्मां केरि सज़ा मैलने लोरी पन एनी त कोई गलत कम नईं कियेरू।”
| أَمَّا نَحْنُ فَعُقُوبَتُنَا عَادِلَةٌ لأَنَّنَا نَنَالُ الْجَزَاءَ الْعَادِلَ لِقَاءَ مَا فَعَلْنَا. وَأَمَّا هَذَا الإِنْسَانُ، فَلَمْ يَفْعَلُ شَيْئاً فِي غَيْرِ مَحَلِّهِ!» | ٤١ |
42 तैखन तैनी ज़ोवं, “हे यीशु ज़ैखन तू अपने राज़्ज़े मां एज्जेलो त मीं भी याद केरां।”
| ثُمَّ قَالَ: «يَا يَسُوعُ، اذْكُرْنِي عِنْدَمَا تَجِيءُ فِي مَلَكُوتِكَ!» | ٤٢ |
43 यीशुए तैस जो ज़ोवं, “अवं तीं सेइं सच़ ज़ोताईं कि तू अज़े मीं सेइं साथी स्वर्गे मां भोलो।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: الْيَوْمَ سَتَكُونُ مَعِي فِي الْفِرْدَوْسِ!» | ٤٣ |
44 दीसारे 12 बज़ेई सारे मुलखे मां आंधरू भोवं, त ट्लेइ बज़न तगर रावं।
| وَنَحْوَ السَّاعَةِ السَّادِسَةِ (الثَّانِيَةَ عَشْرَةَ ظُهْراً)، حَلَّ الظَّلامُ عَلَى الأَرْضِ كُلِّهَا حَتَّى السَّاعَةِ التَّاسِعَةِ (الثَّالِثَةِ بَعْدَ الظُّهْرِ). | ٤٤ |
45 दिहाड़ो भी कालो भोव ते मन्दरेरो पड़दो बां देंता बुन तगर फेटतां दूई टुक्ड़े भोइ जे।
| وَأَظْلَمَتِ الشَّمْسُ، وَانْشَطَرَ سِتَارُ الْهَيْكَلِ مِنَ الوَسَطِ. | ٤٥ |
46 यीशुए बड़े ज़ोरे सेइं ज़ोवं, “हे बाजी अवं अपनि आत्मा तेरे हथ्थे मां सोंफताईं,” ते एन ज़ोइतां यीशुए प्राण दित्ते।
| وَقَالَ يَسُوعُ صَارِخاً بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «يَا أَبِي، فِي يَدَيْكَ أَسْتَوْدِعُ رُوحِي!» وَإِذْ قَالَ هَذَا، أَسْلَمَ الرُّوحَ. | ٤٦ |
47 ज़ैखन रोमी सूबेदारे एन सब हेरू त परमेशरेरी तारीफ़ केरते ज़ोवं, “ए मैन्हु सच़्च़े धर्मी थियो।”
| فَلَمَّا رَأَى قَائِدُ الْمِئَةِ مَا حَدَثَ، مَجَّدَ اللهَ قَائِلاً: «بِالْحَقِيقَةِ كَانَ هَذَا الإِنْسَانُ بَارّاً». | ٤٧ |
48 ते सारे लोक ज़ैना तैड़ी थिये ए अनर्थ हेरतां छाती पिट्टते च़ले जे।
| كَذلِكَ الْجُمُوعُ الَّذِينَ احْتَشَدُوا لِيُرَاقِبُوا مَشْهَدَ الصَّلْبِ، لَمَّا رَأَوْا مَا حَدَثَ، رَجَعُوا قَارِعِينَ الصُّدُورَ. | ٤٨ |
49 पन यीशुएरे सारे दोस्त ते तैना कुआन्शां ज़ैना गलील इलाके मरां यीशुए पत्पती ओरी थी दूर ज़ेरे खेड़ोइतां, ज़ैन किछ भोइ रावरू थियूं सब किछ हेरी रेवरी थी।
| أَمَّا جَمِيعُ مَعَارِفِهِ، بِمَنْ فِيهِمِ النِّسَاءُ اللَّوَاتِي تَبِعْنَهُ مِنَ الْجَلِيلِ، فَقَدْ كَانُوا وَاقِفِينَ مِنْ بَعِيدٍ يُرَاقِبُونَ هذِهِ الأُمُورَ. | ٤٩ |
50 अक मैन्हु थियो, ज़ेसेरू नवं यूसुफ थियूं, तै यहूदी केरि आदालतरो अक मुलाज़म भी थियो, ते अक बड़ो नेक ते धर्मी मैन्हु थियो।
| وَكَانَ فِي الْمَجْلِسِ الأَعْلَى إِنْسَانٌ اسْمُهُ يُوسُفُ، وَهُوَ إِنْسَانٌ صَالِحٌ وَتَقِيٌّ | ٥٠ |
51 तै बेड्डी आदालत अफसरां केरे फैसलेरे हके मां न थियो। तै यहूदी केरे नगर अरिमतियाह रानेबालो थियो, ते परमेशरेरे राज़्ज़ेरे तलाशी मां थियो।
| لَمْ يَكُنْ مُوَافِقاً عَلَى قَرَارِ أَعْضَاءِ الْمَجْلِسِ وَفِعْلَتِهِمْ، وَهُوَ مِنَ الرَّامَةِ إِحْدَى مُدُنِ الْيَهُودِ، وَكَانَ مِنْ مُنْتَظِرِي مَلَكُوتِ اللهِ. | ٥١ |
52 तैनी पिलातुसे कां गेइतां यीशुएरी लाश मगी।
| فَإِذَا بِهِ قَدْ تَقَدَّمَ إِلَى بِيلاطُسَ وَطَلَبَ جُثْمَانَ يَسُوعَ. | ٥٢ |
53 ते लाश क्रूसे पुड़ेरां ओसैलतां मलमलेरे कपड़े मां पलेटतां ते एक्की कब्री मां रख्खी, ज़ै एक्की शफ़ड़ी मां बनेवरी थी, तैस कब्री मां पेइले कोई लाश न थी रखोरि।
| ثُمَّ أَنْزَلَهُ (مِنْ عَلَى الصَّلِيبِ) وَكَفَّنَهُ بِكَتَّانِ، وَوَضَعَهُ فِي قَبْرٍ مَنْحُوتٍ (فِي الصَّخْرِ) لَمْ يُدْفَنْ فِيهِ أَحَدٌ مِنْ قَبْلُ. | ٥٣ |
54 तै तियेरारी दिहाड़ी थी ज़ै आरामेरी दिहाड़ी शुरू भोने बाली थी।
| وَكَانَ ذَلِكَ النَّهَارُ يَوْمَ الإِعْدَادِ لِلسَّبْتِ الَّذِي كَانَ قَدْ بَدَأَ يَقْتَرِبُ. | ٥٤ |
55 ते तैना दूई कुआन्शां ज़ैना गलील इलाके मरां यीशुए पत्पती ओरी थी, यूसुफे पत्पती जेई ते तैनेईं तै कब्र हेरी, कि यीशुएरी लाश एसमां केन्च़रे सेइं रखोरीए।
| وَتَبِعَتْ يُوسُفَ النِّسَاءُ اللَّوَاتِي خَرَجْنَ مِنَ الْجَلِيلِ مَعَ يَسُوعَ، فَرَأَيْنَ الْقَبْرَ وَكَيْفَ وُضِعَ جُثْمَانُهُ. | ٥٥ |
56 तैखन तैना अपने घरे वापस आए, ते खुशबूदार चीज़ां ते इत्र तियार कियो ते आरामेरे दिहाड़े मूसेरे कानूनेरे मुताबिक आराम कियो।
| ثُمَّ رَجَعْنَ وَهَيَّأْنَ حَنُوطاً وَطِيباً، وَاسْتَرَحْنَ يَوْمَ السَّبْتِ حَسَبَ الْوَصِيَّةِ. | ٥٦ |
