< 1 Sa:miuele 11 >
1 Oubi afae baligili gomane, A:mone hina bagade Na: iha: sie da ea dadi gagui dunu bisili asili Gilia: de fi ganodini Ya: ibese moilai bai bagade fi ilima gegemusa: asi. Ya: ibese dunu da Na: iha: siema amane sia: i, “Dia ninima gousa: su hamoma. Amasea, dia da nini ouligima: mu.”
Nahas el amonita llegó con su ejército y sitió Jabes de Galaad. Todo el pueblo de Jabes le dijo: “Haz un acuerdo de paz con nosotros, y seremos tus súbditos”.
2 Na: iha: sie da bu adole i, “Na da dilima gousa: su hamomu be hou afae fawane fa: no bobogemu. Na da dilia dunu huluane ilia lobodafadini si duga: le fasima: ne sia: sea fawane, na da dilima gousa: su hamomu. Amasea Isala: ili fi huluane da gogosiamu!”
Pero Nahas el amonita respondió: “Haré un tratado de paz con ustedes con una condición: que les saque a todos el ojo derecho para avergonzar a todos los israelitas”.
3 Ya: ibese ouligisu hina ilia da amane sia: i, “Ninima eso fesuale ima! Amo esoga ninia da Isala: ili fi ganodini amo sia: sisa: i lamu. Amasea, ninia da fidisu dunu hame ba: sea, dima dia sia: i defele gousa: su hamomu.”
“Déjanos siete días para que podamos enviar mensajeros por todo Israel”, respondieron los ancianos del pueblo de Jabes. “Si nadie viene a ayudarnos, nos rendiremos ante ustedes”.
4 Amo sia: da Gibiaga Solo ea esaloba amoi doaga: i, amola amo sia: ilia sia: noba, dunu ilia da amo sia: nababeba: le hedolo dafawane heawini didigia: i.
Cuando los mensajeros llegaron a Guibeá de Saúl y dieron el mensaje mientras el pueblo escuchaba, todos lloraron a gritos.
5 Amogalu, Solo hi bugi sogeanini ea bulamagau amola daeya hi diasu guda: mana didigia: be nababeba: le, e da adole ba: i, “Abuli hamoi? Abuliga dunu huluane da didigia: sala:” Ilia da sia: Ya: ibeseganini gaguli misi sia: amo adodole i.
Justo en ese momento Saúl volvía de arar un campo con sus bueyes. “¿Por qué están todos tan alterados?”, preguntó. Entonces le contaron lo que habían dicho los hombres de Jabes.
6 Solo da amo sia: nababeba: le, Gode Ea A: silibu Hadigidafa da ema aligila sa: ili amola Solo da bagadewane ougi.
Cuando se enteró de esto, el Espíritu de Dios se apoderó de Saúl, y se enojó mucho.
7 E da bulamagau gawali aduna fane, fofonobone dadamui. Amalu bulamagau dadamui amo huluane sia: adola ahoasu dunu ilima i. Solo da sia: adodola ahoasu dunu ilima, amo bulamagau dadamui agoane Isala: ili fi soge huluanema olelela lama: ne iasi. Amoga ilia da dawa: digima: ne, e da amo sisasu sia: si, “Nowa dunu da Solo amola Sa: miuele elea gegena ahoabe amoga hame madelasea, ilia ohe fofoi amoga da agoane hamomu.” Sia: adola ahoasu dunu ilia da agoane sisia: Isala: ili soge ganodini lai. Isala: ili dunu ilia da Hina Gode Ea ilima adi hamoma: bela: le beda: i, amola ilia huluanedafa Soloma gilisili mafia: i.
Entonces tomó un par de bueyes y los cortó en pedazos. Luego los envió con los mensajeros por todo Israel con el mensaje: “Esto es lo que pasará con los bueyes de cualquiera que no siga a Saúl y a Samuel”. Y el Señor hizo que el pueblo se pusiera ansioso por hacerlo, y el pueblo salió como si fueran uno solo.
8 Solo da dunu huluane Bisege moilaiga gegedolesi, dunu da ba: loba 300,000 agoane da Isala: ili dunu amola 30,000 agoane da Yuda dunu agoane ba: i.
Cuando Saúl los contó en Bezek, había 300.000 hombres de Israel y 30.000 de Judá.
9 Ilia da Ya: ibese dunu sia: adola misi ilima amane sia: i, “Dia dunuma sia: ma. Aya eso dagobe galu ili da gaga: i ba: mu.” Ya: ibese dunu ilia da amo sia: nababeba: le, ilia da baligili bagade nodoi.
A los mensajeros que llegaron les dijeron: “Diganles a los hombres de Jabes de Galaad: ‘Mañana serán rescatados, para cuando el sol está caliente’”. El pueblo de Jabes se puso muy contento cuando los mensajeros les dieron este mensaje.
10 Amalu ilia da Na: iha: siema amane sia: i, “Aya da dia nini lama: mu, amalu di adi hanai ninima hamomusa: dawa: sea, hamoma: mu.”
Entonces les dijeron a los amonitas: “Nos rendiremos a ustedes mañana, y entonces podrán hacer con nosotros lo que quieran”.
11 Amo gasia, Solo da ea dadi gagui dunu udiana mogi. Golale, hahabedafa, ilia da ha lai diasua hehenaia gugudili sa: ili, A:mone dunu huluane doagala: le, eso dogoa, A:mone dunu huluane da medole legei dagoi ba: i. Dunu hame bogogia: i esafulu, ilia da afagogole, dunu hisu hobeale afia: i.
Al día siguiente, Saúl organizó al ejército en tres divisiones. Atacaron el campamento amonita antes del amanecer y siguieron matándolos hasta que llegó el medio día. Los sobrevivientes estaban tan dispersos que ni siquiera quedaban dos de ellos juntos.
12 Isala: ili dunu ilia da Sa: miuelema amane sia: i, “Dunu amo da Solo ea hina hamoma: ne hame dawa: i amo da habila: ? Amo dunu ninia fanelegemusa: , ninima oule misa!”
Entonces el pueblo le preguntó a Samuel: “¿Dónde están los que dijeron ‘¿Por qué debemos tener a Saúl como rey?’ Entreguen a estos hombres para ejecutarlos”.
13 Be Solo da amane sia: i, “Ninia da dunu afae da wali hamedafa fane legemu. Bai wali eso, Hina Gode da Isala: ili dunu gaga: i dagoi.”
Pero Saúl respondió: “Nadie va a ser ejecutado hoy, porque éste es el día en que el Señor ha salvado a Israel”.
14 Amalu, Sa: miuele da ilima amane sia: i, “Ninia da bu Giliga: lega gilisili, bu Solo da ninia hina bagade asulimu.”
Entonces Samuel le dijo al pueblo: “Vengan conmigo, vayamos a Gilgal y renovemos el reino”.
15 Amaiba: le, ilia da huluane Giliga: le moilaiga asili, hadigi sogea amoi Solo da ilia hina bagade asuli. Ilia da Hahawane Gilisili Olofole Iasu gobele salasu hamonanu, Solo amola Isala: ili dunu huluane ilia da hahawane gilisisu hamoi.
Y todos fueron a Gilgal, y confirmaron a Saúl como rey ante el Señor. Sacaron ofrendas de paz para el Señor, y Saúl, junto con todos los israelitas, hizo una gran celebración.