Yoube 20
1 Soufa da amane sia: i,
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 Yoube! Dia sia: beba: le, na da se bagade naba. Na da hedolowane dima bu adole imunusa: dawa: lala.
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 Dia waha sia: i liligi da ninima sisa: nosu gala. Be na da dima bu adole imunu dawa:
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 Di dawa: ! Musa: hemonega, Gode da nini osobo bagade dunu osobo bagadega asunasi.
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 Be wadela: i hou hamosu dunu afae da hahawane hou hamedafa ba: i.
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 Amabela: ? Ea bagadewane asigilale, ea dialuma da mu mobiga doaga: mu.
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 Be ea da gulu sawa: defele, foga mini asi dagoi ba: mu. Dunu amo da e musa: dawa: digi, ilia da amo dunu da habidili asi dagoi dawa: mu.
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 Ea da simasia amola gasia sidagane esala ba: su defele, alalolesili, bu hamedafa ba: mu.
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 Wadela: le hamosu dunu ea da ea musa: esalebe sogebi amoga alalolesili, bu hamedafa ba: mu.
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 Amasea, liligi amo ea da hame gagui dunuma wamolai, ea mano da bu ilima imunu.
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 Ea da: i da musa: ayeligi gasa bagade galusu, be ea da hedolowane bu gulu agoane hamomu.
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 Fedege agoane, wadela: i hou da ema hedai bagade. Amaiba: le, hedama: ne ea lafia musui diala.
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 Be amo ha: i manu da ea hagomo ganodini bu medosu hano defele gia: sa.
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 Wadela: i hamosu dunu da ea wamolai liligi huluane isole iaha. Gode da amo liligi ea hagomo ganodini dialebe, amo Hi samogesa.
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 Wadela: i hamosu dunu ea da: gibi da bogosu hano agoai gala. Amo da medosu sania ea gasonasea bogobe agoai gala.
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 Ea da bogomuba: le, olife susuligi hano agoane ahoabe hame ba: mu. Amola dodo maga: me amola agime hano hanodafa ahoabe agoane hame ba: mu.
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 Ea hawa: hamobega: dabe lasu huluane, ea da fisimu. Ea lai bidi amoga nodone dawa: mu da hamedei ba: mu.
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 Bai ea da hame gagui dunu amo hame dawa: i, amola ili banenesi. Amola ea da diasu amo dunu enoga gagui, samogene lai.
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 Ea uasu hou hamonanebe da hame fisisa.
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 Ea ha: i nasea, oda dialebe da hame ba: sa. Be wali ea bagade gagui hou da hedofai dagoi.
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 Ea baligiliwane gagui dagoiba: le, ea baligili da: i dioi ba: mu. Amola banenesi dagoi ba: mu.
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 Ea hanai defele moma: ne sia: ma! Gode da Ea ougi bagade amoga ema se dabe imunu.
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 Ea da ouliga hamoi gegesu gobihei amoba: le hobeasea, balasega hamoi oulali da e gala: le sanasimu.
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 Dadi da e gala: le, badofasea, dadi si amodili maga: me dadisa. Amasea, ea da bagadewane beda: sa.
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 Ea gagui liligi huluane da gugunufinisi dagoi. Lalu amo da dunuga hame ulagisi, da e amola ea sosogo huluane nesa.
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 Hebene da ea wadela: i hou odagia ba: lesisa. Amola osobo bagade da ema hamoi amo fofada: sa.
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 Ea bagade gagui huluane da Gode Ea ougiga wadela: lesi dagoi ba: mu.
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 Gode da agoai wadela: le hamosu dunu ilima amo defele gugunufinisimusa: ilegei dagoi.”
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
