लूका 22
1 अखमीरी तिहारेरी दिहाड़ी ज़ैस जो फ़सह ज़ोतन नेड़े ओरी थी।
| وَاقْتَرَبَ عِيدُ الْفَطِيرِ، الْمَعْرُوفُ بِالْفِصْحِ | ١ |
2 प्रधान याजक ते शास्त्री मौको तोपने लोरे थिये कि यीशु केन्च़रे मारम। किजोकि तैना लोकन करां डरते थिये।
| وَمَازَالَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ يَسْعَوْنَ كَيْ يَقْتُلُوا يَسُوعَ، لأَنَّهُمْ كَانُوا خَائِفِينَ مِنَ الشَّعْبِ. | ٢ |
3 ते शैतान यहूदा मां बेस्सी जेव तैस जो इस्करियोती भी ज़ोते थिये, ते तै यीशुएरे 12 चेलन मां गनो गातो थियो।
| وَدَخَلَ الشَّيْطَانُ فِي يَهُوذَا الْمُلَقَّبِ بِالإِسْخَرْيُوطِيِّ، وَهُوَ فِي عِدَادِ الاِثْنَيْ عَشَرَ. | ٣ |
4 दे तै प्रधान याजकन ते प्रार्थना घरेरे किछ खास पुच्छ़ने गन्ने लोकन कां जेव ते तैन सेइं मुशोरो केरने लगो कि केन्च़रे सेइं यीशु तैन केरे हवाले केरी बटते।
| فَمَضَى وَتَكَلَّمَ مَعَ رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ حَرَسِ الْهَيْكَلِ كَيْفَ يُسَلِّمُهُ إِلَيْهِمْ. | ٤ |
5 तैना बड़े खुशी भोए ते तैस पेंइसे देनेरो वादो कियो।
| فَفَرِحُوا، وَاتَّفَقُوا أَنْ يُعْطُوهُ بَعْضَ الْمَالِ. | ٥ |
6 तैनी तैन केरि गल मन्नी ते मौको तोपने लगो, कि यीशु केन्च़रे सेइं तैन केरे हावाले केरे ते केन्ची पतो न लग्गे।
| فَرَضِيَ، وَأَخَذَ يَتَحَيَّنُ فُرْصَةً لِيُسَلِّمَهُ إِلَيْهِمْ بَعِيداً عَنِ الْجَمْعِ. | ٦ |
7 अखमीरी रोट्टरू तिहार नेड़े ओरू थियूं, ज़ैस फ़सह तिहारे मां गबड़ेरू बलिदान देनू ज़रूरी थियूं।
| وَجَاءَ يَوْمُ الْفَطِيرِ الَّذِي كَانَ يَجِبُ أَنْ يُذْبَحَ فِيهِ (حَمَلُ) الْفِصْحِ. | ٧ |
8 यीशुए पतरस ते यूहन्ना एन ज़ोइतां भेज़े, “कि गाथ ते इश्शे लेइ फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार केरा।”
| فَأَرْسَلَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا قَائِلاً: «اذْهَبَا وَجَهِّزَا لَنَا الْفِصْحَ، لِنَأْكُلَ!» | ٨ |
9 चेलेईं पुच़्छ़ू, “कि तू कोड़ि चातस कि अस तींजो फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार केरम?”
| فَسَأَلاهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نُجَهِّزَ؟» | ٩ |
10 यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “नगर मां गाते तुसन अक मैन्हु मैलनोए ज़ै पैनेरो घड़ो घिन्तां च़लोरो भोनोए, तैस पत्ती गेइयथ ते ज़ैस घरे मां तै गालो तुस भी गेइयथ।
| فَقَالَ لَهُمَا: «حَالَمَا تَدْخُلانِ الْمَدِينَةَ، يُلاقِيكُمَا إِنْسَانٌ يَحْمِلُ جَرَّةَ مَاءٍ، فَالْحَقَا بِهِ إِلَى الْبَيْتِ الَّذِي يَدْخُلُهُ. | ١٠ |
11 तैसेरे मालिके सेइं ज़ोइयथ कि गुरे ज़ोरूए कि ट्लाहना केरि ठार कोड़ि आए, ज़ैड़ी अवं अपने चेलन सेइं साथी फ़सह तिहारेरी रोट्टी खेइ सेखी?
| وَقُولا لِرَبِّ ذلِكَ الْبَيْتِ: يَقُولُ لَكَ الْمُعَلِّمُ: أَيْنَ غُرْفَةُ الضُّيُوفِ الَّتِي آكُلُ فِيهَا (حَمَلَ) الْفِصْحِ مَعَ تَلامِيذِي؟ | ١١ |
12 तै तुसन दोपरे नेइतां अक बड्डो कमरो हिरालो ज़ै खूब रोड़ेच़ारे सज़ैवरो भोनोए तैड़ी इश्शे लेइ तियारी केरथ।”
| فَيُرِيكُمَا غُرْفَةً فِي الطَّبَقَةِ الْعُلْيَا، كَبِيرَةً وَمَفْرُوشَةً. هُنَاكَ تُجَهِّزَانِ!» | ١٢ |
13 तैनेईं तैड़ी गेइतां सब किछ तेरहु लाव ज़ेरू तैनी ज़ोरू थियूं, ते तैड़ी फ़सह तिहारेरी रोट्टी तियार की।
| فَانْطَلَقَا، وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا، وَجَهَّزَا الْفِصْحَ. | ١٣ |
14 ज़ैखन रोट्टी खानेरो मौको अव त यीशु अपने प्रेरितन सेइं साथी बिश्शोरे थिये।
| وَلَمَّا حَانَتِ السَّاعَةُ، اتَّكَأَ وَمَعَهُ الرُّسُلُ، | ١٤ |
15 ते यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “मेरी ए बड़ी इच्छा थी, कि अपनो दुःख झ़ल्लने (मरने) करां पेइले एक्की बार फ़सह तिहारेरी रोट्टी तुसन सेइं साथी खेइ।
| وَقَالَ لَهُمْ: «اشْتَهَيْتُ بِشَوْقٍ أَنْ آكُلَ هَذَا الْفِصْحَ مَعَكُمْ قَبْلَ أَنْ أَتَأَلَّمَ. | ١٥ |
16 किजोकि अवं तुसन सेइं ज़ोताईं, कि अज़ेरां पत्ती तांतगर न किछ खेइ सेखी, ज़ां तगर परमेशरेरे राज़्ज़ेरू कम पूरू न भोए।”
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: لَنْ آكُلَ مِنْهُ بَعْدُ، حَتَّى يَتَحَقَّقَ فِي مَلَكُوتِ اللهِ». | ١٦ |
17 फिरी यीशुए दाछ़रे रसेरो कटोरो ट्लातो ते परमेशरेरू शुक्र केरतां चेलन दित्तो ते ज़ोवं, “यांथ ते एप्पू मांमेइं बंटा।
| وَإِذْ تَنَاوَلَ كَأْساً وَشَكَرَ، قَالَ: «خُذُوا هذِهِ وَاقْتَسِمُوهَا بَيْنَكُمْ. | ١٧ |
18 किजोकि अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि अज़ेरां पत्ती दाछ़ारो ए रस फिरी तांतगर न पीलो ज़ां तगर परमेशरेरू राज़ न एज्जे।”
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي لَا أَشْرَبُ مِنْ نِتَاجِ الْكَرْمَةِ حَتَّى يَأْتِيَ مَلَكُوتُ اللهِ!» | ١٨ |
19 फिरी यीशुए रोट्टी ट्लाती ते परमेशरेरू शुक्र केरतां ट्लोड़ी ते तैसेरे टुक्ड़े बनेइतां अपने चेलन एन ज़ोइतां दित्ती, “कि ई मेरी जाने ज़ै तुश्शे लेइ अवं देताईं ते तुस भी मेरी यादगैरी मां एन्ने केरते रेइयथ।”
| وَإِذْ أَخَذَ رَغِيفاً، شَكَرَ، وَكَسَّرَ، وَأَعْطَاهُمْ قَائِلاً: «هَذَا جَسَدِي الَّذِي يُبْذَلُ لأَجْلِكُمْ. هَذَا افْعَلُوهُ لِذِكْرِي!» | ١٩ |
20 एन्च़रे रोट्टी खानेरे बाद तैनी कटोरो ट्लातो ते चेलन कां दित्तो ते ज़ोवं, “कि ई कटोरो मेरो तैस खूनेरो नंव्वो करारे ज़ै तुश्शे लेइ दित्तोरोए।
| وَكَذلِكَ أَخَذَ الْكَأْسَ أَيْضاً بَعْدَ الْعَشَاءِ، وَقَالَ: «هَذِهِ الْكَأْسُ هِيَ الْعَهْدُ الْجَدِيدُ بِدَمِي الَّذِي يُسْفَكُ لأَجْلِكُمْ. | ٢٠ |
21 पन हेरा मीं ट्लुवांने बालो मीं सेइं साथी खाने लोरोए।
| ثُمَّ إِنَّ يَدَ الَّذِي يُسَلِّمُنِي هِيَ مَعِي عَلَى الْمَائِدَةِ. | ٢١ |
22 किजोकि मैनेरू मट्ठू त हुनी च़लोरोस ज़ेन्च़रे कि तैसेरेलेइ पेइले एन पक्कू भोरूए पन तैस मैन्हु पुड़ अफ़सोस ज़ेसेरे हथेइं तै गिरफ्तार भोए।”
| فَابْنُ الإِنْسَانِ لابُدَّ أَنْ يَمْضِيَ كَمَا هُوَ مَحْتُومٌ، وَلكِنِ الْوَيْلُ لِذلِكَ الرَّجُلِ الَّذِي يُسَلِّمُهُ!» | ٢٢ |
23 एन शुन्तां तैना एप्पू मांमेइं पुच्छ़ने लगे, “असन मां एरो ज़ेरो कौने ज़ै एन कम केरेलो?”
| فَأَخَذُوا يَتَسَاءَلُونَ فِيمَا بَيْنَهُمْ: مَنْ مِنْهُمْ يُوشِكُ أَنْ يَفْعَلَ هَذَا. | ٢٣ |
24 तैन एस गल्ली पुड़ एप्पू मांमेइं बेंस भोइ कि असन मां बड्डो कौने?
| وَقَامَ بَيْنَهُمْ أَيْضاً جِدَالٌ فِي أَيِّهِمْ يُحْسَبُ الأَعْظَمَ. | ٢٤ |
25 यीशु तैन सेइं ज़ोवं, “गैर कौमन पुड़ तैन केरे राज़े राज़ केरतन, ते ज़ैन केरो तैन पुड़ अधिकारे भोते तैन जो भलाई केरनेबाले ज़ोतन।
| فَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ مُلُوكَ الأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَأَصْحَابَ السُّلْطَةِ عِنْدَهُمْ يُدْعَوْنَ مُحْسِنِينَ. | ٢٥ |
26 पन तुसन मां एरू लोड़े भोवरू, तुसन मां ज़ै बड्डोए तै निकड़ेरे बराबर बने ते ज़ै खास आए तै सेवकेरे बराबर बने।
| وَأَمَّا أَنْتُمْ، فَلا يَكُنْ ذلِكَ بَيْنَكُمْ، بَلْ لِيَكُنِ الأَعْظَمُ بَيْنَكُمْ كَالأَصْغَرِ، وَالْقَائِدُ كَالْخَادِمِ. | ٢٦ |
27 किजोकि बड्डो कौने? ज़ै तैस कां साथी बिशोरोए या तै ज़ै तैसेरो चेलोए? कुन तै तैस कां नईं बिशोरो? पन अवं त तुसन मां अक सेवकेरे बराबर आईं।
| فَمَنْ هُوَ أَعْظَمُ: الَّذِي يَتَّكِئُ أَمِ الَّذِي يَخْدِمُ؟ أَلَيْسَ الَّذِي يَتَّكِئُ؟ وَلكِنِّي أَنَا فِي وَسَطِكُمْ كَالَّذِي يَخْدِمُ. | ٢٧ |
28 पन तुस तैना आथ ज़ैना मेरी अज़मैइशरे मौके बराबर मीं सेइं साथी रातथ।
| أَنْتُمْ الَّذِينَ صَمَدْتُمْ مَعِي فِي مِحَنِي. | ٢٨ |
29 ज़ेन्च़रे बाजी मीं अक राज़ दित्तोरूए अवं भी तुसन अक राज़ देताईं।
| وَأَنَا أُعَيِّنُ لَكُمْ، كَمَا عَيَّنَ لِي أَبِي، مَلَكُوتاً، | ٢٩ |
30 ताके तुस मेरे राज़्ज़े मां मीं सेइं साथी बिश्तां खाथ पीथ, बल्के बडे-बडे शाही तखतन पुड़ बिश्तां इस्राएलेरे 12 गोत्रां केरो इन्साफ केरेले।”
| لِكَيْ تَأْكُلُوا وَتَشْرَبُوا عَلَى مَائِدَتِي فِي مَلَكُوتِي، وَتَجْلِسُوا عَلَى عُرُوشٍ تَدِينُونَ أَسْبَاطَ إِسْرَائِيلَ الاِثْنَيْ عَشَرَ». | ٣٠ |
31 “शमौन, शमौन, खबरदार रा, शैताने परमेशरे करां अज़ाज़त मग्गोरीए कि तुसन सेब्भन परखे, कि रोड़े बुरे करां अलग केरे ज़ेन्च़रे ज़मीनदार गेहुंन करां झ़ाझ़ अलग केरते।
| وَقَالَ الرَّبُّ «سِمْعَانُ، سِمْعَانُ! هَا إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ طَلَبَكُمْ لِكَيْ يُغَرْبِلَكُمْ كَمَا يُغَرْبَلُ الْقَمْحُ، | ٣١ |
32 पन मीं तेरे लेइ प्रार्थना की, कि तू मीं पुड़ विश्वास केरनो न शारस, ज़ैखन तू मन फिरास त अपने विश्वासी ढ्लान मज़बूत केरां।”
| وَلكِنِّي تَضَرَّعْتُ لأَجْلِكَ لِكَيْ لَا يَخِيبَ إِيمَانُكَ. وَأَنْتَ، بَعْدَ أَنْ تَرْجِعَ، ثَبِّتْ إِخْوَتَكَ». | ٣٢ |
33 पतरसे यीशु सेइं ज़ोवं, “हे परमेशर तीं सेइं अवं कैद भोने बल्के मरनेरे लेइ भी तियार आईं।”
| فَقَالَ لَهُ: «يَا رَبُّ، إِنِّي مُسْتَعِدٌّ أَنْ أَذْهَبَ مَعَكَ إِلَى السِّجْنِ وَإِلَى الْمَوْتِ مَعاً!» | ٣٣ |
34 पन यीशुए ज़ोवं, “हे पतरस अवं तीं सेइं ज़ोताईं कि अज़ कुकड़े बांग देने करां पेइले तू मेरो ट्लाई बार इन्कार केरेलो कि अवं एस न ज़ैनी।”
| فَقَالَ: «إِنِّي أَقُولُ لَكَ يَا بُطْرُسُ إِنَّ الدِّيكَ لَا يَصِيحُ الْيَوْمَ حَتَّى تَكُونَ قَدْ أَنْكَرْتَ ثَلاثَ مَرَّاتٍ أَنَّكَ تَعْرِفُنِي!» | ٣٤ |
35 यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “कि ज़ेइस मीं तुस खुशखबरी शुनाने, बगैर बेटवे, बूटां ते झोलेरे बगैर भेज़ोरे थिये त तुस केन्ची चीज़ारे घटी भोइ?” तैनेईं ज़ोवं, “केन्ची चीज़री नईं।”
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «حِينَ أَرْسَلْتُكُمْ بِلا صُرَّةِ مَالٍ وَلا كِيسِ زَادٍ وَلا حِذَاءٍ، هَلِ احْتَجْتُمْ إِلَى شَيْءٍ؟» فَقَالُوا: «لا!» | ٣٥ |
36 यीशु तैन सेइं ज़ोवं, “पन हुनी ज़ैस कां बेटवो भोए ते साथी रखे ते एन्च़रे झोलो भी ते ज़ैस कां तलवार न भोए तै अपनू कोट बेच़तां भी तलवार घिन्ने।
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَمَّا الآنَ، فَمَنْ عِنْدَهُ صُرَّةُ مَالٍ، فَلْيَأْخُذْهَا؛ وَكَذلِكَ مَنْ عِنْدَهُ حَقِيبَةُ زَادٍ. وَمَنْ لَيْسَ عِنْدَهُ، فَلْيَبِعْ رِدَاءَهُ وَيَشْتَرِ سَيْفاً. | ٣٦ |
37 अवं तुसन सेइं ज़ोताईं कि ई गल्ले ज़ै पवित्रशास्त्रे मां लिखोरीए, कि तै पूरी भोए। तै बुरे लोकन सेइं साथी गनो जेव! एल्हेरेलेइ मेरे बारे मां लिखोरी गल्लां पूरी भोने लोरिन।”
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَذَا الَّذِي كُتِبَ عُدَّ مَعَ الْمُجْرِمِينَ لابُدَّ أَنْ يَتِمَّ فِيَّ، لأَنَّ كُلَّ نُبُوءَةٍ تَخْتَصُّ بِي لَهَا إِتْمَامٌ!» | ٣٧ |
38 तैनेईं ज़ोवं, “हे प्रभु हेर इड़ी दूई तलवारन।” तैनी तैन सेइं ज़ोवं “बेड़ि आन।”
| فَقَالُوا: «يَا رَبُّ هَا هُنَا سَيْفَانِ». فَقَالَ لَهُمْ: «كَفَى!» | ٣٨ |
39 फिरी तै बेइर निस्सो ते ज़ेन्च़रे तैसेरो दस्तूर थियो, तै ज़ैतून पहाड़े पुड़ जो च़लो जेव ते तैसेरे चेले भी तैस सेइं साथी च़ले जे।
| ثُمَّ انْطَلَقَ وَذَهَبَ كَعَادَتِهِ إِلَى جَبَلِ الزَّيْتُونِ، وَتَبِعَهُ التَّلامِيذُ أَيْضاً. | ٣٩ |
40 तैस ठैरी पुज़तां तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “प्रार्थना केरा ताके तुस अज़मैइशी मां न पेथ।”
| وَلَمَّا وَصَلَ إِلَى الْمَكَانِ، قَالَ لَهُمْ: «صَلُّوا لِكَيْ لَا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ». | ٤٠ |
41 यीशुए तैन करां थोड़े ज़ेरे अग्गर गेइतां ज़ैधू केरे भारे बिश्तां प्रार्थना केरने लगो।
| وَابْتَعَدَ عَنْهُمْ مَسَافَةً تُقَارِبُ رَمْيَةَ حَجَرٍ، وَرَكَعَ يُصَلِّي | ٤١ |
42 “हे बाजी अगर तेरी मर्ज़ी भोए त ई दुखेरो कटोरो मीं करां दूर केर, पन फिरी भी मेरी मर्ज़ी पूरी न भोए बल्के तेरी मर्ज़ी पूरी भोए।”
| قَائِلاً: «يَا أَبِي، إِنْ شِئْتَ أَبْعِدْ عَنِّي هذِهِ الْكَأْسَ. وَلكِنْ، لِتَكُنْ لَا مَشِيئَتِي بَلْ مَشِيئَتُكَ». | ٤٢ |
43 तैखन तैनी अम्बरेरां अक स्वर्गदूत लाव ज़ै तैस शक्ति देतो थियो।
| وَظَهَرَ لَهُ مَلاكٌ مِنَ السَّمَاءِ يُشَدِّدُهُ. | ٤٣ |
44 ते तै परेशान भोइतां होरि जादे दिले सेइं प्रार्थना केरने लगो ते तैसेरो पिसीनो बुझ़ा कि खूनेरे बडे-बडे तेप्पु तल्ले झ़ड़ते थिये।
| وَإِذْ كَانَ فِي صِرَاعٍ، أَخَذَ يُصَلِّي بِأَشَدِّ إِلْحَاحٍ؛ حَتَّى إِنَّ عَرَقَهُ صَارَ كَقَطَرَاتِ دَمٍ نَازِلَةٍ عَلَى الأَرْضِ. | ٤٤ |
45 प्रार्थना केरनेरे बाद यीशु अपने चेलन कां वापस अव ते तैना गम्मेरे मारे झ़ुलोरे मैल्ले।
| ثُمَّ قَامَ مِنَ الصَّلاةِ وَجَاءَ إِلَى التَّلامِيذِ، فَوَجَدَهُمْ نَائِمِينَ مِنَ الْحُزْنِ. | ٤٥ |
46 यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तुस किजो झ़ुल्लोरेथ उठा ते प्रार्थना केरा ताके अज़मैइशी मां न राथ।”
| فَقَالَ لَهُمْ: «مَا بَالُكُمْ نَائِمِينَ؟ قُومُوا وَصَلُّوا لِكَيْ لَا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ!» | ٤٦ |
47 हेजू यीशुए गल ज़ोने लोरो थियो, त मैन्हु केरो अक जथो तैड़ी पुज़ो ते बारहन मरां अक ज़ेसेरू नवं यहूदा थियूं, तैन सेइं अग्री-अग्री थियो, ते तै यीशु फुम्मड़ी देने अगर अव।
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، إِذَا جَمْعٌ يَتَقَدَّمُهُمُ الْمَدْعُوُّ يَهُوذَا، وَهُوَ وَاحِدٌ مِنَ الاِثْنَيْ عَشَرَ. فَتَقَدَّمَ إِلَى يَسُوعَ لِيُقَبِّلَهُ. | ٤٧ |
48 पन यीशुए तैस सेइं ज़ोवं, “यहूदा कुन तू एक्की फुम्मड़ी सेइं मीं मैनेरे मट्ठे ट्लुवातस?”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «يَا يَهُوذَا، أَبِقُبْلَةٍ تُسَلِّمُ ابْنَ الإِنْسَانِ؟» | ٤٨ |
49 ज़ैखन यीशुएरे सैथेईं एन सब हेरू त तैनेईं ज़ोवं, “हे प्रभु कुन अस तलवार च़लाम?”
| فَلَمَّا رَأَى الَّذِينَ حَوْلَهُ مَا يُوشِكُ أَنْ يَحْدُثَ، قَالُوا: «يَا رَبُّ، أَنَضْرِبُ بِالسَّيْفِ؟» | ٤٩ |
50 ते तैन मरां एक्के महायाजकेरे नौकरे पुड़ तलवारां च़लाई ते तैसेरो तैनी कन्न उड़ाव।
| وَضَرَبَ أَحَدُهُمْ عَبْدَ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ فَقَطَعَ أُذُنَهُ الْيُمْنَى. | ٥٠ |
51 पन यीशुए जुवाब दित्तो, “बस्सा बड़ू भोइ जेवं।” ते यीशुए तैसेरो कन्न तैखने हथ लेइतां बझ़ाव।
| فَأَجَابَ يَسُوعُ قَائِلاً: «قِفُوا عِنْدَ هَذَا الْحَدِّ!» وَلَمَسَ أُذُنَهُ فَشَفَاهُ. | ٥١ |
52 तैखन यीशुए प्रधान याजकन ते मन्दरेरे सिपाही ते बुज़ुर्ग ज़ैन तैस गिरफ्तार केरने ओरे थिये तैन जो ज़ोवं, “तुस कुन तलवारां ते डंडे घिन्तां मीं डैकू बुझ़तां ट्लाने ओरेथ?
| وَقَالَ يَسُوعُ لِرُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ حَرَسِ الْهَيْكَلِ وَالشُّيُوخِ، الَّذِينَ أَقْبَلُوا عَلَيْهِ: «أَكَمَا عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِالسُّيُوفِ وَالْعِصِيِّ؟ | ٥٢ |
53 ज़ेइस अवं तुसन सेइं साथी मन्दरे मां भोतो थियो, त तुसेईं मीं सेइं हथ न लाव, पन ई त तुश्शे आंधरेरे मौकेरो अधिकारे।”
| عِنْدَمَا كُنْتُ مَعَكُمْ كُلَّ يَوْمٍ فِي الْهَيْكَلِ، لَمْ تَمُدُّوا أَيْدِيَكُمْ عَلَيَّ. وَلكِنَّ هذِهِ السَّاعَةَ لَكُمْ، وَالسُّلْطَةُ الآنَ لِلظَّلامِ!» | ٥٣ |
54 ज़ैखन तैनेईं यीशु ट्लातो तैस तैट्ठां नेइतां महायाजकेरे घरे नीयो, पतरस भी पत्तपति बल्हे-बल्हे तैरां जेव।
| وَإِذْ قَبَضُوا عَلَيْهِ، سَاقُوهُ حَتَّى دَخَلُوا بِهِ قَصْرَ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ. وَتَبِعَهُ بُطْرُسُ مِنْ بَعِيدٍ. | ٥٤ |
55 तैनेईं अंगने मां अग बालोरी थी ते सब बिश्तां अग तपने लोरे थिये ते पतरस भी तैन मां थियो।
| وَلَمَّا أُشْعِلَتْ نَارٌ فِي سَاحَةِ الدَّارِ وَجَلَسَ بَعْضُهُمْ حَوْلَهَا، جَلَسَ بُطْرُسُ بَيْنَهُمْ. | ٥٥ |
56 ते अक कुआन्श अग्गी कां बिशोरी तकने लोरी थी ते पतरसेरां तेकतां ज़ोने लगी, “कि ई मैन्हु भी तैस सेइं साथी थियो।”
| فَرَأَتْهُ خَادِمَةٌ جَالِساً عِنْدَ الضَّوْءِ، فَدَقَّقَتِ النَّظَرَ فِيهِ، وَقَالَتْ: «وَهَذَا كَانَ مَعَهُ!» | ٥٦ |
57 पन पतरसे इन्कार केरतां ज़ोवं, “हे कुआन्शे अवं एस न ज़ैनी ए कौने।”
| وَلكِنَّهُ أَنْكَرَ قَائِلاً: «يَا امْرَأَةُ، لَسْتُ أَعْرِفُهُ!» | ٥٧ |
58 थोड़ी सैइत्रां पत्ती होरे एक्के पतरसेरां तेकतां ज़ोवं, “तू भी तैन्ना केरो साथिस।” पन पतरसे ज़ोवं, “नईं अवं नईं।”
| وَبَعْدَ وَقْتٍ قَصِيرٍ رَآهُ آخَرُ فَقَالَ: «وَأَنْتَ مِنْهُمْ!» وَلكِنَّ بُطْرُسَ قَالَ: «يَا إِنْسَانُ، لَيْسَ أَنَا!» | ٥٨ |
59 कोई एक्की घेंटेरे बाद केन्चे होरे बड़े याकीने सेइं ज़ोवं, “ई मैन्हु पक्को तैस सेइं साथी थियो, किजोकि ए भी गलीली आए।”
| وَبَعْدَ مُضِيِّ سَاعَةٍ تَقْرِيباً، قَالَ آخَرُ مُؤَكِّداً: «حَقّاً إِنَّ هَذَا كَانَ مَعَهُ أَيْضاً، لأَنَّهُ أَيْضاً مِنَ الْجَلِيلِ!» | ٥٩ |
60 पन पतरसे इन्कार केरतां ज़ोवं, “अवं एस न ज़ैनी तू कुन ज़ोतस?” हेजू पतरसे ए गल ज़ोने लोरो थियो, त कुकड़े बांग दित्ती।
| فَقَالَ بُطْرُسُ: «يَا إِنْسَانُ، لَسْتُ أَدْرِي مَا تَقُولُ!» وَفِي الْحَالِ وَهُوَ مَازَالَ يَتَكَلَّمُ، صَاحَ الدِّيكُ. | ٦٠ |
61 ते प्रभुए फिरतां पतरसेरे पासे तक्कू ते पतरसे परमेशरेरी तै गल याद आई, ज़ै तैनी पतरसे सेइं ज़ोरी थी, “कि अज़ कुकड़े बांग देने करां पेइले तू मेरो ट्लाई बार इन्कार केरेलो।”
| فَالْتَفَتَ الرَّبُّ وَنَظَرَ إِلَى بُطْرُسَ. فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ كَلِمَةَ الرَّبِّ إِذْ قَالَ لَهُ: «قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ الدِّيكُ تَكُونُ قَدْ أَنْكَرْتَنِي ثَلاثَ مَرَّاتٍ». | ٦١ |
62 ते पतरस बेइर गेइतां ज़ोरे-ज़ोरे लेरां देने लगो।
| وَانْطَلَقَ إِلَى الْخَارِجِ، وَبَكَى بُكَاءً مُرّاً. | ٦٢ |
63 ज़ैने मैनेईं यीशु अपने कब्ज़े मां कियोरो थियो, तैना तैसेरी हासी बनाते थिये ते कने तैस बाते थिये।
| أَمَّا الرِّجَالُ الَّذِينَ كَانُوا يَحْرُسُونَ يَسُوعَ، فَقَدْ أَخَذُوا يَسْخَرُونَ مِنْهُ وَيَضْرِبُونَهُ، | ٦٣ |
64 तैना यीशुएरी एछ़्छ़न पुड़ पट्टी बेन्धतां बाते थिये ते पुछ़ते थिये, “भविष्यिवाणी केर ते ज़ो केनि बाहोरिए?”
| وَيُغَطُّونَ وَجْهَهُ وَيَسْأَلُونَهُ: «تَنَبَّأْ! مَنِ الَّذِي ضَرَبَكَ؟» | ٦٤ |
65 ते तैनेईं एन्च़रे होरि भी बेड़ि गल्लां ज़ोई ते तैसेरी तुहीन की।
| وَوَجَّهُوا إِلَيْهِ شَتَائِمَ أُخْرَى كَثِيرَةً. | ٦٥ |
66 झ़ेझ़ां बुज़ुर्ग लोक ते प्रधान याजक ते शास्त्री लोकेईं यीशु अपने महासभाई मां आनो,
| وَلَمَّا طَلَعَ النَّهَارُ، اجْتَمَعَ مَجْلِسُ شُيُوخِ الشَّعْبِ الْمُؤَلَّفُ مِنْ رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةِ، وَسَاقُوهُ أَمَامَ مَجْلِسِهِمْ. | ٦٦ |
67 ते ज़ोने लगे, “अगर तू मसीह आस त ज़ो!” यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अगर अवं तुसन ज़ोईं भी त तुस मेरू याकीन न केरेले।
| وَقَالُوا: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ الْمَسِيحَ، فَقُلْ لَنَا!» فَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ قُلْتُ لَكُمْ، لَا تُصَدِّقُونَ، | ٦٧ |
68 ते अगर अवं तुसन पुछ़ी त तुस जुवाबे न देले।
| وَإِنْ سَأَلْتُكُمْ، لَا تُجِيبُونَنِي. | ٦٨ |
69 पन अज़ेरां बाद मैनेरू मट्ठू परमेशरेरे देइने पासे बिशोरू लाएले।”
| إِلّا أَنَّ ابْنَ الإِنْسَانِ مِنَ الآنَ سَيَكُونُ جَالِساً عَنْ يَمِينِ قُدْرَةِ اللهِ!» | ٦٩ |
70 एस गल्ली पुड़ तैना सब ज़ोने लगे, “तू परमेशरेरू मट्ठू आस?” यीशुए जुवाब दित्तो, “तुस एप्पू मींजो ज़ोतथ कि तू आस?”
| فَقَالُوا كُلُّهُمْ: «أَأَنْتَ إِذَنِ ابْنُ اللهِ؟» قَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ قُلْتُمْ، إِنِّي أَنَا هُوَ!» | ٧٠ |
71 तैनेईं ज़ोवं, “हुनी असन होरि शाहादतां केरि कुन ज़रूरीए? किजोकि असेईं एसेरी ज़बान शुनेरूए।”
| فَقَالُوا: «أَيَّةُ حَاجَةٍ بِنَا بَعْدُ إِلَى شُهُودٍ؟ فَهَا نَحْنُ قَدْ سَمِعْنَا مِنْ فَمِهِ!» | ٧١ |
