Zəbur 81
1 Musiqi rəhbəri üçün. Asəfin «Gittit» üstə oxunan məzmuru. Qüvvətimiz olan Allahı mədh edin, Yaqubun Allahına cuşa gəlib nida edin!
Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.
2 İlahi oxuyun, Dəfi, xoş avazlı liranı və çəngi çalın.
Jubler for Gud, vor Styrke, raab af fryd for Jakobs Gud,
3 Təzə Ay mərasimində, ay bədirlənəndə, Bizim bayram günündə Şeypur çalın!
istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;
4 Çünki bu, İsrail üçün verilən qaydadır, Yaqubun Allahının hökmüdür.
stød i Hornet paa Nymaanedagen, ved Fuldmaaneskin paa vor Højtidsdag!
5 O, Misir əleyhinə çıxanda Yusif nəslinə belə bir öyüd verib. Naməlum bir səs eşitdim:
Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;
6 «Onun çiyinlərini bu yükdən qurtarıram, Qoy əlləri bu ağır səbətdən azad olsun.
han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.
7 Dar günündə Məni çağırdın, Mən də səni qurtardım. Gurlayaraq tufan içindən sənə cavab verdim, Meriva sularında səni sınadım. (Sela)
»Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.
8 Ey xalqım, dinlə, xəbərdarlıq edirəm, Ey İsrail, kaş ki Məni dinləyəydin!
I Nøden raabte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)
9 Aranızda özgə allah olmasın, Yad allaha kimsə səcdə qılmasın.
Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!
10 Rəbb Allahınız Mənəm, Mən sizi Misir torpağından buraya gətirmişəm. Ağzını yaxşı aç, Doyunca yemək verirəm.
En fremmed Gud maa ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!
11 Lakin xalqım səsimi eşitmədi, İsrail nəsli Məni istəmədi.
Jeg, HERREN, jeg er din Gud, som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!
12 Onların inadkar qəlblərinə izin verdim ki, Necə istəyirlər, elə gəzsinlər.
Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.
13 Kaş ki xalqım Mənə qulaq asaydı, İsrail nəsli Mənim yolumla gedəydi!
Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Raad.
14 Bir anda düşmənlərini yerə sərərdim, Əlimi yağılarının üstünə qaldırardım.
Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gaa mine Veje!
15 Mən Rəbbə nifrət edənlər Mənə boyun əyərdi, Əbədi olaraq vaxtları belə keçərdi.
Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Haand mod deres Uvenner!
16 Sizə taxılın əlasını yedirərdim, Sizi qayadan axan balla bəsləyərdim».
Deres Avindsmænd skulde falde og gaa til Grunde for evigt; jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!«
