< प्रेरितों के काम 23 >

1 पौलुसे महासभारे लोकां केरे पासे रोड़ेच़ारे तेकतां ज़ोवं, “हे ढ्लाव अवं बेड़ि नेक नीती सेइं परमेशरेरे हुक्मां केरे मुताबिक ज़िन्दगी गुज़ारतो ओरोईं।”
فَحَدَّقَ بُولُسُ إِلَى الْمَجْلِسِ، وَقَالَ: «أَيُّهَا الإِخْوَةُ، إِنِّي عِشْتُ لِلهِ بِضَمِيرٍ صَالِحٍ حَتَّى هَذَا الْيَوْمِ».١
2 महायाजक हनन्याह पौलुसेरी एना गल्लां शुन्तां पौलुसे कां खड़े भोरे लोकन हुक्म दित्तो, कि एसेरे तुत्तरे पुड़ थप्पड़ बाथ।
فَأَمَرَ حَنَانِيَّا، رَئِيسُ الْكَهَنَةِ، وَاحِداً مِنَ الْوَاقِفِينَ لَدَيْهِ أَنْ يَضْرِبَ بُولُسَ عَلَى فَمِهِ،٢
3 पौलुसे तैस सेइं ज़ोवं, “हे पाखंडी, परमेशर तीं बाए। तू इड़ी बिशोरोस कि मूसेरे कानूनेरे मुताबिक मेरो इन्साफ केरस, ते कुन तू मूसेरे कानूनेरे खलाफ बानेरो हुक्म देतस?”
فَقَالَ لَهُ بُولُسُ: «ضَرَبَكَ اللهُ، يَا حَائِطَ الْمَقْبَرَةِ الْمُبَيَّضَ! كَيْفَ تَجْلِسُ لِتُحَاكِمَنِي وَفْقاً لِلشَّرِيعَةِ، ثُمَّ تُخَالِفُ الشَّرِيعَةَ فَتَأْمُرُ بِضَرْبِي؟»٣
4 ज़ैना तैड़ी खड़खड़े थिये, त तैना ज़ोने लगे, “कुन तू परमेशरेरे महायाजकेरी तुहीन केरतस?”
فَقَالَ لَهُ الْوَاقِفُونَ هُنَاكَ: «أَتَشْتِمُ رَئِيسَ كَهَنَةِ اللهِ؟»٤
5 पौलुसे तैन सेइं ज़ोवं, “ढ्लाव मीं पतो न थियो, कि ए महायाजक, किजोकि लिखोरूए, तू अपने लोकां केरे प्रधाने जो बुरू न ज़ो।”
فَأَجَابَ بُولُسُ: «لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُ أَيُّهَا الإِخْوَةُ أَنَّهُ رَئِيسُ كَهَنَةٍ فَقَدْ جَاءَ فِي الْكِتَابِ: لَا تَشْتِمْ رَئِيسَ شَعْبِكَ!»٥
6 पौलुस ज़ानतो थियो, कि तैन मां किछ सदूकी भी आन, ते किछ फरीसी लोक भी आन ते तै महासभाई मां ज़ोरे सेइं ज़ोने लगो, “हे ढ्लाव अवं त फरीसी लोकां केरे खानदेंनी मरां आईं, ते मीं पुड़ एनेईं एल्हेरेलेइ मुकदमो च़लेवरोए, कि अवं उमीद रखताईं कि मुड़दे फिरी ज़ींते भोले।”
وَإِذْ كَانَ بُولُسُ يَعْلَمُ أَنَّ بَعْضَ أَعْضَاءِ الْمَجْلِسِ مِنْ مَذْهَبِ الصَّدُّوقِيِّينَ، وَبَعْضُهُمْ مِنْ مَذْهَبِ الْفَرِّيسِيِّينَ، نَادَى فِي الْمَجْلِسِ: «أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنَا فَرِّيسِيٌّ ابْنُ فَرِّيسِيٍّ، وإِنِّي أُحَاكَمُ الآنَ لأَنَّنِي أَعْتَقِدُ أَنَّ لِلْمَوْتَى رَجَاءً بِالْقِيَامَةِ!»٦
7 पौलुसेरू एन ज़ोंते फरीसी ते सदूकी लोकन एप्पू मांमेइं लड़ाई शुरू भोइजेइ, ते सेब्भन एप्पू मांमेइं खल बनो।
وَهُنَا دَبَّ الْخِلافُ بَيْنَ الْفَرِّيسِيِّينَ وَالصَّدُّوقِيِّينَ مِنْ أَعْضَاءِ الْمَجْلِسِ، فَانْقَسَمَ الْحَاضِرُونَ.٧
8 किजोकि सदूकी ज़ोतन कि मुड़दे ज़ींते नईं भोने, ते न स्वर्गदूतन ते न कोई आत्मा आए, पन फरीसी लोक एन दुइये गल्लन पुड़ विश्वास केरतन।
فَإِنَّ الصَّدُّوقِيِّينَ يُنْكِرُونَ الْقِيَامَةَ وَالْمَلائِكَةَ وَالأَرْوَاحَ، أَمَّا الفَرِّيسِيُّونَ فَيُقِرُّونَ بِها كُلِّهَا.٨
9 तैखन तैना बेंस केरने लग्गे, शास्त्री लोकन मरां ज़ैना फरीसी लोकन मां थिये, तैना खड़े भोइतां लड़ाई केरतां ज़ोने लगे, “असां इस मैन्हु मां कोई कसूर न लहम, अगर केन्ची आत्मा या स्वर्गदूते एस सेइं कोई गल कियोरीए त फिरी कुन भोवं?”
وَعَلا الصِّيَاحُ، فَوَقَفَ بَعْضُ عُلَمَاءِ الشَّرِيعَةِ الْمُوَالِينَ لِلْفَرِّيسِيِّينَ، يَحْتَجُّونَ بِحَمَاسَةٍ، فَقَالُوا: «لا نَجِدُ عَلَى هَذَا الرَّجُلِ ذَنْباً، فَلَرُبَّمَا كَلَّمَهُ رُوحٌ أَوْ مَلاكٌ!»٩
10 गल एत्री बेद्धी जेई, कि फौजी पलटनरे सरदारे बुझ़ू, कि एरू न भोए कि पौलुसेरे टोटे-टोटे बनान, त तैनी हुक्म दित्तो कि बुन गाथ ते पौलुसे ज़बरदस्ती तैट्ठां कढा ते किल्लै मांजो आनां।
وَتَفَاقَمَ الْخِلافُ حَتَّى خَافَ الْقَائِدُ أَنْ يَشُقُّوا بُولُسَ شِقَّيْنِ، فَأَمَرَ الْجُنُودَ أَنْ يَنْزِلُوا وَيَخْطَفُوهُ مِنْ بَيْنِهِمْ وَيُعِيدُوهُ إِلَى الْمُعَسْكَرِ.١٠
11 तैस्से राती प्रभु यीशुए पौलुसे कां एइतां ज़ोवं, “हे पौलुस हिम्मत रख ज़ेन्च़रे तीं यरूशलेम नगरे मां मेरी गवाही दित्तोरीए, तेन्च़रे तीं रोमे मां भी गवाही देनी भोली।”
وَفِي اللَّيْلَةِ التَّالِيَةِ ظَهَرَ الرَّبُّ لِبُولُسَ وَقَالَ لَهُ: «تَشَجَّعْ، فَكَمَا أَدَّيْتَ لِيَ الشَّهَادَةَ فِي أُورُشَلِيمَ، لابُدَّ أَنْ تُؤَدِّيَهَا لِي فِي رُومَا أَيْضاً».١١
12 होरसां झ़ेझ़ां किछ यहूदी मैनेईं मिलतां फैसलो कियो, ते कसम कमाई कि ज़ांतगर असां पौलुसे कत्ल न केरम, तांतगर किछ न खाम ते न पींम।
وَلَمَّا طَلَعَ الصَّبَاحُ حَاكَ بَعْضُ الْيَهُودِ مُؤَامَرَةً لِقَتْلِ بُولُسَ، وحَرَّمُوا عَلَى أَنْفُسِهِمِ الطَّعَامَ وَالشَّرَابَ إِلَى أَنْ يَقْتُلُوهُ.١٢
13 एस साज़िशी मां 40 मैनन् करां जादे थिये।
وَكَانَ عَدَدُ الَّذِينَ حَاكُوا هذِهِ الْمُؤَامَرَةَ نَحْوَ أَرْبَعِينَ رَجُلاً.١٣
14 तैना प्रधान याजकन ते बुज़ुर्गन कां जे, ते ज़ोने लगे, “असन पुड़ लानत भोए, अगर असां पौलुसे मारनेरे बगैर किछ खाम या पींम, असेईं त तैस खतम केरनेरी कसम कमेवरीए।
وَذَهَبُوا إِلَى رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَالشُّيُوخِ وَقَالُوا: «حَرَامٌ عَلَيْنَا الطَّعَامُ وَالشَّرَابُ حَتَّى نَقْتُلَ بُولُسَ.١٤
15 एल्हेरेलेइ तुस सब महासभा मां मिलतां फौजी पलटनारे सरदारे कां दरखुवास देथ, कि तै पौलुसे लोकां केरे सामने आने, ताके एस मुकदमेरी सारी हकिकत फिरी पतो च़ले, एस करां पेइले पौलुस इड़ी पैश कियो गाए, असां तियार आम, कि तैस मारम।”
فَاطْلُبُوا مِنَ الْقَائِدِ بِصِفَتِكُمْ أَعْضَاءَ الْمَجْلِسِ، أَنْ يُحْضِرَ بُولُسَ بِحُجَّةِ إِعَادَةِ النَّظَرِ فِي قَضِيَّتِهِ، وَنَحْنُ مُسْتَعِدُّونَ لاغْتِيَالِهِ قَبْلَ وُصُولِهِ إِلَى الْمَجْلِسِ!»١٥
16 पन ज़ैखन पौलुसेरे बेइनारे मट्ठे एस साजशरो पतो लगो, त तैनी किल्लै मां गेइतां पौलुसे पतो दित्तो, कि तैना लोक तैस मारनो चातन।
وَلَكِنَّ خَبَرَ هذِهِ الْمُؤَامَرَةِ تَسَرَّبَ إِلَى ابْنِ أُخْتِ بُولُسَ، فَتَوَجَّهَ إِلَى الْمُعَسْكَرِ وَأَخْبَرَهُ بِذلِكَ.١٦
17 तैखन पौलुसे सूबेदारन मरां अक कुजाव, ते तैस सेइं ज़ोवं, “कि इस जवाने फौजी पलटनरे सरदारे कां नेथ, किजोकि ए किछ ज़ोंनेरे लेइ ओरोए।”
فَاسْتَدْعَى بُولُسُ أَحَدَ قُوَّادِ الْمِئَاتِ وَطَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ يَأْخُذَ ابْنَ أُخْتِهِ إِلَى الْقَائِدِ لِيُخْبِرَهُ بِأَمْرٍ هَامٍّ.١٧
18 बस्सा, तैनी तै फौजी पलटनरे सरदारे कां साथी नीयो, ते ज़ोने लगो, “अवं पौलुसे ज़ै कैदी आए, तैनी अवं कुजाव, ते तैनी मीं कां दरखुवास कियोरीए, कि इस जवाने अवं तीं कां एन्ही, किजोकि ए किछ तीं सेइं ज़ोनू चाते।”
فَأَخَذَهُ إِلَى الْقَائِدِ وَقَالَ: «اسْتَدْعَانِي السَّجِينُ بُولُسُ وَطَلَبَ أَنْ أُحْضِرَ هَذَا الشَّابَّ إِلَيْكَ، لأَنَّ عِنْدَهُ أَمْراً هَامّاً يُرِيدُ أَنْ يُخْبِرَكَ بِهِ».١٨
19 फौजी पलटनरे सरदारे तैस जवानेरो हथ ट्लेइतां तै कनारे ज़ेरे नीयो ते तैस पुच्छ़ने लगो, “तू मीं सेइं कुन ज़ोनू चातस?”
فَأَمْسَكَ الْقَائِدُ الشَّابَّ بِيَدِهِ، وَانْفَرَدَ بِهِ، وَسَأَلَهُ: «مَا الأَمْرُ الَّذِي تُرِيدُ أَنْ تُخْبِرَنِي بِهِ؟»١٩
20 तैनी जवाने ज़ोवं, “यहूदी लीडरेईं अकोट्ठे भोइतां तीं कां दरखुवास देनेरो फैसलो कियोरोए। कि तू पौलुसेरी पुछ़ गन केरनेरे बहाने तैस महासभा मां आनस।
فَقَالَ: «حَاكَ الْيَهُودُ مُؤَامَرَةً عَلَى بُولُسَ، وَسَيَطْلُبُونَ مِنْكَ أَنْ تُحْضِرَهُ إِلَى مَجْلِسِهِمْ، بِحُجَّةِ إِعَادَةِ النَّظَرِ فِي قَضِيَّتِهِ،٢٠
21 तू तैन केरि गल न मेन्ना, किजोकि कोई 40 मैनन् करां जादे यहूदी तैस पुड़ हमलो केरनेरी कोशिशी मां आन, तैनेईं कसम कमेवरी कि ज़ांतगर असां पौलुसे न मारम तांतगर असां किछ खाम या पींम, त असन लानत भोए, हुनी तैना तियारन, सिर्फ तेरे वादेरो इंतज़ारे।”
فَلا تَقْبَلْ طَلَبَهُمْ، لأَنَّ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ رَجُلاً مِنْهُمْ حَرَّمُوا عَلَى أَنْفُسِهِمِ الطَّعَامَ وَالشَّرَابَ وَنَصَبُوا كَمِيناً لاِغْتِيَالِهِ، وَهُمُ الآنَ مُسْتَعِدُّونَ لِذَلِكَ، وَيَنْتَظِرُونَ تَلْبِيَةَ طَلَبِهِمْ!»٢١
22 फौजी पलटनरे सरदारे तै जवान वापस भेज़ो, ते तैस ज़ोवं कि गा, “एना गल्लां केरो ज़ैना तीं मीं सेइं ज़ोई, होरि केन्ची पतो न लोड़ी लग्गोरो।”
فَصَرَفَ الْقَائِدُ الشَّابَّ بَعْدَمَا قَالَ لَهُ: «لا تُخْبِرْ أَحَداً بِمَا أَعْلَمْتَنِي بِهِ!»٢٢
23 तैखन तैनी दूई सूबेदार कुजाए, ते तैन सेइं ज़ोवं, “तुस 200 सिपाही ते 70 सुवार ते 200 भाले च़लानेबाले तियार रख्खा, तैनेईं राती 9 बज़ेई कैसरिया नगरे मां गानूए।
وَدَعَا اثْنَيْنِ مِنْ قُوَّادِ الْمِئَاتِ لَدَيْهِ، وَأَمَرَهُمَا قَائِلاً: «جَهِّزَا مِئَتَيْ جُنْدِيٍّ لِيَذْهَبُوا إِلَى قَيْصَرِيَّةَ السَّاعَةَ التَّاسِعَةَ مَسَاءَ اللَّيْلَةِ وَمَعَهُمْ سَبْعُونَ فَارِساً وَمِئَتَا حَامِلِ رُمْحٍ،٢٣
24 ते पौलुसेरे लेइ घोड़े तियार रखा, ताके तै गवर्नर फेलिक्स कां हफाज़ती सेइं पुज़ाव गाए।”
وَبَعْضُ الدَّوَابِّ لِتَحْمِلَ بُولُسَ وَتُوَصِّلَهُ سَالِماً إِلَى الْحَاكِمِ فِيلِكْسَ».٢٤
25 ते फौजरे प्रधाने अक चिट्ठी एस तरिकेरी लिखी।
وَكَتَبَ إِلَى الْحَاكِمِ رِسَالَةً يَقُولُ فِيهَا:٢٥
26 “श्रीमान फेलिक्स गवर्नर क्लौदियुस लूसियासे जो नमस्कार।
«مِنْ كُلُودِيُوسَ لِيسِيَاسَ إِلَى سُمُوِّ الْحَاكِمِ فِيلِكْسَ: سَلامٌ!٢٦
27 ए तै मैनूए, ज़ै यहूदेईं ट्लातोरो थियो, ते एस तैना मारनेबाले थिये, त अवं सिपाही नेइतां साथी जेव, ते तै छुटाव, किजोकि मीं पतो थियो, कि तै अक रोमेरो रानेबालोए, त फौजी पलटन नेइतां छुटाव।
هَذَا الرَّجُلُ قَبَضَ عَلَيْهِ الْيَهُودُ وَحَاوَلُوا أَنْ يَقْتُلُوهُ. وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ مُوَاطِنٌ رُومَانِيٌّ فَأَسْرَعْتُ إِلَيْهِ مَعَ بَعْضِ الْجُنُودِ وَأَنْقَذْتُهُ.٢٧
28 लिहाज़ा एन ज़ान्नेरी केरनेरे लेइ कि तैना तैस पुड़ कुन इलज़ाम लातन, मीं तै तैन केरि महासभा मां पैश कियो।
وَأَرَدْتُ أَنْ أَعْرِفَ التُّهْمَةَ الَّتِي يَتَّهِمُونَهُ بِها، فَقَدَّمْتُهُ إِلَى مَجْلِسِهِمْ،٢٨
29 ते पतो लगो, कि तैन केरो इलज़ाम तैन केरे कानूनेरे मुताबिक एसेरे खलाफ कोई एरो इलज़ाम नईं, कि ज़ेसेरे ज़िरिये सेइं असां तैस कैद केरम या मौतरी सज़ा देइ सखम।
فَتَبَيَّنَ لِي أَنَّ تُهْمَتَهُ تَخْتَصُّ بِقَضَايَا تَتَعَلَّقُ بِشَرِيعَتِهِمْ. وَوَجَدْتُ أَنَّهُ لَمْ يَرْتَكِبْ ذَنْباً يَسْتَحِقُّ عُقُوبَةَ الْمَوْتِ أَوِ السَّجْنِ.٢٩
30 मीं पतो लग्गोरोए कि एसेरे खलाफ कोई साज़िश भोइ राहोरीए, ते मीं ए जल्दी तीं कांजो भेज़ोरोए, ते मीं तैस पुड़ दाओ केरनेबालन भी ज़ोरूए, कि तैना भी तीं कां अपनो मुकदमो पैश केरन।”
ثُمَّ تَبَيَّنَ لِي أَنَّ جَمَاعَةً مِنَ الْيَهُودِ حَاكُوا مُؤَامَرَةً لِقَتْلِهِ، فَأَرْسَلْتُهُ إِلَيْكَ بِسُرْعَةٍ، وَأَمَرْتُ الْمُدَّعِينَ عَلَيْهِ أَنْ يُقَدِّمُوا شَكْوَاهُمْ لَدَيْكَ».٣٠
31 सिपाही, फौजी पलटनरे सरदारेरे हुक्मेरे मुताबिक पौलुसे एप्पू सेइं साथी नेइतां रातो रात अन्तिपत्रिस नगरे मां पुज़ाव।
وَهَكَذَا نَقَلَ الْجُنُودُ بُولُسَ لَيْلاً إِلَى أَنْتِيبَاتْرِيسَ، تَنْفِيذاً لِلأَوَامِرِ الصَّادِرَةِ إِلَيْهِمْ.٣١
32 होरसां दीसां घोड़ सुवारन तैस सेइं साथी अग्री-अग्री गानेरो हुक्म दित्तो, ते तै एप्पू किल्लै मांजो वापस च़लो जेव।
وَفِي الصَّبَاحِ عَادُوا إِلَى الْمُعَسْكَرِ، وَتَرَكُوا الفُرْسَانَ يُرَافِقُونَ بُولُسَ إِلَى قَيْصَرِيَّةَ.٣٢
33 ज़ैखन घोड़ सुवार कैसरिया नगरे मां पुज़े त तैनेईं गवर्नरे कां चिट्ठी देइतां पौलुस तैस कां पैश कियो।
وَهُنَاكَ سَلَّمُوهُ إِلَى الْحَاكِمِ مَعَ الرِّسَالَةِ.٣٣
34 गवर्नरे चिट्ठी पेढ़तां पुच़्छ़ू, “ए कौस इलाकेरो रानेबालोए?” ज़ैखन तैस पतो लगो कि ए किलिकिया इलाकेरो रानेबालोए।
فَقَرَأَ الْحَاكِمُ الرِّسَالَةَ، وَسَأَلَ عَنِ الْمُقَاطَعَةِ الَّتِي يَنْتَمِي بُولُسُ إِلَيْهَا. وَلَمَّا عَلِمَ أَنَّهُ مِنْ كِيلِيكِيَّةَ٣٤
35 त तैनी ज़ोवं, कि अवं तेरो मुकदमो तैखन शुनेलो, “ज़ैखन तीं पुड़ दोष लाने बाले भी इड़ी हाज़र भोले।” तैखन तैनी हुक्म दित्तो कि पौलुसे हेरोदेसेरे पहेरे मां रख्खा।
قَالَ لَهُ: «سَأَنْظُرُ فِي قَضِيَّتِكَ عِنْدَمَا يَحْضُرُ الْمُدَّعُونَ عَلَيْكَ». وَأَمَرَ بِوَضْعِ بُولُسَ فِي قَصْرِ هِيرُودُسَ، تَحْتَ الْحِرَاسَةِ.٣٥

< प्रेरितों के काम 23 >