Zəbur 2

1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?

Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus.

2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.

Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum.

3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».

Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos.

4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.

Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.

5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.

Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus.

6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».

Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te.

7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.

Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.

8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.

Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.

9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».

Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram.

10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!

Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore.

11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.

Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa.

12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!

Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.