Zəbur 74
1 Asəfin maskili. Ey Allah, niyə bizi əbədilik tərk etmisən? Otlağının sürüsünə niyə qəzəbin alovlanıb?
En Maskil af Asaf. Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evigt, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?
2 Yada sal keçmişdə satın aldığın icmanı, Özünə xalq etmək üçün azad etdiyin tayfanı, Həm də məskənin olan Sion dağını.
Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, — du udløste den til din Ejendoms Stamme — Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.
3 Əbədi viranələrə doğru get, Müqəddəs yerdə hər şeyi düşmən dağıdıb.
Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.
4 Səcdəgahının ortasında düşmənlər nərə çəkdilər, Bu yerə zəfər bayraqlarını keçirtdilər.
Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.
5 Sıx meşəni budamaq üçün Balta qaldıran adamlara bənzəyirlər.
Det saa ud, som naar man løfter Økser i Skovens Tykning.
6 Müqəddəs yerin bütün oyma işlərini Baltalar və çəkiclərlə qırıb tökdülər.
Og alt det udskaarne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.
7 Sənin Müqəddəs məkanına od vurdular, Adının sakin olduğu yeri uçurub murdarladılar.
Paa din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.
8 «Bu xalqı biz birgə əzməliyik» deyə düşünərək Ölkədəki bütün səcdəgahları yandırdılar.
De tænkte: »Til Hobe udrydder vi dem!« De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.
9 Heç bir rəmzimiz görünmür, Daha peyğəmbərimiz yoxdur. Kimsə bilmir, biz nə vaxtadək belə qalacağıq.
Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.
10 Ey Allah, nə vaxtadək düşmən Səni söyəcək? Yağı əbədilikmi Sənin adına küfr edəcək?
Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at haane dit Navn?
11 Axı nə üçün əlini geri çəkirsən? Çıxart qoynundan sağ əlini, onları məhv et.
Hvorfor holder du din Haand tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?
12 Ey Allah, əzəldən Padşahımsan, Yer üzünə qurtuluşlar verirsən.
Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.
13 Sən dənizi Öz qüdrətinlə böldün, Dəniz əjdahalarının başlarını əzdin.
Du kløvede Havet med Vælde, knuste paa Vandet Dragernes Hoved;
14 Sən Livyatanın başlarını əzdin, Onu çöl heyvanlarına yem etdin.
du søndrede Hovederne paa Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;
15 Sən bulaqlar açıb sellər axıtdın, Həmişəaxar çayları isə qurutdun.
Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;
16 Gündüz də Sənindir, gecə də Sənin, Ayı və günəşi Sən yaratmısan.
din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,
17 Sən quru yerin bütün sərhədlərini qoydun, Həm yayı, həm qışı yaratdın.
du fastsatte alle Grænser paa Jord, du frembragte Sommer og Vinter.
18 Ya Rəbb, unutma, düşmən Səni söyür, Sənin adına axmaq bir xalq küfr edir.
Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har haanet, et Folk af Daarer har spottet dit Navn!
19 Öz qumrunun canını yırtıcılara vermə, Məzlumlarının həyatını əsla unutma.
Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;
20 Özün bizimlə bağladığın əhdə bax! Zorakılıq yuvaları ölkənin hər zülmət yerinə dolub.
se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.
21 Qoyma əzabkeş yenə də rüsvay olsun, Qoy sənin adına məzlumlar və fəqirlər həmd oxusun.
Lad ej den fortrykte gaa bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!
22 Qalx, ey Allah, mübarizəni apar, Unutma ki, axmaqlar həmişə Səni söyür.
Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af Daarer,
23 Düşmənlərinin səsini, Əleyhdarlarının daim yüksələn vəlvələsini unutma.
lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!
