< Zəbur 38 >

1 Davudun yadasalma məzmuru. Ya Rəbb, qəzəblənib məni töhmətləndirmə, Hiddətlənib məni tənbeh eləmə.
Ein Lied; von David, zum Erlernen. Bestraf mich nicht in Deinem Zorne, Herr! In Deinem Grimme züchtige mich nicht noch mehr!
2 Artıq Sənin oxların mənə saplanıb, Əllərin üstümə ağırlıq salıb.
Denn Deine Pfeile sind gar tief in mich gedrungen, und Deine Hand liegt schwer auf mir.
3 Bədənimdə qəzəbindən sağ yer qalmadı, Günahıma görə sümüklərim də xəstəlik tapdı.
An meinem Fleische ist nichts heil ob Deinem Zorn, nichts unversehrt an meinem Leib ob meiner Sünde.
4 Çünki təqsirlərim başımdan aşır, Ağır yük tək onlara gücüm çatmır.
Denn meine Sünden übersteigen mir das Haupt, sind mir zu schwer, wie eine ungeheure Last.
5 Ağılsızlığımın üzündən Yaralarım iyrənc və irinlidir.
Und eiternd faulen meine Wunden um meiner Torheit willen.
6 Mənim qəddim əyilib, ikiqat bükülmüşəm, Gün boyu yaslı gəzirəm.
Ich winde mich und krümme mich so heftig und allzeit gehe ich betrübt einher.
7 Çünki belim qızdırmadan yandı, Bədənimdə sağ yer qalmadı.
In meinem Innern wühlt der Brand; an meinem Leib ist nichts Gesundes.
8 Taqətim kəsildi, çox əzilmişəm, Ürəyimdəki iztiraba görə ah-zar edirəm.
Ich bin gelähmt, zermalmt und stöhne; mir klopft das Herz.
9 Ey Xudavənd, mənim arzu-diləyim hüzurundadır, Mənim iniltilərim Səndən gizli qalmır.
Vor Dir liegt jeder meiner Wünsche offen, Herr; mein Seufzen ist Dir nicht verborgen.
10 Ürəyim çırpınır, gücüm tükəndi, Gözlərimin nuru da söndü.
Mir pocht das Herz und steht mir still, und meine Kraft, mein Augenlicht versagen mir den Dienst.
11 Azarımı görüb məndən dost-yoldaşım uzaqlaşdı, Qohumlarım məndən uzaqda qaldı.
Die Freunde und Gefährten treten zurück vor meiner Plage; fern stehen die Verwandten mir.
12 Canımın qəsdinə duranlar mənə tələ qurur, Bədxahlarım ölümümdən danışır, Gün boyu mənim üçün hiylə qururlar.
Die auf mein Leben lauern, legen Schlingen, und die mein Unglück suchen, drohen mit Verderben und schmieden täglich Ränke.
13 Mən bir kar kimi eşitmirəm, Dilsiz-ağızsız bir lal kimiyəm.
Und ich? Ich bin wie taub und höre nichts, bin wie ein Stummer, der den Mund nicht öffnet,
14 Dilsiz-cavabsız Bir lal-kar kimiyəm.
bin wie ein Mensch, der nichts versteht und keinen Widerspruch im Munde führt.
15 Ya Rəbb, ümidim Sənə qalıb, Ey Xudavənd Allahım, Səndən cavab gözləyirəm!
Denn ich vertraue, Herr, auf Dich; Du Herr, mein Gott, wirst Rede stehen,
16 Dedim ki, qoy halıma sevinməsinlər, Ayağım büdrəyəndə qarşımda öyünməsinlər.
Weil ich mir sag, sie dürfen meiner nimmer spotten, und glitte aus mein Fuß, nicht über mich frohlocken.
17 Mən yıxılmaq üzrəyəm, Daim əzabla üz-üzəyəm.
Schon bin ich ja dem Falle nah, stets meiner Schwäche mir bewußt.
18 Təqsirlərimi etiraf edirəm, Günahlarım üçün nigarançılıq çəkirəm.
Denn ich bekenne meine Schuld und gräme mich um meine Sünde.
19 Düşmənlərim qüvvətlidir, hələ sağdır, Nahaq yerə mənə nifrət edənlər çoxdur.
Doch zahlreich sind, die unverschuldet mich befeinden, und viele, die mich grundlos hassen,
20 Yaxşılığa yamanlıq edənlər Yaxşılığa meyl etdiyimə görə əleyhimə durublar.
und die mit Bösem Gutes mir vergelten, mich lästern, daß ich nach dem Guten strebe.
21 Ya Rəbb, məni tərk etmə! Ey Allahım, məndən uzaq dayanma!
Verlaß mich nicht, o Herr! Mein Gott, entfern Dich nicht von mir!
22 Ey Xudavənd, tez imdadıma çat, Mənim xilaskarım Sənsən!
Zu meinem Schutze schnell herbei! Zu Hilfe, Herr!

< Zəbur 38 >