Zəbur 78
1 Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
An Instruction of Asaph. Give ear, O my people, to my law, Incline your ear to sayings of my mouth.
2 Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
I open with a simile my mouth, I bring forth hidden things of old,
3 Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
That we have heard and do know, And our fathers have recounted to us.
4 Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
We do not hide from their sons, To a later generation recounting praises of Jehovah, And His strength, and His wonders that He hath done.
5 Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
And He raiseth up a testimony in Jacob, And a law hath placed in Israel, That He commanded our fathers, To make them known to their sons.
6 Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
So that a later generation doth know, Sons who are born, do rise and recount to their sons,
7 Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
And place in God their confidence, And forget not the doings of God, But keep His commands.
8 Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
And they are not like their fathers, A generation apostate and rebellious, A generation! it hath not prepared its heart, Nor stedfast with God [is] its spirit.
9 Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
Sons of Ephraim — armed bearers of bow, Have turned in a day of conflict.
10 Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
They have not kept the covenant of God, And in His law they have refused to walk,
11 Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
And they forget His doings, And His wonders that He shewed them.
12 Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
Before their fathers He hath done wonders, In the land of Egypt — the field of Zoan.
13 Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
He cleft a sea, and causeth them to pass over, Yea, He causeth waters to stand as a heap.
14 Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
And leadeth them with a cloud by day, And all the night with a light of fire.
15 Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
He cleaveth rocks in a wilderness, And giveth drink — as the great deep.
16 Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
And bringeth out streams from a rock, And causeth waters to come down as rivers.
17 Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
And they add still to sin against Him, To provoke the Most High in the dry place.
18 İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
And they try God in their heart, To ask food for their lust.
19 Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
And they speak against God — they said: 'Is God able to array a table in a wilderness?'
20 Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
Lo, He hath smitten a rock, And waters flow, yea, streams overflow. 'Also — bread [is] He able to give? Doth He prepare flesh for His people?'
21 Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
Therefore hath Jehovah heard, And He sheweth Himself wroth, And fire hath been kindled against Jacob, And anger also hath gone up against Israel,
22 Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
For they have not believed in God, Nor have they trusted in His salvation.
23 Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
And He commandeth clouds from above, Yea, doors of the heavens He hath opened.
24 Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
And He raineth on them manna to eat, Yea, corn of heaven He hath given to them.
25 İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
Food of the mighty hath each eaten, Venison He sent to them to satiety.
26 Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
He causeth an east wind to journey in the heavens, And leadeth by His strength a south wind,
27 Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
And He raineth on them flesh as dust, And as sand of the seas — winged fowl,
28 Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
And causeth [it] to fall in the midst of His camp, Round about His tabernacles.
29 Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
And they eat, and are greatly satisfied, And their desire He bringeth to them.
30 Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
They have not been estranged from their desire, Yet [is] their food in their mouth,
31 Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
And the anger of God hath gone up against them, And He slayeth among their fat ones, And youths of Israel He caused to bend.
32 Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
With all this they have sinned again, And have not believed in His wonders.
33 Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
And He consumeth in vanity their days, And their years in trouble.
34 Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
If He slew them, then they sought Him, And turned back, and sought God earnestly,
35 Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
And they remember that God [is] their rock, And God Most High their redeemer.
36 Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
And — they deceive Him with their mouth, And with their tongue do lie to Him,
37 Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
And their heart hath not been right with Him, And they have not been stedfast in His covenant.
38 Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
And He — the Merciful One, Pardoneth iniquity, and destroyeth not, And hath often turned back His anger, And waketh not up all His fury.
39 Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
And He remembereth that they [are] flesh, A wind going on — and it returneth not.
40 Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
How often do they provoke Him in the wilderness, Grieve Him in the desolate place?
41 Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
Yea, they turn back, and try God, And the Holy One of Israel have limited.
42 Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
They have not remembered His hand The day He ransomed them from the adversary.
43 Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
When He set His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan,
44 Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
And He turneth to blood their streams, And their floods they drink not.
45 Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
He sendeth among them the beetle, and it consumeth them, And the frog, and it destroyeth them,
46 Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
And giveth to the caterpillar their increase, And their labour to the locust.
47 Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
He destroyeth with hail their vine, And their sycamores with frost,
48 Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
And delivereth up to the hail their beasts, And their cattle to the burning flames.
49 Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
He sendeth on them the fury of His anger, Wrath, and indignation, and distress — A discharge of evil messengers.
50 Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
He pondereth a path for His anger, He kept not back their soul from death, Yea, their life to the pestilence He delivered up.
51 Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
And He smiteth every first-born in Egypt, The first-fruit of the strong in tents of Ham.
52 Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
And causeth His people to journey as a flock, And guideth them as a drove in a wilderness,
53 Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
And He leadeth them confidently, And they have not been afraid, And their enemies hath the sea covered.
54 Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
And He bringeth them in unto the border of His sanctuary, This mountain His right hand had got,
55 Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
And casteth out nations from before them, And causeth them to fall in the line of inheritance, And causeth the tribes of Israel to dwell in their tents,
56 Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
And they tempt and provoke God Most High, And His testimonies have not kept.
57 Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
And they turn back, And deal treacherously like their fathers, They have been turned like a deceitful bow,
58 Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
And make Him angry with their high places, And with their graven images make Him zealous,
59 Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
God hath heard, and sheweth Himself wroth. And kicketh exceedingly against Israel.
60 İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
And He leaveth the tabernacle of Shiloh, The tent He had placed among men,
61 Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
And He giveth His strength to captivity, And His beauty into the hand of an adversary,
62 Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
And delivereth up to the sword His people, And with His inheritance shewed Himself angry.
63 İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
His young men hath fire consumed, And His virgins have not been praised.
64 Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
His priests by the sword have fallen, And their widows weep not.
65 O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
And the Lord waketh as a sleeper, As a mighty one crying aloud from wine.
66 Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
And He smiteth His adversaries backward, A reproach age-during He hath put on them,
67 Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
And He kicketh against the tent of Joseph, And on the tribe of Ephraim hath not fixed.
68 Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
And He chooseth the tribe of Judah, With mount Zion that He loved,
69 Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
And buildeth His sanctuary as a high place, Like the earth, He founded it to the age.
70 Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
And He fixeth on David His servant, And taketh him from the folds of a flock,
71 Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
From behind suckling ones He hath brought him in, To rule over Jacob His people, And over Israel His inheritance.
72 Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
And he ruleth them according to the integrity of his heart, And by the skilfulness of his hands leadeth them!
