Zəbur 22
1 Musiqi rəhbəri üçün. Davudun «Ayyelet haşşaxar» üstə oxunan məzmuru. Ey Allahım, Allahım, niyə məni tərk etdin? Niyə ah-zarımdan uzaq durursan, mənə imdad etmirsən?
Til Sangmesteren; til „Morgenrødens Hind‟; en Psalme af David.
2 Ey Allahım, gündüz çağıranda mənə cavab vermirsən, Gecə rahatlığım yoxdur.
Min Gud, min Gud! hvorfor har du forladt mig, du er fjern fra min Frelse, fra mit Klageskrig.
3 Nə qədər müqəddəssən! İsrailin həmdləri üzərində taxt quran Sənsən!
Min Gud! jeg raaber om Dagen, og du svarer ikke; og om Natten, og jeg kan ikke være stille.
4 Ata-babalarımız Sənə güvənmişdi, Sənə güvənəndə onları xilas etdin.
Men du er hellig, du, som bor iblandt Israels Lovsange!
5 Sənə yalvararkən qurtuldular, Sənə güvənərkən rüsvay olmadılar.
Vore Fædre forlode sig paa dig; de forlode sig paa dig, og du friede dem.
6 Lakin mən torpaq qurduyam, insan deyiləm, Adamların tənə hədəfiyəm, Xalq mənə xor baxır.
Til dig raabte de og frelstes; de forlode sig paa dig, og bleve ikke beskæmmede.
7 Məni hər görən lağ edir, Dodaq büzüb, başını yırğalayıb belə deyir:
Men jeg er en Orm og ikke en Mand, Menneskens Spot og Folks Foragt.
8 «Qoy güvəndiyi Rəbb onu azad etsin, Rəbb ondan razı qalıb, qoy onu xilas etsin».
Alle de, som se mig, spotte mig; de vrænge Mund, de ryste med Hovedet:
9 Lakin bətndən dünyaya məni gətirən, Ana qucağında ikən mənə əminlik verən Sənsən.
„Vælt det paa Herren, han befri ham; han redde ham, efterdi han har Lyst til ham‟!
10 Doğulandan bəri Səndən asılıyam, Ana bətnindən bəri Allahım Sənsən.
Du er dog den, som drog mig af Moders Liv, du lod mig hvile trygt ved min Moders Bryster.
11 Məndən uzaq durma, çünki əzab yaxındır, Köməyimə çatan yoxdur.
Paa dig er jeg kastet fra Moders Liv af; du er min Gud fra min Moders Skød.
12 Nə qədər buğa məni dövrəyə salıb, Güclü Başan buğaları yan-yörəmi bürüyüb.
Vær ikke langt fra mig, thi Angest er nær; thi der er ingen Hjælper.
13 Yırtıcı aslanlar kimi nərə çəkirlər, Məni parçalamaq üçün ağızlarını açırlar.
Mange Øksne have omgivet mig; Basans Tyre have omringet mig.
14 Mən su kimi töküldüm, Bütün sümüklərim oynaqlarından çıxdı, Köksümdəki ürəyim mum kimi əridi.
De oplode deres Gab imod mig som en Løve, der river og brøler.
15 Saxsı parçası kimi gücüm qurudu, Dilim damağıma yapışdı, Sən məni torpağa salıb ölüm verdin.
Jeg er udøst som Vand, og alle mine Ben adskille sig; mit Hjerte er som Voks, det smelter midt i mit Liv.
16 Şər insanlar dəstəsi məni dövrəyə aldı, İt sürüsü kimi yan-yörəmi bürüdülər, Ayaqlarımı, əllərimi deşdilər.
Min Kraft er tørret som et Potteskaar, min Tunge hænger ved mine Gummer, og du lægger mig ned i Dødens Støv.
17 Sümüklərimi saya bilirəm, Onlar baxırlar, gözlərini mənə zilləyirlər!
Thi Hunde have omgivet mig; de ondes Hob har omringet mig; de have gennemboret mine Hænder og mine Fødder.
18 Aralarında paltarlarımı bölüşdürürlər, Geyimim üçün püşk atırlar.
Jeg kan tælle alle mine Ben; de se til, de se paa mig.
19 Ya Rəbb, uzaq durma, Ey mənim Qüdrətlim, dadıma tez çat!
De dele mine Klæder imellem sig og kaste Lod om mit Klædebon.
20 Həyatımı qılıncdan qurtar, Canımı itlərin caynağından qurtar,
Men du, Herre, vær ikke langt borte! min Styrke, skynd dig at hjælpe mig!
21 Məni aslanın ağzından xilas et! Çöl öküzləri məni buynuzlayarkən mənə cavab ver.
Red min Sjæl fra Sværdet, min eneste fra Hundes Vold!
22 İsmini qardaşlarıma elan edəcəyəm, Camaat arasında Sənə həmd söyləyəcəyəm:
Frels mig fra Løvens Gab og fra Enhjørningens Horn! Du har bønhørt mig.
23 «Siz ey Rəbdən qorxanlar, Ona həmd edin, Ey bütün Yaqub nəsli, Onu şərəfləndirin, Siz ey İsrail nəsli, Ona ehtiram edin!
Jeg vil forkynde dit Navn for mine Brødre, midt i Forsamlingen vil jeg love dig.
24 Çünki Rəbb bu məzlumun dərdinə xor baxmadı, Ondan ikrah edərək üzünü gizlətmədi, İmdada çağıranda səsinə cavab verdi».
I, som frygte Herren, lover ham! al Jakobs Sæd, ærer ham! og bæver for ham, al Israels Sæd!
25 Çoxlu camaat arasında həmd etdiyim Sənsən! Səndən qorxanların önündə əhd etdiyim təqdimləri verəcəyəm.
Thi han har ikke foragtet og ej havt Vederstyggelighed for den elendiges Elendighed og ikke skjult sit Ansigt for ham; men der han raabte til ham, hørte han det.
26 Qoy məzlumlar doyunca yesin, Rəbbi axtaranlar Ona həmd etsin! Qoy canınız həmişə sağ olsun!
Fra dig begynder min Lovsang i en stor Forsamling; jeg vil betale mine Løfter i Paasyn af dem, som frygte ham.
27 Yer üzünün qurtaracağınadək hər yerdə yaşayanlar Rəbbi xatırlayacaq, Ona tərəf dönəcəklər. Bütün millətlərin soyları Onun hüzurunda səcdə qılacaq.
De sagtmodige skulle æde og mættes, Herren skal prises af dem, som søge ham; eders Hjerter leve altid!
28 Çünki hökmranlıq Rəbbindir, Millətlər üzərində səltənət sürən Odur!
Alle Verdens Ender skulle komme det i Hu og omvende sig til Herren; og alle Hedningernes Slægter skulle tilbede for dit Ansigt.
29 Bütün dünya zənginləri yeyib-doyacaq, Rəbbin hüzurunda səcdə qılacaq. Torpağa düşənlərin hamısı – Özlərini ölümdən saxlaya bilməyənlər Onun hüzurunda diz çökəcəklər.
Thi Riget hører Herren til, og han hersker over Hedningerne.
30 Gələcək nəsillər Ona qulluq edəcək, Xudavənd haqqında övladlarına deyəcək;
Alle mægtige paa Jorden skulle æde og tilbede; for ham skulle alle de bøje sig, som sank i Muld, og den, som ikke kunde holde sin Sjæl i Live.
31 Onun ədalətini, Onun əməllərini Gələcəkdə doğulan xalqa bildirəcək.
Efterkommerne skulle tjene ham; der skal fortælles om Herren til Efterslægten. De skulle komme og forkynde hans Retfærdighed for det Folk, som bliver født; thi han har gjort det.
