Zəbur 90

1 Allah adamı Musanın duası. Ey Xudavənd, bütün nəsillərdən bəri Bizə pənah yeri olmusan.

Orazione di Mosè, uomo di Dio O SIGNORE, tu ci sei stato un abitacolo In ogni età.

2 Dağlara təvəllüd verməmişdən əvvəl, Kainatı, dünyanı doğmazdan əvvəl Əzəldən axıradək Allah Sənsən.

Avanti che i monti fosser nati, E che tu avessi formata la terra ed il mondo; Anzi ab eterno in eterno tu [sei] Dio.

3 İnsanları torpağa çevirirsən, Deyirsən: «Qoy bəşər övladları toza dönsün».

Tu fai ritornar l'uomo in polvere, E dici: Ritornate, o figliuoli degli uomini.

4 Sənin gözündə min il ötən bir günə, Bir gecə növbəsinə bənzər.

Perciocchè mille anni [sono] appo te Come il giorno d'ieri, quando è passato; O [come] una vegghia nella notte.

5 İnsanları silirsən, çəkilirlər, Elə bil ki yuxudurlar. Sanki sübh çağı yerdə bitən otdurlar,

Tu porti via gli [uomini], come per una piena d'acque; Essi [non] sono [altro che] un sogno; Son come l'erba che si rinnovella la mattina.

6 Səhər boy atar, çiçək açar, Axşamsa solar, quruyar.

La mattina ella fiorisce e si rinnovella; E la sera è segata e si secca.

7 Qəzəbindən məhv oluruq, Hiddətindən vəlvələyə düşürük.

Perciocchè noi veniam meno per la tua ira; E siam conturbati per lo tuo cruccio.

8 Hüzurunda təqsirlərimizi üzə çıxarmısan, Gizli günahlarımıza üzünün işığını salmısan.

Tu metti davanti a te le nostre iniquità, [E] i nostri [peccati] occulti alla luce della tua faccia.

9 Ömür-günümüz Sənin qəzəbin altında keçir, İllərimiz bir nəfəs tək tükənir.

Conciossiachè tutti i nostri giorni dichinino per la tua ira; Noi abbiam forniti gli anni nostri [così presto] come una parola.

10 Yetmiş il ömür sürərik, Sağlam olsaq, səksənə yetişərik. Ən yaxşı çağımız belə, zəhmətlə, kədərlə keçir, Ömrümüz tez bitir, uçub-gedir.

I giorni de' nostri anni, in alcuni [non sono che] settant'anni; E [in altri], se ve ne sono di [maggiori] forze, [che] ottant'anni; Ed [anche] il fiore di quelli [non è altro che] travaglio e vanità; Perciocchè di subito è riciso, e noi ce ne voliam via.

11 Axı qəzəbinin gücünü kim dərk edə bilər? Hirsinin vahiməsini kim duya bilər?

Chi conosce la forza della tua ira, E la tua indegnazione, secondo che devi esser temuto?

12 Bizə öyrət nə qədər ömrümüz var, Qoy qəlbimiz hikmətli olsun.

Insegna[ci] adunque a contare i nostri dì; Acciocchè acquistiamo un cuor savio.

13 Əl çək, ya Rəbb! Nə vaxtadək qəzəbindən dönməyəcəksən? Sən qullarına rəhm et.

Rivolgiti, Signore; infino a quando? E sii rappacificato inverso i tuoi servitori.

14 Səhər-səhər bizə doyunca məhəbbət göstər, Qoy ömrümüz boyu sevinib fərəhlənək.

Saziaci [ogni] mattina della tua benignità; Acciocchè giubiliamo, e ci rallegriamo tutti i dì nostri.

15 Bizi zülmə saldığın günlər qədər, Bəlaya düşdüyümüz illər qədər sevindir.

Rallegraci, al par de' giorni che tu ci hai affliti; Degli anni che abbiamo sentito il male.

16 Əməllərin qullarına, Əzəmətin övladlarına görünsün.

Apparisca l'opera tua verso i tuoi servitori, E la tua gloria verso i lor figliuoli.

17 Ey Xudavənd Allahımız, bizimlə xoş rəftar et, Əllərimizin zəhmətini uğurlu et, Bəli, bizim əllərimizin zəhmətini uğurlu et.

E sia il piacevole sguardo del Signore Iddio nostro sopra noi; E addirizza, [o Signore], sopra noi l'opera delle nostre mani.