< Zəbur 2 >

1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?
Чого то племе́на бунтують, а наро́ди задумують ма́рне?
2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.
Зе́мні царі повстають, і князі нара́джуються ра́зом на Господа та на Його Помаза́нця:
3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».
„Позриваймо ми їхні кайда́ни, і поскидаймо із себе їхні пу́та!
4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.
Але Той, Хто на небеса́х пробува́є — посміється, Владика їх висміє!
5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.
Він тоді в Своїм гніві промовить до них, і настра́шить їх Він у Своїм пересе́рді:
6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».
„Я ж помазав Свого Царя на Сіон, святу го́ру Свою.
7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.
Я хочу звістити постанову: Промовив до Мене Господь: Ти Мій Син, Я сьогодні Тебе породив.
8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.
Жадай Ти від Мене, — і дам Я наро́ди Тобі, як спадщину Твою, володі́ння ж Твоє — аж по кі́нці землі!
9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».
Ти їх повбиваєш залізним жезло́м, потовчеш їх, як по́суд ганча́рський“.
10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!
А тепер — помудрійте, царі, навчіться ви, су́дді землі:
11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.
Служіть Господе́ві зо стра́хом, і радійте з тремті́нням!
12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!
Шануйте Сина, щоб Він не розгнівався, і щоб вам не загинути в дорозі, бо гнів Його незаба́ром запа́литься. Блаженні усі, хто на Нього наді́ється!

< Zəbur 2 >