Zəbur 73
1 Asəfin məzmuru. Doğrudan da, İsrail üçün, Ürəyitəmiz olanlar üçün Allah xeyirxahdır.
Псалом Аса́фів.
2 Amma mənim ayaqlarım az qala büdrəmişdi, Addımlarım məni yıxmışdı.
А я, — мало не послизну́лися но́ги мої, мало не посковзну́лися сто́пи мої,
3 Pislərin firavanlığını görərkən Bu məğrurlara həsəd aparırdım.
бо лихим я зави́дував, бачивши спо́кій безбожних, —
4 Ölənədək onların ağrıları yoxdur, Vücudları ətə-cana gəlib.
бо не мають стражда́ння до смерти своєї, і здорове їхнє тіло,
5 Onlar başqaları kimi dərdə düşməzlər, Əzab çəkməzlər.
на лю́дській роботі нема їх, і ра́зом із іншими лю́дьми не зазнаю́ть вони вда́рів.
6 Çünki təkəbbür onlar üçün boyunbağı kimidir, Zorakılıq libas kimi əyinlərini örtür.
Тому́ то пиха їхню шию оздо́блює, зодяга́є їх ша́та наси́лля,
7 Köklükdən gözləri dombalıb çıxır, Qəlblərinin pis məqsədləri aşıb-daşır.
вилазять їм очі від жи́ру, бажа́ння їхнього серця збули́ся,
8 Pis niyyətli sözləri ilə insanlara istehza edirlər, Onlara yuxarıdan baxıb hədə-qorxu gəlirlər.
сміються й злосли́во говорять про у́тиск, говорять бундю́чно:
9 Ağızlarını göylərin əleyhinə açırlar, Dillərinin sözləri dünyanı gəzib-dolaşır.
свої уста до неба підно́сять, — а їхній язик по землі походжа́є!
10 Ona görə bütün xalq onların tərəfinə keçir, Sözlərini axıradək su kimi içir.
Тому́ то туди Його люди зверта́ються, і щедро беруть собі воду
11 Deyirlər ki, Allah necə xəbər tutacaq? Haqq-Taala bundan necə xəbərdar olacaq?
та й кажуть: „Хіба́ Бог те знає, і чи має Всеви́шній відо́мість,
12 Belədir pis adamlar, Daim arxayındırlar, var-dövlət artırırlar.
як он ті безбожні й безпечні на світі збільши́ли бага́тство своє?“
13 Məgər mən boş yerə qəlbimi təmizləmişdim, Günahsızlıq içində əllərimi yumuşdum?
Направду, нада́рмо очи́стив я серце своє, і в неви́нності вимив ру́ки свої,
14 Həmişə əziyyətə düşürəm, Hər səhər töhmətə rast gəlirəm.
і ввесь день я побитий, і щора́нку пока́раний.
15 Əgər «qoy mən də belə danışım» deyə düşünsəydim, Sənin övladlarına xəyanət edərdim.
Коли б я сказав: „Буду так говори́ть, як вони“, то спроневі́рився б я поколі́нню синів Твоїх.
16 Bunu anlamaq üçün düşünəndə Çətin bir iş kimi gözümə durdu.
І розду́мував я, щоб пізна́ти оте, — та трудне́ воно в о́чах моїх,
17 Yalnız Allahın Müqəddəs məkanına girərkən Onların aqibətini dərk etdim.
аж прийшов я в Божу святиню, — і кінець їхній побачив:
18 Doğrudan da, onları sürüşkən yerə qoymusan, Onları məhvə yuvarlayırsan.
направду, — Ти їх на слизько́му поставив, на спусто́шення кинув Ти їх!
19 Onlar bir anda yox olacaqlar, Dəhşət içində itib-batacaqlar.
Як вони в одній хвилі спусто́шені, згинули, пощеза́ли від стра́хів!
20 Yuxudan ayılanda röyalar unudular, Ey Xudavənd, Sənin oyanışınla bu adamlar boş sayılacaq.
Немов сном по обу́дженні, Господи, о́бразом їхнім пого́рдиш, мов сном по обу́дженні!
21 O vaxt könlüm zəhərlənmişdi, Qəlbim dəlik-deşik olmuşdu.
Бо болить моє серце, і в нутрі́ моїм коле,
22 Necə axmaq idim, dərrakəm yox idi, Qarşında sanki bir heyvan idim.
а я немов бидло й не знаю, — я перед Тобою худо́бою став!
23 Amma daim Səninlə olmuşam, Mənim sağ əlimdən tutmusan.
Та я за́вжди з Тобою, — Ти де́ржиш мене за правицю,
24 Nəsihətinlə mənə yol göstərirsən, Sonra məni şərəfə çatdıracaqsan.
Ти Своєю порадою во́диш мене, і пото́му до слави Ти ві́зьмеш мене!
25 Göylərdə Səndən başqa kimim var? Yer üzündə də Səndən başqa heç nə istəmirəm.
Хто є мені на небеса́х, окрім Тебе? А я при Тобі на землі не бажаю нічо́го!
26 Cismim və ürəyim taqətdən düşsə belə, Daim, ey Allah, qəlbimin qüvvəti, nəsibimsən.
Гине тіло моє й моє серце, та Бог — скеля серця мого й моя доля навіки,
27 Budur, Səndən uzaq düşənlər məhv olurlar, Sənə xəyanət edənləri yox edirsən.
бо погинуть ось ті, хто боку́є від Тебе, пони́щиш Ти кожного, хто відсту́пить від Тебе!
28 Mənim üçün Allaha yaxınlaşmaq yaxşıdır, Xudavənd Rəbbə pənah gətirmişəm, Ona görə bütün işlərini hamıya çatdıracağam!
А я, — бли́зькість Бога для мене добро́, — на Владику, на Господа свою певність складаю, щоб звіща́ти про всі Твої чи́ни!
