ইয়োবের বিবরণ 3
Därefter upplät Job sin mun och förbannade sin födelsedag;
Job tog till orda och sade:
Må den dag utplånas, på vilken jag föddes, och den natt som sade: »Ett gossebarn är avlat.»
4 ৪ সেই দিন টা অন্ধকারময় হোক; ঈশ্বর উপর থেকে এই দিন টা স্মরণ না করুন, না সূর্য্যের আলো এটা আলোকিত করুক।
Må den dagen vändas i mörker, må Gud i höjden ej fråga efter den och intet dagsljus lysa däröver.
5 ৫ অন্ধকার এবং মৃত্যুর ছায়া এটাকে নিজেদের বলে দাবি করুক; মেঘ এতে বাস করুক; সমস্ত কিছু যা সেই দিন কে অন্ধকার করে তা সত্যিই এটাকে আতঙ্কিত করুক।
Mörkret och dödsskuggan börde den åter, molnen lägre sig över den; förskräcke den allt som kan förmörka en dag.
6 ৬ সেই রাতের জন্য, গভীর অন্ধকার একে গ্রাস করুক, এটা বছরের দিন গুলোর মধ্যে আনন্দ না করুক; এটা মাসের গোনার মধ্যে না আসুক।
Den natten må gripas av tjockaste mörker; ej må den få fröjda sig bland årets dagar, intet rum må den finna inom månadernas krets.
Ja, ofruktsam blive den natten, aldrig höje sig jubel under den.
Må den förbannas av dem som besvärja dagar, av dem som förmå mana upp Leviatan.
9 ৯ সেই দিনের র সন্ধ্যার তারাগুলি অন্ধকার হোক। সেই দিন আলোর খোঁজ করুক, কিন্তু একটুও না পাক; না এটা সকালের চোখের পাতা দেখতে না পাক,
Må dess grynings stjärnor förmörkas, efter ljus må den bida, utan att det kommer, morgonrodnadens ögonbryn må den aldrig få se;
eftersom den ej tillslöt dörrarna till min moders liv, ej lät olyckan förbliva dold för mina ögon.
Varför fick jag ej dö strax i modersskötet, förgås vid det jag kom ut ur min moders liv?
Varför funnos knän mig till mötes, och varför bröst, där jag fick di?
Hade så icke skett, låge jag nu i ro, jag finge då sova, jag njöte då min vila,
14 ১৪ পৃথিবীর রাজাদের এবং মন্ত্রীদের সঙ্গে, যারা তাদের নিজেদের জন্য কবর বানিয়েছিলেন যা এখন ধ্বংস হয়েছে।
vid sidan av konungar och rådsherrar i landet, män som byggde sig palatslika gravar,
15 ১৫ অথবা আমি রাজকুমারদের সঙ্গে শুতে পারতাম যাদের একদিন সোনা ছিল, যারা তাদের বাড়িগুলো রূপায় পূর্ণ করেছিল।
ja, vid sidan av furstar som voro rika på guld och hade sina hus uppfyllda av silver;
eller vore jag icke till, lik ett nedgrävt foster, lik ett barn som aldrig fick se ljuset.
Där hava ju de ogudaktiga upphört att rasa, där få de uttröttade komma till vila;
där hava alla fångar fått ro, de höra där ingen pådrivares röst.
Små och stora äro där varandra lika, trälen har där blivit fri ifrån sin herre.
Varför skulle den olycklige skåda ljuset? Ja, varför gives liv åt dem som plågas så bittert,
21 ২১ তারা যারা মরতে চাইছে, কিন্তু তা আসে না; যারা গুপ্তধন খোঁজে তাদের থেকেও বেশি সেই ব্যক্তি মৃত্যুকে খোঁজে?
åt dem som vänta efter döden, utan att den kommer, och spana därefter mer än efter någon skatt,
åt dem som skulle glädjas -- ja, intill jubel -- och fröjda sig, allenast de funne sin grav;
23 ২৩ কেন একজন লোককে আলো দেওয়া হয়েছে যার রাস্তা লুকানো, একটি মানুষ যাকে ঈশ্বর চরিদিক দিয়ে বেড়া দিয়েছেন?
varför åt en man vilkens väg är höljd i mörker, åt en man så kringstängd av Gud?
Suckan har ju blivit mitt dagliga bröd, och såsom vatten strömma mina klagorop.
ty det som ingav mig förskräckelse, det drabbar mig nu, och vad jag fruktade för, det kommer över mig.
Jag får ingen rast, ingen ro, ingen vila; ångest kommer över mig.
