Zəbur 95

1 Gəlin Rəbbi mədh edək, Bizi qurtaran Qayaya sevincdən cuşa gələrək nida edək,

Jertek, ujjongjunk az Örökkévalónak, riadjunk üdvünk sziklájának.

2 Şükür edərək hüzuruna gedək, Cuşa gəlib ilahilərlə Ona nida edək!

Járuljunk szine elé hálaszóval, dalokkal riadjunk neki!

3 Axı Rəbb böyük Allahdır, Bütün allahlar üzərində əzəmətli Padşahdır.

Mert nagy Isten az Örökkévaló s nagy király mind az istenek fölött;

4 Yerin dərin qatları Onun əlindədir, Həm də dağların zirvələri Onundur,

kinek kezében vannak a föld mélységei, s övéi a hegyek magasságai;

5 Onunkudur dəniz, Özü yaratmış, Torpağı əlləri qurmuş!

kié a tenger, s ő készítette, s a szárazföldet kezei alkották.

6 Gəlin Ona səcdə edək, əyilək, Bizi yaradan Rəbbin hüzurunda diz çökək.

Jőjjetek, boruljunk le s hajoljunk meg, térdeljünk az Örökkévaló, a mi teremtőnk előtt.

7 Çünki O, Allahımızdır, Biz Onun otlağının xalqıyıq, Əlinin altındakı sürüsüyük. Əgər bu gün Onun səsini eşitsəniz,

Mert Ő a mi Istenünk, s mi legelésének népe és kezének juhai – e napon vajha hallgatnátok szavára.

8 «Qoy ürəkləriniz Merivada olduğunuz kimi, Səhradakı Massada keçən gündə olduğu kimi inadkar olmasın.

Ne keményítsétek meg szíveteket mint Meribánál, mint Massza napján a pusztában,

9 Orada atalarınız Məni sınadılar, Əməllərimi görsələr də, Məni yoxladılar.

a hol megkisértettek engem őseitek, próbára tettek, bár látták cselekvésemet.

10 Qırx il o nəsildən zəhləm getdi. Dedim: “Onlar azğın ürəkli xalqdır, Yollarımı tanımır”.

Negyven évig undorodtam a nemzedéktől s mondtam: tévelygő szívűek népe ők, s ők nem ismerik utjaimat;

11 Buna görə qəzəblənib and içmişəm: “Onlar Mənim rahatlıq diyarıma girməyəcəklər”».

úgy hogy megesküdtem haragomban: nem fognak bemenni nyugvó helyembe!