Zəbur 2
1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?
Warum toben die Heiden und reden die Völker vergeblich?
2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.
Die Könige der Erde stehen zusammen, und die Fürsten verabreden sich wider den HERRN und wider seinen Gesalbten:
3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».
«Wir wollen ihre Bande zerreißen und ihre Fesseln von uns werfen!»
4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.
Der im Himmel thront, lacht, der HERR spottet ihrer.
5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.
Dann wird er zu ihnen reden in seinem Zorn und sie schrecken mit seinem Grimm:
6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».
«Ich habe meinen König eingesetzt auf Zion, meinem heiligen Berge!»
7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.
Ich will erzählen vom Ratschluß des HERRN; er hat zu mir gesagt: «Du bist mein Sohn, heute habe ich dich gezeugt
8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.
Heische von mir, so will ich dir die Nationen zum Erbe geben und die Enden der Erde zu deinem Eigentum.
9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».
Du sollst sie mit eisernem Zepter zerschmettern, wie Töpfergeschirr sie zerschmeißen!»
10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!
So nehmet nun Verstand an, ihr Könige, und lasset euch warnen, ihr Richter der Erde!
11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.
Dienet dem HERRN mit Furcht und frohlocket mit Zittern.
12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!
Küsset den Sohn, daß er nicht zürne und ihr nicht umkommet auf dem Wege; denn wie leicht kann sein Zorn entbrennen! Wohl allen, die sich bergen bei ihm!
