इब्रानियों 1

1 परमेशरे बड़े पेइले इश्शे दादे पड़दादन सेइं बड़े बारे ते अलग-अलग किसमे सेइं नेबी केरे ज़िरिये गल्लां की।

١ إِنَّ اللهَ، فِي الأَزْمِنَةِ الْمَاضِيَةِ، كَلَّمَ آبَاءَنَا بِلِسَانِ الأَنْبِيَاءِ (الَّذِينَ نَقَلُوا إِعْلانَاتٍ) بِطُرُقٍ عَدِيدَةٍ وَمُتَنَوِّعَةٍ.

2 पन इन आखरी दिहाड़न मां परमेशरे असन सेइं अपने मट्ठेरे ज़िरिये गल्लां की, ज़ैन तैनी सैरी चीज़ां केरू बारस ठहराव ते तैसेरे ज़िरिये परमेशरे सारी स्रष्टि बनाई। (aiōn g165)

٢ أَمَّا الآنَ، فِي هَذَا الزَّمَنِ الأَخِيرِ، فَقَدْ كَلَّمَنَا بِالابْنِ، الَّذِي جَعَلَهُ وَارِثاً لِكُلِّ شَيْءٍ، وَبِهِ قَدْ خَلَقَ الْكَوْنَ كُلَّهُ! (aiōn g165)

3 मट्ठू परमेशरेरी महिमारू प्रकाश आए, ते तैन हर किसमे सेइं परमेशरेरू ज़ेरू आए, तैन्ने सैरी चीज़न अपने शेक्तरे वचनेरे ज़िरिये सेइं संभालते, तैन्ने लोकन पापन करां शुद्ध केरतां स्वर्गे मां परमेशरेरे महिमा मां देइने पासे बिश्शू।

٣ إِنَّهُ ضِيَاءُ مَجْدِ اللهِ وَصُورَةُ جَوْهَرِهِ. حَافِظُ كُلَّ مَا فِي الْكَوْنِ بِكَلِمَتِهِ الْقَدِيرَةِ. وَهُوَ الَّذِي بَعْدَمَا طَهَّرَنَا بِنَفْسِهِ مِنْ خَطَايَانَا، جَلَسَ فِي الأَعَالِي عَنْ يَمِينِ اللهِ الْعَظِيمِ.

4 एन केरने सेइं परमेशरे मट्ठू, स्वर्गदूतन करां महान कियूं, ते ज़ैन नवं तैस दित्तू जेवं तैन स्वर्गदूतन करां महान आए।

٤ وَهَكَذَا، أَخَذَ مَكَاناً أَعْظَمَ مِنَ الْمَلائِكَةِ، بِمَا أَنَّ الاسْمَ الَّذِي وَرِثَهُ مُتَفَوِّقٌ جِدّاً عَلَى أَسْمَاءِ الْمَلائِكَةِ جَمِيعاً!

5 किजोकि परमेशरे स्वर्गदूतन मरां कोन्ची सेइं कधे नईं ज़ोरू, “तू मेरू मट्ठू आस; अज़ अवं इन बांदू केरताईं तू मेरू मट्ठू आस” ते फिरी परमेशरे केन्ची स्वर्गदूते सेइं इन नईं ज़ोरू, “अवं तैसेरो बाजी भोइलो, ते तैन मेरू मट्ठू भोलू”

٥ فَلأَيِّ وَاحِدٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ قَالَ اللهُ مَرَّةً: «أَنْتَ ابْنِي، أَنَا الْيَوْمَ وَلَدْتُكَ!» أَوْ قَالَ أَيْضاً: «أَنَا أَكُونُ لَهُ أَباً، وَهُوَ يَكُونُ لِيَ ابْناً؟»

6 ते फिरी परमेशरे अपने पेइले मट्ठे दुनियाई मां भेज़ने करां पेइलू, इन ज़ोवं, “परमेशरेरे सब स्वर्गदूत तैस कां मथ्थो टेकन।”

٦ وَعِنْدَمَا يُعِيدُ اللهُ ابْنَهُ الْبِكْرَ إِلَى الْعَالَمِ، يَقُولُ: «وَلْتَسْجُدْ لَهُ مَلائِكَةُ اللهِ جَمِيعاً!»

7 परमेशर स्वर्गदूतां केरे बारे मां इन ज़ोते, “‘तै अपने स्वर्गदूतन हवारे ज़ेरे बनाते, ते अपने सेवकन अगारे लपारे ज़ेरे बनाते।’

٧ وَعَنِ الْمَلائِكَةِ يَقُولُ: «قَدْ جَعَلَ مَلائِكَتَهُ رِيَاحاً، وَخُدَّامَهُ لَهِيبَ نَارٍ!»

8 पन परमेशरे अपने मट्ठेरे बारे मां ज़ोते, ‘हे परमेशर तेरू राज़ सदा रालू, ते तू इन्साफे सेइं राज़ केरेलो। (aiōn g165)

٨ وَلَكِنَّهُ يُخَاطِبُ الابْنَ قَائِلاً: «إِنَّ عَرْشَكَ، يَا اللهُ، ثَابِتٌ إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ، وَصَوْلَجَانَ حُكْمِكَ عَادِلٌ وَمُسْتَقِيمٌ. (aiōn g165)

9 ज़ैन रोड़ूए तैस केरने सेइं तू प्यार केरतस ते ज़ैन गलते तैन केरने सेइं नफरत केरतस; एल्हेरेलेइ तेरे परमेशरे तू च़ुनोरोस ते तेरे सैथन करां जादे तीं आदर ते आनन्द दित्तोरोए।’

٩ إِنَّكَ أَحْبَبْتَ الْبِرَّ وَأَبْغَضْتَ الإِثْمَ. لِذَلِكَ مَسَحَكَ اللهُ إِلَهُكَ مَلِكاً، إِذْ صَبَّ عَلَيْكَ زَيْتَ الْبَهْجَةِ أَكْثَرَ مِنْ رُفَقَائِكَ!»

10 ते पवित्रशास्त्र इन भी ज़ोते, ‘हे प्रभु, तीं शुरू मां दुनियारी रच़ना की,’ ते ज़ैन किछ अम्बरे मां आए तैन तीं बनावं।

١٠ كَمَا يَقُولُ: «أَنْتَ، يَا رَبُّ، وَضَعْتَ أَسَاسَ الأَرْضِ فِي الْبَدَايَةِ. وَالسَّمَاوَاتُ هِيَ صُنْعُ يَدَيْكَ.

11 तैन सब किछ खतम भोइ गानूए; पन तू हमेशा रालो; ते तैन सब किछ लिगड़ां केरू ज़ेरू पुरानू भोइ गालू।

١١ هِيَ تَفْنَى، وَأَنْتَ تَبْقَى. فَسَوْفَ تَبْلَى كُلُّهَا كَمَا تَبْلَى الثِّيَابُ،

12 ते तू तैन च़ादरारू ज़ेरो बनालो, ते तैन लिगड़ां केरू ज़ेरू बेदलोई गालू; पन तू कधे न बेदलोस; ते तेरी ज़िन्दगी कधी खतम न भोली।

١٢ فَتَطْوِيهَا كَالرِّدَاءِ، ثُمَّ تُبَدِّلُهَا. وَلَكِنَّكَ أَنْتَ الدَّائِمُ الْبَاقِي، وَسِنُوكَ لَنْ تَنْتَهِيَ!»

13 ते परमेशरे स्वर्गदूतन मरां केस सेइं किताली ज़ोवं, ‘तू मेरे देइने पासे आदरारे ठैरी बिश,’ ते अवं तेरे दुश्मन तेरे अधीन केरेलो।”

١٣ فَهَلْ قَالَ اللهُ مَرَّةً لأَيِّ وَاحِدٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مَا قَالَهُ لِلابْنِ: «اجْلِسْ عَنْ يَمِينِي حَتَّى أَجْعَلَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئاً لِقَدَمَيْكَ؟»

14 तैना सब स्वर्गदूत सिर्फ परमेशरेरे सेवक आन; परमेशरे तैना तैन लोकां केरि हिफाज़त केरनेरे लेइ भेज़ोरेन ज़ैन मुक्ति मैलोरीए।

١٤ لا! فَلَيْسَ الْمَلائِكَةُ إِلّا أَرْوَاحاً خَادِمَةً تُرْسَلُ لِخِدْمَةِ الَّذِينَ سَيَرِثُونَ الْخَلاصَ.