Zəbur 74
1 Asəfin maskili. Ey Allah, niyə bizi əbədilik tərk etmisən? Otlağının sürüsünə niyə qəzəbin alovlanıb?
A maskil of Asaph. Why, O God, have you spurned us forever? Why smokes your wrath against the sheep of your pasture?
2 Yada sal keçmişdə satın aldığın icmanı, Özünə xalq etmək üçün azad etdiyin tayfanı, Həm də məskənin olan Sion dağını.
Remember the community you purchased of old to become by redemption the tribe of your heritage, Zion, the mountain you made your home.
3 Əbədi viranələrə doğru get, Müqəddəs yerdə hər şeyi düşmən dağıdıb.
Rouse yourself, visit its ruins complete. In the temple the foe has made havoc of all things.
4 Səcdəgahının ortasında düşmənlər nərə çəkdilər, Bu yerə zəfər bayraqlarını keçirtdilər.
Like lions your enemies roared through your house, replacing our symbols by signs of their own,
5 Sıx meşəni budamaq üçün Balta qaldıran adamlara bənzəyirlər.
hacking, like woodsmen who lift axes on thickets of trees,
6 Müqəddəs yerin bütün oyma işlərini Baltalar və çəkiclərlə qırıb tökdülər.
smashing with hatchets and hammers all of its carved work together.
7 Sənin Müqəddəs məkanına od vurdular, Adının sakin olduğu yeri uçurub murdarladılar.
They have set your temple on fire, to the very ground they have outraged the place where lives your name.
8 «Bu xalqı biz birgə əzməliyik» deyə düşünərək Ölkədəki bütün səcdəgahları yandırdılar.
They have said in their heart, ‘Let us utterly crush them.’ They have burned all the houses of God in the land.
9 Heç bir rəmzimiz görünmür, Daha peyğəmbərimiz yoxdur. Kimsə bilmir, biz nə vaxtadək belə qalacağıq.
No symbol of ours do we see any more: no prophet is there any more, none is with us who knows how long.
10 Ey Allah, nə vaxtadək düşmən Səni söyəcək? Yağı əbədilikmi Sənin adına küfr edəcək?
How long, O God, is the foe to insult? Shall the enemy spurn your name forever?
11 Axı nə üçün əlini geri çəkirsən? Çıxart qoynundan sağ əlini, onları məhv et.
Why, O Lord, do you hold back your hand, why keep your right hand in the folds of your robe?
12 Ey Allah, əzəldən Padşahımsan, Yer üzünə qurtuluşlar verirsən.
Yet God is our king from the ancient days, in the midst of the earth working deeds of salvation.
13 Sən dənizi Öz qüdrətinlə böldün, Dəniz əjdahalarının başlarını əzdin.
It was you who did cleave the sea by your might, and shatter the heads of the ocean monsters.
14 Sən Livyatanın başlarını əzdin, Onu çöl heyvanlarına yem etdin.
It was you who did crush many-headed Leviathan, and give him as food to the beasts of the wilderness.
15 Sən bulaqlar açıb sellər axıtdın, Həmişəaxar çayları isə qurutdun.
It was you who did cleave the fountains and torrents; it was you who did dry the perennial streams.
16 Gündüz də Sənindir, gecə də Sənin, Ayı və günəşi Sən yaratmısan.
Yours is the day; yours, too, is the night, it was you who did establish the sun and the star.
17 Sən quru yerin bütün sərhədlərini qoydun, Həm yayı, həm qışı yaratdın.
It was you who did fix all the borders of earth: summer and winter it’s you who have made them.
18 Ya Rəbb, unutma, düşmən Səni söyür, Sənin adına axmaq bir xalq küfr edir.
Yet, for all this, the foe has insulted you, Lord, and a nation of fools has reviled your name.
19 Öz qumrunun canını yırtıcılara vermə, Məzlumlarının həyatını əsla unutma.
Do not give your dove to the beasts, do not forget your afflicted forever.
20 Özün bizimlə bağladığın əhdə bax! Zorakılıq yuvaları ölkənin hər zülmət yerinə dolub.
Look to the sleek ones – how full they are: the dark places of earth are the dwellings of violence.
21 Qoyma əzabkeş yenə də rüsvay olsun, Qoy sənin adına məzlumlar və fəqirlər həmd oxusun.
O let not the downtrodden turn back ashamed: let the poor and the needy sing praise to your name.
22 Qalx, ey Allah, mübarizəni apar, Unutma ki, axmaqlar həmişə Səni söyür.
Arise, God, and defend your cause: remember how fools all the day insult you.
23 Düşmənlərinin səsini, Əleyhdarlarının daim yüksələn vəlvələsini unutma.
Do not forget the uproar of your enemies, the din of your foes that ascends evermore.
