Zəbur 95

1 Gəlin Rəbbi mədh edək, Bizi qurtaran Qayaya sevincdən cuşa gələrək nida edək,

Laus Cantici David. Venite, exultemus Domino: iubilemus Deo salutari nostro:

2 Şükür edərək hüzuruna gedək, Cuşa gəlib ilahilərlə Ona nida edək!

Praeoccupemus faciem eius in confessione: et in psalmis iubilemus ei.

3 Axı Rəbb böyük Allahdır, Bütün allahlar üzərində əzəmətli Padşahdır.

Quoniam Deus magnus Dominus: et rex magnus super omnes deos.

4 Yerin dərin qatları Onun əlindədir, Həm də dağların zirvələri Onundur,

Quia in manu eius sunt omnes fines terrae: et altitudines montium ipsius sunt.

5 Onunkudur dəniz, Özü yaratmış, Torpağı əlləri qurmuş!

Quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud: et siccam manus eius formaverunt.

6 Gəlin Ona səcdə edək, əyilək, Bizi yaradan Rəbbin hüzurunda diz çökək.

Venite adoremus, et procidamus: et ploremus ante Dominum, qui fecit nos.

7 Çünki O, Allahımızdır, Biz Onun otlağının xalqıyıq, Əlinin altındakı sürüsüyük. Əgər bu gün Onun səsini eşitsəniz,

Quia ipse est Dominus Deus noster: et nos populus pascuae eius, et oves manus eius.

8 «Qoy ürəkləriniz Merivada olduğunuz kimi, Səhradakı Massada keçən gündə olduğu kimi inadkar olmasın.

Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra;

9 Orada atalarınız Məni sınadılar, Əməllərimi görsələr də, Məni yoxladılar.

Sicut in irritatione secundum diem tentationis in deserto: ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt, et viderunt opera mea.

10 Qırx il o nəsildən zəhləm getdi. Dedim: “Onlar azğın ürəkli xalqdır, Yollarımı tanımır”.

Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.

11 Buna görə qəzəblənib and içmişəm: “Onlar Mənim rahatlıq diyarıma girməyəcəklər”».

Et isti non cognoverunt vias meas: ut iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.