Maga 2
1 Eso afae aligili, Yesu da Gabena: iame moilaiga bu hagi. Dunu huluane da E bu misi amo nabi dagoi.
Gdy po kilku dniach powrócił do Kafarnaum, wieść o Jego przybyciu szybko obiegła całe miasto.
2 Dunu bagohame gilisibiba: le, diasu da nabai galu. Logo holei amoga golili sa: imu da hamedei galu. Yesu da Gode Ea sia: olelelaloba,
Wkrótce w domu, w którym się zatrzymał, zebrało się tak wielu ludzi, że nawet przed drzwiami nie było wolnego miejsca. A Jezus głosił im słowo Boże.
3 dunu biyaduyale da gadoi dialu dunu Yesuma doaga: musa: gisa misi.
Wtedy właśnie czterej mężczyźni przynieśli na noszach sparaliżowanego.
4 Be dunu bagohame gilisibiba: le, amola diasu ganodini golili sa: imu hamedeiba: le, ilia da diasu gado da: iya heda: le, figi hoga: le, efe bagele, oloi ea debea diasu ganodini sanasi.
Nie mogąc przecisnąć się do Jezusa, zrobili otwór w dachu i spuścili w dół nosze z chorym.
5 Yesu da ilia dafawaneyale dawa: su hou dawa: beba: le, gadoi dialu dunuma amane sia: i, “Nagofe! Na da dia wadela: i hou gogolema: ne olofoi dagoi!”
Gdy Jezus ujrzał ich zdecydowaną wiarę, powiedział do chorego: —Synu, odpuszczam ci grzechy!
6 Be sema olelesu dunu mogili gadenene bulagi dialu, ilia asigi dawa: su ganodini amane dawa: i.
Lecz kilku obecnych tam przywódców religijnych pomyślało z oburzeniem:
7 “Defea hame galebe! E da lasogole sia: sa! Gode Hi fawane da gogolema: ne olofosu dawa: !”
„Dlaczego on tak mówi?! To jawne bluźnierstwo! Przecież tylko Bóg może odpuszczać grzechy”.
8 Be Yesu, ilia asigi dawa: su dawa: beba: le, ilima amane sia: i, “Dilia abuliba: le dilia dogo ganodini agoane dawa: lalabala?
Jezus, znając ich myśli, odpowiedział: —Dlaczego was to oburza?
9 Dilia adi dawa: bela: ? Na da gadoi dialebe dunuma sia: mu, `Dia wadela: i hou Na da gogolema: ne olofoi dagoi!’ o `wa: legadole, dia debea gisawane masa!’ Adi sia: da asaboila: ?
Co jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczam ci grzechy” czy „Wstań, zabierz swoje nosze i chodź!”?
10 Be Dunu Egefe da osobo bagade dunuma gogolema: ne olofosu ima: ne gasa defele gala. Amo dilia dawa: ma: ne, Na da hamomu.”
Udowodnię wam, że Ja, Syn Człowieczy, mogę odpuszczać grzechy.
11 Amalalu, E da gadoi dialu dunuma amane sia: i, “Wa: legadole, dia debea gisawene diasuga masa.”
I zwrócił się do sparaliżowanego: —Jesteś uzdrowiony! Zabierz swoje nosze i idź do domu!
12 Amalalu, gadoi dialu dunu da amogaluwane wa: legadole, dunu huluane odagiaba, ea debea gaguia gadole, gisawane, asi. Amo hou dunu huluane fofogadigili ba: i. Ilia beda: iwane Godema nodone, amane sia: i, “Dafawane! Wali eso musa: hame ba: su hou da degabo ba: i dagoi.”
A chory wstał, wziął nosze i na oczach zebranych odszedł do domu. Wszyscy byli poruszeni tym do głębi i wielbili Boga, mówiąc: —Nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego!
13 Amalalu, Yesu da bu Ga: lili Hano Wayabo bega: asi. Dunu bagohame da Ema doaga: beba: le, E da Gode Sia: ilima olelei.
Wkrótce po tym wydarzeniu Jezus znowu udał się nad jezioro, by nauczać zgromadzone tam tłumy.
14 Laloba, Yesu da A: lafiase ea mano amo ea dio Lifai, su lidisu sesei ganodini esalebe ba: i. Yesu da ema amane sia: i, “Nama fa: no bobogema!” Amalalu, Lifai da wa: legadole, Yesuma fa: no bobogei.
Idąc brzegiem, zobaczył Lewiego—syna Alfeusza, poborcę podatkowego, który właśnie tam pracował. —Chodź ze Mną—zwrócił się do niego. A on natychmiast wstał i poszedł z Jezusem.
15 Amalalu, fa: no, Yesu amola Ea ado ba: su dunu da Lifai ea diasuga ha: i manusa: doaga: i. Su lidisu dunu amola wadela: i hamosu dunu bagohame da Ea sia: nabimu hanaiba: le, ilima gilisi.
Później, gdy Jezus i Jego uczniowie byli u niego w domu, zebrało się wokół stołu wielu nieuczciwych poborców podatkowych i innych ludzi, uważanych za grzeszników. Wiele takich osób znajdowało się bowiem w tłumie, który podążał za Jezusem.
16 Fa: lisi fi dunu ilia Sema olelesu dunu esalebe ba: i. Ilia da Yesu amola wadela: i hamosu dunu gilisili ha: i nanebe ba: beba: le, Yesu Ea fa: no bobogesu dunuma amane adole ba: i, “Yesu da abuliba: le su lidisu dunu amola wadela: i hamosu dunu amoea gilisili ha: i nanabela: ?”
Niektórzy przywódcy religijni z ugrupowania faryzeuszy—widząc, że Jezus zasiada do stołu z ludźmi o złej reputacji—pytali uczniów: —Dlaczego wasz nauczyciel zadaje się z takimi ludźmi?
17 Yesu da ilia sia: nabi. E amane sia: i, “Hame oloi dagumui dunu da manoma legesu dunuma hame maha, - oloi dunu fawane. Na da ida: iwane gasa fi dunu lidimusa: hame misi. Be Na da wadela: i dunu ilia hou sinidigima: ne, amo lidimusa: misi dagoi.”
Jezus usłyszał to i odpowiedział: —To chorzy potrzebują lekarza, a nie zdrowi! Nie przyszedłem wzywać do opamiętania tych, którzy uważają się za dobrych, ale właśnie grzeszników.
18 Yone Ba: bodaise ea fa: no bobogesu dunu amola Fa: lisi dunu ilia ha: i mae nawane sia: ne gadosu amo hou hamonanu. Amo hou dawa: beba: le, dunu eno da Yesuma doaga: le, amane sia: i, “Yone amola Fa: lisi dunu ilia fa: no bobogesu dunu da ha: i mae nawane sia: ne gadosu hou hamonana. Be dia ado ba: su dunu da amo hou hame hamosa. Abolebela: ?”
Uczniowie Jana i faryzeusze, stosując się do religijnych zaleceń, często powstrzymywali się od posiłków. Pewnego dnia kilku z nich przyszło do Jezusa, pytając: —Uczniowie Jana i faryzeusze powstrzymują się od posiłków. Dlaczego Twoi uczniowie tego nie czynią?
19 Yesu E bu adole i “Uda lamu dunu da esalebeba: le, ea uda lamu fidisu dunu abuliba: le ha: i manu hame moma: bela: ? E esalebeba: le, amo hou da hamedei.
—Przecież goście na weselu, będąc z panem młodym, nie mogą odmawiać spożywania potraw!—odrzekł Jezus. —Czy mają powód do smutku, skoro on jest z nimi?
20 Be eso da misunu amoga Gode da uda lamu dunu Hi samogemu. Amasea, amo esoga, ilia da ha: i mae nawene sia: ne gadosa esalumu.
Ale nadejdzie czas, gdy zabiorą im pana młodego. Wtedy będą pościć.
21 Dunu da da: i salasu hea gadelai amoga nodomemusa: , da: i salasu gaheabolo hame gadelasa. Agoane hamosea, e da gaheabolo abula gadelai agoane ba: mu amola gaheabolo abula da hea amoga noga: le hame madelagi ba: mu.
Nikt nie używa nowego materiału do łatania starego ubrania, bo nowa łata się kurczy i jeszcze bardziej rozdziera ubranie.
22 Amola dunu ilia da waini gaheabolo amo ohe gadofo waini hano dili nasu hea amo ganodini hame sala. Amasea, waini gaheabolo da dena heda: sea, gadofo da fudagala: le, waini da udigili sogadigili, gadofo amola wadela: lesi dagoi ba: mu. Waini gaheabolo amo ohe gadofo waini hano dili nasu gaheabolo ganodini salimu da defea.
Nikt też nie wlewa świeżego wina do starych, stwardniałych bukłaków. Mogłyby przecież popękać, a wtedy i wino by się rozlało, i bukłaki zniszczyły. Świeże wino wlewa się do nowych, miękkich bukłaków.
23 Sa: bade eso amoha, Yesu amola Ea ado ba: su dunu da gagoma bugi ganodini lalu. Ea ado ba: su dunu da gagoma faili nanu.
Innym razem, uczniowie—idąc z Jezusem przez pole—zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna. A był to akurat święty dzień szabatu.
24 Fa: lisi dunu ilia da Yesuma amane adole ba: i, “Dia ado ba: su dunu da abuliba: le Sa: bade sema wadela: sala: ?”
Widząc to, przywódcy religijni zwrócili się do Jezusa z zarzutem: —Dlaczego Twoi uczniowie robią rzeczy niedozwolone w szabat?
25 Yesu E bu adole i, “Dilia Gode Sia: Dedei idibala: ? Da: ibidi amola ea baligiga aligisu dunu ilia ha: i nababeba: le,
—Czy nigdy nie czytaliście, co zrobił król Dawid, gdy wraz z towarzyszami podróży poczuł głód?—odpowiedział im Jezus.
26 Gode Ea diasu ganodini golili sa: ili, (amo esoga Abaia: da da Godema gobele salasu dunu hina esalu) agi ga: gi Godema imunusa: ligisi, amo lale nanu, ea fidisu dunuma i dagoi. Amo agi ga: gi da sema bagade. Gobele salasu dunu fawane nasu. Be Da: ibidi da lale nanu amola ea fidisu dunu ilima i dagoi.”
—Za czasów najwyższego kapłana Abiatara wszedł do świątyni i wziął dla siebie oraz swoich towarzyszy poświęcony chleb, który wolno było jeść tylko kapłanom. To również było niezgodne z Prawem.
27 Sia: dagomusa: , E amane sia: i, “Gode da osobo bagade dunu fidima: ne, Sa: bade sema hamosu. Be Gode da Sa: bade eso hou fidima: ne, dunu fi hame hamoi.
To szabat jest dla człowieka, nie odwrotnie.
28 Amaiba: le, Dunu Egefe da liligi huluane amola Sa: bade eso amoma Hina esala!”
Ja, Syn Człowieczy, mam władzę nad szabatem.
