Zəbur 2

1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?

Porque se amotinam as gentes, e os povos imaginam a vaidade?

2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.

Os reis da terra se levantam, e os principes consultam juntamente contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:

3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».

Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.

4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.

Aquelle que habita nos céus se rirá: o Senhor zombará d'elles.

5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.

Então lhes fallará na sua ira, e no seu furor os turbará.

6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».

Eu porém ungi o meu Rei sobre o meu sancto monte de Sião.

7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.

Recitarei o decreto: o Senhor me disse: Tu és meu Filho, eu hoje te gerei.

8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.

Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e os fins da terra por tua possessão.

9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».

Tu os esmigalharás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.

10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!

Agora pois, ó reis, sêde prudentes; deixae-vos instruir, juizes da terra.

11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.

Servi ao Senhor com temor, e alegrae-vos com tremor.

12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!

Beijae ao Filho, para que se não ire, e pereçaes no caminho, quando em breve se accender a sua ira: bemaventurados todos aquelles que n'elle confiam.